اولین اثر معنوی ایمان؛ علاقه و حب شدید نسبت به پیامبر صلی الله علیه و آله

هر کسی که در زمان پیغمبر صلی الله علیه و آله ایمان می آورد اولین اثر معنوی ایمانش را علاقه ی شدید به حضرت در خود می دید. عشق به حضرت در میان امتش به فراوان وجود داشته اما خیلی به ما نرسیده است. عاشقانه های رسول خدا صلی الله علیه و آله عجیب و غزیب بود به قدری که اگر حضرت می گفت عزیزترینت را فدا کن او بلافاصله انجام می داد، تا این حد نسبت به حضرت محبت داشتند. مثلا کسی بود که هر روز می خواست به سرکار برود با خود می گفت باید پیامبر صلی الله علیه و آله را ببینم و هر روز می رفت و حضرت را میدید.

یکی از علامت های ایمان آوردن این است که محبت شدید در قلب، نسبت به رسول خدا صلی الله علیه و آله پدیدار می شود. دوست داشتن رسول خدا صلی الله علیه و آله دستوری نیست و خدا نفرموده که سعی کنید حضرت را دوست داتشه باشید یا باید دوست داشته باشید، به زور نمی شود گفت باید پیامبر صلی الله علیه و آله را بیشتر از خودت دوست داشته باشی.

>

لذت نبردن از زندگی به سبب کمبود محبت

بالاترین لذت محبت است، محبت شدید را محبوب تعیین می کند نه مُحب، شما نمی توانید بگویید به هر چیزی شدیدا علاقه پیدا کرده ام اما اگر محبوب شایسته باشد محبت شدید را تولید می کند و اگر این محبوب رهبر جهان بشریت باشد شایسته محبوب واقع شدن را دارد. اگر از زندگی لذت نمی بریم به خاطر کمبود محبت است.

اینکه خداوند پیامبر صلی الله عیله و آله را الگوی حسنه قرار داد به این دلیل است که خدا می داند حضرت وقتی می تواند الگوی ما باشد که محبوب دل ما باشد، این محبوبیت را در جان پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داد. شما به سهولت نمی توانید کسی را دوست داشته باشید و از کسی پیروی کنید، لذا اگر محبت به حضرت لذت بخش نبود هیچ وقت اسوه ما قرار نمی گرفت.

بخشی از اسوه بودن پیامبر صلی الله علیه و آله مربوط می شود به اینکه درست رفتار و کردار هستند و بخش دیگر مربوط به محبوب بودن اوست.

بلند صلوات فرستادن نفاق را از دل زائل می کند

در صلوات درود خدا را بر پیامبر صلی الله علیه و آله می فرستیم. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس نام مرا بشنود و بر من درود خدا را بفرستد بر من جفا کرده است و هر کس درود خدا را بر من بفرستد اما بر فرزندان من نفرستد بر من جفا کرده است. و فرمود: بلند صلوات فرستادن نفاق را از دل زائل می کند و دل انسان را صاف و ساده می کند انسان های پاکدل راحت تر صلوات بلند می فرستند.

صلوات را محل عشق بازی با پیامبر صلی الله علیه و آله قرار بدهیم. ذکر صلوات یک ذکر عاشقانه است و مهم این است که آن را عاشقانه بر زبانت جاری کنی و یک ذکر تشریفاتی تلقی نکنی.

ساده ترین راه تقویت محبت؛ ذکر صلوات

محبت به پیامبر صلی الله علیه و آله موجب می شود به سهولت او را اسوه خودمان قرار بدهیم. ساده ترین راه تقویت این محبت بعد از صداقت در ایمان به خدا و سعی در انجام فرامین الهی، این است که به ذکر بپردازیم و در کنار همه اذکار، ذکر صلوات جایگاهی خاص دارد و با محبت آثار بیشتری در ما ایجاد خواهد کرد.

اگر از شما سوال کنم در چه زمینه ای خاطرات و سیره پیامبر صلی الله علیه و آله را برایتان بیان کنم تا از آنها تاسی کنیم؟

امیرالمومنین علیه السلام می فرماید:

وقتی در جنگ ها پیکار شدت پیدا می کرد و جنگ سخت می شد حضرت چه می کرد؟ اهل بیتش را به جلو می فرستاد تا بقیه مردم و اصحابش سالم بمانند. یعنی از خودشان مایه می گذاشتند نه اینکه برای خود و خانواده اش جمع کند.

کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ‏ وَ أَحْجَمَ‏ النَّاسُ،‏ قَدَّمَ‏ أَهْلَ‏ بَیْتِهِ‏ فَوَقَى بِهِمْ أَصْحَابَهُ حَرَّ السُّیُوفِ وَ الْأَسِنَّةِ^{نهج البلاغه،نامه9}

او در مدح علی بن ابی طالب علیه السلام می فرمود:

برادر! و این برادر را بیش از دیگران به میدان جنگ می فرستاد.

