حضرت موسی (علیه السلام) هنگام مناجات با خدا، از خداوند درخواست کرد که همنشین وی را در بهشت برایش معرفی کند تا او را بشناسد. خطاب آمد، ای موسی! در فلان ناحیه، کوچه فلان و فلان مغازه برو، کسی که در آن جا مشغول کار است او رفیق تو در بهشت خواهد بود.

حضرت موسی (علیه السلام) سراغ او رفت، دید جوانی است قصاب. از دور مراقب بود تا ببیند او چه عمل شایسته ای دارد. اما چیز فوق العاده ای از او مشاهده نکرد. شب هنگام که جوان محل کار را ترک می کرد، موسی بدون آن که خود را معرفی کند، نزد جوان آمد و از او خواست تا شب را مهمانش باشد. حضرت موسی می خواست بدین طریق رمز کار او را به دست آورد و ببیند آن جوان چه عبادت هایی در خلوتگاه انجام می دهد که این قدر درجه پیدا کرده و همنشین پیامبر خدا شده است.

جوان همین که وارد منزل شد قبل از هر چیز غذایی آماده کرد، آن گاه سراغ پیر زنی از کار افتاده رفت که دست و پایش فلج شده، قدرت حرکت و جا به جا شدن را نداشت. با صبر و حوصله غذا را لقمه لقمه به دهانش گذاشت، او را شست و شو داد، لباسش را عوض کرد و سر جایش گذاشت. موسی هنگام خدا حافظی خود را معرفی کرد؛ پرسید این زن کیست و پس از آن که به وی غذا می دادی نگاهی به سوی آسمان می انداخت و کلماتی بر زبان جاری می کرد، چه بود؟

گفت این زن مادرم است و هر بار که به او غذا می دهم و او را سیر می کنم درباره من دعا می کند و می گوید: خدایا او را همنشین موسی بن عمران در بهشت برین قرار بده. موسی به جوان مژده داد که دعای مادر درباره تو مستجاب گردیده است.»[1]

پی نوشت ها

[1] جعفر میر عظیمی، حقوق والدین، قم، کتابخانه حضرت ابوالفضل «ع»، 1369، ص 226.

شمیم یاس اسفند 1385، شماره 48

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در ضمن روایتی:

. . . فایما امراة صلت فی الیوم و اللیلة خمس صلوات و صامت شهر رمضان و حجت بیت الله الحرام، و زکت مالها و اطاعت زوجها، و والت علیا بعدی، دخلت الجنة بشفاعة ابنتی فاطمة، و انها لسیدة نساء العالمین . . . ؛ (1).

«هر زنی که در شبانه روز، نمازهای پنجگانه را به جای آورد، ماه رمضان را روزه بدارد، حج خانه خدا را [اگر توانایی داشت] گزارد، زکات مالش را بپردازد، از شوهرش اطاعت کند، و بعد از من، ولایت و حکومت علی را بپذیرد، به شفاعت دخترم فاطمه، وارد بهشت خواهد شد و همانا فاطمه، سرور زنان عالم است.

همان گونه که در روایات متعدد دیگر نیز آمده، ارزش ادای نماز وروزه و حج و سایر واجبات عملی، مبتنی بر پذیرش ولایت اهل بیت (علیهم السلام) است و شفاعت نیز بر اساس ادای این وظایف است اما با ولایت که درحقیقت، روح و جان اعمال است؛ همان که حضرت فاطمه (علیها السلام) نیز به خاطرآن به شهادت رسید، چرا که مدافع حریم و حرمت آن بود. او که محورخشم و خشنودی خداوند است و او که پاره تن پیامبر (صلی الله علیه و آله) است و او که «سیده» زنان عالم است، فردای قیامت نیز اعمال صالح به شفاعت او است که راهگشای بهشتیان خواهد بود.

1) بحارالانوار، ج 43، ص 24.

خداوند در كوه طور امورى را از بنى ‏اسرائیل پیمان گرفت و از آنان خواست كه بر انجام آن پایبند باشند؛ امّا آنان با آن كه شنیدند ولى نافرمانى كردند.

استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه نود و سوم سوره بقره پرداخته است.

