حجت الاسلام «مسعود عالی»:

منتهی توحید و بندگی که حتما باید تحت سرپرستی و ولایت یک معصوم(ع) باشد، بدون ولایت، توحید هم خاصیت خود را از دست می دهد.

این استاد اخلاق ادامه داد: اگر یک رهبری که تمام راه این بندگی را تا آخر رفته و تمام پیچ و خم های آن را می داند، دستگیری نکند شکی نیست که فرد نمی تواند به توحید برسد و به انحراف کشیده می شود و توحید تبدیل به توحید وهابی ها می شود که با وحشی گری تمام آدم می کشند، آبروی دین و اسلام و مذهب را می برند و اسم خودشان را مسلمان می گذارند.

این پژوهشگر سیره اهل بیت(ع) تصریح کرد: اگر شیطان توانست بدون خضوع در مقابل ولی خدا و سر فرود آوردن در مقابل آدم(ع) و معصوم به جایی برسد، دیگران هم می توانند برسند اما او نرسید، شیطان با همه عبادت هایی که داشت وقتی دستور سجده آمد که در برابر انسان کامل خضوع کنید، پاسخ داد: مرا از این سجده معاف کن تو را چنان عبادتی می کنم که کسی آن گونه عبادت نکرده است، خداوند فرمود: «لَا حَاجَةَ لِی إِلَى عِبَادَتِکَ إِنَّمَا أُرِیدُ أَنْ أُعْبَدَ مِنْ حَیْثُ أُرِیدُ لَا مِنْ حَیْثُ تُرِیدُ».

وی تاکید کرد: شیطان با تمام عباداتش جز رجم، چیزی نصیب اش نشد، اگر کسی سر بر ولایت معصومین(ع) تسلیم نکند همین گونه می شود، عبادات او هم شیطنت است و قطعا به هیچ جایی نمی رساند.

حجت الاسلام عالی ابراز کرد: راه پاک شدن و نورانی شدن، همین است، خداوند در این عالم فقط چهارده نفر را نورانی کرد، بقیه اگر می خواهند طهارت و پاکی به دست بیاورند توسط آنها است، خداوند در آیه تطهیر می فرماید: «إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا». در این آیه یک واژه هست که باید به آن توجه بیشتری شود، در ابتدای آیه «إِنَّمَا» آمده است یعنی «فقط و فقط»، در نتیجه خداوند فقط و فقط اراده کرده که شما چهارده نفر را از هر آلودگی پاک کند.

وی ابراز کر: اگر خدا می گوید فقط چهارده نفر را پاک کرده آیا انبیاء معصوم نبوده اند؟ مگر آنها پاک نبودند؟ پس چه طور خداوند می گوید فقط شما را پاک کرده است؟ جواب روشن است، خداوند مستقیم و بی واسطه این چهارده نفر را تطهیر کرده و بقیه حتی انبیا طهارت و نورانیت شان باید به واسطه این چهارده تا باشد. آنها نور خدا در عالم پایین هستند، آنها هستند که قلب ها را نورانی می کنند، پیامبر(ص) جایی نشسته بود و با دست مبارکش و با چوبی چند خط کج و معوج کشید، یک خط صافه کشید و فرمود: «صراط یکی بیشتر نیست». مگر می شود راهی باشد که امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) در آن نباشند؟

این استاد اخلاف در ادامه گفت: مرحوم جعفر مجتهدی، می گفت من به هر جا رسیدم با اشک و توسل به سیدالشهدا(ع) رسیدم. عرفان های کاذب و بدلی که مثل قارچ سبز شده و فکر می کنند با چهار شعر عرفانی خواندن و نوای نی شنیدن به قرب خدا نزدیک می شوند هرگز چنین نیست و این موارد قرب نمی آورد.

وی در بخش دیگری از مباحث خود با بیان اینکه «زیارت جامعه کبیره» بالاترین متن امام شناسی است، گفت: این زیارت در تقویت ولایت اهل بیت(ع) در وجود ما نقش دارد. پدر علامه مجلسی، کتابی به نام «روضةالمتقین» دارد که در آن کتاب نوشته است: «در حرم امیرالمومنین(ع) بودم و زیارت جامعه کبیره را به صدای بلند می خواندم، یک مرتبه امام زمان(عج) را دیدم. حضرت(ع) رو کرد به من و فرمود: «بیا جلوتر»، من دو قدم رفتم جلو و انگار پاهایم سنگین شد، حضرت(ع) فرمود: «بیا جلوتر» و سپس فرمود: «بنشین». من دو زانو نشستم حضرت(عج) فرمود: «راحت بنشین». وقتی نشستم سوال کردند: «این چیست در دستت؟» پاسخ دادم و ایشان پاسخ دادند: «چه خوب زیارتی است این زیارت.»»

حجت الاسلام عالی تاکید کرد: در این زیارت فرازی بر این مضمون آمده است «وَ جَعَلَ‏ صَلَوَاتِنَا عَلَيْكُمْ وَ مَا خَصَّنَا بِهِ مِنْ وَلَايَتِكُمْ طِيباً لِخَلْقِنَا وَ طَهَارَةً لِأَنْفُسِنَا وَ تَزْكِيَةً لَنَا وَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِنَا» (خدای سبحان درود ما را بر شما موجب طیب خلقت و طهارت نفس و رشد مداوم و کفاره گناهان قرار داد). این یعنی وقتی دست ولایی اهل بیت(ع) بر سرمان آمد اینچنین نجات پیدا می کنیم.

استاد حوزه اضافه کرد: در عالم طینت خمیره اولیه هر انسانی رقم می خورد، در روایات هست که آلودگی ها و رگه هایی از آلودگی در ذات بعضی افراد وجود دارد، در این فراز از زیارت جامعه کبیره که پیشتر ذکر شد در واقع می گوییم اگر ما به مقام صلوات برسیم، دست ولایی اهل بیت(ع) اولین کاری که می کند ذات و طینت ما را پاک می کند، این همان است که گاهی ما خودمان در تعبیر عوامانه می گوییم: فلانی ذات اش خرده شیشه دارد. دست اهل بیت(ع) همان را پاک و نفس ما را طاهر می کند.

حجت الاسلام عالی در پایان خطرنشان کرد: شرط این طهارت و پاکی آن است که ما به مقام صلوات برسیم، امام صادق(ع) فرمود: «صلوات ظاهر و باطنی دارد»، ظاهر همان لفظی است که می فرستیم، افضل اذکار همین صلوات است، در روایات است که صلواتی که میفرستیم خاصیت و ثواب تکبیر و تسبیح دارد. پیامبر(ص) فرمود: «اگر کسی یکبار بر من و آل من درود بفرستد خداوند در هزار صف از ملائکه بر او درود می فرستد و تمام عالم وجود از باطن و ملکوت بر این شخص به احترام خدا و ملائکه که بر او درود فرستادند، بر او درود می فرستد.»

منبع: شبستان