آیا بر اساس منابع شیعه و اهل سنت اميرمؤمنان عليه السلام در كعبه به دنیا آمده اند؟ + تصاوير كتاب ها
نوشته شده توسطرحیمی 16ام شهریور, 1396وجود مقدس مولای متقیان، امیرمؤمنان، حضرت علی بن أبی طالب صلوات الله و سلامه علیهما در روز سیزدهم سال سی ام عام الفیل در خانه کعبه دیده به جهان گشود. بحث ولادت آن حضرت در داخل کعبه معظمه امری مسلم نزد فریقین تلقی شده و مسأله ای روشن و با مراجعه به کتب فریقین به این مسألهی روشن دستی مییابیم.
در این نوشته بر آنیم تا با نقل برخی از اقوال علمای شیعه و اهل سنت، مسأله ولادت در کعبه را بر همگان بیان کنیم. هر چند موضوع اصلی این نوشتهی پیش روی شما بر اساس منابع اهل سنت می باشد، ولی ابتدا به ذکر نام برخی از علمای شیعه اشاره می شود.
ولادت در کعبه در اندیشه علمای شیعی:
در این فصل به نظرات تنی از علمای شیعی پیرامون ولادت در کعبه به نحو مختصر اشاره خواهد شد:
1. شيخ صدوق رحمه الله :
ايشان داستان ولادت امام علي عليه السلام در کعبه را در سه کتاب از تاليفاتشان آورده است. همچنين نجاشي، كتاب مولد أمير المؤمنين عليه السلام را از شيخ صدوق گزارش کرد. (رجال النجاشي - ص 392). سيد بن طاووس همان را با عنوان “مولد مولانا علي عليه السلام بالبيت” از شيخ صدوق گزارش مي کند. (اليقين باختصاص مولانا علي عليه السلام بإمرة المؤمنين، ، ص: 191)
- شيخ مفيد رحمه الله:
شیخ مفید از علمای بزرگ شیعه می نویسد:
ولد بمكة في البيت الحرام يوم الجمعة الثالث عشر من رجب سنة ثلاثين من عام الفيل ولم يولد قبله ولا بعده مولود في بيت الله تعالى سواه إكراما من الله تعالى له بذلك وإجلالا لمحله في التعظيم .
حضرت امير المؤمنين علي بن ابى طالب عليه السّلام در روز جمعه سيزدهم ماه رجب پس از سى سال از عام الفيل در خانه خدا در شهر مكه به دنيا آمد. نه پيش از وى و نه بعد از آن، كسى در خانه خدا تولد نيافت. اين امر بزرگ داشتي از سوي خداوند تعالي براي امام علي عليه السلام است.
الشيخ المفيد ، أبي عبد الله محمد بن محمد بن النعمان العكبري البغدادي (متوفاي413هـ) ، الإرشاد في معرفة حجج الله علي العباد ، ج 1 ، ص 5 ، تحقيق : مؤسسة آل البيت عليهم السلام لتحقيق التراث ، ناشر : دار المفيد للطباعة والنشر والتوزيع - بيروت ، الطبعة : الثانية ، 1414هـ - 1993 م
- شيخ طوسي رحمه الله:
شیخ الطائفه نیز می نویسد:
وُلِدَ بِمَكَّةَ فِي الْبَيْتِ الْحَرَامِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ لِثَلَاثَ عَشْرَةَ خَلَتْ مِنْ رَجَبٍ بَعْدَ عَامِ الْفِيلِ بِثَلَاثِينَ سَنَة.
در روز جمعه سيزدهم ماه رجب، سى سال پس از عام الفيل در خانه خدا در شهر مكه به دنيا آمد.
الطوسي، الشيخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علي بن الحسن (متوفاى460هـ)، تهذيب الأحكام، ج 6 ص 19، تحقيق: السيد حسن الموسوي الخرسان، ناشر: دار الكتب الإسلامية ـ طهران، الطبعة الرابعة،1365 ش .
4. سيد رضي رحمه الله:
مرحوم سید رضی پیرامون این فضیلت حضرت چنین می نگارد:
ولد ع بمكة في البيت الحرام لثلاث عشرة ليلة خلت من رجب بعد عام الفيل بثلاثين سنة و لا نعلم مولودا ولد في الكعبة غيره.
