امام رضا علیه السلام :

«مَنْ زَارَ الْمَعصُومَهَ بِقُمْ کَمَنْ زَارَنى.»

 «هرکس معصومه را در قم زیارت کند،مانند کسى است که مرا زیارت کرده است.»

  امام رضا علیه السلام  در روایتى دیگر مى فرماید:

هرکس نتواند به زیارت من بیاید، برادرم را در رى یا خواهرم را در «قم» زیارت کند که ثواب زیارت مرا در مى یابد.

دلم سه شنبه شبی باز راهی قم شد

کنار درب حرم، بین زائران گم شد

 

نگاه چشم ترم تا به گنبدت افتاد

دوباره شیفته ی رنگ زرد گندم شد

 

به یاد مسجد و باب الجواد افتادم

سرود عاشقی ام، یا امام هشتم شد

 

به محض بردن نام امام آینه ها

لبان آینه هایت پر از تبسّم شد

ادامه »

آقا صدایم کن که برگردم به سویت
همراه کفترها نشینم روبه‌رویت
شاید برایم زائری گندم بپاشد
گیرم شفا از گندم تسبیح گویت
آقا صدایم کن که خود را کنج صحن‌ات
یک بار دیگر گم کنم در گفتگویت
دستی گذارم عاشقانه روی سینه
در یک سلام ساده پاکوبان به بویت
آقا سلام! اینجا من و دلتنگی و تو
نور نگاهی! آبروی آبرویت
آقا تمام شهر یعنی مرقد تو
آقا رهایی یعنی افتادن به خویت
آقا تمام آسمان‌ها بسته قندیل
از دیدن خورشید لبخند نکویت
آقا بگو یک جرعه سقاخانه‌ات را
قسمت کنند این خسته را در آرزویت
آقا بگو با او کسی همدم نباشد
وقتی که باشد در حرم گرم وضویت
آقا بگو تنهایی‌اش بسیار باشد
تازه شود آهوی سرگردان کویت
ای کاش می‌شد بار دیگر… جان مولا!
ایوان طلا… کنج حرم… جان عمویت!
نقاره‌ها آهنگ سرمستی بگیرند
تا جان بگیرد این دل در جستجویت
در ازدحام جمعیت باران بگیرم
لمس ضریح… آیات قرآن… بند مویت…
پرواز… درد دل… سرود اشک… آغوش…
مهمانی لطف خدا… راز مگویت…

 مصطفی کارگر

«سید محمدمهدی شفیعی»، شاعر روحانی و جوان کشورمان با شعرخوانی در محضر مقام معظم رهبری تحسین همه را برانگیخت.

شعری که «آقا» برای هر بیتش یک آفرین گفت …

کوه باشی سیل یا باران… چه فرقی می‌کند
سرو باشی باد یا توفان…. چه فرقی می‌کند

مرزها سهم زمینند و تو سهم آسمان
آسمان شام یا ایران … چه فرقی می‌کند

قفل باید بشکند، باید قفس را بشکنیم
حصر الزهرا و آبادان … چه فرقی می‌کند

مرز ما عشق است، هرجا اوست آنجا خاک ماست
سامرا، غزّه، حلب، تهران … چه فرقی می‌کند

هر که را صبح شهادت نیست شام مرگ هست
بی شهادت مرگ یا خسران … چه فرقی می‌کند

شعله در شعله تن ققنوس می سوزد ولی
لحظه آغاز یا پایان … چه فرقی می‌کند

شعرخوانی سید محمدمهدی شفیعی درحضوررهبرانقلاب | دانلود فیلم

سید محمد مهدی شفیعی این شعر را در محضر رهبر انقلاب اسلامی خواند.

آقا بعد از خاتمه فرمودند: هم لفظ هم مناسبت و هم معنا نو بود.

