رسول خدا صل الله علیه وآله فرمودند:

«هر گاه کسی را دیدید که اهل مسجد است به ایمان او گواهی دهید زیرا خداوند می فرماید: «تنها آنان که به خداوند ایمان دارند مساجد را آباد می کنند.»

مساجد، کانون های مقدسی اند که به انسان آرامش روانی می دهند، خدا را به یاد می آورند، محل عبادت و نماز و نیایش اند و در روایات از مسجد به عنوان «خانه خدا در زمین»، «محبوب ترین قسمت شهرها»، «خانه پارسایان» و… یاد شده است.

رفت و آمد به مسجد مایه خیر و برکت در زندگی است، ورود به مسجد و حضور در مساجد آداب و احکام خاصی دارد که در کتاب های فقهی آمده و همه، نشان دهنده جایگاه والای معنوی آن و نقش تربیتی و سازنده این عبادتگاه است. خود ما هم این تاثیر را در زندگی مسجدیان می بینیم.

امیرالمومنین امام علی علیه السلام فرمودند:

«هر کس که به مساجد رفت وآمد داشته باشد به یکی از این امور هشتگانه دست می یابد:

1. یافتن برادر ایمانی که در مسیر خدا از او بهره می گیرد؛

2.دانشی تازه؛

3. فهم و درک آیه ای از آیات قرآن؛

4. شنیدن سخنی هدایتگر و راهنما؛ 

5. رحمتی از پروردگار که مورد انتظار است؛

6. شنیدن سخنی که او را از گمراهی وهلاکت باز می دارد

7. ترک گناه به سبب خداترسی؛

8. ترک گناه به سبب حیا از برادران دینی.(۱)

رفتن به مسجد علاوه بر انجام عبادت و نماز، هم زیارت خانه خداست و هم شرکت در نماز جماعت است، هم حضور در مجالس دینی و شنیدن موعظه و سخنرانی، هم باخبر شدن از وضع و حال برادران مسلمان، هم تعاون و وحدت و همبستگی و هم تعظیم شعائر دینی است و برکات اجتماعی و فواید سیاسی و اجتماعی دیگری هم دارد.

در طول تاریخ همیشه مساجد کانون تجمع ها و نماد همبستگی دینی و خاستگاه حرکت های اجتماعی و مبارزات مردمی و مرکز علم آموزی و تلاش های فرهنگی بوده است. امروز هم اگر مسجد، آن طور که شایسته است مدیریت شود و هیئت امناء و خادم و موذن و امام جماعت و… برنامه خوب داشته باشند، یکی از پایگاه های مهم اجتماعی و فرهنگی برای نشر حقایق و مقابله با مفاسد و خنثی کردن توطئه های تفرقه انگیز است.

قیام حضرت مهدی علیه السلام نیز از مسجدالحرام و از کنار کعبه مقدس خواهد بود و ندای «یااهل العالم» آن حضرت(عج) از کنار خانه خدا به گوش جهانیان خواهد رسید.

مساجد باید آباد باشد. آبادی مسجد هم تنها به ساختمان باشکوه و فرش های زیبا و گنبد و گلدسته و تجهیزات آن نیست، بلکه به حضور پرشور مردم و اجتماعات اثرگذار، نقش آفرینی در جهت دهی دینی و اخلاقی مردم است.

پیامبر خدا صل الله علیه و آله فرمودند:

«المَساجِدُ سُوقٌ مِن اَسواق ِالآخِرَهِ قِراها المغفِرهُ و تُحفَتُها الجَنه؛

مساجد بازاری از بازارهای آخرت است، پذیرایی آن آمرزش و هدیه آن بهشت است.»(۲)

مسجدی بودن مایه افتخار و شرافت یک مسلمان است. چه محرومند آنان که از مسجد بیگانه اند و فرصت حضور در این مکان مقدس را نمی یابند.

رسول خدا صل الله علیه وآله فرمودند:

«هر گاه کسی را دیدید که اهل مسجد است به ایمان او گواهی دهید زیرا خداوند می فرماید: «تنها آنان که به خداوند ایمان دارند مساجد را آباد می کنند.» (۳)

و این اشاره به آیه ۱۸ سوره توبه است که می فرماید:

«إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآْخِرِ؛

تنها کسانی مساجد خدا را آباد می کنند که به خدا و روز قیامت ایمان دارند.»

و از این حدیث، این نکته هم فهمیده می شود که آبادی واقعی یک مسجد به حضور مومنان در مساجد و عبادت خداوند در آن است و در روایات هم آمده که مساجد غریب که کسی به آنها مراجعه نمی کند روز قیامت از دست مردم شکایت می کنند.

هم خودمان اهل باشیم هم فرزندان خود را مسجدی بار بیاوریم تا مورد عنایت خدای متعال قرار بگیریم.