در سيزدهم ماه رجب، سى سال پس از عام الفيل در خانه خدا در شهر مكه به دنيا آمد. مولودي غير از او را سراغ نداريم که در خانه خدا تولد يافته باشد.
الشريف الرضي، خصائص الأئمة، ص 39، ناشر: مجمع البحوث الإسلامية - الآستانة الرضوية المقدسة
- ابن بطريق رحمه الله:
ابن بطریق از اندیشمندان امامیه نیز چنین می نویسد:
ولد بمكة في بيت الله الحرام سنة ثلاثين من عام الفيل يوم الجمعة الثالث عشر من رجب ، ولم يولد قبله ولا بعده مولود في بيت الله تعالى سواه ، منا من الله سبحانه وتعالى عليه بذلك واجلاء لمحله في التعظيم.
در روز جمعه، سيزدهم ماه رجب، سال سىام از عام الفيل در خانه خدا در شهر مكه به دنيا آمد. قبل از او و بعد از او مولودي غير او در خانه خدا تولد نيافت. اين منتي از سوي خداوند براي او، همچنين بزرگداشت جايگاه او است.
ابن البطريق، عمدة عيون صحاح الاخبار في مناقب إمام الأبرار، ص 24 ، مؤسسة النشر الإسلامي التابعة لجماعة المدرسين بقم المشرفة، جمادي الأولى 1407.
وظيفه نسل حاضر در قبال غدير چيست؟
نوشته شده توسطرحیمی 16ام شهریور, 1396هیجدهم ذیالحجه یادآور واقعهای تاریخی است که در آن رسول خدا صلی اله علیه و آله به امر خداوند متعال حضرت علیعلیه السلام را بهعنوان خلیفه و جانشین خود در منصب امامت و ولایت امت منصوب کرد.
آنچه پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله در روز غدیر بر همه مسلمانان تكلیف فرموده اند. این است كه امیرالمؤمنین علی علیه السلام و ائمه از فرزندان ایشان تا حجة بن الحسن (عج) را مولای خویش بدانیم و قید غلامی ایشان را بر گردن انداخته، به لوازم آن مقید گردیم. متأسفانه آنچه از واقعه ی غدیر تا كنون، مورد فراموشی قرار گرفته، توجه مبحث ولایت امیرالمومنین علیه السلام است.
از همان لحظات اولیه در سال دهم هجری بسیاری از مردم، منافقانه با امیرالمؤمنین علیه السلام دست بیعت دادند و آنگونه كه پیامبر صلی الله علیه و آله دستور فرموده بودند با دل و جان، دست و زبان، تسلیم علی بن ابی طالب علیه السلام نشده و به ولایت امام علی علیه السلام تن ندادند، هم اكنون كه ما در زمان ولایت آخرین وصی پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله قرار گرفته ایم باید منصفانه درباره ی وضعیت خویش به داوری بنشینیم كه چقدر در انجام این وظیفه ی قلبی و جوارحی خود موفق بوده ایم؟ حداقل در روز غدیر كه متعلق به وجود مقدس ولی عصر (عج)است, چقدر از صاحب غدیر و حقوق ایشان یاد می شود؟ گاهی بی توجهی و غفلت شیعیان نسبت به ایشان چنین می نماید كه عهد پیامبر صلی الله علیه و آله در بین مسلمانان زمان غیبت هم به دست فراموشی سپرده شده و در روز غدیر هم آن چنان كه شایسته است، حق امام علیه السلام ادا نمی شود. با وجود اینكه جشن ها و مراسمی به مناسبت این روز برگزار می شود و این عید مورد اكرام و بزرگداشت قرار می گیرد ولی پیام غدیر كه همان فرمان ولایت حجة بن الحسن(عج) است در این زمان كاملاً مسكوت باقی می ماند و ما كه مدعی تشیع در زمان غیبت حضرت مهدی (عج)هستیم در پایبندی به مفاد این خطبه مرتكب قصور گشته ایم و چه بسا وظیفه ی خود را هنوز نشناختیه ایم.
