مرحوم سیدخلیل ضیایی هم ولایتی آقای استاد شیخ حسینعلی راشد در خلال مقاله ای که فضیلت های اخلاقی و انسانی راشد را ستوده، خاطره تأمل برانگیزی را شرح می دهد:

«زمانی که می خواستند در منطقه بهارستان تهران، اطراف ساختمان مجلس شورای ملی را بسازند، سی و پنج خانه خراب می شد. به اطلاع صاحبان خانه ها رساندند که خانه شما را متری فلان مقدار می خریم. هر کس اعتراض دارد، بنویسد تا رسیدگی شود. هیچ کس به جز مرحوم راشد اعتراض نکرد. این جریان خیلی بر مسئولین امر گران آمد و گفتند: فقط این که آخوند است، اعتراض کرده!

بعد مرحوم راشد را دعوت کرده، آماده شدند برای اینکه به او حمله کرده و خفیفش نمایند. راشد آمد. بعد از سلام و علیک، از او پرسیدند اعتراض شما چیست؟

گفت: «حقیقتش این است که این خانه را من سال ها قبل و به قیمت خیلی کم خریده ام و در این مدت زمان طولانی مخروبه شده و به نظر من قیمتی که شما پیشنهاد کرده اید، زیاد است. من راضی نیستم از بیت المال مردم قیمت بیشتری برای خانه ام بگیرم.»

بهت و تعجب همه را فرا گرفت، یکی از اعضای آن کمیسیون که از اقلیت های دینی بود، از جا برخاست و راشد را بوسید و گفت: اگر اسلام این است، من آماده ام برای مسلمان شدن…»

 

حوزه/معارف زمستان سال 1391، شماره 95