پیام شادباش به مسیحیان

امام خمینی رحمه الله در پیامی به مناسبت شادباش سال نو مسیحی به مسیحیان جهان می نویسد: «صلوات و سلام خدای بزرگ بر حضرت عیسی بن مریم، روح اللّه و پیامبر عظیم الشأن که مردگان را احیا و خفتگان را بیدار فرمود. صلوات و سلام خدای بزرگ بر مادر عظیم الشأنش، مریم عذرا و صدیقه حورا که با نفخه الهی، چنین فرزند بزرگی را به تشنگان رحمت الهی تسلیم نمود. درود بر روحانیون، احبار و رهبانان که با تعالیم عیسی مسیح، نفس سرکششان را به آرامی دعوت می کنند. درود بر ملت آزاده مسیح که از تعالیم آسمانی عیسی روح الله برخوردارند».

مسیح در قرآن

حضرت عیسی علیه السلام از پیامبران بزرگواری است که نامش در قرآن کریم، با فضیلت و عظمت همراه گشته و به عنوان عبدالله، کلمه خدا، روح خدا و تأیید شده به روح القدس مفتخر گشته است. در 45 جای قرآن نام عیسی آمده و در چند جا با لقب مسیح از آن حضرت یاد شده است. مادرش مریم، دختر عمران یکی از زنان برگزیده و پاک دامن عالم است که به مقام قرب حق تعالی رسید. این بانوی بزرگوار که فرشتگان الهی و در پیشاپیش آنها جبرئیل، بر وی نازل گشته و او را به ولادت فرزندش مسیح مژده دادند، یکی از چهاربانوی مقدس و برگزیده عالم است که فضیلت های بی شماری دارد.

an style="font-family: tahoma,arial,helvetica,sans-serif;">بانوی عفیف

خداوند در آیه 74 سوره مائده، حضرت مریم را به صدیقه لقب داده و در آیه 50 سوره مؤمنون، از او به عنوان نشانه الهی یاد می کند. نیز در سوره انبیاء، ضمن توصیف مریم به عفت و پاکی، عیسی علیه السلام را به وسیله مادرش معرفی می کند که با توجه به آیه، بزرگی و فضیلت مریم به خوبی معلوم می شود. امام صادق علیه السلام فرمود: «خدا مریم را برای ذریّه پیامبران برگزید و هر چیز زشتی را از او پاک گردانید و او را بر همه زنان زمان خود برتری داد». نیز از آن حضرت است که: «حضرت مریم، مدت های بسیار خود را از حرام حفظ کرد که این گواه به پاکی او از هر گونه پلیدی است».

مریم علیهاالسلام

«مریم» به معنای زن پرستنده و خدمتکار پرستشگاه است. چون خداوند به عمران پدر مریم مژده داده بود که فرزند آنان، پیامبر بنی اسرائیل است، مادر مریم، اطمینان داشت فرزندش پسر خواهد بود. از این رو، نذر کرد فرزندش را پس از تولد در خدمتکاری بیت المقدس بگمارد. بدین ترتیب، مریم به بیت المقدس برده شد و زکریا که شوهر خاله او بود، سرپرستی اش را بر عهده گرفت. یکی از حوادث مهم زندگی حضرت مریم، بشارت دادن او به داشتن فرزندی از تبار پیامبران اولوالعزم است. این بشارت از این نظر مهم است که فرزنددار شدن او بدون شوهر روی داد که معجزه ای برای همه انسان ها در تاریخ بشری به شمار می آید.

بشیر صلح

سلام بر مسیح، آیت خدا و بشیر صلح. سلام بر مسیح که مایه طراوت و شادابی گلی چون مریم است. سلام بر مسیح که پیام محبت ورزیدن به دیگران را برای بشریت به ارمغان آورد و باران رحمت را بر خاک تیره و جان های خسته نازل کرد. او آمد و با تولد خود، نوید حیات طیبه را در پرتو مهر الهی در کالبد بی جان بشریت دمید. مسیح آمد و با آمدنش، کوله باری از نور و دوستی و مهر و صفا و صمیمیت را به بشر عرضه داشت و دستان گرمش را بر سر همه فقرا و فرودستان کشید، تا جایی که ثروتمندان و گردن کشان، دین او را منحصر به رعایا و فقرا می دانستند.