بنابراین كسی كه حضرت مهدی (عج) را مولای خود می داند همواره باید اعمال خویش را در جهت رضایت ایشان قرار داده و مورد بررسی قرار دهد كه مرتكب كوتاهی در ایفای نقش سر سپردگی نگشته و چیزی از حقوق ایشان را پایمال نكرده باشد.پس آنگاه كه دستان مبارك صاحب غدیر را از فراسوی قرنها می فشاریم باید بدانیم كه تبریكش به ما چه می گوید؟ این كاروان هزار و چهار صد ساله كه از گذرگاه پر خطر سقیفه عبور كرده از سپردن میراث جاودانه ی غدیر به دست ما چه انتظاری دارد؟باید بدانیم كه امروز پرچم سبز غدیر در دست صاحب آن حضرت بقیة الله (عج) بر بلندای تاریخ می درخشد و شیعه مكلف است كه با صدایی رسا اعلام كند كه اگر در روز غدیر سال دهم هجری در كنار بركه ای با علی علیه السلام دست بیعت داده است و شنیده است آنچه را كه پیامبرمان گفت و تسلیم شده است به آن امری كه از جانب پرودگار آورد اینك با قلب و جان و زبان و دستش با یادگار غدیر و موعود غدیر هم پیمان می شود تا این نبأ عظیم را به نسلهای آینده برساند.
هیجدهم ذیالحجه یادآور واقعهای تاریخی است که در آن رسول خدا صلی اله علیه و آله به امر خداوند متعال حضرت علیعلیه السلام را بهعنوان خلیفه و جانشین خود در منصب امامت و ولایت امت منصوب کرد، تا ترازو شاخص حاکم اسلامی برای همه مسلمانان تبیین شود و در حافظه تاریخی بماند و چراغ راه امت پیامبر صلی اله علیه و آله تا آخر باشد هر چند که بعد از رحلت پیامبر گرامی اسلام صلی اله علیه و آله بخشی از مسلمانان به پیام این واقعه مومن ماندند و تا پای جان برای تثبیت پیام غدیر تلاش کردند اما بسیاری هم متوجه پیام آسمانی غدیر نشدند و با ذهن بشری خود به تحلیل واقعه پرداختند تا کارآمدی تدبیر الهی پیامبر اسلام در لابهلای هیاهوها دیده نشود و امت پیامبر از ثمره شیرین و گوارای آن بیبهره بمانند. واقعهی غدیر از ابعاد مختلف و از جهات متفاوت دارای درخشندگی خاصی در تاریخ اسلام از لحاظ سند، اطمینان از اصل و فرع آن، کثرت راویان و اعتماد بزرگان و علمای مسلمین، دارای قدرت و استحکامی بینشیر است که در راس راویان نام اهل بیت رسول خدا صلی اله علیه و آله یعنی علی و فاطمه و حسن و حسن علیهالسلام میباشد. نزول آیه 67 و 3 سوره مائده در ارتباط با این رویداد بزرگ است که بر طبق نظر مفسران نامآور شیعه و سنی، شان نزول این آیات مربوط به واقعه غدیر خم است
دولت میانمار جلوی جنایات وحشیانه علیه مسلمانان را بگیرد
نوشته شده توسطرحیمی 16ام شهریور, 1396امنیت شبه جزیره کره و کل قاره آسیا و منطقه برای ایران حائز اهمیت است.
حجتالاسلام والمسلمین حسن روحانی روز چهارشنبه و در نشست هیأت دولت، با اشاره به آمار مرکز آمار ایران در حوزه اقتصادی، گفت: براساس این آمار، رقم رشد اقتصادی 7 درصد بدون احتساب نفت برای 3 ماهه اول امسال در مقایسه با 3 ماهه پارسال، نشان میدهد که مردم و دولت ایران در مسیر رشد و توسعه در حال حرکت هستند.
وی در جلسه هیات دولت با استناد به تازه ترین بررسیهای مرکز آمار ایران، رشد اقتصادی سه ماهه اول امسال در مقایسه با سال گذشته را بدون احتساب نفت، 7 درصد عنوان کرد و اظهارداشت:در بخش مسکن و ساختمان نیز در همین برهه زمانی شاهد رشد مثبت 7.1 درصدی میباشیم و آمار رشد سرمایهگذاری نیز به 7.1 درصد افزایش یافته که این آمار نویدبخش سالی پربار و پربرکت برای ملت ایران است.
