نسیمی آشنا از سوی گیسوی تو می آید

نفس هایم گواهی می دهد بوی تو می آید

شکوه تو زمین را با قیامت آشنا کرد

و رقص باد با گیسوی تو محشر به پا کرد

زمین را غرق در خون خدا کردی خبر داری؟

تو اسرار خدا را بر ملا کردی خبر داری؟

جهان را زیر و رو کرده است گیسوی پریشانت

از این عالم چه می خواهی همه عالم به قربانت

مرا از فیض رستاخیز چشمانت نکن محروم

جهان را جان بده، پلکی بزن، یا حی یا قیوم

خبر دارم که سر از دیر نصرانی در آوردی

و عیسی را به آیین مسلمانی در آوردی

خبر دارم چه راهی را بر اوج نیزه طی کردی

از آن وقتی که اسب شوق را مردانه هی کردی

تو می رفتی و می دیدم که چشمم تیره شد کم کم

به صحرایی سراسر از تو خالی خیره شد کم کم

تو را تا لحظه ی آخر نگاه من صدا می زد

چراغی شعله شعله زیر باران دست و پا می زد

حدود ساعت سه جان من می رفت آهسته

برای غرق در دریا شدن می رفت آهسته

بخوان آهسته از این جا به بعد ماجرا با من

خیالت جمع ای دریای غیرت خیمه ها با من

تمام راه بر پا داشتم بزم عزا در خود

ولی از پا نیفتادم، شکستم بی صدا در خود

شکستم بی صدا در خود که باید بی تو برگردم

قدم خم شد ولیکن خم به ابرویم نیاوردم…

نسیمی آشنا از سوی گیسوی تو می آید

نفس هایم گواهی می دهد بوی تو می آید

سید حمید رضا برقعی

از نخستین رویش‌های زیبای انقلاب

بسم الله الرحمن الرحیم

با اندوه و دریغ، خبر تلخ درگذشت شاعر فرزانه‌ی انقلاب دکتر قیصر امین‌پور را دریافت کردم. از دست دادن او برای اینجانب و برای همه‌ی اصحاب شعر و ادب، خسارت‌بار است. او شاعری خلاق و برجسته بود و همچنان به سمت قله‌های این هنر بزرگ پیش میرفت.

درگذشت او آرزوهائی را خاک کرد، ولی راه فتح قله‌ها را امید است دوستان و یاران نزدیک و شاگردان این عزیز، ادامه دهند. او و دوستانش نخستین رویش‌های زیبا و مبارک انقلاب در عرصه‌ی شعر بودند و بخش مهمی از طراوت و جلوه‌ی این بوستان، مرهون ظهور و رشد آن عزیز و دیگر دوستان همراه اوست. خداوند پاداش خوبیهای او را امروز که بیش از گذشته به آن نیازمند است، با کَرََم و فضل به او برگرداند و او را در آغوش رحمت و مغفرت خویش بگیرد. به خاندان و بازماندگان و دوستان و شاگردان آن عزیز صمیمانه تسلیت میگویم.

سیّدعلی خامنه‌ای ۹/ آبان/۱۳۸۶ –پیام تسلیت در پی درگذشت شاعر برجسته و خلاق انقلاب دکتر قیصر امین‌پور

گفت‌وگو با علی‌محمد مؤدب به‌مناسبت سالگرد مرحوم قیصر امین‌پور

راهی که قیصر گشود

هشت آبان سالروز درگذشت شاعر متعهد انقلابی، مرحوم دکتر قیصر امین‌پور است. شاعری که رهبر انقلاب در پیامی در گذشت او را خسارتی برای تمامی اصحاب شعر و ادب بیان کردند. به‌همین مناسبت، به‌منظور شناخت بیشتر ویژگی‌های شعری و شخصیتی مرحوم امین‌پور، پایگاه اطلاع رسانی KHAMENEI.IR گفت‌وگویی را با جناب آقای علی‌محمد مؤدب، شاعر و نویسنده‌ی متعهد، از شاگردان آن مرحوم انجام داده است.

