کیفیت زيارت حضرت امام حسين عليه السلام در عيد فطر و قربان.

به سند معتبر از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هر كه در يك شب از سه شب قبر امام حسين عليه السلام را زيارت كند گناهان گذشته و آينده ‏اش آمرزيده شود شب عيد فطر يا شب عيد اضحى يا شب نيمه شعبان و به روايت معتبر از حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام منقول است كه فرمود سه شب است كه هر كه زيارت كند حضرت امام حسين عليه السلام را در آن شبها گناهان گذشته و آينده‏ اش آمرزيده شود شب نصف شعبان و شب بيست و سوم ماه رمضان و شب عيد يعنى شب عيد فطر و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه كسى كه زيارت كند امام حسين عليه السلام را در شب نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عرفه در يك سال بنويسد حق تعالى براى او هزار حج مبرور و هزار عمره مقبوله و برآورد از براى او هزار حاجت دنيا و آخرت و از حضرت امام محمد باقر عليه السلام مروى است كه هر كه شب عرفه در زمين كربلا باشد و بماند آنجا تا زيارت روز عيد كند و برگردد نگاه دارد حق تعالى او را از شر آن سال بدان كه علما از براى اين دو عيد شريف دو زيارت نقل كرده ‏اند يكى زيارت سابقه كه به جهت ليالى قدر ذكر شد و ديگر اين زيارت است و از كلمات ايشان ظاهر مى‏ شود كه زيارت سابقه مال روزهاى عيدين است و اين زيارت مال شبهاى عيدين فرموده ‏اند چون اراده كنى زيارت آن حضرت را در اين دو شب پس بايست بر در قبه مطهره و نظر بيفكن به جانب قبر و بگو به جهت استيذان‏

 

يَا مَوْلاَيَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ عَبْدُكَ وَ ابْنُ أَمَتِكَ الذَّلِيلُ بَيْنَ يَدَيْكَ‏

اى آقاى من اى ابا عبد الله اى فرزند رسول خدا اين بنده تو فرزند كنيز تو كه به حال خوارى و ذلت در حضور توست

وَ الْمُصَغَّرُ فِي عُلُوِّ قَدْرِكَ وَ الْمُعْتَرِفُ بِحَقِّكَ جَاءَكَ مُسْتَجِيراً بِكَ قَاصِداً إِلَى حَرَمِكَ‏

و در مقابل مقام عالى قدرت متواضع و كوچك است و به حق و حقانيتت مقر و معترف است به درگاه (كرمت) پناه آورده و به قصد زيارتت بر درگاه حرم شريفت وارد گرديده

مُتَوَجِّهاً إِلَى مَقَامِكَ مُتَوَسِّلاً إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِكَ‏

با توجه به مقام منيع تو و با توسل بسوى خداى متعال بواسطه تو

أَ أَدْخُلُ يَا مَوْلاَيَ أَ أَدْخُلُ يَا وَلِيَّ اللَّهِ‏

آيا اكنون به حرم شريفت درآيم؟ اى مولاى من اى ولى خدا به حرم شريفت داخل گردم؟

أَ أَدْخُلُ يَا مَلاَئِكَةَ اللَّهِ الْمُحْدِقِينَ بِهَذَا الْحَرَمِ الْمُقِيمِينَ فِي هَذَا الْمَشْهَدِ

اى فرشتگان كه گرد اين حرم حلقه زده‏ ايد در اين حرم شريف داخل شوم؟

...

 

پس اگر دلت خاشع شد و چشمت گريان شد داخل شو و مقدم دار پاى راست را بر پاى چپ و بگو

 

بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ‏

به نام خدا و به ذات خدا و در راه خدا و بر آيين و طريقه رسول خدا

اللَّهُمَّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلاً مُبَارَكاً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ‏

پروردگارا مرا به منزلى با خير و بركت وارد ساز كه تو بهترين منزل دهندگانى

پس بگو

اللَّهُ أَكْبَرُ كَبِيراً وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ كَثِيراً وَ سُبْحَانَ اللَّهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً

خدا بزرگتر از آن است كه ‏ادراك شود و حمد و ستايش بسيار مخصوص خداست و صبح و شام خدا را تنزيه مى ‏كنم

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَرْدِ الصَّمَدِ الْمَاجِدِ الْأَحَدِ الْمُتَفَضِّلِ الْمَنَّانِ الْمُتَطَوِّلِ الْحَنَّانِ‏