رئیس جمهور اضافه کرد: اگر چه پارسال هم از رشد اقتصادی بالایی با احتساب نفت برخوردار بودیم، اما رشد اقتصادی امسال چنانچه با همین روند 3 ماهه ادامه یابد، انتظار میرود که در پایان سال شاهد رشد، 6 یا 7 درصدی باشیم.
روحانی خاطر نشان کرد: براساس گزارش مرکز آمار در بخش ساختمان و مسکن نیز شاهد رشد مثبت هستیم و در 3 ماهه اول امسال رشد بخش ساختمان به 7.1 درصد رسیده است و این آمار باعث خوشحالی مردم و سرمایهگذاران بخش مسکن است.
رئیس جمهور اضافه کرد: سرمایه ثابت ناخالص در سالهای گذشته همواره منفی بوده و در سال 91، تا منفی 27 درصد هم رسید و فقط در سال 93 مثبت شد و مجدداً منفی گردید، اما براساس گزارش مرکز آمار، رشد سرمایهگذاری مثبت 7.1 شده است و این به مفهوم اعتماد جامعه به آینده است، چرا که آینده را روشن دیده و شروع به سرمایهگذاری کرده اند.
روحانی گفت: نرخ رشد اقتصادی کشورمان در سال گذشته در دنیا کمنظیر و چه بسا بینظیر بود و امیدواریم امسال رشد اقتصادیمان هم در منطقه و هم در سطح جهان قابل توجه باشد و بتوانیم در سایه رشد اقتصادی پایدار ایجاد شده، برای جوانان اشتغال ایجاد کنیم.
خلافت علی علیه السلام درزمان حیات پیامبراکرم صلی الله علیه و آله
نوشته شده توسطرحیمی 16ام شهریور, 1396موضوع خلیفه بودن علی علیه السلام در غدیر خم در کتب معتبره اهل سنت و شیعیان آمده است ، اما پاسخ به این سوال که علی علیه السلام پیش از غدیر هم جانشین پیغمبر صلی الله علیه و آله بود است یا خیر ، در این گزارش به آن پرداخته می شود.
در تاریخ 18 ذی الحجه سال دهم هجری قمری (مصادف با 28 اسفند سال دهم خورشیدی) در منطقه ای به نام غدیر ، که میان مکه و مدینه است ؛ آیه ی 67 سوره مبارکه 5(مائده) بر پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل شد که خداوند در این آیه به ایشان صلی الله علیه و آله امر می فرماید :
ای پیغمبر آن چه از خدا بر تو نازل شد به خلق برسان که اگر نرسانی ،تبلیغ رسالت و اداء وظیفه نکرده ای و خدا تو را از شر مردم محفوظ خواهد داشت.
علاوه بر کتب معتبره برادران تشیع ، قریب به سی تن از بزرگان و علماء برادران اهل تسنن در کتب معتبره تفسیرشان اینگونه نقل کرده اند که :
این آیه در شان امیرالمومنین علی علیه السلام در روز غدیر خم نازل شده است.و در ادامه اینگونه اضافه می کنند که بعد از نزول این آیه مبارک در روز غدیر خم ، رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله وسلم ) دست امیرالومنین (علیه السلام) را بلند می کند و می فرمایند :
هر کس که من مولای اویم ، زین پس علی مولای اوست.