منبع:تسنیم

تیره ای ازتبار تاریکی

آبروی مدینه رابردند

پابرهنه بدون عمامه

دست بسته…

توراکجا بردند!؟

بازتکرارمی شود درشهر

قصه ی کوچه…

خانه…

آتش..در

شهادت صادق آل عبا، امام جعفر صادق علیه السلام بر شیعیان تسلیت باد

اشعار آیینی ویژه شهادت امام جعفر صادق علیه السلام

 

روضه را از داغ تو کرب و بلایش می کنم

چشم وقتی آرزوی اشک نم نم می کند

میرود اول بساطش را فراهم می کند

 

میرود اول سراغ روضه ای جانسوز و بعد

از دل خود التماس یک جهان غم می کند

 

مینشیند گوشه ای زانوی غم میگیرد و

صحبت از هرچیز غیر از اشک را کم می کند

 

روضه بسیار است اما چشم تارم روضه ی

پیرمردی با دل خون را مقدم می کند

 

روضه میخواند ز قبر بی چراغ و زائرش

آرزوی سنگ قبر و صحن و پرچم می کند

 

میکشد طرحی شبیه گنبد شاه نجف

گنبد و گلدسته ای زیبا مجسم می کند

 

آتش افتاده بجان در دوباره شعله اش

صحنه را در پیش چشم خلق مبهم می کند

 

سن بالا پابرهنه در پی مرکب یقین

قامت یک پیرمرد زار را خم می کند

 

باز دستی در طناب و باز هم زخم زبان

یادی از دست کبود عمه اش هم می کند

 

لقمه نانی نیست اینجا ضعف دارم عمه جان..

گشنگی حال مرا بدجور درهم میکند..

 

قافله دیگر زهم پاشیده شد اما سنان..

باز با شلاق و با سیلی منظم می کند..

 

حرف یک طفل سه ساله آمد و بی اختیار

باز قلب عاشقم یاد محرم می کند

 

روضه را از داغ تو کرب و بلایش می کنم

حق بی بی را شب سوم ادایش می کنم

 

سید پوریا هاشمی

ادامه »

نفس نفس زدنم را حسین می بیند
جراحت بدنم را حسین می بیند

نحیف هستم و آتش به جانم افتاده
و شعله های تنم را حسین می بیند

دویدن از پیِ مرکب برای من سم است
نحیف تر شدنم را حسین می بیند

حریم شخصی من جای این اراذل نیست
غریبی وطنم را حسین می بیند

چقدر سخت بُوَد مادرت زمین بخورد
ندای واحَسَنم را حسین می بیند

شبیه دامن طفل سه ساله می سوزم
عزای سوختنم را حسین می بیند

تمام فکر من این است لحظه ی تدفین
سفیدی کفنم را حسین می بیند

فقط برای حسین سینه زن شوید امّا
دو دست سینه زنم را حسین می بیند
حمید رمی

کاش اسم تو آخرین کلامم باشد
پروانه شدن حُسن ختامم باشد

مانند کبوترانِ در خون خفته
عنوان “شهید” قبل نامم باشد…

سیدعلیرضا شفیعی

روضه حضرت امام صادق علیه السلام

پیرِمردى که بینِ سجاده

همه دم ذکرِ او خدا مى بود

کنجِ این خانه ى پُر از ماتم

روحِ او از تنش جدا مى بود

روضه هاى مدینه را مى خواند

روضه ى کوچه و درو دیوار

در خودش سخت مى شکست آقا

تا که مى گفت از در و مسمار

ناله مى زد از ته جگرش

گریه هایش چه گریه آور بود

نفسش حبس مى شد و مى گفت

مادرم نوبهارِ حیدر بود

شبى اما به ناگهان دشمن

به درِ خانه اش شراره کشید

او که سرگرمِ ذکرِ یارب بود

شعله ها را به چشم خود مى دید

ادامه »

تو مست باده گلگون عشقی
تو هم درد دل پرخون عشقی

تو در هر نیمه شب در کوی یارب
به سیل اشک، یک سیحون عشقی

تو در طی طریق وصل جانان
مراد و اصلِ بی چون عشقی

تو در گنجینه اخلاص و عرفان
خدایی شعر پرمضمون عشقی

تو هم چون مالک اشتر به میدان
سراسر شعله ای، مشحون عشقی

تو رازی بودی اندر سینه ما
که رخشان دُرّه ای مکنون عشقی

تو صیادی شهادت صید کردی
شهید شاهدی، مفتون عشقی

به بانگ «ارجعی» لبیک گفتی
چرا؟ چون واله و مجنون عشقی

ناصر آراسته

دلم به هوای حرم هوایی شد

هوای دلم به سوی حرم راهی شد

پرم ده که بال شکسته ام اینجا

و دور از شما زار و بی کسم اینجا

زمانه سخت فشرده گلویم را

زبس که تازیانه زده قلبم ریشم را

…

 أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