ستايش مخصوص خداى فرد غنى الذات بزرگوار يكتاست كه صاحب فضل و نعمت و احسان و عطوفت است

الَّذِي مِنْ تَطَوُّلِهِ سَهَّلَ لِي زِيَارَةَ مَوْلاَيَ بِإِحْسَانِهِ‏

آنكه از جمله نعم و احسانش در حق من اين است كه زيارت آقايم حسين را بر من سهل و ميسر گردانيد

وَ لَمْ يَجْعَلْنِي عَنْ زِيَارَتِهِ مَمْنُوعاً وَ لاَ عَنْ ذِمَّتِهِ مَدْفُوعاً بَلْ تَطَوَّلَ وَ مَنَحَ‏

و از زيارتش محرومم نفرمود و از ذمه عهد ولايتش ممنوعم ننمود بلكه بر من لطف و احسان كرد

 

پس داخل شو و چون به ميان روضه رسيدى بايست محاذى قبر مطهر با حال خضوع و گريه و تضرع و بگو

 السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صِفْوَةِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ أَمِينِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث علم آدم برگزيده خدا سلام بر تو اى وارث حلم نوح امين خدا

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث اخلاص ابراهيم خليل و دوست خاص خدا سلام بر تو اى وارث جلال موسى سخن گوى با خدا

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث عيساى روح الله

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ حَبِيبِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث مقام جامع محمد صلى الله عليه و آله حبيب خدا

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عَلِيٍّ حُجَّةِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث مقام على (ع) حجت خدا

السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَصِيُّ الْبَرُّ التَّقِيُّ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ

سلام بر تو اى وصى نيكوكار با تقواى كامل سلام بر تو اى كسى كه خون تو و پدر بزرگوارت در راه خدا ريخته شد و خدا خون بهاى شما و خونخواه و منتقم از دشمنان شماست و خدا از ظلم و جور وارد بر شما دادخواهى مى ‏كند

أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ

گواهى مى‏ دهم كه تو نماز بپاداشتى و زكوة به مستحقان عطا كردى و امت را امر به معروف و نهى از منكر كردى

وَ جَاهَدْتَ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ حَتَّى اسْتُبِيحَ حَرَمُكَ وَ قُتِلْتَ مَظْلُوماً

همه عمر و در راه خدا به حق جهاد فرمودى تا وقتى كه حرمتت را نگاه نداشتند و مظلوم شهيدت كردند

 

پس بايست در نزد سر مقدس با دل خاشع و چشم گريان و بگو

 السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ‏

سلام بر تو اى ابا عبد الله سلام بر تو اى فرزند رسول خدا (ص) سلام بر تو اى پسر سيد اوصياء پيغمبر (ص)

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ (الزَّهْرَاءِ) سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا بَطَلَ الْمُسْلِمِينَ‏

سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهراء سيده زنان اهل عالم سلام بر تو اى يگانه شجاع و سلحشور عالم اسلام

يَا مَوْلاَيَ أَشْهَدُ أَنَّكَ كُنْتَ نُوراً فِي الْأَصْلاَبِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ

اى آقاى من گواهى مى‏ دهم كه شما در عالى پاك پدران و ارحام مطهر مادران نور پاك الهى بوديد

لَمْ تُنَجِّسْكَ الْجَاهِلِيَّةُ بِأَنْجَاسِهَا وَ لَمْ تُلْبِسْكَ (مِنْ) مُدْلَهِمَّاتِ ثِيَابِهَا

و هرگز مقام توحيد كامل شما آلوده به ناپاكيهاى شرك و جاهليت نگرديد و غبارى از رذايل صفات عصر شرك و جهالت بر دامان توحيد شما ننشست

وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّينِ وَ أَرْكَانِ الْمُسْلِمِينَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنِينَ‏

و گواهى مى‏ دهم كه تو از اسطوانه‏ هاى دين و پايه ‏ها و اركان مسلمانان و دژ محكم مؤمنان

وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ الْإِمَامُ الْبَرُّ التَّقِيُّ الرَّضِيُّ الزَّكِيُّ الْهَادِي الْمَهْدِيُ‏

و گواهى مى‏ دهم كه شماييد امام بزرگوار و منزه و پسنديده صفات و رهبر و راهنماى خلق بسوى خدا

وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِكَ كَلِمَةُ التَّقْوَى وَ أَعْلاَمُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّةُ عَلَى أَهْلِ الدُّنْيَا

و گواهى مى ‏دهم كه هر يك از امامان فرزندانت همه روح زهد و تقوى بودند و پرچم هدايت و وسيله محكم ايمان و حجت كامل خداوند بر اهل دنيا بودند

 

پس بچسبان خود را به قبر و بگو

 إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ يَا مَوْلاَيَ أَنَا مُوَالٍ لِوَلِيِّكُمْ وَ مُعَادٍ لِعَدُوِّكُمْ‏

ما از جانب خدا آمده ‏ايم و بسوى او باز مى ‏گرديم اى مولاى من من دوستدار دوست شما و دشمن با دشمنان شما هستم

وَ أَنَا بِكُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِيَابِكُمْ مُوقِنٌ بِشَرَائِعِ دِينِي وَ خَوَاتِيمِ عَمَلِي‏

و نيز من به حقانيت شما ايمان دارم و به بازگشت شما از روى يقين معتقدم هر قدمى كه در راه دين بردارم و هر عمل كه بانجام رسانم بدوستى شما خاندان رسالت است

وَ قَلْبِي لِقَلْبِكُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِي لِأَمْرِكُمْ مُتَّبِعٌ‏

دلم تسليم قلب پاك شما و كارم تابع امر مبارك شماست

يَا مَوْلاَيَ أَتَيْتُكَ خَائِفاً فَآمِنِّي وَ أَتَيْتُكَ مُسْتَجِيراً فَأَجِرْنِي وَ أَتَيْتُكَ فَقِيراً فَأَغْنِنِي‏

اى آقاى من به درگاهت خائف و ترسان از گناهان آمده ‏ام و به حضرتت پناه آورده ‏ام مرا پناه ده و با حال فقر و بينوايى آمده ‏ام مرا بى ‏نياز گردان

سَيِّدِي وَ مَوْلاَيَ أَنْتَ مَوْلاَيَ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ‏

اى سيد من اى آقاى من توئى مولاى من و حجت خدا بر تمام خلق

آمَنْتُ بِسِرِّكُمْ وَ عَلاَنِيَتِكُمْ وَ بِظَاهِرِكُمْ وَ بَاطِنِكُمْ وَ أَوَّلِكُمْ وَ آخِرِكُمْ‏

من به پنهان‏ و آشكار شما و ظاهر و باطن شما و اول و آخر شما ايمان آورده ‏ام

وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ التَّالِي لِكِتَابِ اللَّهِ وَ أَمِينُ اللَّهِ الدَّاعِي إِلَى اللَّهِ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ

گواهى مى ‏دهم كه تو اى بزرگوار جانشين و تالى مرتبه كتاب خدا هستى و امين وحى خدا و دعوت كننده خلق با حكمت و برهان و موعظه و اندرز نيكو بسوى خدا هستى

لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ (وَ أُمَّةً قَتَلَتْكَ) وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِكَ فَرَضِيَتْ بِهِ‏

خدا لعنت كند امتى را كه در حق شما ظلم و ستم كردند و امتى كه تو را كشتند و لعنت خدا بر امتى كه به ظلم و قتل شما چون شنيدند راضى و خوشنود شدند

 

پس دو ركعت نماز نزد سر آن حضرت بكن و چون سلام گفتى بگو

 اللَّهُمَّ إِنِّي لَكَ صَلَّيْتُ وَ لَكَ رَكَعْتُ وَ لَكَ سَجَدْتُ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ‏

پروردگارا من بجا آوردم نماز و ركوع و سجود براى تو خدايى كه يگانه و يكتايى و شريك ندارى

فَإِنَّهُ لاَ تَجُوزُ الصَّلاَةُ وَ الرُّكُوعُ وَ السُّجُودُ إِلاَّ لَكَ لِأَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ‏

زيرا نماز و ركوع و سجود جز براى تو بر هيچكس روا نيست كه تويى يگانه خدايى كه هيچ خدايى جز تو نيست

(اللَّهُمَّ) صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَبْلِغْهُمْ عَنِّي (أَفْضَلَ) السَّلاَمِ وَ التَّحِيَّةِ وَ ارْدُدْ عَلَيَّ مِنْهُمُ السَّلاَمَ‏