علماء و کتب معتبره برادران اهل سنت درباره تفسیر آیه67 سوره مائده
از جمله بزرگان و کتب معتبره اهل تسنن ، که کتب آن ها در سال های 1350 خورشیدی به قبل ، به چاپ رسیده است می توان به افراد و کتب زیر اشاره کرد :
جلال الدین سیوطی در صفحه 298 جلد دوم در المنثور و حافظ بن ابی حاتم رازی در تفسیر غدیر و حافظ ابوجعفر طبری در کتاب الولایه و حافظ ابو عبدالله محاملی در امالی و حافظ ابوبکر شیرازی در ما نزل من القرآن فی امیر المومنین و حافظ ابوسعید سجستانی در کتاب الولایه و حافظ ابن مردویه در تفسیر آیه و حافظ ابوالقاسم حسکانی در شواهد التنزیل و ابولفتح نظری در خصائص العلوی و معین الدین میبدی در شرح دیوان و قاضی شوکانی در صفحه 57 جلد سوم فتح الغدیر و سید جمال الدین شیرازی در اربعین و بدرالدین حنفی در صفحه 584 جلد هشتم عمده القاری فی شرح صحیح بخاری و امام اصحاب حدیث احمد ثعلبی در تفسیر کشف البیان و امام فخر رازی در صفحه 636 جلد سوم تفسیر کبیر و حافظ ابونعیم اصفهانی در ما نزل من القرآن فی علم و ابراهیم بن محمد حموینی در فرائد المسطین و نظام الدین نیشابوری در صفحه 170 جلد ششم تفسیر خود و سید شهاب الدین آلوسی بغدادی در صفحه 348 جلد دوم روح المعانی و نور الدین بن صباغ مالکی در صفحه 27 فصول المهمه و علی بن احمد واحدی در صفحه 150 اسباب النزول و محمد بن طلحه شافعی در صفحه 16 مطالب السئول و میر سید علی همدانی شافعی در مودت پنجم از موده القربی و شیخ سلیمان بلخی حنفی در باب ینابیع الموده و نزدیک به سی تن از دیگر علماء و اکابر اهل تسنن این آیه را در شان امیر المومنین می دانند.
علاوه بر کتب معتبره برادران شیعه ، فردی به نام قاضی فضل بن روزبهان از برادران اهل تسنن نوشته است :
پس به تحقیق ثابت آمده این قضیه در صحاح معتبره ما(اهل تسنن) که چون این آیه نازل شد ، رسول خدا صلی الله علیه و آله دست علی را گرفت و فرمود :من کنت مولاه ، فهذا علی مولاه.
معرفی شدن علی علیه السلام پیش از غدیر خم ،بعنوان جانشین پیامبر صلی الله علیه و آله
یکی از احادیث وارد شده در کتب معتبره اهل سنت و شیعیان ، حدیث الدار است.در کتب معتبره هر دو مذهب با مختصر کم و زیادی در الفاظ و کلمات آمده است:
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله چهل نفر از اشراف و رجال بزرگ و خویشاوندان خود از قریش را در منزل عموی گرامیش ابوطالب دعوت نمود و برای آن ها یک ران گوسفند و قدری نان صاعی از شیر ، غذا حاضر نمود .حضرات بخندیدند و گفتند : محمد ، غذای یک نفر را حاضر نکرده ( چون در میان آن ها کسانی بودند که بچه شتر را تنهایی می خوردند ) حضرت فرمودند : کلوا بسم الله ( بخورید به نام خداوند) پس از آنکه خوردند و سیر شدند به یکدیگر می گفتند ؛ محمد به این غذا شما را سحر نمود!
آن گاه حضرت برخاست در میان آن ها پس از مقدماتی فرمودند :
… ای فرزندان عبدالمطلب ، خدای تعالی مرا مبعوث فرمود بر عموم مردمان و بخصوص بر شما و من شما را دعوت می کنم و شما به گفتن این دو کلمه بر عرب و عجم مالک شوید و ایشان از شما اطاعت می کنند و جمیع امم در تحت فرمانبرداری شما در آیند و به این دو کلمه به بهشت می روید و از دوزخ نجات می یابید.
پیغمبر گرامی اسلام همچنان در ادامه گفتند : و آن دو کلمه گواهی دادن به وحدانیت خدا و رسالت من است (لا اله الا الله محمدا رسول الله) پس هرکس مرا اجابت کند در این کار (یعنی اولین کسی باشد که مرا اجابت کند) و معاونت من نماید ، او برادر من و وزیر و وارث و خلیفه من خواهد بود بعد از من .
و پیغمبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله این جمله ی آخر را سه بار تکرار و هر سه مرتبه احدی جواب نداد مگر علی علیه السلام که جواب داد و گفت : من شما را کمک و یاوری می نمایم ای پیغمبر خدا.
