کسی که از زندگی لذت نبرد، نمی‌تواند گناه را ترک کند.

باید زندگی‌مان را درست کنیم تا بتوانیم عاشق خدا شویم، و الا درگیر زندگی باقی می‌مانیم.

دنبال بهبود زندگی بودن، یک راه خدایی است.

هنر دینداری اینست که ضمن درگیری با دنیا، بندگی کنیم و الا ترک کامل دنیا نوعی راحت‌طلبی است!

فاصله گرفتن برخی متدینین از زندگی، از سر راحت‌طلبی است نه عشق به بندگی!

ثروتمند شدن بد نیست؛ برخورد بد با ثروت بد است

یکی از نتایج مهم دینداری، بهبود وضع زندگی است

اگر یک مذهبی «زندگی درست» نداشته باشد، در ادعای دینداری‌اش صادق نیست

اگر امروز برای زندگی تلاش نکنی، فردا مجاهد فی‌سبیل‌الله نخواهی شد

آدم تنبل نمی‌تواند دیندار باشد

دینداری بدون رسیدگی به زندگی خودفریبی است

زندگی سرشار از گرفتاری، نشانۀ ایثار، زهد و خداپرستی نیست.

انقلابی بودن یعنی اگر کسی خواست مانع زندگی بهتر ما شود، در مقابلش بایستیم.

در مقابل «تمدن غرب» باید نشان دهیم «دین» انسان را به زندگی و تمدن بهتری می‌رساند

اگر خدا فقط دستور بندگی، زهد و پرهیز از دنیا داده بود، و هیچ توصیه‌ای برای بهبود زندگی نکرده بود و ما را به فعالیت‌هایی که ما را درگیر مسائل دنیا می‌کند وادار نکرده بود، کار ما بسیار آسان‌تر بود.

متدینین بیش از دیگران باید دنبال زندگی بهتر باشند

بدون «اصلاح زندگی» نمی‌شود به خدا مقرب شد و به بهترین حیات اخروی رسید

برخی افراد مذهبی طرح بحث «زندگی بهتر» را اشرافی‌گری می‌دانند!

دین پیچیدگی دارد و آدم‌ سطحی‌نگر نمی‌تواند دین را بفهمد. دین هم دستور به زهد داده، هم جمع مال!

نباید ثروت را چیز خطرناکی تلقی کنیم که به معنویت ما ضرر می‌زند

امام صادق(علیه السلام): برای بقای مسلمانان، باید ثروت دست خوبان جامعه باشد.

امام حسن(علیه السلام) در پاسخ به کافر فقیری که به اسب گرانقیمت حضرت اعتراض کرد که: «چرا می‌گویید

دنیا برای مؤمن زندان است و برای کافرِ فقیر بهشت؟!» فرمود: دنیای بهتر، زندان مؤمن است چون آخرتش خیلی خیلی بهتر است، و دنیای سخت، بهشت کافر است چون آخرتش خیلی بدتر است!

مگر می‌شود کسی زندگی را دوست نداشته باشد ولی از خدا طول عمر بخواهد؟!

تأمین معاش، دنیاطلبی نیست؛ اگر بخواهی برای رفع نیازت «ماشین خوب» و «خانۀ وسیع» داشته باشی، این دنیاطلبی نیست

کسی که در اثر زندگی غلط دچار گرفتاری شود، حال مناجات هم پیدا نمی‌کند

زندگی یعنی فرآیندی برای زنده‌تر شدن تا بتوانیم بهتر زندگی کنیم. اولین شرط «زندگی بهتر» زنده‌تر بودن است.

اگر زندگی‌مان خوب نیست، برای این است که در دین‌مان کم گذاشته‌ایم

دنیاگریزی ابلهانه‌ای که مستکبران را بر دنیای ما مسلط کند، زهد نیست

غیرت مؤمن فقط نسبت به بندگی نیست؛ نسبت به زندگی هم هست

آدم باید نسبت به زندگی تعصب و غیرت داشته باشد

انقلابی‌گری یعنی دفاع از زندگی

انقلابی کسی است که حاضرست برای «زندگی بهتر» جان بدهد

دشمنی با انبیاء از آنجا آغاز می‌شود که برای آبادانی زندگی، در امور زندگی دخالت می‌کنند

تا قدرت اصلاح نشود کسی به زندگی بهتر نخواهد رسید

تفاوت نسخۀ لیبرالی و اسلامی برای کنترل انسان‌های طغیان‌گر

دینداری یعنی هوشمندی برای بهبود زندگی

با فرار از تلاش و مبارزه، زندگی بهتری بدست نمی‌آید

جامعه‌ای که دنبال پول بی‌زحمت باشد، گرفتاری‌های زیادی دارد

اگر این تعریف زندگی بهتر را به زبان بین‌المللی بیان کنیم، اکثر آدم‌ها می‌توانند بر روی آن توافق کنند
متاسفانه برخی مدارس «بردۀ باسواد» تحویل می‌دهند!

منبع:بیان معنوی