در آیۀ57 مسألۀ ایذای پیامبر مطرح شد، در این آیه تأکید می کند که شما مثل بنی اسرائیل نباشید که حضرت موسی را اذیت کردند.

مراد از تهمتی که در مورد حضرت موسی مطرح شده، یا نسبتِ نقص جسمی است، یا نسبت قتل و یا سحر و جنون که شناخت موضوع آن در فهم آیه نقشی ندارد. لعنت بزرگ، شاید همان لعنت آیه 161 سورۀبقره باشد که می فرماید:

«إِنَّ الَّذِینَ کفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ کفَّارٌ أُولئِک عَلَیهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِکةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ» کسانی که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، لعنت خداوند و فرشتگان و همۀمردم بر آنها خواهد بود.

 

1- تنها دعایی که از دوزخیان مستجاب می شود، دعا برای عذاب است.[2] «رَبَّنا آتِهِمْ ضِعْفَینِ مِنَ الْعَذابِ» چون در آیۀ دیگر می فرماید: «لِکلٍّ ضِعْفٌ»[3]

2- گاهی رهبران الهی، از طرف مؤمنان هدف تهمت و اذیت قرار می گیرند. «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَکـونُوا»

3- لازمۀ ایمان، دوری از تهمت است. یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَکـونُوا…

4- از بی اثر ماندن تهمت به اولیای خدا درس بگیرید و تهمت نزنید. «فَبَرَّأَهُ اللَّهُ»

5- خداوند دامن انبیای خود را از تهمت های دشمنان پاک می کند. فَبَرَّأَهُ اللَّهُ…

6- تبرئۀ مردان خدا از تهمت کافی نیست، باید از آنان تجلیل شود. «فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قالُوا وَ کانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهاً»

7- تبرئه از تهمت و داشتن وجاهت، شرط موفقیت در رهبری است. «فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قالُوا وَ کانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهاً»

8- کسی را که به مأموریتی می فرستید و مسئولیتی به او می دهید، باید از او حمایت کنید. «فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قالُوا وَ کانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهاً»[4]

پی نوشت ها

[1] سوره أحزاب، آیه 69

[2] تفسير اطيب البيان.

[3] اعراف، 37.

[4] محسن قرائتى، تفسير نور، 10جلد، مركز فرهنگى درسهايى از قرآن - تهران، چاپ: 4، 1389.

حوزه/تفسير الميزان، ج‏16، ص 519-تفسیر نور، ج 7، ص408-تفسير نمونه، ج‏17، ص443