ببینید! گناهانی که انسان انجام می‌دهد، این تخلّفهای گوناگون، این کارهایی که ناشی از شهوترانی و دنیاطلبی و طمع ورزیدن به مال دنیا و چسبیدن به مقام دنیا و بخل نسبت به داراییهای موجود در دست آدمی و نیز حسد و حرص و غضب است.

به طور قطعی دو اثر در وجود انسان می گذارد؛ یک اثر، معنوی است که روح را از روحانیت می اندازد، از نورانیت خارج می کند؛ معنویت را در انسان ضعیف می کند و راه رحمت الهی را بر انسان می بندد.

اثر دیگر این است که در صحنه مبارزات اجتماعی؛ آن جایی که حرکت زندگی احتیاج به پشتکار و مقاومت و نشان دادن اقتدار اراده انسان دارد،

این گناهان گریبان انسان را می گیرد و اگر عامل دیگری نباشد که این ضعف را جبران کند. انسان را از یاد پا در می آورد. البته گاهی ممکن است عامل های دیگری مثل یک صفت و یا کار خوب در انسان باشد که جبران کند. در بحث بر سر آن موارد نیست ؛ امّا گناه ؛ فی نفسه اثرش در این است.

آداب روزه داری ، احوال روزه داران