بشارت به مریم علیهاالسلام

ناصره، شهر کوچکی از استان جلیل واقع در سرزمین فلسطین است. در همین شهر کوچک و کم اهمیت، دوشیزه ای به نام مریم زندگی می کرد که عفیف و خداترس بود. مشیت الهی بر این قرار گرفت که این بانوی با کرامت، مادر مسیح، یعنی نجات دهنده موعود باشد. مریم قلبی پاک داشت و از نظر راستگویی، عصمت و طهارت، نقصی در او دیده نمی شد. او به خدا عشق می ورزید و عبادتش می کرد و از احکام و دستورات الهی پیروی می نمود. یک روز وقتی مریم تنها بود، جبرئیل مأموریت یافت بشارت تولد پسری را به او بدهد. قرآن کریم و نسخه های انجیل مقدس، این واقعه را شرح داده اند. خداوند در قرآن کریم می فرماید: «مریم را یاد کن هنگامی که در مکانی در شرق، از کسان خود فاصله گرفت. در این هنگام ما روح خود را به سوی او فرستادیم… و گفت: من فرستاده پروردگار تو هستم، آمده ام تا پسری پاکیزه به تو ببخشم».

آیتی از قدرت الهی

به دنیا آمدن عیسی علیه السلام بدون پدر، نشانه قدرت خدای سبحان است که برخی از آفرینش های خود را به قانون علل و اسباب محدود نکرده است. برخی به وجود آمدن عیسی علیه السلام را بدون پدر، دلیلی بر خدا بودن او دانسته و بعضی دیگر آن را دستاویزی برای متهم کردن مادر او یا شک و تردید در وجود حضرت مسیح علیه السلام قرار داده اند. خداوند همه اینان را با این فرموده اش مخاطب قرار داده است که: «به راستی مثال عیسی در پیشگاه خداوند، همچون آدم است که او را از خاک آفرید و سپس به او فرمود: به وجود آی. بنابراین، حق از آنِ پروردگار توست و تردید به خود راه مده».

تولد عیسی مسیح علیه السلام

هنگامی که عیسی به دنیا آمد و مادرش او را نزد فامیل خود آورد، برای همه، چه کسانی که از پرهیزکاری مریم آگاه بودند و چه کسانی که آگاهی نداشتند، صحنه ای باور نکردنی بود و به طور طبیعی مریم به بی عفتی متهم شد. آنچه مریم علیهاالسلام توانست در قبال این توفان تهمت انجام دهد، این بود که به سفارش جبرئیل علیه السلام عمل کرده، روزه سکوت بگیرد و به فرزند آرمیده در گهواره اشاره کند. در این هنگام، عیسی علیه السلام در گهواره به سخن آمد و پاک دامنی مادر را چنین دلیل آورد: «من بنده خدا هستم. خدای متعال مرا به پیامبری برگزیده، وجودم را با برکت گردانده و به من دستور داده تا زنده ام، نماز را به پا دارم و زکات بپردازم و سفارش فرموده به مادرم نیکی و مهربانی کنم».

محل تولد مسیح علیه السلام

در حدیث صحیح از حضرت امام رضا علیه السلام نقل شده است: «ولادت حضرت عیسی علیه السلام در شب 25 ماه ذیقعده رخ داد». در حدیث معتبری از امام رضا علیه السلام نقل شده است: «روزی که عیسی به دنیا آمد، روز سه شنبه بوده، چهار ساعت و نیم از روز گذشته بود و نهری هم که حضرت عیسی علیه السلام در کنار آن متولد شد، نهر فرات بود».

