ایمان به غیب، عامل بالاتر و والاتر شدن هدف از محدوده مادیات

تفسیر آیه ۳ سوره بقره

تببیین مسئله ای درباره ایمان به غیب توسط ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت الله العظمی خامنه ای -حفظه الله تعالی- :

در خصوص تفسیر آیه‌ی شریفه:

« الَّذِينَ يؤْمِنُونَ بِالْغَيبِ » ^{(البقرة/3)}

 
بیان کردید میان ایمان و باور به غیب و داشتن هدف رابطه‌ای وجود دارد و این دو لازم و ملزوم یکدیگرند و چنانچه متناسب با زمان تفسیر آیات است برای بار دیگر این رابطه و الزام را تبیین کنید.
جواب: البته، با این عبارتی که ایشان گفتند فکر نمی‌کنم من گفته باشم. اگر کسی اعتقاد و باور خودش را محدوده‌ی مادی و صحنه‌ی ماده محدود کرد هدف او هم محدود به صحنه‌ی ماده‌ی دیگر خواهد شد و دیگر امکان ندارد ایده‌ی کل غیر مادی برای او وجود داشته باشد. اگر شما گفتید حقیقت و وجود عبارت است از آن‌چه که من آن‌ را می‌بینم و هرچه را من نمی‌بینم و هرچه را من لمس نکنم وجود ندارد، آیا می‌توانید هدف خودتان را فراتر از آنچه چشم‌ها می‌بیند و دست‌ها لمس می‌کند و گوش‌ها می‌شنوند ببرید؟! پس اگر جهان‌بینی ما مادی بود، بطور طبیعی هدف ما هم یک هدف مادی خواهد بود، اما اگر ایمان به غیب داشتیم و ورای محسوسات به چیزی بالاتر و والاتر هم ایمان آوردیم، آن وقت هدف ما هم می‌تواند چیزی والاتر و بالاتر از همین مادیات باشد. این ارتباط بین ایمان به غیب و هدف یا ایمان به ماده و باز هدف است.

 منبع:

بیانات امام خامنه‌ای (حفظه الله تعالی) مورخه  ۱۵/ ۰۸/ ۱۳۷۰ در جلسه یازدهم تفسیر سوره بقره