* رهبر انقلاب مرحوم قیصر امین‌پور را از نخستین رویش‌های انقلاب درشعر فارسی می‌دانند، وجه تمایز ایشان نسبت به سایرین در چیست؟
مرحوم قیصر امین‌پور در چند بعد متشخص بودند و همه‌ی این ابعاد نیز به شکل متحد و گره‌خورده در شعرشان بروز و تجلی یافته است. همین شخصیت ذوابعاد ایشان باعث می‌شود در میان هم‌نسلان خود متمایز شود و به قله‌ای بدل شود که سرآمد اقران خویش بود. زبان شعر، جنس تصاویر و نسبتی که شعر قیصر با نوآوری دارد و در عین حال گره‌خوردگی این ویژگی‌ها با ابعاد شخصیتی ایشان، باعث شده است که قیصر یک شاعر خاص باشد و بسیار بیشتر از هم‌نسلان خود جلوه و تأثیر کند. آثار قیصر جزو مهم‌ترین سرمایه‌های ادبی انقلاب است، چه در صورت شعر و چه در قالب‌های دیگر. دلیل این امر را می‌توان در ابعاد مختلف شخصیتی ایشان بررسی کرد. اما نخستین و مهم‌ترین این دلایل، همان شعر قیصر است. ایشان در قالب‌های مختلف شعر نظیر نیمایی، غزل، رباعی، شعر نوجوان، تصنیف و ترانه جزو شاعرانی هستند که بهترین آثار دوران خود را خلق کرده‌اند.

در بیان دومین دلیل برجستگی ایشان، باید به معلمی قیصر توجه کرد. هنگامی که ایشان یک معلم برجسته بود با بهره‌گیری از اخلاقیات معلمی و توانی که برای ارتباط‌گیری با نسل‌های بعدی خود آموخته بود، توانست یافته‌های خود را در حوزه‌ی شعر به نسل‌ آینده منتقل کند. علاوه بر این از جنبه‌ی نخبگانی و نظریه‌های ادبی ایشان نیز نباید غافل شد. فعالیت‌های مطبوعاتی ایشان نیز بسیار مهم است، در همین حوزه نیز ایشان به چشم می‌آیند و در مجله‌ی سروش نوجوان فعالیت می‌کنند که این تجربه جزو برترین تجربه‌ها در زمینه‌ی کار مطبوعاتی برای نوجوانان است. در اواخر عمر هم ایشان در فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی فعالیت کردند و منشاء خدمت بودند. مجموعه‌ی این فعالیت‌ها شخصیت ایشان را تشکیل می‌دهد و طبعا آن عنصر محوری که همه‌ی این موارد را خاص می‌کند اخلاقیات والا و کرامت انسانی این بزرگوار بوده است.

ادامه »

این روزها پر از تب مولا کجایی‌ام

اما هنوز کوفه‌ای از بی وفایی‌ام

ای زخمی از دوروئی من! دوست دارمت

در گیر و دار تیرگی و روشنایی‌ام

گم کرده ام مسیر تو را در غبار شهر

اما اسیر توست دل روستایی‌ام

گفتند کربلای زمینی… نیامدم

حالا که راه بسته شده من هوایی‌ام

این بار چندم است که تا مرز آمدم

آه از شکسته بالی و بی دست و پایی‌ام…

پلکم که گرم می‌شود از خواب می‌پرم

با سرفه های همسفر شیمیایی‌ام

آورده‌ام بضاعت مزجاه قوم را

انگشتر “عزیز"م و تسبیح دایی‌ام

آورده‌ام پناه به شش گوشه ی غمت

برگشته‌ام به اصلیت نینوایی‌ام

دستت همیشه روی سر ما پیاده‌ هاست

این اربعین به لطف خدا کربلایی‌ام

شعر از سرم پرید… دلم پیش موکب است

این بار چندم است که یخ کرد چایی‌ام

حسین بیاتانی

دوباره شهر پر از شور و شوق و شیدایی است
دوباره حال همه عاشقان تماشایی است
که فصل پر زدن از انزوای تنهایی است
سفر حکایت یک اتفاق رویایی است

ببند بار سفر را که یار نزدیک است
طلوع صبح شب انتظار نزدیک است

ببین که قفل قفس را شکسته، می آیند
کبوتران حرم دسته دسته می آیند
چو موج از همه سو دلشکسته می آیند
غریب، از نفس افتاده، خسته می آیند

که باز بعد چهل شب، کنار او باشند
شبیه حضرت زینب کنار او باشند

تمام پشت سر جابر ابن عبدلله
چه عاشقانه قدم می زنند در این راه
از اشتیاق حرم راه می شود کوتاه
هر آنکه خواهد از این جام عشق، بسم الله

که این پیاده روی برترین عزاداری است
قسم به نور، که این ابتدای بیداری است
*****************

دوباره حال من و شعر می شود مبهم
دلی که دست خودم نیست می شود کم کم-
در آرزوی حرم غرق در غم و ماتم
اگر اجازه دهد زائرش شوم، من هم-

«غروب در نفس تنگ جاده خواهم رفت
پیاده آمده بودم، پیاده خواهم رفت»