ویژگی های مسیح در قرآن

آیات 30 تا 33 سوره مریم، روشن ترین تصویر را از تولد حضرت عیسی علیه السلام ترسیم و آنچه را به صورت خرافه مطرح است، نفی می کند. در این آیات، هفت ویژگی از ویژگی های برجسته، دو برنامه و یک دعا آمده است. هفت ویژگی یاد شده عبارت است از: 1. بنده خدا بودن که این نشان دهنده آن است که بندگی، بزرگ ترین مقام آدمی است؛ 2. صاحب کتاب آسمانی؛ 3. مقام نبوت، زیرا نبوت همیشه با داشتن کتاب آسمانی همراه نیست؛ 4. مبارک بودن که همان سودمند بودن به حال جامعه است؛ 5. نیکوکاری به مادر؛ 6. جبار و شقی نبودن؛ 7. رستگار، فروتن و حق شناس بودن».

رسالت عیسی علیه السلام

پس از آنکه عیسی علیه السلام از نزد خدا وحی دریافت کرد و خدای انجیل را به او آموخت، وی را نزدیک سی سالگی به پیامبری مبعوث کرد. عیسی علیه السلام به تبلیغ رسالت خود میان مردم پرداخت و آنها را به پیروی خود فراخواند و تلاش کرد تا از انحراف یهودیان جلوگیری کرده، آنها را از گمراهی باز دارد و حلال و حرام مورد اختلاف آنها را برایشان بیان کند. یکی از جنبه های رسالت عیسی علیه السلام این بود که به آمدن فرستاده ای از نزد خدا پس از خود به نام «احمد»، یعنی حضرت محمد صلی الله علیه و آله مژده دهد. خداوند این ماجرا را از زبان عیسی علیه السلام چنین بازگو می کند: «و آنگاه که عیسی بن مریم گفت: ای بنی اسرائیل! به راستی که من فرستاده خدا به سوی شما هستم و تورات را تصدیق می کنم و شما را به پیامبری که پس از من می آید و نامش احمد است مژده می دهم».

هدایایی شبیه حضرت عیسی علیه السلام

سیدبن طاووس رحمه الله می گوید: «چون عیسی علیه السلام به دنیا آمد، گروهی از بزرگان یهود برای تعظیم و بزرگداشت عیسی علیه السلام نزد مریم علیهاالسلام آمدند و گفتند: «ما گروهی هستیم که در ستارگان و احکام نجوم نظر می کنیم و چون فرزند تو به دنیا آمد، دیدیم ستاره ای طلوع کرد و یافتیم که ستاره او از نوع پادشاهی پیامبران است که از او زایل نخواهد شد تا خدا او را به آسمان برد و تا دنیا باشد، او در آسمان باشد. پس از طرف مشرق بیرون آمدیم و دنبال ستاره بودیم تا دیدیم که آن ستاره بالای سر پسر توست و برای او هدیه آورده ایم؛ زیرا این هدایا را شبیه و مناسب او یافتیم؛ طلا، مُر و کندر. طلا، بهترین متاع دنیاست و فرزند تو تا زنده است بهترین مردم است. مُر، التیام بخش دردهاست و پسر تو نیز این دردها را مداوا خواهد کرد و تنها کُندر است که دودش به آسمان می رسد، همچون عیسی علیه السلام که به آسمان می رود».

حوّاریون

حضرت عیسی علیه السلام در انجام رسالت خویش، وقتی امواج کینه توزی و کفر و الحاد دسته ای از یهودیان را دید، میان قومش به پا خاست و گفت: چه کسانی مرا یاری می کنند؟ شاگردان وی که به او ایمان داشتند، ندای او را پاسخ دادند. قرآن این ماجرا را این گونه برایمان بازگو می کند: «و آنگاه که عیسی کفر آنها را دید گفت: یاران من در راه رسالت خدا کیان اند؟ حواریون گفتند: ما یاران دین خدا هستیم. به تو ایمان آورده ایم و از فرستاده ات پیروی کرده ایم؛ پس ما را در زمره اهل یقین به شمار آور». حواریون، همان دوازده یار و شاگرد نزدیک حضرت عیسی علیه السلام بودند که امروزه در اصطلاح به آنها «مُبشِّر» می گویند. عیسی مسیح در زمان حیاتش، آنان را برای تبلیغ رسالت خود می فرستاد.

