اگر در قرآن به دنبال یک نسخه برای گشایش در زندگی بگردی این آیه قرآن خودنمایی می‌کند:

وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْري فَإِنَّ لَهُ مَعيشَةً ضَنْكاً

و هر کسی از یاد من روی گرداند برای او زندگی تنگ و سختی خواهد بود ^{(آیه 124 سوره طه)}

معنی آیه آن است که اگر داراترین انسان کره زمین هم باشی وقتی خدا را در یاد نداری زندگی‌ات سخت است و خاطرت آسوده نیست.
چرا؟
چون هر چه هم که دارا باشیم باز هم چیزهایی هستند که نداریم تا غصه نداشتنشان را بخوریم. و از طرف دیگر نگرانی از دست دادن داشته هایمان هم نخواهد گذاشت زندگی خوبی داشته باشند.
اما یاد خدا باعث می شود به جای آنکه نداشته هایت تو را غصه دار کند داشته هایت تو را شکرگذار خدا کند. و با سپردن خود وزندگی ات به خدا از نگرانی رهایی یابی
و با یاد خداست که انسان از خود خواهی و خودبینی و حسد و حرص و طمع و صفات دیگری که زندگی را بر انسان تنگ و سخت می‌کنند نجات پیدا می‌کند.
و بالاتر از همه اینکه به یاد خدا که باشیم خدا هم ما را یاد می‌کند:

فاذكرونی أذكركم واشكروا لی ولاتكفرون

پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و شکرم را به جا آورید و کفر نورزید. (آیه 152 سوره بقره)

و ما چقدر به اینکه خدا ما را یاد کند محتاجیم

بار الها! ما را از کسانی قرار بده که حتی لحظه ای از یاد تو غافل نیستند و به ما چشم دیدن نعمتهایت را عطا بفرما و ما را از شکرگذاران درگاهت قرار بده!