ای كه در مَحْبَس گیسوی تو شب زندانی ست

كار خورشید،به فرمان تو نور افشانی ست

سامرا نه ! كه جهان سیطره ی قدرت توست

ای كه در عرش تو را مرتبه ی سُلطانی ست

تا كه تكمیل شود فیـض ربیعُ الاوّل

مُوعدِ جلوهْ نمائیـت ، ربیــعُ الثّانی ست

خضر را پیر غلامیّ تو فخری ابدی ست

در حریمی كه سلیمان ، شرفش دربانی ست

هركسی چشم دلش باز شود می بیند

شغل داوود نبی نزد تو مِدْحت خوانی ست

پسرت حضرت مهدی ست اگـر"رَبّ الأرض”

كُـــلّ حـالات و صفـات پدرش ، ربّانی ست

تو به قدری حسن بن علی اَستی كه چو ما

حال آیـیـنه هم آشفته تر از حیرانی ست

دل ندادن به تو از سخت ترین مُشكل هـا

دل سپردن به تو، برعكس ، پُر از آسانی ست

می شود بی سر و سامان تو باشم گر چه

هر كه را دیدم ، دنبال سر و سامانی ست

“سـرگرانی صفـت نرگـس رعـنا باشـد”

همچنانی كه مرا روزیِ سرگردانی ست

خیس اشك ، از غم دنیا بشود چشمانش

هر كسی آرزویـش دیــدن سامـــرّا نیست

اربعین هر كه مشرّف به حریمت شد گفت:

“صف زوّار ضریحت چه قَدَر طولانی ست”

فاطمه ، بانیِ رفتن به بهشــت است او را

آنكه اندازه ی خشتی ، حرمت را بانی ست

“سائلِ” رحمـت بی منّت و بی پـایـانت

چشـم در راه تو در آن نفــس پایانی ست

محمّد قاسمی

دانلود مداحی «منم باید برم» با نوای مداحی سید رضا نریمانی

در ادامه علاوه بر متن کامل این مداحی، فایل صوتی آن قابل دریافت است.

متن مداحی منم باید برم سید رضا نریمانی
 
حسین آقام آقام حسین آقام آقام آقام
 
منو یکم ببین سینه زنیمو هم ببین
ببین که خیس شدم عرق نوکریمه این
 
دلم یه جوریه ولی پر از صبوریه
چقدر شهید دارن میارن از تو سوریه
 
منم باید برم آره برم سرم بره
نذارم هیچ حرومی طرف حرم بره
 
یه روزیم بیاد نفس آخرم بره
حسین آقام آقام حسین آقام آقام آقام
 
یه دست گل دارم برای این حرم میدم
گلم که چیزی نیست برا حرم سرم میدم
 
برای قربونی اسماعیلو میدم به عشق
خودم با بچه هام فدای بانوی دمشق
 
منم یه مادرم پسرمو دوسش دارم
ولی جوونمو به دست بی بی میسپارم
 
بی بی قبول کنه بشه مدافع حرم
حسین آقام آقام حسین آقام آقام آقام
 
اونا که از جنون یه کلمه نفهمیدن
شبیه شامیا به گریه هام میخندیدن
 
کنایه میزنن دلمو میسوزنن و
میخوان با حرفاشون خالی کنن دل منو
 
قسم به اون بدن که چیدنش روی حصیر
منم شبیه اون عقیله ای که شد اسیر
 
به غیر زیبایی نمی بینم تو این مسیر
حسین آقام آقام حسین آقام آقام آقام
 
ای سایه ی سرم تا که تو رفتی همسرم
همش بهونه ی تو رو میگیره دخترم
 
به جای لالایی روضه براش میخونمو
دم بابا باباش داره میگیره جونمو
 
گناه دخترم چی بوده که بابا ندید
گلم بابا میخواد جواب ناله شو بدید
 
فقط رقیه جون صدای بچمو شنید
حسین آقام آقام حسین آقام آقام آقام

ما سر سپرده ایم به راه ولای تو

بی قیمت است جان من آقا فدای تو

در روضه ها به عشق شما گریه می کنم

عمریست خانه ام شده این روضه های تو

اصلا بگو که جان بسپر ، ای به روی چشم

هر کار می کنم ز برای رضای تو

این اضطراب ها همه از این گناه هاست

آرامش همیشگیم “کربلای تو”

من را شبیه کفتر صحنت بدان حسین

اذنی بده که من بپرم در هوای تو

اقا دوای درد مریضت شده حرم

مردیم در فراق حریم و سرای تو

دل را سپرده ایم به راه جنون دگر

سر را سپرده ایم به راه ولای تو

مهدی فرهادی

 محض رضای ذائقه می خوانم از شما

با اینكه روضه خوانم و می خوانم از شما
فهمیده ام كه هیچ نمی دانم از شما 

یا ایها العزیز! ذلیل معاصی ام
باید ز شرم چهره بپوشانم از شما 

می ترسم از رسیدن آن جمعه ای كه من 
جای سلام، روی بگردانم از شما 

رویی نمانده است که به چشمت نظر كنم 
پس بی دلیل نیست گریزانم از شما 

من اصل انتظار تو را برده ام ز یاد 
با انتظارهای فراوانم از شما 

من نان به نرخ نام تو خوردم، حلال كن
محض رضای ذائقه می خوانم از شما

صوت

اللهم عجل لولیک الفرج

شعر حبیب چایچیان معروف به « حسان » درباره حضرت عبدالعظیم حسنی :

