اگر انسان خودش را فراموش كند و خيرخواه خود نباشد، چه قيمتی می‌تواند داشته باشد؟

خدا درباره كفّار می‌فرمايد :

« نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ ^{(الحشر/19)}»

در روز عاشورا وقتی امام زين‌العابدين(علیه السلام) از حضرت اباعبدالله (علیه السلام) سؤال كرد كه پدرجان كارتان با اين قوم به كجا كشيد، حضرت فرمود :

«نَسُواللهَ فَاَنسيهُم اَنفُسَهُم»؛ خدا را فراموش كردند، خودشان را هم فراموش كردند. يعنی خيرخواه خودشان هم نيستند. خير خودشان را نمی‌خواهند.
ان‌شاءالله همه ما دوست اهل بيت (علیهم السّلام) باشيم. امام فرمود «مَن عَرَفَ نَفسَهُ عَرَفَ رَبَّهُ»؛ كسی كه خودش را بشناسد و خيرخواه نَفس خود باشد، يعنی بخواهد كه نَفس خودش را بشناسد، بايد دقّت كند و تفكّر كند تا بشناسد خدا چه آفريده است، آنگاه خدا را هم می ‌شناسد. كسي كه نَفس خود را بشناسد، خدا را هم بشناسد، آن‌وقت نه خدا را فراموش كرده است نه نَفس خودش را.

_{منبع:طوبای محبّت (مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی)
کتاب یک - مجلس هفتم - صفحه 76}