تنفیذ حکم ریاست جمهوری

• 1396/05/12 - متن حکم تنفیذ دوازدهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران‌
• 1392/05/12 - متن حکم تنفیذ یازدهمین دوره‌ی ریاست‌جمهوری اسلامی ایران‌
• 1388/05/12 - متن حکم تنفیذ دهمین دوره‌ی ریاست‌جمهوری اسلامی ایران‌
• 1384/05/12 - متن حکم تنفیذ نهمین دوره‌ی ریاست‌جمهوری اسلامی ایران‌
• 1380/05/11 - متن حکم تنفیذ هشتمین دوره‌ی ریاست‌جمهوری اسلامی ایران‌
• 1376/05/12 - متن حکم تنفیذ هفتمین دوره‌ی ریاست‌جمهوری اسلامی ایران‌
• 1372/05/12 - متن حکم تنفیذ ششمین دوره‌ی ریاست‌جمهوری اسلامی ایران‌
• 1368/05/12 - متن حکم تنفیذ پنجمین دوره‌ی ریاست‌جمهوری اسلامی ایران‌
• 1368/05/12 - پیام تشکر از حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سیّد احمد خمینی به مناسبت برگزاری مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی رأی ملت ایران را در انتخاب حجت‌الاسلام روحانی در دوازدهمین دوره‌ انتخابات ریاست جمهوری تنفیذ نمودند.

برای دریافت فایل صوتی، با توجه به سرعت اینترنت خود ، یکی از سه لینک روبرو را کلیک نمایید:

متن حکم تنفیذ دوازدهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران‌

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی طی حکمی، با تنفیذ رأی ملت ایران در انتخابات، جناب حجت‌الاسلام آقای دکتر حسن روحانی را به عنوان ریاست جمهوری اسلامی ایران منصوب کردند.

مراسم تنفیذ ،این تحویل گرفتن ها و تحویل دادن ها در تاریخ چهل سال بعد از پیروزی انقلاب بارها تکرار شده است.

دانلود فیلم

درمانگه درد هر طبیبی ای دوست
دل‌های شکسته را شکیبی ای دوست
تو دست نیاز از غریبان گیری
با آنکه خودت نیز غریبی ای دوست

***

چون آینه‌ای زدم شکستم دل را
تا مهر تو گیرد از دو دستم دل را
از بس دل بی‌قرار، آرام نداشت
بر پنجره‌ات دخیل بستم دل را

سعید بیابانکى

مولودی (دل به كمند رضا علیه السلام افتاده) شب میلاد حضرت علی بی موسی الرضا علیه السلام سال ١٣٩١حاج حسن خلج

دانلود فایل

زیارت امام رضا (علیه السلام) با نوای مهدی صدقی

زمان 00:05:48

حجم دانلود2.66MB  

متن و صوت زیارتنامه امام رضا(swf)

برای دانلود روی آیکون زیر کلیک راست کرده و Save Link As یا Save Target As را انتخاب کنید

حضرت ابوالحسن على بن موسى الرضا عليه السلام در سال 148 ه . ق، در روز يازدهم ذى‏قعده در مدينه ديده به جهان گشود .پدر بزرگوارش حضرت امام موسى بن جعفرعليه السلام و مادر مكرمه‏ اش به نام هاى نجمه خاتون، ام‏ البنين، سكينه نوبيه و تكتم ناميده مى‏شود كه بعد از تولد فرزندش، از طرف امام كاظم ‏عليه السلام «طاهره‏» نام گرفت.

آن حضرت در دوران امامت 20 ساله خويش (183 - 203) با سه تن از حكمرانان مستبد عباسى، يعنى هارون الرشيد (ده سال)، محمد امين (پنج‏سال) و مامون (پنج‏سال آخر عمر) معاصر بود . امام رضاعليه السلام در آخر ماه صفر 203 ه . ق در سن 55 سالگى بوسيله مامون، مسموم و در سناباد نوقان كه امروزه يكى از محلات مشهد مقدس بحساب مى‏آيد، به شهادت رسيد و در محل مرقد فعلى به خاك سپرده شد .
به بهانه شهادت آن امام همام، برآنيم كه امامت و ولايت را از منظر و ديدگاه آن حضرت به تماشا بنشينيم . آنچه در پيش رو داريد گامى است در اين راه .
ضرورت امام‏شناسى
از بزرگترين، خطرناكترين و شكننده ‏ترين انحرافاتى كه در جامعه اسلامى رخ داد، انحراف از مسير امامت ‏بود . اگر جامعه بعد از پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله جايگاه امامت را شناخته بودند، امامت و خلافت را در حد نمايندگى قبيله‏اى و قومى و حداكثر رهبرى سياسى، تنزل نمى‏دادند و اجازه نمى‏دادند كه كسانى بر آن جايگاه تكيه بزنند كه هيچ گونه شايستگى و لياقت در وجود آنها نبود .

ادامه »

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:

«ستدفن بضعه منی بخراسان ما زارها مکروب الا نفس الله کربته ولا مذنب الا غفر الله ذنوبه.»(1)

پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد، هیچ گرفتار و گنه ‏کاری اورا زیارت نکند جز این که خداوند گرفتاری او را برطرف سازد وگناهانش را ببخشاید.

امام رضا علیه السلام:

«ان لکل امام عهدا فی عنق اولیائه و شیعته و ان من تمام‏الوفاء بالعهد و حسن الاداء زیارة قبورهم. »(2)

هر امام و رهبری، عهد و میثاقی بر پیروان و دوستدارانش داردو همانا یکی از اعمالی که نمایانگر وفاداری و ادای میثاق است،زیارت آرامگاه آنان است.