همه می دانستند پیامبر صلی الله علیه و آله به علی بن ابی طالب علیه السلام علاقه دارد، خداوند در آیه مباهله فرمود: جان خودت را همراهت بیاور، یعنی علی بن ابی طالب جان رسول خداست. از کودکی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله بزرگ شد و همه می دانستند در آغوش او بزرگ شده است و اینگونه حضرت رشد کرد و بزرگ شد و واقعا مورد علاقه پیامبر صلی الله علیه و آله بود و بر کسی پوشیده نبود و در همه جنگ ها حضرت جلوتر بود.

کدام سیاست مدار به دل می نشیند؟

پیشنهاد می‌کنم این داستان را در کتاب‌های درسی مدارس بنویسند. این مهمتر از خیلی از داستا‌ن‌های مربوط به سیرۀ شخصی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است. اگر جامعه از سیاستمداران انتظار داشته باشد که خوب رفتار کنند، کم‌کم رو به صلاح و سعادت خواهد رفت.

حضرت امیرالمومنین علیه السلام در آن حدیث فرمودند که فقط نسبت به ایشان چنین نبود بلکه عموما بنی هاشم را در جنگها جلو می فرستادند و چنین سیاستمداری بودند. یک سیاستمدار باید این‌طور باشد که هرگاه زمان «فداکاری» و «کم بُردن» شد، اهل‌بیت و نزدیک‌ترین کسان خودش را جلو بیاندازد و فدا بدهد؛ این فرد می‌شود سیاستمداری که در دل‌ها می‌نشیند و مردم به او اعتماد می‌کنند.

بعد از ظهور هم هر کس به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نزدیک تر باشد، حضرت به او سخت تر خواهد گرفت اما اگر می بینید سیاستمداری با نزدیکانش با مدارا برخورد می کند نمی شود به او اعتماد کرد، البته اگر جامعه ای بابصیرت باشد به دنبال اسوه ای مانند رسول خدا صلی الله علیه و آله خواهند بود.

لزوم توجه بیشتر به سیره سیاسی پیامبر صلی الله علیه و آله

در سیره ی سیاسی رسول خدا صلی الله علیه و آله باید بیشتر دقت کرد. خیلی از اوقات حضرت به افکار عمومی بی اعتنا بود، کاری به حرف مردم را نداشتند بارها خداوند در قرآن فرمود: حرف مردم را گوش نده و تبعیت از افکار مردم نکن. البته اگر حرف درستی می زدند گوش می کردند و حرف درست را اجرا می کردند و نمونه اش همان خندق بود که پیشنهاد دادند و همین مشورت کردن موجب رشد مردم می شود.

خدا نهی ای بیشتر از این در قرآن ندارد که ای پیغمبر سخن ناصحیح مردم را گوش نکن. درباره سیره سیاسی حضرت باید بیشتر سخن گفت.

نمی شود به اخلاق شخصی پیامبر صلی الله علیه و آله بپردازیم اما درباره سیاست ورزی ایشان تامل نکنیم کار نابه جایی است چون قبل از بعث هم ایشان اخلاق خوبی داشت پس چرا کسی با حضرت جنگ نکرد؟ بعد از بعثت سیاست ورزی ایشان در جامعه شروع شد و جامعه هم با ایشان کار داشت و دشمنی کردند البته تا حد زیادی موفق نشدند و پیامبر صلی الله علیه و آله موفق شدند تا جامعه را به اهداف نزدیک کند.

سیره سیاسی امام صادق علیه السلام

ابومسلم خراسانی به امام صادق علیه السلام نامه نوشت و گفت: من دارم رأی جمع می کنم و بگذارید برای شما حکومت درست کنم نه برای بنی العباس. امام صادق علیه السلام فرمود: تو آدم من نیستی! من از هر کسی برای حکومت استفاده نمی کنم و تو آدم شایسته ای نیستی، هر کسی شایسته قدرت پیدا کردن نیست.

امام حسین علیه السلام از کمک های مالی عبیدالله بن حُر جوفی که می خواست اسب و شمشیرش را بدهد استفاده نکرد و فرمود: ما از گمراه کننده ها کمک نمی گیریم.

سیاست مداران باید بدانند از هر کسی کمک نگیرند، چون اطراف سیاست مداران افرادی ظهور می کنند که طمع هایی دارند. امام صادق علیه السلام اگر غریب بود به خاطر این بود که از هر عنصری استفاده نکرد.

وارث