فتحت لعبادك بابا الى عفوك سميته التوبه

خدايا تويى که درى از عفو و بخششت به روى بندگان باز کردى

و نامش توبه نهادى!

     خدايا خطا و گناهان، مرا لباس خوارى و ذلت پوشانيده و دورى تو جامه عجز و بينوايى بر تنم انداخته و جنايت بزرگ (هواى نفس پرستى) مرا دل مرده ساخته؛ تو اى خدا از رجوع به لطف و کرمت باز اين مرده دلم زنده گردان!

                      اى مقصد و مقصود و مطلوب و آرزوى من.

     قسم به عزّتت که من کسى که گناهانم را ببخشد غير تو نمى دانم

                      و آنکه در هم شکستگي هاى امورم را جبران کند جز تو نمى بينم

     من با آه و ناله و کمال خضوع به درگاهت آمده ‏ام و به خوارى و مذلّت به سويت رو آورده‏ ام؛

            پس اگر تو مرا از در برانى ديگر به که رو آرم و اگر تو مرا در کنى به که پناه برم

                                                    پس آه از تأسّف و حسرت خجلت و افتضاح من

                                                      و واى از اندوه و غم مصائب و کردار زشت من.

   از تو درخواست مى کنم اى بخشنده گناه بزرگ و اى جبران کننده هر شکسته استخوان که ببخشى گناهان مهلک خطرناکم و بپوشانى زشتيهاى پنهانى فضاحت آورم و مرا در عرصه قيامت از نسيم خوش عفو و عنايتت جدا مساز و از نيکويى بخشش و پرده پوشش محرومم مگردان.

      خدايا سايه ابر رحمتت را بر سر گناهان سوزان من بينداز و باران لطف و محبّتت را بر عيوب و پليديهاى اعمالم بباران

     خدايا آيا بنده گريخته به جايى جز به درگاه مولايش رجوع تواند کرد يا از خشم و غضب مولايش غير او احدى حمايتش تواند نمود.

     خدايا اگر پشيمانى از گناه، توبه است قسم به عزّتت که من از پشيمانانم و اگر استغفار و طلب آمرزش کردن موجب محو گناه است به لطفت قسم که من از آمرزش طلبانم؛ تو را سزد که بر ما عتاب کنى تا باز خوشنود گردى.

     خدايا قسم به قدرتت بر من که توبه‏ ام بپذير و به حلمت بر عصيانم که از من درگذر و به علمت به احوالم که با من به رفق و محبت نظر فرما.

     خدايا تويى که درى از عفو و بخششت به روى بندگان باز کردى و نامش توبه نهادى و در کتابت فرمودى: اى بندگان به درگاه من به توبه با حقيقت باز آييد (تا از گناهانتان درگذرم)؛ پس عذر آنکه از اين در که باز کردى، غافل است چه خواهد بود!

     اى خدا! اگر گناه از من زشت است عفو از تو زيباست!

     اى خدا من اولين بنده نيستم که گنه کرده از او تو درگذشتى و به درگاه کرمت آمد و به او احسان کردى.

     اى دادرس پريشان دلان؛ اى برطرف سازنده غم و رنج و زيان؛ اى بزرگ احسان؛ اى آگاه از سر بندگان؛ اى نيکو پرده پوش بر گناهان.

     جود و رحمت نامنتهاى تو را بسوى تو شفيع مى گردانم و به جناب تو و مهربانيت نزد تو توسّل مى جويم پس دعايم مستجاب کن و از اميدى که به لطف تو دارم محرومم نگردان و توبه ‏ام قبول فرما و خطاهايم به کرم و رحمتت محو گردان .

       اى مهربانترين مهربانان عالم.

مناجات تائبين/ صحيفه سجاديه