پروردگارا بر محمد و آل محمد درود فرست و از من بر آن ارواح پاك بهترين سلام و تحيت برسان و از آن بزرگواران هم به من پاسخ سلامم باز گردان

اللَّهُمَّ وَ هَاتَانِ الرَّكْعَتَانِ هَدِيَّةٌ مِنِّي إِلَى سَيِّدِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ‏

پروردگارا و اين دو ركعت نماز هديه من به پيشگاه آقايم حسين بن على عليهما السلام است

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَيْهِ وَ تَقَبَّلْهُمَا مِنِّي‏

خدايا درود فرست بر محمد مصطفى و بر حسين شهيد و اين دو ركعت نماز را از من قبول بفرما

وَ اجْزِنِي عَلَيْهِمَا أَفْضَلَ أَمَلِي وَ رَجَائِي فِيكَ وَ فِي وَلِيِّكَ يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ‏

و پاداشى بهتر از آنچه آرزو و اميدم از لطف و كرم تو و ولى توست به من عطا فرما اى دوستدار اهل ايمان

پس بچسبان خود را بر قبر و ببوس آن را و بگو

 

السَّلاَمُ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ الْمَظْلُومِ الشَّهِيدِ قَتِيلِ الْعَبَرَاتِ وَ أَسِيرِ الْكُرُبَاتِ‏

سلام بر حسين بن على آن شهيد مظلوم آن مظلومى كه كشته اشك چشمان و اسير رنج و مصايب سخت گرديد

اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ أَنَّهُ وَلِيُّكَ وَ ابْنُ وَلِيِّكَ وَ صَفِيُّكَ الثَّائِرُ بِحَقِّكَ‏

اى خدا من گواهى مى‏ دهم كه حضرت حسين ولى تو و فرزند ولى توست و برگزيده تو كه خشم و غضبش براى حق دين تو بود

أَكْرَمْتَهُ بِكَرَامَتِكَ وَ خَتَمْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ جَعَلْتَهُ سَيِّداً مِنَ السَّادَةِ وَ قَائِداً مِنَ الْقَادَةِ

و تو در حق او كرم فرمودى و ختم‏كارش را شهادت قرار دادى و او را بزرگى از بزرگان عالم و پيشوايى از پيشوايان الهى جهان گردانيدى

وَ أَكْرَمْتَهُ بِطِيبِ الْوِلاَدَةِ وَ أَعْطَيْتَهُ مَوَارِيثَ الْأَنْبِيَاءِ وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَى خَلْقِكَ مِنَ الْأَوْصِيَاءِ

و او را از كرمت طيب ولادت و پاكى نژاد و ميراث علم و صفات كماليه پيغمبران را به او عطا كردى و او را حجت بر خلقت از اوصياء رسول قرار دادى

فَأَعْذَرَ فِي الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النَّصِيحَةَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ حَتَّى اسْتَنْقَذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ (وَ خَيْبَةِ) الضَّلاَلَةِ

و نيز او هم در دعوت خلق بسوى خدا از نصيحت و خيرخواهى امت خوددارى نكرد تا آنكه جان پاكش را در راه تو فدا كرد تا خلق را از جهل و نادانى و حيرت و گمراهى نجات داد

وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَيْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْيَا وَ بَاعَ حَظَّهُ مِنَ الْآخِرَةِ بِالْأَدْنَى وَ تَرَدَّى فِي هَوَاهُ‏

و از مردم گروهى بر عليه او همدست شدند كه دنيا آنان را فريب داده و بهره آخرت را به حظ ناچيز پست دنيا فروختند و در هواى نفس هلاك شدند

وَ أَسْخَطَكَ وَ أَسْخَطَ نَبِيَّكَ وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِكَ أُولِي الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ‏

و تو را و رسولت را به خشم آوردند و از آن بندگانت كه اهل شقاوت و نفاق بودند

وَ حَمَلَةَ الْأَوْزَارِ الْمُسْتَوْجِبِينَ النَّارَ فَجَاهَدَهُمْ فِيكَ صَابِراً مُحْتَسِباً مُقْبِلاً غَيْرَ مُدْبِرٍ

و بار گناه بسيار بدوش داشتند و مستوجب آتش دوزخ شدند اطاعت كردند پس آن حضرت با آن مردم جهاد كرد در راه رضا و خشنودى تو با صبر و تحمل و آزمون و توجه كامل بدون رو گردانى

