در ادامه آيه مى فرمايد، اين بنده اى كه خداوند او را كور محشور مى كندمى گويد: خدايا من كه بينا بودم چرا مرا كور محشور كردى ؟ خداوند در پاسخ مىفرمايد:

      كَذَلِكَ أَتَتْكَ آياتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَلِكَ الْيوْمَ تُنْسَى(طه/126)

      همان طور كه نشانه هاى ما براى تو آمد وآن را به فراموشى امروز همان گونه فراموشى مى شوى.

      آرى ، وقتى انسان از يادخداوند اعراض و در برابر آيات الهى بى اعتنايى كند و حتى هنگامى كه ديگران آياتالهى را براى او مى خوانند توجهى نكند و چشم دل خود را به روى حقايق و معارف ببندد،در قيامت كور دل محشور مى شود. هم چنان كه او در دنيا خداوند و آيات الهى را فراموش ‍ كرد، خداوند نيز در قيامت او را به فراموشى مى سپرد. البته اين بدان معنا نيست كهواقعا فراموش مى شود و از ذكر الهى خارج مى گردد.

      بلكه مقصود اين است كه آثار رحمتو انعام الهى محروم مى ماند و خداوند او را گرفتار كيفر و عذاب مى كند.

       سلطه شيطان

       وَمَنْ يعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيضْ لَهُ شَيطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ(الزخرف/36)

     و هر كسى ازياد خداى رحمان دل بگرداند، بر او شيطانى مى گماريم تا براى وى دمسازى باشد.

       كسى كه از ذكر خدا غافل گشت ، آماده پذيرش تسلط شيطان و وسوسه هاى شيطانى مى شود؛ زيراهر چه انسان از ياد خدا فاصله بگيرد، به ماديات و لذت هاى دنيوى نزديك تر و بهظواهر مادى و تعلقات دنيوى دلباخته تر مى گردد. وقتى هدف هاى مادى و تعلقات دنيوىبراى كسى اصل قرار گرفت ، او در پرتو وسوسه هاى شيطانى ، براى رسيدن به هدف هاىناپاك خود از هيچ كارى روى گردان نيست و از هر فكر و انديشه شيطانى استقبال مى كند. با توجه به اين حقيقت ، امام امام صادق عليه السلام كى فرمايند:

      لا يتمكن الشيطان بالوسوسة من العبد الا و قد اءعرض عن ذكر الله

     شيطان با وسوسه بر بنده تسلط مى يابد. مگر آن كه او از ذكر خداوند اعراض كرده باشد.

ياداو  آيت الله محمد تقى مصباح يزدى

صفحات: 1· 2