خشم و خشنودى عوام و خواص

     جاهايى است كه اگر اقدامى را در زمينه ى صنعت، در زمينه ى مسايل اقتصادى، در زمينه ى مسايل پولى، در زمينه ى مسايل فرهنگى، در زمينه ى مسايل گوناگون انجام بدهيم، به نفع مردم است؛ اما گروه هاى خاصّى در جامعه هستند گروههاى پولى، مالى، اقتصادى، ثروتمندان، گروههاى فرهنگى، گروههاى سياسى كه اينها متضرر خواهند شد. اين ، آن نقطه ى حساس است. آن صراط مستقيم، اين جا معلوم مى شود. اين، جاى همان فرمايش اميرالمؤ منين (ع ) است كه «فانّ سخط العامة ، يجحف برضى الخاصة». يعنى اگر يك وقت مردم خشمگين بودند، خشنودى گروههاى خواص بكل نابود خواهد شد و بر باد خواهد رفت . سخط و خشم عمومى ، خشنودى گروههاى خاص را پايمال خواهد كرد. گيرم كه حالا چند صباحى ، ما در فلان سياستى كه اعمال كرديم ، فلان كارى كه اجرا كرديم ، چهار نفر از گروههاى خاص يا گروههاى پولى و مالى را هم از خودمان راضى كرديم ؛ اما اگر خداى ناكرده با اين كار، مردم را ناراضى كرده باشيم ، اين نارضايى مردم ، مثل طوفانى مى آيد و همه ى اينها را در مى نوردد. اين ، هيچ ارزشى ندارد. بعد عكسش را مى فرمايند: «وانّ سخط الخاصة ، يغتفر مع رضى العامة ». يعنى اگر فرض كنيم كه گروههاى خاص سياسى ، اقتصادى ، فرهنگى و غيره ، سر سياست و عملى از ما خشمگين و ناراضى شدند و گفتند كه دولت چرا اين كار را انجام داد، چنانچه «يغتفر مع رضى العامة »؛ يعنى وقتى كه عامه و به تعبير امروز ما توده ى مردم خشنود و راضى باشند، خشم آن گروهها قابل بخشايش است . بايد اين را فكر كرد.

ديدار با رئيس جمهور و هيات وزيران به محمد(ص ) ناسبت آغاز هفته دولت ، 2/6/1376

رفتار علوى در كلام رهبر معظم آية الله العظمى امام خامنه ای/معاونت فرهنگى و تبليغات دفاعي ستاد كل نيروهاى مسلح