معرفت حقیقی

هرگاه حواریون گرسنه می شدند، به عیسی علیه السلام اظهار می کردند و آن حضرت از زمین و کوه و سنگ، نان بیرون می آورد و به ایشان می داد. همچنین هر گاه تشنه می شدند، عیسی علیه السلام دست خود را به زمین می زد و آنها می آشامیدند. روزی به عیسی گفتند: یا روح الله! کیست که از ما برتر باشد؟ هر گاه نان بخواهیم ما را سیر می کنی و نعمت ایمان و معرفت به تو نیز به ما داده است. عیسی علیه السلام فرمود: «برتر از شما کسی است که از دسترنج خود نان می خورد و از کسب خود ارتزاق می کند». آنان چون این سخن را شنیدند، به کار شست و شوی جامه های مردم پرداختند و از دستمزد آن روزی می خوردند. امام رضا علیه السلام فرمود: «علت نام گذاری حواریون، در پیش مردم بدان سبب بود که آنان جامه ها را می شستند، ولی در نزد ما بدان سبب است که آنان، خودشان پاک بودند و مردم را نیز با پند و اندرز، از آلودگی به گناهان پاک می کردند».

شیعیان برتر از حواریون

امام صادق علیه السلام فرمودند: «حواریون عیسی علیه السلام ، شیعه آن حضرت بود و شیعیان ما حواریون ما اهل بیت علیهم السلام هستند. حواریون عیسی علیه السلام آنگونه که حواریون ما از ما پیروی می کنند، از عیسی فرمان نبردند. عیسی علیه السلام به حواریون گفت: یاوران من به سوی خدا کیستند؟ حواریون گفتند: ما یاوران خداییم. اما به خدا سوگند او را در دفع از شر یهود یاری نکردند و با یهودیان نجنگیدند؛ در حالی که شیعیان ما، از روزی که پیامبر صلی الله علیه و آله از دنیا رفته تا کنون ما را یاری می کنند و با اینکه آنها را آزار می کردند، از محبت ما دست بر نمی دارند. خدا از طرف ما به ایشان جزای خیر بدهد».

پیروان حضرت مسیح علیه السلام

در بعضی از تفسیرها آمده که حواریون، صیاد بودند و چون جامه های سفید می پوشیدند، آنها را به این نام می خواندند. به یاران عام حضرت عیسی علیه السلام «نصارا» گفته می شد. از امام رضا علیه السلام پرسیدند: چرا به پیروان حضرت عیسی علیه السلام نصارا می گویند؟ فرمود: «زیرا اصل ایشان از شهری است از سرزمین شام که آن را ناصره می گویند و حضرت مریم و عیسی علیه السلام پس از بازگشت از مصر، در آنجا فرود آمدند».

گواهی بر بندگی حضرت مسیح علیه السلام

امام صادق علیه السلام فرمود: «عیسی بن مریم علیه السلام بر سر قبر یحیی علیه السلام رفت و از خداوند متعالی خواست او را زنده کند. خداوند دعایش را برآورد و یحیی علیه السلام زنده شد. از قبر بیرون آمد و به عیسی علیه السلام گفت: از من چه می خواهی، در حالی که هنوز تلخی مرگ در کام من است؟ آیا می خواهی دوباره مرا به دنیا بازگردانی و تلخی مرگ را در کامم زنده کنی؟ این سخن را گفت و دوباره به قبر خود بازگشت». مرحوم کلینی رحمه الله می فرماید: «بنی اسرائیل به عیسی علیه السلام گفتند: عُزَیر را برای ما زنده کن، وگرنه تو را می سوزانیم. عیسی علیه السلام به درگاه خداوند دعا کرد و خداوند عُزَیر را زنده کرد. بنی اسرائیل به عزیر گفتند: چه گواهی می دهی؟ گفت: گواهی می دهم که عیسی علیه السلام بنده و رسول خداست».