لاَ تَأْخُذُهُ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لاَئِمٍ حَتَّى سُفِكَ فِي طَاعَتِكَ دَمُهُ وَ اسْتُبِيحَ حَرِيمُهُ‏

در حالى كه در راه خدا از سرزنش و ملامت باك نداشت تا آنكه خون پاكش در راه طاعتت ريخته شد و حرمت خونش مباح گرديد

اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ لَعْناً وَبِيلاً وَ عَذِّبْهُمْ عَذَاباً أَلِيماً

پروردگارا آنها را به لعن ناگوار شديد لعنت كن و به عذاب دردناك اليم معذب گردان

 

پس بگرد بجانب على بن الحسين عليهما السلام و آن جناب در طرف پاى مبارك حضرت حسين عليه السلام است پس بگو

 

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى ولى خدا سلام بر تو اى فرزند رسول خدا (ص)

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ‏

سلام بر تو اى فرزند خاتم پيغمبران سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهراء سيده زنان عالم

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ‏

سلام بر تو اى پسر امير المؤمنين

السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمَظْلُومُ الشَّهِيدُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي عِشْتَ سَعِيداً وَ قُتِلْتَ مَظْلُوماً شَهِيداً

سلام بر تو اى شهيد مظلوم پدر و مادرم فداى تو باد كه عمرى به سعادت زندگى كردى - و مظلوم كشته شدى و به مقام رفيع شهادت رسيدى

 

پس رو كن به سوى قبور شهدا رضوان الله عليهم و بگو

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الذَّابُّونَ عَنْ تَوْحِيدِ اللَّهِ‏

سلام بر شما اى كسانى كه براى دفاع از توحيد خدا قيام كرديد و با دشمنان جهاد نموديد

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ بِأَبِي أَنْتُمْ وَ أُمِّي فُزْتُمْ فَوْزاً عَظِيماً

سلام و تحيت بر شما باد در عوض صبر و تحملى كه فرموديد پس نيكو عاقبت در دار آخرت شديد پدر و مادرم فداى شما كه به فوز و سعادت بزرگى كامياب گرديديد

پس برو به مشهد عباس بن على عليهما السلام و بايست نزد ضريح شريف آن جناب و بگو

 

السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ وَ الصِّدِّيقُ الْمُوَاسِي‏

سلام بر تو اى بنده شايسته خدا و صادق با ايمان كامل كه با برادرت حسين (ع) مواسات و فداكارى كردى

أَشْهَدُ أَنَّكَ آمَنْتَ بِاللَّهِ وَ نَصَرْتَ ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ دَعَوْتَ إِلَى سَبِيلِ اللَّهِ وَ وَاسَيْتَ بِنَفْسِكَ‏

گواهى مى ‏دهم كه تو به خدا كاملا ايمان آوردى و فرزند پيغمبر خدا را يارى كردى و خلق را به راه خدا دعوت كردى و با جانت با برادر بزرگوارت يارى كردى

فَعَلَيْكَ مِنَ اللَّهِ أَفْضَلُ التَّحِيَّةِ وَ السَّلاَمِ‏

پس بهترين تحيت و درود خدا بر جان پاك تو باد

پس بچسبان خود را به قبر و بگو

 

بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا نَاصِرَ دِينِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا نَاصِرَ الْحُسَيْنِ الصِّدِّيقِ‏

پدر و مادرم فداى تو باد اى ناصر دين خدا سلام بر تو اى يارى كننده حسين صديق

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا نَاصِرَ الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ عَلَيْكَ مِنِّي السَّلاَمُ مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ

سلام بر تو باد اى يارى كننده حسين شهيد بر تو باد از من درود و سلام تا باقى هستم و باقى است شب و روز

 

پس نماز كن در نزد سر آن حضرت دو ركعت و بگو بعد از آن آنچه را كه مى‏ گفتى در نزد سر حضرت حسين عليه السلام يعنى بخوان دعاى اللَّهُمَّ إِنِّي صَلَّيْتُ الخ پس برگرد به سوى مشهد حسين عليه السلام و بمان در نزد آن حضرت آنچه خواهى مگر آنكه مستحب است آنجا را مكان بيتوته يعنى خوابگاه قرار ندهى و چون خواهى وداع كنى آن حضرت را بايست در نزد سر و گريه كن و بگو

 