پس حضرت او را نوید خلافت داد و آب دهان مبارک در دهان او افکند و فرمود : علی علیه السلام وصی و خلیفه من است در میان شما .
بعضی دیگر از کتب معتبره اینگونه از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل نموده اند که بعد از پایان جمله علی علیه السلام ، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله می فرمایند :
تو یا علی وصی و خلیفه منی بعد از من.
یکی از زمان هایی که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله علی علیه السلام را جانشین خود در مدینه قرار داد ، در زمان جنگ تبوک بود. در جریان این جنگ ، وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله عازم حرکت شد ، منافقین محرمانه قرارداد کردند که در غیاب آن حضرت در مدینه انقلابی برپا کنند .
برای اداره امر مدینه مرد کاردانی لازم بود که به جای آن حضرت در مدینه بماند و با قوت قلب و حسن سیاست مدینه را اداره کند.
برای همین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله علی علیه السلام که در آن زمان بسیار جوان بود ، از میان شیوخ و بزرگان (از لحاظ سنی) به عنوان خلیفه برگزیدند و صریحا فرمودند : تو خلیفه من هستی در اهل بیت من و در مدینه که خانه و محل هجرت من است.
لازم به ذکر است پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله اولین مردی را که به اسلام دعوت فرمودند علی علیه السلام بود ، با اینکه گفته می شود علی علیه السلام در آن زمان بین 10 تا 13 سال سن داشته است.
پوریا سلیمان زاده/باشگاه خبرنگاران
چرا در سوریه میجنگیم؟
نوشته شده توسطرحیمی 15ام شهریور, 1396سردار «یعقوب زُهدی» از فرماندهان و کارشناسان باسابقه نیروهای مسلح طی یادداشتی به پاسخ این سوال پرداخته است
گزاره اول:
در دوران قبل از انقلاب اسلامی ایران، رژیمهای لائیک مثل حکومت پهلوی با نقش رهبری عربستان بر جهان اسلام تعارضی نداشتند، لذا در آن دوران روابط ایران با ریاض دوستانه و بعضا شامل همکاری بود، اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تحولی در روابط به وجود آمد، زیرا این انقلاب منادی اسلام انقلابی با قرائت ضد سلطه گری و ضد استبدادی بود که با اندیشۀ حکام عربستان که مدافع اسلام سلفی و به زعم ما اسلام واپس گرا و ارتجاعی بود در تقابل قرار داشت.
اولین قدم عربستان در این مسیر هم پشتیبانی مالی و نظامی از صدام در جنگ هشت ساله و همچنین تشکیل شورای همکاری خلیجفارس بود. ضمن آنکه در صحنه سیاسی نیز هر جا موضوعی راجع به ایران در سازمانهای بینالمللی مطرح میشد، عربستان در جبهۀ مخالف قرارمیگرفت.
در واقع میتوان گفت که ما چندین سال است که درگیر جنگ با حکام سعودی هستیم، اما؛ جنگی در لایههای پنهان، اما نکته قابل تامل دیگر در رابطه با ریاض این است که تا پیش از این عربستان در برابر ایران به دنبال حفاظت از منافع خود بود ولی امروز چالش اصلی سعودیها مساله بقا است. از این رو به طور کلی میتوان اینگونه گفت که از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، عربستان رویارویی با ما را از فضای رقابت به خصومت، از جنگ نرم به جنگ سخت و از هدف دفاع از منافع به تلاش برای بقا کشانده است
حقوق متقابل امام و مردم در نهج البلاغه
نوشته شده توسطرحیمی 15ام شهریور, 1396
امير المؤمنين على علیه السلام در نهج البلاغه، دو جمله در باره حقّ فرموده است.
اوّل اين كه فرمود: «الحقّ أوسع الأشياء في التّواصف و أضيقها في التّناصف»
مىفرمايد: حق به هنگام بيان و توصيف، از همه چيز گستردهتر، امّا در هنگام عمل از همه چيز تنگتر و محدودتر است. به تعبير مشهور خودمان: «گفتن حقّ بسيار آسان و عمل كردنش بسيار مشكل است».
