امیرمومنان علی علیه السلام:

آغاز شهوت، لذت است و پایانش نابودی.

   أوَّلُ الشَّهوَةِ طَرَبٌ ، وآخِرُها عَطَبٌ   

غررالحکم، ح۳۱۳۳

امام علی علیه السلام:

انّ الجنةَ حُفّتْ بالمکاره، وانّ النّارَ حُفّتْ بالشهوات.

بهشت با ناملایمتی ها در آمیخته است

و دوزخ با شهوات پیچیده شده است.

_{(نهج البلاغه، خطبه 176)}

 حضرت علی علیه السلام :

خیر و خوبی یافت نمی شود در لذتی که پشیمانی به بار می آورد

و شهوتی که درد و ناراحتی در پی دارد.

امام محمد باقر علیه السلام :
طبیعت بشر با شهوت و میل و حرص و ترس و خشم و لذت آمیخته شده است جز آنکه در بین مردم کسانی هستند که این پیوند و کشش طبیعی را با نیروی تقوی و حیا و تنزّه مهار کرده اند. موقعیکه نفس متجاوزت ، تو را به گناه می خواند به آسمان با عظمت و کیهان حیرت زا نگاه کن و از خداوند بزرگی که جهان را آفریده و بر آن حکومت می کند بترس و از گناه خودداری کن، اگر از خداوند توانا خوف نداری به زمین نظر افکن شاید از حکومت بشری و افکار عمومی شرم کنی و مرتکب معصیت نشوی، اگر جرأت و جسارتت به جایی رسیده که نه از حکومت الهی می ترسی و نه از مردم زمین شرم داری خود را از صف انسان ها خارج بدان و در عداد بهائم و حیوانات به حساب آور.

حضرت علی علیه السلام :

انسان آزاد اگر به بردگی بندگان خود تن در دهد

بهتر از آن است که بنده ی شهوات خویش گردد.

_{حدیث نگاری}