محمد غفاری

کــربلا کعبة دل‌هاست خـــدا می‌داند

دیـدنش آرزوی ماست خــــــدا می‌‌داند

کـربلا گلشن سر سبز علی و زهرا است

تا چـه حد وقف تماشاست خــدا می‌داند

کـربلا را چه نیاز است که تفسیر کـنند

عشق حرفی است که گویاست خدا می‌داند

ما عزادار حسینیـــم که اشک غــم او

آبــروی همــة ماست خـــــدا می‌داند

اولـین مستمع مجلس پرفیض حسیــن

مادرش حضرت زهرا است خــدا می‌داند

تا ابد از غـم او در دل ذرات وجــود

کس نداند که چه غوغاست خـدا می‌داند

نگـــه آخر او سوی خیام است ولـی

چـه در آن آئینه پیــداست خدا مــی‌داند

یوسف فـاطمه افتاد به‌خـــاک و دردا

چه خبـر در دل صحراست خـدا می‌‌داند

چـشمة چشم وفایی شده دریا از اشک

قـدر آن دیده كه دریاست خـدا می‌داند

« علی اکبر لطیفیان»، « سید حمید رضا برقعی»، « وحید قاسمی» و « علی اکبر لطیفیان »  از شاعران آیینی کشورمان هستند که اشعاری درباره امام سجاد ( علیه السلام ) سروده اند. 

ادامه »

گفت‌وگو با حجت‌الاسلام جواد محمدزمانی درباره ویژگی‌های شعر آیینی

شعر آیینی از انواع ادبی شعر فارسی است که علاوه بر لطایف و زیبایی‌های نظم فارسی، به دلیل ارتباط مستقیم با مقدسات دینی و اهل بیت عصمت و طهارت، در طول تاریخ تشیع همواره از اهمیت زیاد و استقبال مردمی بالایی برخوردار بوده است. رهبر انقلاب نیز بارها در دیدارهای مختلفی که با شاعران و مادحان اهل بیت داشته‌اند بر اهمیت این نوع ادبی تأکید کرده‌ و شعر آیینی را جزو بهترین عرصه‌های به کار بردن قریحه‌ی خداداد شعر دانسته‌اند.

ادامه »

و زنی محو تماشاست ز بالای بلندی…!

” الفِ ” قامتِ او ، ” دال ” و

همه هستی او در کف گودال

و سپس آه که الشمرُ…!

دانلود عصر یک جمعه دلگیر با صدای میثم مطیعی + متن و دانلود فیلم و صوت

و این بحر طویل است…

…

قلمم گوشه دفتر غزل ناب ندارد، شب من روزن مهتاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره مگر این عاشق بیچارهء دلدادهء دلسوخته ارباب ندارد…تو کجایی؟

تو کجایی شده ام باز هوایی،شده ام باز هوایی…

گریه کن ،گریه و خون گریه کن آری که هر آن مرثیه را خلق شنیده است شما دیده ای آن را

و اگر طاقتتان هست کنون من نفسی روضه ز مقتل بنویسم،

و خودت نیز مدد کن که قلم در کف من همچو عصا در ید موسی بشود چون تپش موج مصیبات بلند است،

به گستردگی ساحل نیل است،

و این بحر طویل است

و ببخشید که این مخمل خون بر تن تبدار حروف است که این روضهء مکشوف لهوف است،

عطش بر لب عطشان لغات است و صدای تپش سطر به سطرش همگی موج مزن آب فرات است،

و ارباب همه سینه زنان کشتی آرام نجات است ،

ولی حیف که ارباب «قتبل العبرات» است،

ولی حیف که ارباب«اسیر الکربات» است،

ولی حیف هنوزم که هنوز است حسین ابن علی تشنه ی یار است

و زنی محو تماشاست زبالای بلندی، الف قامت او دال

و همه هستی او در کف گودال

و سپس آه که «الشّمرُ …»

خدایا چه بگویم

«که شکستند سبو را وبریدند …»

دلت تاب ندارد به خدا با خبرم می گذرم از تپش روضه که خود غرق عزایی،

تو خودت کرب و بلایی،

قسمت می دهم آقا به همین روضه که در مجلس ما نیز بیایی،

تو کجایی … تو کجایی…

قسمتی از بحر طویل /” سید حمیدرضا برقعی “

با تو شروع می کنم ای ابتدای من
ای جلوه خدایی بی منتهای من

پایان راه تو به خدا ختم می شود
از راه کربلاست مسیر خدای من

لحظه به لحظه محضر زهرا رسیده است
رنگ خدا گرفته اگر گریه های من

از روی فرش های حسینیه عزا
تا عرش می رود اثر ردپای من

شکر خدا که در دهه آخر الزمان
خرج تو می شود نفس من صدای من

این گریه‌ی برای تو کفاره‌ی من است
این راه توبه ای ست برای خطای من

از من نیاز می رسد و از تو ناز عجب
دردسری شده سفر کربلای من

علی اکبر لطیفیان

در این بسته ویژه، اشعار چند شاعر مذهبی را با حال و هوای کاروان اسرای کربلا به شهر کوفه می‌خوانید.

ادامه »