جمله دومى كه مولاى متقيان در باره حق بيان ميكند همان مسئله پيوستگى حق و وظيفه است.
هر كجا حقّى است وظيفهاى است
و هر كجا وظيفهاى است حقّى است.
و به تعبير ديگر هر كجا انسان حقّى دارد بر او حقّى دارند. هر كجا مديون حقّى است، طلبكار حقّى نيز است. يعنى حق هميشه دو جانبه است. در هيج جا، حق يك جانبه وجود ندارد. حتّى خدا كه بالاترين حق را بر مردم دارد در برابر حقّ او، مردم هم بر خدايشان حقّى دارند كه حقّ هدايت، حقّ تعليم، حقّ فرستادن پيامبران و حقّ ارسال كتب آسمانى است.
اين جمله دوّم را در همان خطبه 216 نهج البلاغه، بسيار كوتاه امّا جالب و فشرده و عميق بيان فرموده است:
«لا يجزي لأحد إلّا جرى عليه و لا يجري عليه إلّا جرى له».
حق در مورد هيچكسجارى نمىشود مگر اين كه در مقابلش حقّى بر گردن او خواهد افتاد و در هيچ جا حقّى بر گردن كسى نمىافتد مگر حقّى به نفع او در كنار او هست. اين همان چيزى است كه تعبير مىكنيم وظيفه و حق جدا نشدنى هستند.
هر کس عبادت خالص خود را به سوی خداوند بالا فرستد
نوشته شده توسطرحیمی 15ام شهریور, 1396
مقام اخلاص یکی از عالیترین مراحل تکامل و سیروسلوک است. در اثر اخلاص، قلب، مرکز تابش انوار الهی میگردد و حکمت و دانش از قلب بر زبان جاری میشود.
بازخوانی عمیقتر یک حدیث از حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها در کلام آیت الله جوادی آملی:
حدیثی بسیاز زیبا از حضرت زهرا وجود دارد که متاسفانه بسیاری مواقع به صورت سطحی معنا میشود . در اینجا تفسیر آیت الله جوادی از این حدیث تقدیم میشود.
حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود:
من أصعد الی الله خالص عمله اهبط الله الیه أفضل مصلحته.
اگر کسی عمل خالص بکند، و این قدرت را داشته باشد که عمل خالص را به پیشگاه ذات أقدس له ببرد، ذات أقدس اله بهترین و والاترین مصلحت او را به او عطا میکند و نازل میکند.
این مثل یک باغبانی است که یک نهالی را غرس کرده است و دیگر به فکر آبیاری او نیست. ممکن است روی دیم، کسی دیمی کار کند، گاهی محصول میگیرد، گاهی نمیگیرد و مانند آن. ما مأموریم که مثل یک باغبانی که در کنار منزلش یک نهالی غرس کرده، مثل فرزند از او نگه داری کنیم، دائماً به سراغ او باشیم، حدوثاً و بقائاً؛ پس یک وقت یک کسی کار خیر انجام میدهد، به این فکر نیست که آن را حفظ بکند! گاهی آن را میگوید، گاهی آن را با منّت ذکر میکند، گاهی مثلاً خوشش میآید که دیگران بازگو کنند، یا ازش بهره برداری کنند، بهره برداری تبلیغی و سیاسی؛ این شخص کار خوب کرده است، و امّا کار او زمینی است، همین جا ماند!
وجود مبارک بی بی سلام الله علیها نفرمود اگر کسی کار خوب بکند، خدا بهترین مصلحت را به او میدهد! فرمود: کار خوب بکن، این را نگه بدار، این را هدیه بکن، برو و ببر. تا انسان بالا نرود که نمیتواند هدیه ای را به پیشگاه ذات أقدس له عطا بکند.
کار خیر را ملائکه میبرند، گزارش میدهند، بالأخره جواب را هم آنها میآورند. آن بردن و آوردن هر دو مع الواسطه است، بهرهاش هم کم است. ولی اگر کسی خودش آن هنر را داشته باشد که همراه ملائکه بالا برود و این کار خیر خود را به پیشگاه ذات أقدس له تقدیم بکند. خودش به همراه عمل برود، آنگاه فاضلترین مصلحت او را ذات أقدس له نازل میکند؛ خود خدا، نه بوسیله فرشتهها! اهبط الله علیه أفضل مصلحه.