«وَ إِذْ أَخَذْنا ميثاقَكُمْ وَ رَفَعْنا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ وَ اسْمَعُوا قالُوا سَمِعْنا وَ عَصَيْنا وَ أُشْرِبُوا في‏ قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ قُلْ بِئْسَما يَأْمُرُكُمْ بِهِ إيمانُكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ» ^{(بقره، 93)}

و به یاد آرید آن هنگام را كه از شما پیمان گرفتیم و كوه طور را بر فراز شما بالا بردیم (و گفتیم) آنچه را (از تورات و دستورات آن) به شما داده ‏ایم محكم بگیرید و گوش دهید. (امّا آنان) گفتند شنیدیم و نافرمانى كردیم و در دل‏ هایشان به سبب كفرشان، گوساله را جاى داده ‏اند. (اى پیامبر به آنان) بگو چه بد است آنچه كه ایمانتان شما را به آن فرمان مى ‏دهد، اگر ایمان دارید.

بنى ‏اسرائیل مى‏ گفتند:

ما فقط به پیامبرى ایمان مى ‏آوریم كه از خودمان باشد و فقط به كتاب او عمل مى ‏كنیم.

قرآن در آیات قبل چند نمونه را بیان كرد تا نشان دهد كه آنان حتى به پیامبر خود موسى و كتاب او تورات، ایمان ندارند و برخلاف آن عمل مى‏ كنند. این آیه نیز یكى دیگر از آن موارد را یادآورى مى ‏كند.

خداوند در كوه طور امورى را از بنى ‏اسرائیل پیمان گرفت و از آنان خواست كه بر انجام آن پایبند باشند؛ امّا آنان با آن كه شنیدند ولى نافرمانى كردند.

زیرا عشق به گوساله طلایى سامرى، چنان در اعماقِ قلبشان ریشه دوانده بود كه جایى براى تفكر و ایمان باقى نگذاشته بود و جالب آن كه با همه این نافرمانى باز هم ادعاى ایمان داشتند!.

قرآن در پاسخ آنها مى‏ گوید: آیا ایمانتان به شما دستور مى ‏دهد پیمان خدا را بشكنید؟، گوساله را بپرستید و پیامبران الهى را بكشید؟. اگر چنین است، پس ایمانتان دستوراتِ بدى به شما مى‏ دهد.

از این آیه مى ‏آموزیم كه:

عشق و علاقه افراطى به غیر خدا، هر چه و هر كه باشد، خطرناك است، زیرا انسان را از دیدن حقایق كور مى ‏سازد.

حوزه

نوروز عيد اسلامي نيست؛ و اعياد اسلامي ما غدير و فطر است و نوروز جزء آن اعیاد اسلامی نيست. اما عید نوروز سنتي است که از قبل از اسلام مانده است . نظر امام صادق علیه السلام بر حفظ سنت های خوب بوده است .

آیت الله علوی بروجردی در جمع طلاب و فضلا به موضوع عید نوروز و سنت های آن اشاره کرد که بدین شرح می باشد:

*توصیه امام علی علیه السلام بر حفظ سنتهای خوب

عيد نوروز، سنت خوب و حسنه اي است؛ اين را نفي نكنيد. براي مردم نگوييم اين كار جم و جمشيد و زردتشت و …  هست. بله نوروز از قبل از اسلام بوده و از زمان زردتشت مانده است؛ ولی نباید عيد نوروز يا امثال اينها را به زردتشتيت ارتباط داد. بله ما در اسلام نوروز نداريم؛ نه اينكه اسلام نوروز را نفي كند، نه؛ مقصود این است نوروز عيد اسلامي نيست؛ و اعياد اسلامي ما غدير و فطر است و نوروز جزء آن اعیاد اسلامی نيست. اما عید نوروز سنتي است که از قبل از اسلام مانده است. می دانيم بسياری از سنت هايي كه در زمان جاهليت بود و سنت های خوبی بودند، پيغمبر اکرم (صلوات الله و سلامه عليه و آله) در اسلام نگه داشتند و بر آنها تاکید کردند. امير المومنين (صلوات الله و سلامه عليه) در عهد نامه مالك اشتر بر حفظ سنت هاي خوب تأكيد دارند.[1] روایاتی هم بر تأیید نوروز نقل شده، مانند روایتی که  از امام جعفر صادق (علیه السلام)  نقل شده نظر مباركشان حفظ همین سنتهای خوب بوده است امام (علیه السلام) می فرماید: … در روز عید نوروز با پاکیزه‌ترین لباس باشید و با عطر خود را معطر کنید.

ادامه »