لازمه اسلامی بودن الگوی پیشرفت، تحقیقات عمیق اسلامی و ارتباط وثیق با حوزه‌های علمیه و فضلای متفکر، آگاه و مسلط بر مبانی فلسفی، کلامی و فقهی است

حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی روز (دوشنبه 6 /اردیبهشت/ ۱۳۹۵) در دیدار اعضای شورای‌عالی مرکز الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت، هدف انقلاب اسلامی را «تحقق تمدن اسلامی» خواندند و با اشاره به مبانی غلط و ناکارآمدیِ الگوهای توسعه جهانی و ضرورت ارائه الگوی جدید اسلامی- ایرانی، «کار جهادی و انقلابی»، «استفاده از ظرفیت غنی و قوی منابع اسلامی و حوزه‌های علمیه»، «برخورداری از قوت علمی» و «گفتمان‌سازی» را از الزامات تولید و تدوین «الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت» برشمردند.
حضرت آیت الله خامنه‌ای در تبیین مراحل پنجگانه تحقق اهداف انقلاب اسلامی و نسبت آن با الگوی پیشرفت، گفتند: مرحله‌ی اول در این فرآیند، شکل‌گیری انقلاب اسلامی است و پس از آن باید بلافاصله نظام اسلامی تشکیل شود که هنر بزرگ امام خمینی(ره) نیز ایجاد نظام اسلامی بود.
رهبر انقلاب، مرحله سوم را که اکنون در آن قرار داریم، «تشکیل دولت اسلامی» یعنی تشکیل دولتی بر اساس الگوها و معیارهای کاملاً اسلامی خواندند و افزودند: تا وقتی این مرحله به طور کامل محقق نشده است، نوبت به «تشکیل جامعه اسلامی» نمی‌رسد و در این صورت، موضوع سبک زندگی اسلامی نیز صرفاً در سطح گفتمان‌سازی در جامعه باقی خواهد ماند.

تا وقتی مرحله «تشکیل دولت اسلامی» به طور کامل محقق نشده است، نوبت به «تشکیل جامعه اسلامی» نمی‌رسد

ایشان، گام نهایی در مراحل پنجگانه اهداف انقلاب اسلامی را تحقق «تمدن اسلامی» دانستند و خاطرنشان کردند: تمدن اسلامی، کشورگشایی نیست بلکه به معنای تأثیر پذیرفتن فکری ملتها از اسلام است.

ادامه »

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دبیرکل جنبش جهاد اسلامی فلسطین:

دفاع از فلسطین نماد دفاع از اسلام است.

وحشت رژیم صهیونیستی از حزب‌الله بسیار بیشتر از گذشته است

جنگ گسترده‌ای که امروز در منطقه در جریان است، ادامه جنگی است که از ۳۷ سال پیش، بر ضدّ جمهوری اسلامی ایران آغاز شده است و در این رویارویی، مسئله فلسطین، مسئله اصلی و محوری است و جمهوری اسلامی ایران همانگونه که از ابتدا، حمایت از فلسطین را وظیفه خود می‌دانست، در آینده نیز به این وظیفه عمل خواهد کرد.

ادامه »

اگر بخواهیم یکی از اقوامی را که در شعر و شاعری پیشینه ای درخشان دارند نام ببریم بی گمان نام قوم عرب بر زبان رانده خواهد شد که در گذشته و حال اهمیتی بسزا برای شعر و شاعر قائل بوده تا بدانجا که شعر را دیوان عرب دانسته و بس توصیفش کرده اند.[1]بنی هاشم که تیره ای از قبیلۀ قریش و از موقعیت اجتماعی و سیاسی ممتازی بهره مند بودند از ذوق شعری و ادبی نیز برخوردار بودند[2] از جناب عبد المطلب در مناسبتهای مختلف اشعاری بر جای مانده که در کتابهای تاریخ و سیره ضبط شده است.[3] پس از درگذشت عبد المطّلب دختران وی در ضمن ابیاتی که در رثای پدر سروده اند به برخی فضایل او نیز اشاره کرده اند.[4]در این میان مقام ادبی ابو طالب کاملا ممتاز است. خطبۀ غرّای او در ازدواج رسول خدا(ص)با خدیجه[5] و اشعار بر جای مانده از او(دنبالۀ مقاله)گواه بر این مدّعا می باشد. به گفتۀ نجاشی(در گذشتۀ 450 ه)کتابی از ابو محمد حسن بن علی اطروش تألیف یافته که عنوان آن«فصاحة ابی طالب»بوده است.[6] ابن سلاّم جمحی(در گذشتۀ 231 ه)ابو طالب را شاعری خوش سخن و توانا معرفی کرده و قصیدۀ لامیۀ او را، که در مدح پیامبر(ص)است، ستوده است.[7] در بسیاری از کتابهای معتبر سیرۀ نبوی. تاریخ، تراجم و ملل و نحل همچون کتاب السیر و المغازی ابن اسحاق و السیرة النبویه ابن هشام(ر. ک به فهرستهای آن دو کتاب)، مروج الذهب مسعودی[8] ، الاصابه ابن حجر عسقلانی[9] ، انساب الاشراف بلاذری[10] و ملل و نحل شهرستانی[11] ؛ کتب معتبر ادبی و لغوی همچون الکتاب سیبویه[12]، البیان و التبیین جاحظ[13]، اغانی ابو الفرج اصفهانی[14] ، لسان العرب ابن منظور(ذیل مادۀ ثوب)؛ و تفاسیر معتبری همچون الکشّاف زمخشری[15] ، تبیان شیخ طوسی[16] ، مجمع البیان طبرسی[17] ، تفسیر ابو الفتوح رازی[18] و کتابهای معتبر حدیث همچون الکافی کلینی رازی[19] ابیاتی از ابو طالب نقل شده است و این امر نشانگر اهمیت اشعار جناب ابو طالب است.

