سوره نبأ یا عَمَّ یا تسائُل هفتاد و هشتمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد.

سوره نبأ درباره روز قیامت و حوادث آن سخن می‌گوید و جایگاه و حالات گنهکاران و نیکوکاران در آن روز را توصیف می‌کند. از آیات مشهور آن، آیات ۳۱ به بعد است که سرگذشت «متقین» را در قیامت بیان می‌کند.

پیامبر ^{صلی الله علیه و آله} در تفسیر مجمع البیان درباره فضیلت تلاوت سوره نبأ فرموده است؛ هر کس سوره عم یتسائلون را بخواند، خداوند از نوشیدنی خنک و گوارای بهشتی در قیامت سیرابش می‌کند.

همچنین بر اساس روایتی از امام صادق علیه السلام ، کسی که همه روزه سوره عم یتسائلون را قرائت کند، سال تمام نمی‌شود مگر اینکه خانه خدا را زیارت می‌کند.

در حدیثی دیگر رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله} می‌فرماید:

هر کس سوره نبا را بخواند و حفظ کند، حساب او در قیامت چنان سریع انجام می‌شود که به مقدار خواندن یک نماز خواهد بود.

در روایات آمده است پیامبر ^{صلی الله علیه و آله} سوره نبأ را جزو سوره‌هایی خوانده که موی آن حضرت را سپید کردند.

فایل صوتی تلاوت سوره نبا با صدای عباس امام جمعه

تلاوت سوره نبا ۳۱ تا آخر با صدای عبدالباسط

تلاوت سوره نبا توسط مصطفی غلوش

متن و ترجمه:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

عَمَّ يتَسَاءَلُونَ(النبأ/1)
آنها از چه چيز از يکديگر سؤال مي‌کنند؟!
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ(النبأ/2)
از خبر بزرگ و پراهميت (رستاخيز)!
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ(النبأ/3)
همان خبري که پيوسته در آن اختلاف دارند!
كَلَّا سَيعْلَمُونَ(النبأ/4)
چنين نيست که آنها فکر مي‌کنند، و بزودي مي‌فهمند!
ثُمَّ كَلَّا سَيعْلَمُونَ(النبأ/5)
باز هم چنين نيست که آنها مي‌پندارند، و بزودي مي‌فهمند (که قيامت حق است)!
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا(النبأ/6)
آيا زمين را محل آرامش (شما) قرار نداديم؟!
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا(النبأ/7)
و کوه‌ها را ميخهاي زمين؟!
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا(النبأ/8)
و شما را بصورت زوجها آفريديم!
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا(النبأ/9)
و خواب شما را مايه آرامشتان قرار داديم،
وَجَعَلْنَا اللَّيلَ لِبَاسًا(النبأ/10)
و شب را پوششي (براي شما)،
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا(النبأ/11)
و روز را وسيله‌اي براي زندگي و معاش!
وَبَنَينَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا(النبأ/12)
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کرديم!
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا(النبأ/13)
و چراغي روشن و حرارت‌بخش آفريديم!
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا(النبأ/14)
و از ابرهاي باران‌زا آبي فراوان نازل کرديم،
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا(النبأ/15)
تا بوسيله آن دانه و گياه بسيار برويانيم،
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا(النبأ/16)
و باغهايي پردرخت!
إِنَّ يوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا(النبأ/17)
(آري) روز جدايي، ميعاد همگان است!
يوْمَ ينْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا(النبأ/18)
روزي که در «صور» دميده مي‌شود و شما فوج فوج (به محشر) مي‌آييد!
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا(النبأ/19)
و آسمان گشوده مي‌شود و بصورت درهاي متعددي درمي‌آيد!
وَسُيرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا(النبأ/20)
و کوه‌ها به حرکت درمي‌آيد و بصورت سرابي مي‌شود!
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا(النبأ/21)
مسلما (در آن روز) جهنم کمينگاهي است بزرگ،
لِلطَّاغِينَ مَآبًا(النبأ/22)
و محل بازگشتي براي طغيانگران!
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا(النبأ/23)
مدتهاي طولاني در آن مي‌مانند!
لَا يذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا(النبأ/24)
در آنجا نه چيز خنکي مي‌چشند و نه نوشيدني گوارايي،
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا(النبأ/25)
جز آبي سوزان و مايعي از چرک و خون!
جَزَاءً وِفَاقًا(النبأ/26)
اين مجازاتي است موافق و مناسب (اعمالشان)!
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يرْجُونَ حِسَابًا(النبأ/27)
چرا که آنها هيچ اميدي به حساب نداشتند،
وَكَذَّبُوا بِآياتِنَا كِذَّابًا(النبأ/28)
و آيات ما را بکلي تکذيب کردند!
وَكُلَّ شَيءٍ أَحْصَينَاهُ كِتَابًا(النبأ/29)
و ما همه چيز را شمارش و ثبت کرده‌ايم!
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا(النبأ/30)
پس بچشيد که چيزي جز عذاب بر شما نمي‌افزاييم!
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا(النبأ/31)
مسلما براي پرهيزگاران نجات و پيروزي بزرگي است:
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا(النبأ/32)
باغهايي سرسبز، و انواع انگورها،
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا(النبأ/33)
و حورياني بسيار جوان و هم‌سن و سال،
وَكَأْسًا دِهَاقًا(النبأ/34)
و جامهايي لبريز و پياپي (از شراب طهور)!
لَا يسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا(النبأ/35)
در آنجا نه سخن لغو و بيهوده‌اي مي‌شنوند و نه دروغي!
جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا(النبأ/36)
اين کيفري است از سوي پروردگارت و عطيه‌اي است کافي!
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَينَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا يمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا(النبأ/37)
همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هيچ کس حق ندارد بي اجازه او سخني بگويد (يا شفاعتي کند)!
يوْمَ يقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَا يتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا(النبأ/38)
روزي که «روح» و «ملائکه» در يک صف مي‌ايستند و هيچ يک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمي‌گويند، و (آنگاه که مي‌گويند) درست مي‌گويند!
ذَلِكَ الْيوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا(النبأ/39)
آن روز حق است؛ هر کس بخواهد راهي به سوي پروردگارش برمي‌گزيند!
إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يوْمَ ينْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يدَاهُ وَيقُولُ الْكَافِرُ يا لَيتَنِي كُنْتُ تُرَابًا(النبأ/40)
و ما شما را از عذاب نزديکي بيم داديم! اين عذاب در روزي خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهاي خود فرستاده مي‌بيند، و کافر مي‌گويد: «اي کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمي‌شدم)!»