پی نوشت ها:
۱٫من لایحضره الفقیه، ج۱، ص ۲۳۷
۲٫ امالی، شیخ طوسی،ص۱۴۵
۳٫ مستدرک الوسایل ،ج۳، ص۳۶۲

*«زندگی مهدوی(اخلاق و صفات منتظران)»، نوشته جواد محدثی

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:

«ستدفن بضعه منی بخراسان ما زارها مکروب الا نفس الله کربته ولا مذنب الا غفر الله ذنوبه.»(1)

پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد، هیچ گرفتار و گنه ‏کاری اورا زیارت نکند جز این که خداوند گرفتاری او را برطرف سازد وگناهانش را ببخشاید.

امام رضا علیه السلام:

«ان لکل امام عهدا فی عنق اولیائه و شیعته و ان من تمام‏الوفاء بالعهد و حسن الاداء زیارة قبورهم. »(2)

هر امام و رهبری، عهد و میثاقی بر پیروان و دوستدارانش داردو همانا یکی از اعمالی که نمایانگر وفاداری و ادای میثاق است،زیارت آرامگاه آنان است.

ادامه »

امام صادق علیه السلام در سخنی ارزشمند پنج کاری که شبیه به هم هستند و ایمان را از بین میبرند را بیان فرموده‌اند.

آیت الله مجتهدی تهرانی:

خداوند رزق خوبیها را فقط به دوستدارانش میدهد

رزق واقعی این است..

رزق خوبی ها، نه ماشین نه درآمد،اینها رزق مال است که خداوند به همه ی بندگانش میدهد،اما رزق خوبیها را فقط به دوستدارانش میدهد.

زمانی که خواب هستی و ناگهان، به تنهایی و بدون زنگ زدن ساعت بیدار می‌شوی رزق است. چون بعضی‌ها بیدار نمی‌شوند.

زمانی که با مشکلی رو به رو می شوی خداوند صبری به تو میدهد که چشمانت را از آن بپوشی، این صبر، رزق است.

زمانی که در خانه لیوانی آب به دست پدرت میدهی این فرصت نیکی کردن ، رزق است.

گاهی اتفاق می افتد که در نماز حواست نباشد (مقیم اتصال نباشی) ناگهان به خود می آیی و نمازت را با خشوع می خوانی (متصل میشوی) این تلنگر، رزق است.

یکباره یاد کسی میفتی که مدتهاست ازو بی خبری و دلتنگش میشوی و جویای حالش میشوی، این رزق است.

رزق واقعی این است.. رزق خوبی ها، نه ماشین نه درآمد،اینها رزق مال است که خداوند به همه ی بندگانش میدهد،اما رزق خوبیها را فقط به دوستدارانش میدهد.

وارث

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می‌فرماید:

کسی که وضو بگیرد و کامل آن را بجا آورد و با آن دو رکعت نماز بخواند که در آن دو رکعت سخنی از دنیا نگوید؛ از گناهان خویش بیرون می آید، مانند روزی که از مادر زاییده شده است.

آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) در شرح این حدیث می گوید:

در حدیثی قدسی آمده است که خداوند می فرماید:

هر کسی که وضویش باطل شود و وضو نگیرد، به من جفا کرده است و کسی که وضو بگیرد و دو رکعت نماز نخواند به من جفا کرده است. کسی که نماز بخواند و مرا نخواند و از من چیزی نخواهد، به من جفا کرده اما کسی که همه این کارها را به درستی انجام دهد و من او را اجابت نکنم، من به او جفا کرده ام و من پروردگار جفاکار نیستم.

ایشان در ادامه می گوید: این حدیث در ذیل این آیه که خداوند می فرماید؛ از صبر و نماز کمک بگیرید آمده است. یعنی هرگاه گرفتار شدید دو رکعت نماز بخوانید، دستانتان را بلند کنید و از خدا حاجت بخواهید.

مرحوم مجتهدی در انتها با اشاره به حدیث امام صادق علیه السلام می گوید:

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:

چه می‌شود شیعیان ما را چرا وقتی گرفتار می شوید وضو نمی گیرید؟

چرا دو رکعت نماز مستحبی نمی‌خوانید؟

چرا از خدا طلب حاجت نمی کنید؟

خدا وعده اجابت داده است. با خدا باشیم تا کارهایمان حل شود.

کتاب احسن الحدیث ص220

 قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله:

إِذَا سَمَّيْتُمُ الْوَلَدَ مُحَمَّداً فَأَكْرِمُوهُ وَ أَوْسِعُوا لَهُ فِي الْمَجَالِسِ وَ لَا تُقَبِّحُوا لَهُ وَجْهاً  

پیامبراکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

وقتی نام فرزندتان را محمّد گذاشتید، او را گرامی بدارید و در مجلس خود برای او جا باز کنید و احترامش نمایید و نسبت به او رو ترش نکنید.

 وسایل الشیعه ج 21 ، ص 394