معجزات حضرت عیسی علیه السلام

در قرآن کریم از زبان حضرت عیسی علیه السلام آمده است:«معجزه و نشانه پیامبری من این است که از گِل برای شما چیزی به شکل پرنده می سازم، آنگاه در آن می دمم، پس به اذن خدا پرنده ای می شود». در تفسیر شریف منهج الصادقین در ذیل آیه چنین آمده است: «گویند: مرغی که حضرت عیسی علیه السلام ساخت، شب پره یا خفاش بود که روی دست بر آن دمید. به قدرت خداوند، پرواز او آغاز گشت و میان زمین و آسمان به پرواز درآمد. اینکه آن پرنده، خفاش بود برای این است که خلقت خفاش در میان مرغان کامل تر است؛ زیرا هم پرنده است و هم بر خلاف دیگر پرندگان پستاندار».

انجیل

انجیل در لغت به معنای بشارت، خیر و مژده است و در اصطلاح نام کتاب ها و رساله هایی است که پس از زمان حضرت مسیح علیه السلام به دست حواریون و شاگردان آنها جمع آوری شده و شامل گفتارها، معجزات و آموزه های حضرت عیسی و برخی از احکام است. براساس آیه ای در سوره مائده، در انجیلی که خدای تعالی به عیسی علیه السلام داد، هدایت و نور و نیز تصدیق تورات و راهنمای مؤمنان بود. همچنین بر پایه آیه ای در سوره اعراف و صف، نام پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در انجیل نوشته شده بود و آن حضرت مردم را به آمدن پیامبری بعد از خود به نام احمد بشارت می داد.

آموزه های حضرت عیسی علیه السلام

در انجیل لوقا، از زبان حضرت عیسی علیه السلام آمده است: «روح خداوند بر من است؛ زیرا مرا مسح کرد تا فقیران را بشارت دهم و مرا فرستاد تا شکسته دلان را شفا بخشم و اسیران را به رستگاری و کوران را به بینایی موعظه کنم و تا کوبیدگان را آزاد سازم». هنگامی که حضرت عیسی علیه السلام به سی سالگی رسید، به بشارت پرداخت. تعالیم اساسی وی دو بخش داشت؛ 1. توبه، یعنی دست برداشتن از گناه و بازگشت به سوی خدا، و پذیرش ولایت و سرپرستی خدا بر زندگی خود.

حضرت عیسی علیه السلام افزون بر وعظ و تعلیم، اموری نظیر اجرای معجزات و شفای بیماران، جنگ با شیاطین و راندن آنها، تسلی دادن بیماران و بینوایان، بخشودن گناهان به نام خدا و پیش گویی یک گرفتاری جهانی را که در آن پیروزی از آن خدا خواهد بود انجام می داد.

وای بر ریاکاران!

حضرت عیسی مسیح علیه السلام رهبران دینی خودپسند، ریاکار و دنیاپرست را به شدت سرزنش می کرد و همین امر، آنان را برانگیخت تا برای نابودی او به پا خیزند. حضرت عیسی علیه السلام دراین باره می فرمود: «وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار که درِ ملکوت آسمان را به روی مردم می بندید؛ زیرا خود داخل آن نمی شوید. وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار؛ زیرا خانه های بیوه زنان را می بلعید و از روی ریا نماز را طولانی می کنید و از آن رو، عذاب شدیدتری خواهید یافت. وای بر شما که برّ و بحر را می گردید تا مریدی پیدا کنید و چون پیدا شد، او را دو مرتبه پست تر از خود پسر جهنم می سازید».

آیین توبه

مسیحیان در آیین اعتراف، از راه توبه یا آشتی، بخشایش الهی را دریافت می کنند؛ زیرا ایشان نیز مانند مسلمانان و یهودیان معتقدند توبه، موجب بخشایش الهی می شود. مسیحیان در آیین توبه شرکت می کنند تا پیام بخشایش خدا را بشنوند و به یاد آورند که چگونه خداوند این مغفرت را که همواره در دسترس بشر است، از راه کارهای نجات بخش عیسی علیه السلام در طول زندگی وی برای همگان فراهم کرده است.

