کوچک و بزرگ بايد بدانيم: راه يگانه براي سعادت دنيا و آخرت، بندگي خداي بزرگ است؛ و بندگي، در ترک معصيت است در اعتقاديات و عمليات.

آنچه را که دانستيم، عمل نماييم و آنچه را که ندانستيم، توقف و احتياط نماييم تا معلوم شود، هرگز پشيماني و خسارت، در ما راه نخواهد داشت؛ اين عزم اگر در بنده، ثابت و راسخ باشد، خداي بزرگ، اولي به توفيق و ياري خواهد بود.

رهنمودهايي به جوانان و نوجوانان

نوجوان‌ها و جوان‌ها بايد ملتفت باشند که هم‌چناني که خودشان در اين سن هستند و روز به روز به سن بالا مي‌روند، علم و ايمانشان هم بايد همين جور باشد، مطابق اين باشد، معلوماتشان، از همان کلاس اول علوم دينيه، به بالا برود، ايمانشان ملازم با همين علمشان باشد. بايد بدانيد اين‌که ما مسلمان‌ها، امتيازي از غيرمسلمان‌ها نداريم الا به قرآن و عترت، و الا ما هم مثل غيرمسلمان‌ها مي‌شويم. اگر ما قرآن نداشته باشيم، مثل غيرمسلمان‌ها هستيم، اگر ما عترت را نداشته باشيم، مثل مسلمان‌هايي که اهل ايمان نيستند هستيم.

بايد ملتفت باشيم روز به روز در اين دو امر ترقي بکنيم. همچنان که سنّ ما به بالا مي‌رود، معلومات ما هم در همين دو امر، بالا برود.

اين طرف، آن طرف نرود و الا گم مي‌شود، گمش نکنند؛ گمراهش نکنند؛ اين دو اصل اصيل را از اين‌ها نتوانند بگيرند.

بندگى روز، راه توفيق بيدارى شب

ما براى اوقات خواب خود افسوس مي‌خوريم كه چرا براى نماز شب بيدار نمي‌شويم. در صورتى كه اوقات بيدارى را به غفلت مي‌گذرانيم! زيرا اگر در بيدارى به توجه و بندگى مشغول بوديم، توفيق بيدارى شب را نيز براى تهجد و خواندن نافله‌ شب و تلاوت قرآن پيدا مي‌كرديم.

اعتدال و ميانه‌روي

هر چيز از حد ميانه و وسط به طرف افراط يا تفريط تمايل پيدا كند، عكسِ نتيجه مطلوب را خواهد داشت. “كلّ شىءٍ جاوز حدّه، إنقلب إلى ضدّه” هر چيز از حدش بگذرد، به ضد آن تبديل مي‌گردد.

بنابراين، ميانه‌روى در غضب، شهوت، خواب، خوراك و هر كار ديگر، مُنجى و نافع است، و دو طرف زياده و نقيصه آن مُضرّ و مُهْلِك. مگر امرى لا حد له، كه ذكر و ياد خدا است.

چند نکته براي جلوگيري از گناه

از غذاي خود از نظر کم و کيف، کم کنيد و از خوردن غذاهاي محرک بپرهيزيد، خصوصاً شب‌ها، و بين‌الطلوعين مقداري قدم بزنيد، ورزش در هواي آزاد نماييد و از نظر فکر و نظر در مناظر مهيج خودداري نماييد و براي ازدواج به نحو آسان اقدام کنيد و با توبه و تضرع به درگاه خداوند مهربان و توسل به امام عصر(عج) از خداوند بخواهيد که شما را از گناه حفظ فرمايد.

راه لذت بردن از نماز

احساس لذت در نماز، يک سري مقدمات خارج از نماز دارد و يک سري مقدمات در خود نماز، آنچه پيش از نماز و در خارج از نماز بايد مورد ملاحظه باشد و عمل شود، اين است که انسان گناه نکند و قلب را سياه و دل را تيره نکند و معصيت، روح را مکدر مي‌کند و نورانيت دل را مي‌برد و در هنگام خود نماز نيز او را از غير خدا منصرف کند و توجهش با غير خدا مشغول نشود‌، اگر به طور اتفاقي منصرف شد، به محض التفات پيدا کردن بايد قلبش را متوجه خدا کند.

بدون اصلاح نفس به جايي نمي‌رسيم

بايد بدانيم که علاج ما اصلاح نفس است در همه مراحل؛ و از اين مستغني نخواهيم بود و بدون آن، کار ما تمام نخواهد شد. با اعتراف به اين‌که عمل خود ما است که بر سر ما آمده و مي‌آيد، تا خودمان را اصلاح نکنيم و با خدا ارتباط نداشته باشيم و با نمايندگان خدا ارتباط نداشته باشيم، کارمان درست نمي‌شود.

دعاي تعجيل فَرج، دواي همه دردها است

در زمان غيبت هم عنايات و الطاف امام زمان(عج) نسبت به محبّان و شيعيانش زياد ديده شده؛ باب لقا و حضور بالکليّه مسدود نيست؛ بلکه اصل رؤيت جسماني را هم نمي‌شود انکار کرد! با وجود اعتقاد داشتن به رئيسي که عين‌الله‌الناظرة است، آيا مي‌توانيم از نظر الهي فرار کنيم و يا خود را پنهان کنيم؛ و هر کاري را که خواستيم، انجام دهيم؟! چه پاسخي خواهيم داد؟! هرچند حضرت حجت(عج) از ما غايب و ما از فيض حضور آن حضرت محروميم؛ ولي اعمال مطابق يا مخالف دفتر و راه و رسم آن‌حضرت را مي‌دانيم؛ و اين‌که آيا آن بزرگوار با اعمال و رفتار خود خشنود، و سلامي -هرچند ضعيف- خدمتش مي‌فرستيم؛ و يا آن‌حضرت را با اعمال ناپسند، ناراضي و ناراحت مي‌کنيم!

منبع: مرکز تنظيم و نشر آثار آيةالله‌العظمي بهجت(ره)