موضوعات: "احادیث" یا "کلام نور" یا "احکام"
زندانی واقعی چه کسی است؟
نوشته شده توسطرحیمی 5ام تیر, 1398امام صادق عليه السلام :
المَسجونُ مَن سَجَنَتهُ دُنياهُ عَن آخِرَتِهِ؛
زندانى [واقعى] كسى است كه دنيايش او را از آخرتش باز داشته باشد.
بخیلترین مردم چه کسی است؟
نوشته شده توسطرحیمی 5ام تیر, 1398
امام علی عليه السلام : أبخَلُ النّاسِ مَن بَخِلَ على نفسِهِ بمالِهِ و خلّفَهُ لِوُرّاثِهِ؛ بخيلترين مردم كسى است كه مال خويش را از خود دريغ دارد و براى وارثانش بگذارد. |
گناهان کوچک
نوشته شده توسطرحیمی 9ام اردیبهشت, 1398امام رضا عليه السلام :
اَلصَّغائِرُ مِنَ الذُّنـُوبِ طُـرُقٌ اِلَى الْكَبائِرِ ومَنْ لَمْ يَخَفِ اللّهَ فِى الْقَليلِ، لَمْ يَخَفْهُ فِى الْكَثيرِ؛
گناهان كوچك، راهى به سوى گناهان كبيره است. هر كس كـه در گنـاهان كوچـك از خــدا نترسـد، در مورد گناهان بزرگ و بسيار هم از او نمى ترسد.
اصول سلامتي
نوشته شده توسطرحیمی 19ام فروردین, 1398
امیر مومنان حضرت امام علي علیه السلام:
أكَلَ الطَّعامَ عَلَى النَّقاءِ، وأجادَ الطَّعامَ تَمَضُّغاً، وتَرَكَ الطَّعامَ وهُوَ يَشتَهيهِ، ولَم يَحبِسِ الغائِطَ إذا أتى؛ لَم يَمرَض إلاّ مَرَضَ المَوتِ
هر كس در گرسنگى كامل، غذا بخورد، غذا را خوب بجود، در حالى كه هنوز ميل خوردن دارد، غذا را وا گذارد و چون احساس قضاى حاجت كرد، آن را محبوس ندارد، به هيچ بيمارياى جز بيمارى مرگ، مبتلا نميشود.
مكارم الأخلاق : ج 1 ص 314 ح 1003
بهترین مال
نوشته شده توسطرحیمی 13ام اسفند, 1397امام رضا علیه السلام:
أفضَلُ المالِ ما وُقِىَ بِهِ العِرضُ؛
بهترین مال آن است که آب رو با آن محفوظ بماند.
لبخند زدن
نوشته شده توسطرحیمی 12ام اسفند, 1397امام باقر علیه السلام:
تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ حَسَنَةٌ؛
لبخند آدمى به روى برادر دینى اش حسنه است.
نظر امام زمان (عج) در مورد "جامعه کبیره"
نوشته شده توسطرحیمی 12ام اسفند, 1397
یک استاد اخلاق تاکید کرد: شیطان با تمام عباداتش جز رجم، چیزی نصیب اش نشد، اگر کسی مقابل ولایت معصومین(ع) تسلیم نشود، دچار همین سرنوشت می شود، عبادات او هم شیطنت است و قطعاً به هیچ جایی نمی رساند. |
حجت الاسلام «مسعود عالی»:
منتهی توحید و بندگی که حتما باید تحت سرپرستی و ولایت یک معصوم(ع) باشد، بدون ولایت، توحید هم خاصیت خود را از دست می دهد.
این استاد اخلاق ادامه داد: اگر یک رهبری که تمام راه این بندگی را تا آخر رفته و تمام پیچ و خم های آن را می داند، دستگیری نکند شکی نیست که فرد نمی تواند به توحید برسد و به انحراف کشیده می شود و توحید تبدیل به توحید وهابی ها می شود که با وحشی گری تمام آدم می کشند، آبروی دین و اسلام و مذهب را می برند و اسم خودشان را مسلمان می گذارند.
خداوند در انجام واجبات هیچ بنده ای را اجبار نمی کند
نوشته شده توسطرحیمی 5ام اسفند, 1397
استاد انصاریان، محقق و پژوهشگر علوم و معارف قرآن کریم گفت: انسان اگر از واجبات رویگردان شود معصیت کرده است. از سوی دیگر امر پروردگار وقتی که بوی وجوب می دهد انجامش تأمین کنندۀ سعادت دنیا و آخرت است؛ اما خداوند در امر واجب و کارهای خیر و عبادت کسی را وادار و اجبار نمی کند. |
استاد حسین انصاریان:
فهم «علم حضوری» پروردگار و «علم لدنّی» و «الهامی» اهل بیت(ع)، ایمان و یقین ما را زیاد می کند و عامل حفظ ما از انحرافات فکری، اخلاقی و عملی می شود.
وی، آیه ای دربارۀ علم پروردگار بیان کرد و گفت: خداوند در آیه 18 سوره حشر می فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ» چرا این آیه خطاب به مردم مؤمن است و یا ایها الناس ندارد؟ چون روشن است به فرمودۀ خود قرآن در طول تاریخ اکثر مردم رویگردان از حقایق بودند، علتش را پروردگار در یک آیه بیان می کند و آن این است که انسان همیشه دوست دارد مانعی بر سر راه نداشته باشد و امر و نهی به او نشود، او را از آنچه که دلش می خواهد باز ندارند.
حکومتِ خواسته های نامشروع بر وجود انسان، مانع پذیرفتن حقایق الهیه می شود
استاد حوزه ادامه داد: حکومتِ خواسته های نامشروع بر وجود انسان، انسان را از پذیرفتن حقایق الهیه مانع می شود؛ اما اهل ایمان در دورۀ تاریخ یک جمعی و گروهی بودند که مطالب الهی را قبول داشتند و در حد گنجایش ظرفیتشان هم آن حقایق را عمل می کردند، خدا را دوست دارند، خیر دنیا و آخرت خود را می خواهند و آمادگی دارند فرمان خدا را بشنوند، لذا به این گروه خطاب می کند چون این گروه را دوست دارد و مورد محبتش هستند. نمونۀ این مؤمنان هم در ایران امثال شما هستند، در تهران و همۀ شهرها و مناطق مختلف وجود دارند که مایل به خیر دنیا و آخرتشان هستند، پروردگار، انبیا، ائمه(ع) و قرآن را دوست دارند و در حدی آمادۀ پذیرفتن خواستۀ به حق خداوند هستند.
مشورت
نوشته شده توسطرحیمی 5ام اسفند, 1397
امام على علیه السلام:
لا مُظاهَرَةَ أوثَقُ مِنَ المُشاوَرَةِ؛
هیچ پشتیبانى اطمینان بخشتر از مشورت نیست.