بهترین هم نشین

از نبی اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است: حواریون به عیسی بن مریم علیه السلام عرض کردند: ای روح اللّه ! با چه کسی هم نشینی کنیم؟ فرمود: «با کسی بنشینید که دیدار او خدا را به یاد شما آوَرَد و گفتار او بر آگاهی شما بیفزاید و عمل او شما را به آخرت علاقه مند کند». امام سجاد علیه السلام فرمودند: حضرت عیسی مسیح علیه السلام به حواریون فرمود: «دنیا مانند پل است؛ از آن بگذرید و به آبادانی آن نپردازید».

یاد مرگ

حضرت عیسی علیه السلام به یاران خود می فرمود: «به حق و راستی اگر دل های خود را با یاد مرگ نرم نکنید و با دشواری عبادت آن را هموار نسازید، سنگین و سرکش می شود. به راستی همان گونه که اگر کشتی در دریا غرق شود، به دریا زیانی نمی رساند، گناهان شما نیز از بزرگیِ خدا چیزی نمی کاهد و به او زیانی نمی رساند، بلکه شما به خود زیان می رسانید. همان گونه که نور آفتاب با استفاده مردم کاهش نمی یابد و همه از آن بهره می برند، هر اندازه به بندگان خود بدهد، از خزانه خدا چیزی کاسته نمی شود. شما به روزیِ او زندگی می کنید و هر که شکر نعمت کند، خداوند نعمتش را افزون می گرداند».

دنیا پایدار نیست!

امام صادق علیه السلام فرمود: عیسی علیه السلام به یاران خود فرمود: «ای فرزندان آدم! از دنیا به سوی خدا بگریزید و دل هایتان را از آن بردارید؛ زیرا شما شایسته آن نیستید و دنیا نیز شایسته شما نیست. شما در آن نخواهید ماند و دنیا برای شما پایدار نمی ماند. دنیایی است پر فریب و پر ماجرا. فریب خورده کسی است که مغرور گردد، زیان کار کسی است که به آن دل بندد و هلاک شونده کسی است که آن را دوست بدارد و بخواهد. به درگاه آفریدگار خود توبه کنید و از پروردگار بترسید. واهمه کنید از روزی که پدر، مجازات پسر را نکِشد و فرزندی به جای پدر مجازات نشود».نیز آن حضرت درباره ترک لذت های حرام فرمود: «خوشا به حال کسی که شهوت حاضری را، برای ثوابی که به او وعده کرده اند و نادیده است، ترک کند».

طبیب دردمند

در کتاب خصال از امیرمؤمنان علی علیه السلام روایت شده که حضرت عیسی بن مریم علیه السلام فرمود: «دینار و پول، بیماری و درد دین، و عالم و دانشمند، طبیب دین است. پس هر گاه دیدید طبیب، درد را به سوی خود می کشاند و به جمع آوری پول مشغول شده، او را متهم سازید و بدانید که او نمی تواند دیگران را نصیحت کند».

اندرزهای عیسی علیه السلام

خداوند متعالی به عیسی بن مریم علیه السلام وحی کرد: «ای عیسی! برای مردم در بردباری همچون زمین زیرپای آنان باش، در سخاوت همچون آب روان، و در مهرورزی و رحمت همچون خورشید و ماه باش که بر نیکوکار و بدکار می تابد». همچنین از حضرت عیسی علیه السلام روایت شده که فرمود: «کیست که بر موج دریا خانه ای بنا کند؟ این دنیای شما این گونه است؛ پس آن را قرار گاه مگیرید».