خوب این دستوری است که وجود مبارکی به ما داده است.
فرمود: این کار شدنی است، این کار را انجام بدهید و مانند آن.
***************************
******************
*********
مَن اَصعَدَ إلَی اللهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، اَهبَطَ اللهُ اَفضَلَ مَصلَحَتِه؛
هر کس عبادت خالص خود را به سوی خداوند بالا فرستد (و پیشکش آستان او کند)، خدا هم بهترین مصلحت خود را بر او فرو می فرستد.
خداوند عبادتهای ریایی و متظاهرانه را قبول نمی کند. اصلاً چنین عبادتی حالت «صعود» ندارد و بالا نمی رود و در حد و مرتبه ی زمین و مادیات و نفسانیات باقی می ماند.
اما پروردگار خلوص در عبادت را می پذیرد و پاداش می دهد.
اخلاص بالی می شود که اعمال را به پرواز در می آورد و تا عرش خدا می برد. کسی که بخواهد عبادتش پذیرفته ی خالق گردد، باید آن را به «اخلاص» مجهز کند تا زمینه ی صعود داشته باشد.
خدا کریم است و به اقتضای کرم خویش آنچه را به مصلحت بنده ی مخلص خود بداند به او عطا می کند و از خزانه ی غیب و گنجینه ی جود خود به بنده اش ارزانی می دارد.
انجام عمل خالص و عبادت بی ریا بسی دشوار است.
عاملان گاهی در باتلاق ریا می افتند و اعمال گاهی به تظاهر و مردم فریبی و دنیاخواهی آلوده می شود.
مخلصان هم به تعبیر روایات در «خطر عظیم» اند و ابلیس وسوسه گر پیوسته می کوشد تا نیتها را خراب و اعمال عبادی را آلوده به ریا کند.
اگر بنده عبادت خالص به درگاه خدا بفرستد، او بهترین صلاح و مصلحت را به وی می بخشد.
تيرهاي الهي فقط بهترين ها را شكار مي كند تيرهاي الهي فقط بهترين ها را شكار مي كند
نوشته شده توسطرحیمی 15ام شهریور, 1396حضرت امام هــادی علیه السلام کدام دعا را بسیار میخواندند؟
نوشته شده توسطرحیمی 15ام شهریور, 1396حضرات ائمه معصومین علیهم السلام همواره در آموزشهائی که به افراد، بویژه به شیعیان و مُحبّین داده اند، آموزش دُعـاهای مُتفاوت با موضوعـات مُختلف را در برنامه های خود داشته اند و بر لزوم دُعـا کردن مُسلمین به عنوان یکی از عناوین عبـادات و پیوستگی عباد با ذات رحمانی خُـداوند و با تعبیری چون سلاح مؤمن تأکید فرموده اند. آموزش دُعـای معروف کُمیل توسط حضرت امیرألمؤمنین علی علیه السلام به کُمیل بن زیاد نخعی یمانی، یا دُعـای معروف عرفه که توسط بُشر و بشیر فرزندان غالب اسدی از ناحیه ی حضرت سیّد ألشهداء علیه السلام نقل گردیده است و همچنین صحیفه ی سجّادیه ی حضرت امام علی بن الحُسین علیهما السلام نمونه ی بارز و کاملی از دُعاهائی است که آن بزرگواران برای آموزش بهتر بندگی برای عباد خُـدا و بهره برداری مُحبّین از فیوضات آن مضامین پر برکت از خویش به یادگار گذاشته اند. پر واضح است که دُعـاهائی که توسط معصومین علیهم السلام به بنـدگان خُـدا توصیه میشود، به لحاظ مُحتوای معنائی بالا و مضامین فوق العاده ایکه فقط میتواند از ناحیه ی آن بزرگواران صادر گردیده باشد دارد، از حیث اثر گذاری و اجابت نیز قطعاً در نقطه ی مرکزی سیبل اجابت قرار خواهد گرفت و بهره های وافرش عباد خداوند را در میپوشاند.