اینجا کجاست این همه غربت دیار کیست
این خاک، این غبار پر از غم مزار کیست

آن تل، تل خاکی و گودی پشت آن
جانم به لب رسانده مگر سوگوار کیست

با من بگو که آن همه نیزه برای چیست
یا آن سپاه دشنه به فکر شکارِ کیست

وای از رباب حرمله اینجا چه می‌کند
وای از رباب حرمله در انتظار کیست

آن نیزه‌های مرد کش سهمگین او
سهم گلوی مثل گل شیر خوار کیست

برگرد تا به گریه نگویم کنار تو
این زخم‌های بیشتر از بیشمار کیست

برگرد تا که نشنوی از کوفیان که این
ناموس بی برادر و محمل سوار کیست

 

شد زمین و زمان همه درهَم
کربلا، چون قدوم دلبر دید
نینوا از مهابتِ سلطان
زیر پای حسین می‌لرزید

پا ز. مرکب چو بر زمین بگذاشت‌
می‌زد از آسمان فرشته صَلا
آیه‌ای بر امام نازل شد
قل اعوذ برب کرب و بلا

چه شد‌ای مرکبِ زبان بسته؟!
که قدم از قدم نَه برداری؟
گوشه‌ی دیده ات چرا خیس است؟
مگر از کربلا خبر داری؟

پیشِ قدِّ رسای ساقی بود
نخل‌ها سر فرود آوردند
کودکان در برِ عمو عباس
مَشک ها، هر چه بود آوردند

قول دادند، موج‌های فرات
که کسی تشنه لب نمی‌ماند
خار‌ها هم به ساربان گفتند
هیچ طفلی عقب نمی‌ماند

غیرتِ کودکانه را بنگر
گریه‌ها گریه‌های نوزاد است
حیرتِ ماورا را بنگر
خنده‌ها خنده‌های صیاد است

روی دستِ تمام دختر‌ها
عمه کارِ بهانه‌ای می‌داد
با زبان اشاره غم‌ها را
ردّ پایی، نشانه‌ای می‌داد

گفت: با خویش زیر لب زینب
این زمین را چه جور می‌بینی؟
ناگهان زد صدا: برادر جان!
نیزه‌ها را ز. دور می‌بینی؟

دارد از گوشه گوشۀ میدان
دسته دسته سپاه می‌آید
نکند این چنین که می‌بینم
خبر از قتلگاه می‌آید

این همه لشگر از کجا آمد؟
پس چه شد وعده‌های مهمانی؟
باغ هاشان چه میوه‌ها داده!
سفره هاشان پُر از پریشانی!

کوله هاشان چرا پر از تیر است؟
بارهاشان چرا پر از سنگ است؟‌
می‌شود تا مدینه برگردیم؟
دلِ من بهر مادرم تنگ است؟

 

شعر مهدی رحیمی به مناسبت روز دوم محرم