ادامه »

سبک زندگی امیرمؤمنان امام علی علیه السلام همان سبک زندگی قرآنی و اسلامی است که باید شناخت و بر اساس آن زندگی کرد؛ زیرا آن حضرت علیه السلام در سایه تربیت پیامبر صلی الله علیه و آله و قرآن بود و یکی از تبیین کنندگان و مفسران علمی و عملی قرآن بشمار می رود. نویسنده در این مطلب ضمن معرفی آن حضرت علیه السلام برخی ویژگی های سبک زندگی ایشان را نیز بر اساس روایات بیان کرده است.

کیستی امیرمؤمنان علی علیه السلام

 بر اساس آیات قرآن امام علی علیه السلام نفس و جان پیامبر صلی الله علیه و آله است.[1]

او یکی از اولواالامرهایی است که اطاعت ایشان واجب است.[2]

در آیات قرآن حضرت علی علیه السلام به عنوان عالم و دانای به تمام کتاب[3]، از راسخون در علم[4]، از اهل عصمت و طهارت[5]، اهل الذکر[6]، خویشان و ذوی القربایی که مودت آنان واجب است[7]، از ابرار و مقربان (سوره انسان و روایات تفسیری)، و ده ها عنوان و دارنده فضایل بسیار دیگر معرفی شده است.

 آن حضرت مجموع فضایل حتی اضداد بود. فهرست فضائلی را خداوند و پیامبر صلی الله علیه و آله برای آن حضرت علیه السلام بیان می کنند که می توان گفت همه صفات و اسمای الهی را تجلی و ظهور می بخشید. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در بیان برخی از فضایل ایشان فرموده است: هر که می خواهد به «آدم» و علم او و «نوح» و تقوای او و «ابراهیم» و بردباری او و «موسی» و هیبت او و «عیسی» و عبادت او بنگرد، به «علی بن ابی طالب» بنگرد.[8]

 ایشان پرورده دامان رسول الله صلی الله علیه و آله است؛ چنانکه خودش می فرماید: شما خود در پیوند با رسول خدا هم به دلیل خویشاوندی و هم به سبب موقعیت ویژه من، جایگاه مرا می شناسید. او مرا از روزگاری که نوزادی بودم در دامن خود می نشاند و بر سینه می چسبانید و از عطر دلپذیرش بهره مندم می ساخت، لقمه را می جوید و در دهانم می گذاشت و هرگز در گفتارم دروغی نشنید و در رفتارم لغزش و سبکسری ندید.[9]

 علی علیه السلام محرم راز پیامبر صلی الله علیه و آله بود و پیامبر اسرارش را با ایشان در میان می گذاشت. حضرت علی علیه السلام در این باره فرموده است: موقعیتی که من در محضر پیامبر خدا داشتم برای هیچ کس دیگر نبود. من هر روز سحر محضر ایشان می رفتم.[10]

ادامه »

ادامه »

امام موسی بن جعفر علیه السلام در هفتم صفر سال 128 ه.ق در «ابواء» -محلی میان مکه و مدینه- از کنیزی به نام «حمیده» زاده شد. از سال 148 ه.ق که پدرش امام صادق علیه السلام به شهادت رسید، دوران امامت حضرت کاظم آغاز گردید. آن امام مظلوم به خاطر حق گویی و افشاگری بر ضد خلفای بنی عباس، سالهای زیادی از عمر شریفش را در زندانهای مخوف به سر برد. و سرانجام در 25 رجب سال 183 ه.ق در بغداد در زندان هارون الرشید، به شهادت رسید.