آموزه ای از کلام مسیح علیه السلام

از امام صادق علیه السلام روایت شده که حضرت مسیح علیه السلام فرمود: کسی که اندوهش زیاد باشد، بدنش بیمار گردد؛ کسی که بدخو باشد، خود را معذب سازد؛ کسی که پرگو باشد، لغزش و غلطش بسیار می شود؛ کسی که دروغ بسیار گوید، بها و زیبایی اش برود؛ و کسی که با مردم درافتد و با آنها نزاع کند، مروتش از بین رود». همچنین از آن حضرت روایت شده که به حواریون فرمود: «آنچه را دوست نداری دیگران با تو انجام دهند، تو با دیگران انجام مده».

تکلم خداوند با عیسی علیه السلام

در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده است: از جمله مواعظی که حق تعالی به عیسی علیه السلام فرمود این بود که: «ای عیسی! منم پروردگار تو و پروردگار پدران تو. منم واحد و یگانه که تنها همه چیز را آفریدم و همه چیز از صنع من است و همه خلق در قیامت به سوی من بر می گردند. ای عیسی! مرا به خود نزدیک دان، آن گونه که آنچه در خاطر تو می گذرد به تو نزدیک است. مرا برای ذخیره آخرت خود یاد کن و به سو من با نافله ها و سنت ها تقرب جو. ای عیسی! بر بلاهای من صبر کن و به قضاهای من راضی باش و چنان باش که من می خواهم؛ همانا من می خواهم مرا فرمان برند و مرا معصیت نکنند. ای عیسی! به ثواب من راغب باش و از عذاب من بترس. دل خود را از خواهش شهوت های دنیا بمیران و از من بترس. در نیکی ها به قدر طاقت خود بکوش تا به هر سو که متوجه شوی به نیکی معروف گردی. ای عیسی! با آب، ظاهر خود را شست و شو ده و به نیکی ها و طاعت، دردهای باطن خود را دوا کن؛ زیرا بازگشت تو به سوی من است».

مسیحیت، نزدیک ترین دین به اسلام

اسلام از میان تمام ادیان الهی، مسیحیت را به دوستی خود اختصاص داده است. آیین اسلام هر چند خدا بودن مسیح علیه السلام ، به دار آویختن او و نیز تثلیث را رد می کند، ولی از جنبه دیگر اعلام می دارد که مسیحیت از نظر محبت و دوستی، نزدیک ترین ادیان آسمانی به اسلام است. قرآن کریم می فرماید: «آنها را که از حیث مهر و محبت به مؤمنان نزدیک ترند ملاحظه می کنید. اینان همان مسیحیان اند و آن بدین جهت است که میان آنان کشیشان و افراد پارسایی وجود دارد که اهل تکبر و بزرگ طلبی نیستند».

عیسی بن مریم علیه السلام

خداوند لفظ «مسیح» را در قرآن در کنار کلمه «مریم» قرار داده تا نظر همه را به این جلب کند که عیسی علیه السلام پسر مریم است نه پسر خدا. قرآن کریم، گفت و گویی را که میان خدا و عیسی علیه السلام در قیامت صورت می گیرد این گونه بیان می کند: «آن گاه که خداوند فرمود: ای عیسی بن مریم! آیا تو به مردم گفتی من و مادرم را به جای خدا بپرستید؟ عرض کرد: خدایا! تو منزهی. هرگز شایسته نیست چیزی را که عاری از حقیقت است بر زبان آورم. اگر من این سخن را گفته بودم، خودت آگاه بودی؛ زیرا تو به آنچه در درون جان من است آگاهی و من از کنه وجود تو بی خبرم. تو خود گواه بر آنها هستی و بر همه چیز شاهدی. اگر آنان را گرفتار عذاب بسازی، آنها بندگان تواند و اختیارشان به دست توست، و اگر آنان را ببخشایی، به راستی که تو توانای حکیمی».

