رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَی وَلِمنَ دَخَلَ بَیتِی مُؤْمِناً وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارَا[1]

پروردگارا! مرا و پدر و مادرم و کسی را که با ایمان داخل خانه ی من شد و مردان مومن و زنان مومن را بیامرز؛ و ستمکاران را جز نابودی میفزا!»

نکته ها و اشاره ها:
1.نوح علیه السلام برای خود طلب آمرزش کرد. شاید به خاطر آن که احتمال می داد در صدها سال تبلیغ و تلاش، ترک اولایی از او سرزده، یا کوتاهی کرده باشد. آری؛ بندگان خاص خدا این گونه اند که با تلاش های خود مغرور نمی شوند بلکه همیشه احتمال می دهند که مقصّر باشند و از این رو طلب آمرزش می کنند.

2.نوح علیه السلام برای پدر و مادرش دعا و از زحمات آنان حق شناسی می کند و نیز برای مؤمنان قوم خود که به آیین او گرویدند و همراه او وارد کشتی شدند دعا می کند و نیز برای همه ی زنان و مردان مؤمن در طول تاریخ دعا می کند و با مؤمنان سراسر عالم ارتباط بر قرار می سازد.

3.مقصود از خانه ی نوح علیه السلام در این آیات، خانه ی شخصی یا مسجد اوست که محل رفت و آمد مؤمنان بود و یا منظور کشتی نوح یا آیین اوست که مؤمنان وارد آنها شدند.

از امام صادق علیه السلام روایت شده که مقصود از خانه ی نوح، ولایت است و هر کس وارد ولایت گردد، در خانه ی پیامبران وارد شده است.[2]

آموزه ها و پیام ها:
1.برای خود، پدر و مادر و مؤمنان دعا کنید و علیه ستمکاران نفرین نمایید.[3]

پی نوشت:

[1] سوره نوح، آیه 28

[2] كافى، ج 1، ص 423؛ بحارالانوار، ج 11، ص 315 و ج 23، ص 329 و 330 و تفسير نورالثقلين، ج 5، ص 429.

[3]  ويرايش اول اين سوره در تاريخ 1/ 7/ 1381 و ويرايش نهايى آن در تاريخ 25/ 12/ 1387 با همكارى دوستان پيش گفته پايان يافت. والحمد للَّه‏ربّ العالمين.