شناسنامه امام موسی بن جعفر علیهما السلام

امام موسی بن جعفر علیه السلام در سپیده دم روز یکشنبه یا سه شنبه هفتم صفر سال 128 یا 129 هجری قمری در «ابواء» - محلی میان مکه و مدینه - از کنیزی از سرزمین بربر (مغرب) یا اندلس (اسپانیا) به نام «حمیده » معروف به «حمیده بربریه، حمیده مغربیه، حمیده مصفاة» زاده شد و شهادت آن حضرت بنا بر قول مشهور در 25 رجب سال 183 ه . ق و به نقلی 186 ه . ق در بغداد در زندان هارون الرشید و به دستور وی بوده است.

کنیه امام هفتم شیعیان جهان، ابوالحسن، ابوالحسن الاول، ابوالحسن الماضی، ابو ابراهیم، ابو اسماعیل، ابو علی و لقب آن بزرگوار، عبد صالح، راهب بنی هاشم، الامین، الصابر، زین المجتهدین، باب الحوائج، . . . و مشهورترین آن «کاظم» و در لوح محفوظ «المنتخب» است.

امام موسی بن جعفر دارای قامتی استوار، اندامی لاغر، چهره ای زیبا و گندمگون، ریشی انبوه و مشکین بود .

نقش نگین انگشتری اش «حسبی الله» و یا «الملک لله وحده» بود

القاب امام موسی بن جعفر علیه السلام

 اوصاف ظاهری حضرت امام موسی بن جعفر علیه السلام

 حمیده، بانوی پاک، مادر امام کاظم علیه السلام

 مهتاب مغرب (همسر امام کاظم «ع »)

ادامه »

مداحی های امام موسی کاظم (علیه السلام)
1. حاج میثم مطیعی
ردیف	موضوع	اجرا	حجم (KB)	زمان
1	صلوات مخصوصه (صلوات بر امام کاظم،سال 93)		860	0:02:13
2	از طعنه های دشمن نادان چه میکشی (روضه،سال 93)		4,408	0:12:19
3	مقتل شهادت امام کاظم (روضه،سال 93)		1,327	0:03:33
4	از تو نمانده غیر از عبایی (واحد،سال 93)		3,191	0:08:51
5	ندارد هیچ کس در این دل زندان (واحد،سال 93)		1,794	0:04:52
2. حاج امیر عباسی
ردیف	موضوع	اجرا	حجم (KB)	زمان
1	دل شده محزون از سوز آه او (زمینه،سال 93)		1,506	0:03:28

ادامه »

امام صادق (علیه السّلام) می فرمایند :

هر کس به خاطر مظلومیّت ما اندوهگین شود نَفَس های او در این حالت تسبیح ، و غمش عبادت حساب می شود ،

در ادامه  فرمودند :  این روایت را با طلا باید نوشت و باز می فرمایند:

هر کس که مصیبت ما نزد او بیان شود اشک چشمش جاری گردد هر چند به اندازه بال پشه ای باشد خداوند گناهان او را اگرچه به اندازه کف دریا زیاد باشد می آمرزد.

دانلود روضه

دستی رسید بال و پرم را كشید و رفت

از بال من شكسته ترین آفرید و رفت

خون گلوی زیر فشارم كه تازه بود

با یك اشاره روی لباسم چكید و رفت

قربون غریبیت برم آقاجان،

بدكاره ای

الله اكبر،الله اكبر،چقدر جسارت رو برد بالا،زن بدكاره فرستاد تو زندان برا موسی بن جعفر،اُف برتو روزگار

بدكاره ای به خاك مناجات سر گذاشت

وقتی صدای بندگیم را شنید و رفت

ادامه »

علی اکبر لطیفیان … اشعار شهادت موسی بن جعفر علیه السلام - مرثیه

آهسته گذاريد روي تخته تنش را

تا ميخ اذّيّت نكند پيرهنش را

اصلاً بگذاريد رويِ خاك بماند

زشت است بيارند غلامان بدنش را

اين ساق ِبهم ريخته كِتمان شدني نيست

ديدند روي تخته ي در ، تا شدنش را

اين مرد الهي مگر اولاد ندارد

بردند چرا مثل غريبان بدنش را

اين مرد نگهبان كه حيا هيچ ندارد

بد نيست بگيرد جلوي آن دهنش را

اين هفت كفن روضه ي گودال حسين است

اي كاش نيارند برايش كفنش را

نه پيرهني داشت حسين نه كفني داشت

مديون حصيرند مرتب شدنش را

ادامه »

اشرف مخلوق ربّ العالمین

آن چهل ساله نگار نازنین

در میان اوّلین و آخرین

یافت او را حقتعالی اینچنین

قلب او را بهترین قلبها

عاشق و خاشعترین قلبها

دل مطیع و اوسع اندر ظرفیت

منشرح آن سینه با عافیت

روز مبعث طالع از ربّ الفلق

دیده اش را نور دیگر داد حقّ