توطئه برضد حضرت عیسی علیه السلام

خداوند، عیسی علیه السلام را با معجزات روشن تأیید کرد تا زبان یاوه گویان را بسته و در دل اهل تردید، اطمینان و یقین به وجود آورد؛ ولی یهودیانی که عیسی علیه السلام میان آنها برانگیخته شده بود، افرادی سنگ دل بودند که به مخالفت با او پرداختند و بر ضدعیسی توطئه کردند؛ البته هر بار نقشه هایشان ناکام می ماند. بنابراین، حکومت روم را بر ضد حضرت عیسی علیه السلام تحریک کردند و القا نمودند که رسالت و دعوت عیسی، تاج و تخت آنها را نابود می کند. پس از آن، فرمانروای روم دستور دستگیری عیسی علیه السلام را صادر کرد. در میان یاران حضرت، فردی منافق بود که پیوسته درباره حضرت عیسی علیه السلام سخن چینی می کرد. خداوند او را شبیه عیسی قرار داد و مأموران او را دستگیر کردند. پس زبانش بند آمد و خداوند مهر سکوت بر لب او زد و حکم اعدام درباره او اجرا شد و بدین صورت، عیسی علیه السلام از آن گیر و دار نجات یافت و جان سالم به در برد. خداوند متعالی این مطالب را در سوره نساء مطرح کرده است.

سرنوشت مسیح علیه السلام

قرآن کریم در مورد سرنوشت حضرت عیسی علیه السلام می فرماید: «ای عیسی! به راستی که من تو را می میرانم و به سوی خود بالا می برم و تو را از معاشرت با کافران پاک و منزه می گردانم». نیز در جای دیگری می خوانیم: «خداوند او را به سوی خویش برکشید و خدا پیروزمند فرزانه است». سؤالی که ممکن است به ذهن برسد، این است که اگر مسیح به دار آویخته نشد، چرا بعد از آن دیگر دیده نشد؟ حضرت مسیح علیه السلام عصرگاهان به باغ وارد شد و پیش از غروب خورشید، بعد از آنکه با حواریون وداع کرد و آنچه را لازم بود به آنها وصیت نمود، از باغ خارج شد. خدا پس از خروج آن حضرت، او را به آسمان برد. عیسی علیه السلام که وجودش با نفخه الهی صورت گرفته بود، به مبدأ بازگشت تا از قتل و صلیب در امان ماند. پس خداوند او را از دست دشمنانش رهایی بخشید و به جهانی که والاتر و بهتر است رفعتش داد. او در آنجا زنده است و نزد پروردگار روزی می خورد.

نزول دوباره مسیح علیه السلام

مسیح علیه السلام موجودی آسمانی است که خداوند او را در مادرش دمید و موجودی زمینی اش کرد. او دیگر بار آسمانی شد و خداوند او را به معراج آسمان برد. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: «میان من و مسیح پیامبری نیست و او نزول خواهد کرد. پس چون او را دیدید، بشناسیدش؛ مردی خوش قامت و سپید و سرخ، با دو جامه زرد کم رنگ که با بدکاران می جنگد، صلیب را می کوبد، خوک را می کشد، جزیه را بر می دارد و خدا در زمان او، همه ادیان را به جز اسلام نابود می کند. مسیح، دَجّال را می کشد و چهل سال عمر می کند و سپس می میرد و مسلمانان بر وی نماز می گزارند».

رجعت مسیح علیه السلام

امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود: «هیچ کس از ما نیست، مگر اینکه بر گردنش بیعت طاغوت زمان را دارد، به جز قائم که عیسی بن مریم پشت سر او نماز می گزارد». آنچه از کلام امام حسن مجتبی علیه السلام بر می آید، این است که مسیح علیه السلام به زمین هبوط می کند، در حالی که مسلمان است و حکومت اسلامی همه جا حکم فرماست. این حالت به هنگام ظهور مهدی(عج) است و مسیح با آن حضرت نماز می گزارد. او چهل سال عمر می کند و در این دولت عادل و مبارک، حاکمی دادگستر است و با کافران می جنگد. نیز در حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آمده است: «سوگند به آنکه جانم به دست اوست، دیری نیست که فرزند مریم در میان شما نزول کند».

منبع:گلبرگ - دی 1384، شماره 70