حجاب در ایران باستان دیده می‌شود و برخلاف تصور بسیاری از منتقدان پوشش اسلامی، این مضوع به ایران پیش از ورود اسلام باز می‌گردد.

حجت اسلام و المسلمین محمد پویا پژوهشگر دینی و کارشناس مذهبی:

یکی از حرف‌های مشهور درباره حجاب بحث آزادی در سبک و سطح پوشش است. این افراد می‌گویند که قانون نباید در این حوزه دخالت کند. آزادی مفهوم خوبی است، اما اگر بی حد باشد باعث اذیت دیگران می‌شود. هیچ جای دنیا آزادی به این شکل وجود ندارد. اگر آزادی هم وجود داشته باشد، آزادی در چارچوب قانون است. اگر آزادی همراه با بی قانونی باشد به سمت هرج و مرج خواهد رفت.

بعضی‌ها به قانون حجاب حساسیت نشان می‌دهند و به آن معترض هستند. ضرورت قانون حجاب از این جهت است که ما ایرانی‌ها از قدیم به انسان‌های با حیا مشهور بودیم. حتی در گفتار ایرانیان این موضوع رعایت می‌شد. ایرانیان پیش از اسلام آنقدر با عفاف و در لفافه صحبت می‌کردند که این موضوع برای دیگران نیز قابل توجه بود. فضای مجازی و برخی عوامل دیگر فرهنگ جامعه ما را دچار انقلاب و دگرگونی کرده است و این دگرگونی به موضوع عفاف در ابعاد مختلف انسانی کشیده شده است. حالا در جواب آنان که موضوع حجاب را مربوط به اسلام می‌دانستند باید بگوییم که پیش از اسلام چنین مفهومی معنا داشته است.

اگر ابتذال و تحریک کردن خانم‌ها تشویق به بی عفتی نباشد، چه معنایی دارد. وقتی بی عفتی در جامعه متداول شد، نمی‌شود روی آن جامعه حساب باز کرد. فقط صنعت اهمیت ندارد. کشور ما در حرام زادگی آمار بسیاری پایینی داریم. در ایران موضوع حرام زادگی به یک درصد هم نمی‌رسد. در برخی کشور‌ها این موضوع بالای ۵۰ درصد است؛ بنابراین وصله بی عفتی از غرب به ما نمی‌چسبد.