ادامه »

- به كجا آمده ‏اى و چه مى‏خواهى؟
- قصد زيارت امام دارم و با صد اميد خود را به اينجا كشانده ‏ام.
دانى اى عزيز! «زيارت‏» به معنى ديدار است، و شرط آن «زنده بودن يار».
آرى تو با اين عقيده، آمده ‏اى كه امام خويش را زنده و در كار مى‏دانى و شنواى گفتار و بيناى كردار خويش مى‏شناسى.
واز اينروست كه به محض ورود به درگاه او مى‏گويى:
«اشهد انك تشهد مقامى و تسمع كلامى و ترد سلامى، و انت‏حى عند ربك مرزوق‏» (1)

اينك خوش حالتى دارى و نيكو ارادتى، آن بهتر كه زيارت تو، با معرفتى توام باشد تا ثواب كامل گيرى و بهره بيشتر يابى، پس سزاوار است كه بدانى اين امام كيست و مقام او چيست؟
نام ‏اين ‏بزرگوار«على‏»است، كنيه ‏اش «ابوالحسن‏» و القابش «رضا، صابر، فاضل،رضى،وفى،قرة‏عين ‏المؤمنين (2)
، غيظ ‏الملحدين (3) است‏».
پدرش موسى بن جعفر (الكاظم) و مادرش به يكى از نامهاى «تكتم، نجمه، اروى، سكن، سمانة، ام‏البنين، خيزران، صقر، شقراء» موسوم بود و ام‏ولدى پاكدامن به شمار مى‏رفت. (4)
همين مادر گرامى گويد كه:
چون حامله شدم; به هيچ‏وجه سنگينى‏ درخوداحساس ‏نمى‏ نمودم; و چون به خواب مى‏رفتم، صدايى كه پياپى خدا را مى‏ستود از شكم خويش مى‏شنيدم و مى‏ترسيدم ولى به گاه بيدارى، آن صدا خاموش مى‏شد، تا آنگاه كه فرزندم متولد گشت، دستها بر زمين نهاد و سر به سوى آسمان بالا برد و سخنى گفت كه من‏ نفهميدم، تا پدرش (امام كاظم، عليه‏السلام) آمد و در گوش هايش «اذان و اقامه‏» گفت و كامش به «آب فرات‏» برداشت و فرمود: «اين بقية‏الله در زمين است و حجت الهى پس از من خواهد بود.» (5)
درباره روز تولد اين فرزند اختلاف نظراست (3 ، 11 يا 15 ذى‏القعده ; 11 يا19 ربيع‏الثانى ;6 ،7 يا 8 شوال ; 11 ذى‏الحجه) ولى مشهورتر از همه «11 ذى‏القعده‏» است.
اما در مورد سال تولدش، تنها دو نظر وجود دارد: (148 يا153 ق) و دومى بنابر آنكه پنج‏سال پس از شهادت امام صادق ، عليه‏السلام، است صحيح‏تر به نظر مى‏رسد (6)
زيرا روايات بسيارى مؤيد اين است كه آن حضرت آرزوى ديدار امام رضا، عليه‏السلام، را داشت.
يكى از آن روايات از اين قرار است:
«خداى بزرگ از صلب موسى ، عليه‏السلام،فرزندى به وجود مى‏آورد كه دادرس و فريادرس اين امت است و نور و فهم و حكم اين ملت‏ خواهد بود. او بهترين فرزند، و عالي ترين نورسيدگان است. خداوند به واسطه او خون هاى بسيار كسان را حفظ مى‏كند; و نزاعها را به اصلاح مى‏رساند، پراكندگي ها را از ميان مى‏برد، و شكستگي ها را التيام مى‏دهد. به وسيله او برهنه ‏ها را مى‏پوشاند و بس گرسنه را سير مى‏سازد، وحشت‏ زدگان را به خاطر وى آرامش مى‏بخشد، و بركات را از آسمان فرود مى‏آورد. بندگان، مطيع او شوند و او در همه حال، بهترين مردم باشد (در كودكى و جوانى و كهنسالى) و عشيره ‏اش سرورى يابند. سخن او حكمت است، و خاموشى او دانايى است، براى مردم هرچه را اختلاف نظر دارند بيان مى‏كند.» (7)

ادامه »

زندگى و شخصيت امامان شيعه، دو جنبه ارزشى متمايز و با اين حال مرتبط با هم دارد.

اول : شخصيت عملى و علمى و اخلاقى و اجتماعى آنان كه در طول زندگى ايشان، در منظر همگان شكل گرفته است و فهم و ادراك آن نياز به پيش زمينه هاى اعتقادى و مذهبى خاص ندارد، بلكه هر بيننده فهيم و داراى شعور و انصاف مىتواند، ارزش ها و امتيازهاى آنان را دريابد و بشناسد.

دوم : شخصيت معنوى و الهى آنان كه ريشه در عنايت ويژه خداوند نسبت به ايشان دارد. شناخت اين بعد از شخصيت اهل بيت نياز به معرفت هاى پيشين دارد؛ يعنى نخست بايد به رسالت پيامبر صلی الله علیه و آله ايمان داشت و براساس رهنمودهاى آن حضرت، ولايت عترت را پذيرفت و براى شناخت جايگاه عترت به روايات و راويان معتبر اعتماد كرد و كوتاه سخن اين كه بينش هاى مذهبى مختلف، مىتواند مانع شناخت اين بعد از شخصيت اهل بيت عليهم السلام باشد.

ادامه »