فروغ عترت و قرآن توان ديد
حريم يك تن از آل پيمبر

مزار حضرت عبد العظيم است
كه زوّارش"كَمَن زارَ اَلْحُسَين"است

به دلها اين حرم شد پرتوافكن
دَرِ باغي ست از گلزار جنّت

نمي گردد خزان , هرگز بهارش
ببوس اين درگه پر نور و طاهر

بيا جان خود اينجا شستشو كن
اجازت از خدا گير و رسولش

به اذن يازده معصوم ديگر
بگو بسم الّه و ، الله اكبر

به گوش جان او آيد ندائي
محبّ آل عصمت كامياب است

كه بي حد است الطاف الهي
به ديوار و در اين بيت توحيد

بُوَد اين بارگاه روح پرور
در اينجا قبر مولايي كريم است

به اولاد حسن ,او فخرو زين است
چو اينجا شد چراغ عشق روشن

بُوَد اين درگه از ابواب رحمت
كه اشك عاشقان , شد جويبارش

تو اي زائر به تعظيم شعائر
بيا اينجا به اشك خود وضو كن

بپا خيز و بخوان اذن دخولش
به اذن حيدر و زهراي اطهر

قدم چون مي نهي داخل از اين در
زند چون حلقه براين در گدائي

كه اي سائل دعايت مستجاب است
بخواه از رحمت حق آنچه خواهي

(حسان) اينجا مطاف مومنين است
در گلزار جنّت در زمين است

نام گرامیش اگر عبدالعظیم بود

عبد خدای بود و مقامش عظیم بود

گر از کرامتش همه کس فیض می برد

از نسل خاندان امامی کریم بود

عطر حدیث آل رسول از لبش چکید

در مکتب فضیلت و تقوا فهیم بود

تنها نبود پیک خوش الحان باغ عشق

پرهیزگار و عابد و زاهد، حکیم بود

آموخت درس بندگی از اهل بیت نور

محبوب پیشگاه خدای علیم بود

غیر از خدا نداشت نیازی به هیچ کس

در عمر خویش صاحب طبعی سلیم بود

لبخند مهربانی و گرمش چو آفتاب

دست نوازشی به سر هر یتیم بود

گل سیرتان عشق به مدحش سروده اند

اخلاق او لطیف تر از هر نسیم بود

پیوسته او به منزل مقصود می رسید

زیرا صراط زندگی اش مستقیم بود

هفتاد و نه بهار ز عمرش گذشت و باز

در سایه امید و ولایت مقیم بود

در گلشن همیشه بهار حریم او

هر گل که دیده ایم به ناز و نعیم بود

هر کس که رو نمود بر این آستانه گفت

این بوستان عشق بهشتی شمیم بود

پروانه بهشت به دستش دهد خدا

هر کس که زائر حرم این کریم بود

عبد حقیر اوست “وفایی” اگر چه باز

دل در جوار حضرت عبدالعظیم بود

سید هاشم وفایی

ابیاتی از شعر اعترضی حاج حسین سازور با انتقاد عملکرد ضعیف دولت در موضوعات مذاکره آمریکا و حمایت از سران فتنه منتشر شد.

حسین سازور، مداح و شاعر اهل‌بیت(علیهم السلام) در هفتمین همایش هم‌اندیشی ذاکران نخبه اهل‌بیت(علیهم السلام) که در مشهد برگزار شد با انتقاد از عملکرد ضعیف دولت در موضوعات مذاکره با آمریکا و حمایت از سران فتنه به ایراد چند بیت شعر اعتراضی پرداخت.

وقت آن آمد که اسرار مگو
گفته گردد با رفیقان موبه‌مو
وقت آن شد حرف‌ را حالا زنیم
پرده‌ها را یک‌کمی بالا زنیم
پرده از اعمال مردم نه! نه!
پرس‌وجو از حال مردم، نه! نه!
پرده عُمال فتنه کیش را
گرگ‌های در لباس میش را
ناکسانی که دم از یاری زدند
دم ز دین و دم ز دین‌داری زدند
ناکسانی که پس از روح خدا
خطشان از خط رهبر شد جدا
کینه‌هاشان یک‌به‌یک سر باز کرد
درب‌های فتنه‌ها را باز کرد
دولت سازندگی بر روی کار
آمد و شد رابطه‌ها برقرار
دولت سازندگی با صد فریب
داد میدان را به دستان رقیب
راه ترک ماهیت را باز کرد
نغمه اشرافیت را ساز کرد

ادامه »

ادامه »

به بهانه ی میلاد حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام)

***

کسی که راه به باغ تو چون نسیم گرفته

صراط را ز همین راه مستقیم گرفته

تو از عشیرۀ عشقی تو از قبیلۀ قبله

که عطر مرقدت جنة النّعیم گرفته

گدای کوی تو امروزه نیستم من و دانی

سرم به خاک درت اُنس از قدیم گرفته

همیشه سفرۀ دل باز کرده ام به حضورت

که فیض باز شدن، غنچه از نسیم گرفته

برین بهشت مجسّم قسم که زائر قبرت

به کف برات نجات خود از جحیم گرفته

همیشه عبد، حقیر است در برابر معبود

به جز تو کی سِمت عبد با عظیم گرفته؟

مَلک غبار زِ قبر تو تا نرُفته نرفته

در این مُقام ، فلک خویش را مقیم گرفته

چگونه چشم کرم زین حرم نداشته باشم

که هر کبوتر تو ذکر یا کریم گرفته

کسی که زائر تو شد، حسین را شده زائر

که رنگ و بو حرمِ تو از آن حریم گرفته

حاج علی انسانی