َ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام :

مَا اتَّخَمْتُ قَطُّ فَقِيلَ لَهُ وَ لِمَ قَالَ مَا رَفَعْتُ لُقْمَةً إِلَى فَمِي إِلَّا ذَكَرْتُ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا.

امام على عليه السلام فرمود:

هيچ گاه به سوء هاضمه مبتلا نشدم.

 پرسيدند: چرا؟

فرمودند: زيرا هيچ لقمه اى به سوى دهان نبردم، مگر اين كه نام خدا را بر آن ياد كردم.

المحاسن، ج‏2، ص: 438

منبع:خبرگزاری «حوزه»

 متن روایت را از کتاب خصال منتشر می کند .

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله:

مَنْ بَدَأَ بِالْكَلَامِ قَبْلَ السَّلَامِ فَلَا تُجِيبُوهُ- وَ قَالَ ع لَا تَدْعُ إِلَى طَعَامِكَ أَحَداً حَتَّى يُسَلِّم

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

هر كه پيش از سلام دادن شروع به سخن كند پاسخش را ندهيد و فرمود: هيچ كس را تا سلام نداده به خوردن غذا دعوت مكن.

خصال ج1 ص 19

در گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین محمد خردمند، کارشناس پاسخ به شبهات مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام)  ویژگی های زندگی به سبک اهل بیت علیهم السلام ونحوه دسترسی به این نوع سبک زندگی را مورد بررسی قرار داده است .

تعریف شما از سبک زندگی اهل بیت علیهم السلام چیست؟

با توجه به آنکه سبک زندگی هر انسانی، در واقع متودولوژی و مهارتهای زندگی و منطق عملی متغیر یا ثابت او در مواجهه با مسائل و مشکلات زندگی است؛ می توان گفت: سبک زندگی اهل بیت علیهم السلام، عبارت است از مجموعه ای از اندیشه ها ، اخلاق و عملکردهای خاندان عصمت و طهارت (چهارده معصوم علیهم السلام) که به صورت سیره اعتقادی، اخلاقی، اقتصادی، مدیریتی و … در دوره زندگی خود داشته اند و به شکل قطعی و یقینی برای ما از راه علمی معتبر، ثابت شده است. بنا بر این گفتنی است در صورتی می توانیم ادّعا کنیم به سبک زندگی اهل بیت علیهم السلام دست یافته ایم که به روش شناسی عملکرد آنان بپردازیم و با اندیشه و اجتهاد، به قانون هایی کلی برسیم که بتوانیم از آن در زندگی فردی و اجتماعی خودمان بهره ببریم.

آیا هشداری به خواصّ نیست که..

 به قلم حجت الاسلام علی مختاری
نتیجه خیانت خواص در صحنه اجتماع و سیاست

حجت الاسلام علی مختاری در مقاله ای به بررسی «خیانت برخی از خواص و کارگزاران امام علی(علیه السلام) پرداخته است.

اصحاب امام علی(علیه السلام) به دو دسته تقسیم می ‌شوند:

یاران باایمان، با اخلاص و وفادار که اسوه حسنات اند. گروه دیگر افراد مقصّری بودند که گرچه مدّتی با امام(علیه السلام) همراهی کردند؛ ولی در بین راه بُریده، برخی به گوشۀ عزلت خزیدند و از باب احتیاط، از قبول حمایت از امام(علیه السلام) شانه خالی کردند و بعضی نیز به مخالفت با حضرت پرداختند و جزء دشمنان ایشان شدند.

بدیهی است که گروه دوم مسامحتاً از یاران و اصحاب امام (علیه السلام) قلمداد می ‌گردند؛ چون روزی در جرگه اطرافیان و اصحاب حضرت بودند و منظور از خیانت خواص، عملکرد همین دسته دوّم است.

خود حضرت در روزهای آخر حیاتش با قلبی سوزان، از شهادت و کمبود اصحاب گروه اول با سوز و گداز چنین یاد می ‌فرماید: «أَيْنَ‏ إِخْوَانِيَ‏ الَّذِينَ‏ رَكِبُوا الطَّرِيقَ وَ مَضَوْا عَلَى الْحَقِّ أَيْنَ عَمَّارٌ وَ أَيْنَ ابْنُ التَّيِّهَانِ وَ أَيْنَ ذُوالشَّهَادَتَيْنِ وَ أَيْنَ نُظَرَاؤُهُمْ مِنْ إِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ تَعَاقَدُوا عَلَى الْمَنِيَّةِ وَ أُبْرِدَ بِرُءُوسِهِمْ إِلَى الْفَجَرَة…؛» [1] کجایند برادران من؟ همان ها که در مسیر صحیح گام نهادند و در راه حق پیش افتادند. کجاست عمار؟[2] کجاست ابن تیّهان؟[3] و کجاست ذوالشهادتین؟[4] و کجایند همانند ایشان از برادرانشان که پیمان بر جانبازی بستند و سرانجام سرهایشان برای فاجران فرستاده شد.

آنگاه امام(علیه السلام) دستی به محاسن شریف خود زد و مدتی طولانی گریست و فرمود: «آه از برادرانم.»

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله لَا:

خَيْرَ فِي الْعَيْشِ إِلَّا لِرَجُلَيْنِ عَالِمٍ مُطَاعٍ أَوْ مُسْتَمِعٍ وَاع

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند :

خیری در زندگی نیست مگر برای دو کس:

1. عالمی که مردم از او اطاعت کنند
2. یا شنونده ای که گوش شنوا داشته باشد

بحار الانوار ج1 ص168

 سؤال: مي‌ گويند: امام زمان(عج) وقتي مي‌ آيد كه دنيا پر از ظلم باشد. پس بياييد همه ظلم كنيم تا حضرت(علیه السلام) تشريف بياورد. پاسخ چيست؟

پاسخ: حدیث نفرموده؛ وقتي دنيا پر از ظالم باشد؛ بلکه می فرماید: پر از ظلم باشد. اگر مي‌ فرمود: پر از ظالم باشد، پس همۀ‌ ما بايد ظالم شويم تا آقا بيايد.

مثال؛ يك وقت است مي‌ گوييم: وقتي پنجره را باز ‌كن، كه اينجا پر از دود شود، نه اينكه همه سيگاري شويم تا پر از دود شود. ممكن است خلافكاري چيزی را آتش بزند که اينجا پر از دود شود، يك نفر هم بيشتر نباشد؛ مثل صدام که يک نفر بود ولی چند کشور را به هم ریخت (ايران، عراق و كويت)

حدیث می فرماید: «بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْماً» ^{(بحارالانوار، ج30، ص80.)} نه: «بَعدَ ما مُلِئَت ظالما».

ممكن است يک ابرقدرت با سوء استفاده از انرژي هسته‌ اي، دنيا را به آتش بكشد، مردم صالح باشند، ميليارد‌ها صالح داشته باشيم، اما چند جنايتكار نیز وجود داشته باشند.

منبع: حوزه