آن مرحوم در خوابِ موافق اعتبار، گفت: همۀ کارهای ما رد شد و مورد قبول درگاه حضرت حق قرار نگرفت و به ما گفتند:

«در کارها محتاط نبودی، تقلید هم نمی‌کردی و در وقت اجتهاد نیز دقت کافی در استنباط نداشتی».

حتی زیارت حضرت سیدالشهدا† را با آن عظمت قبول نکردند و گفتند:

«آن وقتی که از افراد عادی بودی، زیارتت مثل دیگران و نظیر انعام و بهایم بود و آن زمان که معرفت به حق ما پیدا کردی، برای خدا نبود و تنها برای حفظ عنوان و شخصیت خود زیارت می‌کردی».

وی می‌گوید: به هر حال کاملاً محکوم ملائکه شدیم، ولی مرواریدی به من دادند تا بفروشم. گفتم: این چیست؟ گفتند: هنگام پیاده‌روی به‌سوی زیارت کربلا خسته شده بودی، با خود گفتی: آیا مثل منی باید پیاده برود؟! بعد از آن فکر کردی و گفتی: «الحمد لله» این گوهر، همان حمد می‌باشد.

خلاصه، انسان باید انواع و اقسام مختلف کارهای خیر را استقصا کند و از هر راهی توانست، خود را در آن ثبت نام کند، ولو به‌اندازۀ نخود باشد، که روزی به همان یک نخود محتاج می‌شویم.