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا مَوْلاَيَ سَلاَمَ مُوَدِّعٍ لاَ قَالٍ وَ لاَ سَئِمٍ‏

سلام بر تو اى آقاى من سلام وداعى كه نه از روى ملال و خستگى است

فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلاَ عَنْ مَلاَلَةٍ وَ إِنْ أُقِمْ فَلاَ عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِينَ‏

كه اگر از حضور حضرتت بروم نه از ملالت است‏و اگر اقامت كنم نه از سوء ظن به آنچه خدا صابران را وعده داده است خواهد بود

يَا مَوْلاَيَ لاَ جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّي لِزِيَارَتِكَ‏

اى آقاى من خدا اين زيارت را آخرين عهد من به زيارتت قرار ندهد

وَ رَزَقَنِي الْعَوْدَ إِلَيْكَ وَ الْمَقَامَ (الْمُقَامَ) فِي حَرَمِكَ وَ الْكَوْنَ فِي مَشْهَدِكَ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ‏

و بر بازگشت به اين درگاه و اقامت در اين حرم شريف و مشهد مقدست موفقم بدارد اى پروردگار عالم اين دعا را اجابت فرماى.

 

پس ببوس ضريح را و جميع بدن خود را بر آن بمال بدرستى كه آن باعث امان و حرز تو است و بيرون برو از نزد آن حضرت بطورى كه رويت به جانب قبر باشد و پشت بر او مكن و بگو

 

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا بَابَ الْمَقَامِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا شَرِيكَ الْقُرْآنِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ الْخِصَامِ‏

سلام بر تو اى درگاه و اقامتگاه سلام بر تو اى شريك قرآن سلام بر تو اى حجت بر عليه دشمنان

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا سَفِينَةَ النَّجَاةِ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا مَلاَئِكَةَ رَبِّيَ الْمُقِيمِينَ فِي هَذَا الْحَرَمِ‏

سلام بر تو اى كشتى نجات دوستان سلام بر شما اى فرشتگانى كه در اين حرم شريف اقامت گزيده ‏ايد

السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَبَداً مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ

سلام ما بر تو مادامى كه شب و روز در عالم است

و بگو

إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ‏

ما از جانب خدا آمده‏ ايم و بسوى او باز مى ‏گرديم و هيچ قدرت و نيروئى در جهان جز به قدرت خداى بلند مرتبه بزرگ نخواهد بود

پس برو بيرون و سيد بن طاوس و محمد بن المشهدى گفته‏ اند پس در وقتى كه چنين كردى مثل كسى مانى كه زيارت كرده خدا را در عرش‏.

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت

زیارت امام حسین(علیه السلام) از راه دور نیز فضیلت بسیار دارد (چنان که زیارت هر معصوم دیگرى نیز این گونه است) و روایات بسیارى در این رابطه وارد شده که ما در این جا به ذکر چند روایت اکتفا مى کنیم:

1ـ آنچه به عنوان روایت علقمه نقل شده، شاهد خوبى است، زیرا در صدر این روایت وقتى امام باقر(علیه السلام)پاداش زیارت عاشورا در حرم آن حضرت را با آن عظمت بیان مى کند. علقمه مى پرسد:

فدایت شوم براى کسى که در شهرهاى دور از کربلا باشد و در چنین روزى (روز عاشورا) رفتن به سوى قبر آن حضرت برایش ممکن نباشد و بخواهد در این روز از دور زیارتش کند چه ثوابى دارد؟

حضرت در جواب، پس از بیان آدابى که خواهد آمد، فرمود:

من ضمانت الهى مى کنم کسى که امام حسین(علیه السلام) را در این روز (با رعایت آدابى که خواهد آمد) زیارت کند تمام آن ثواب ها برایش نوشته شود.(1)

ابن ابى عمیر از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که:

«هرگاه، راه بعضى از شما دور و از خانه اش تا قبور ما مسافت بسیار باشد، در فضاى باز قرار گیرد و دو رکعت نماز بخواند و با اشاره به سوى قبور ما سلام کند که تحقیقاً به ما مى رسد».(2)

از روایت سُدیر (یکى از یاران امام صادق(علیه السلام)) به خوبى استفاده مى شود که زیارت آن حضرت از دور نیز فضیلت بسیار دارد، به این صورت که در فضاى باز قرار گیرد و به راست و چپ نظر بیفکند، سپس سر خود را به سوى آسمان بلند کند و به جانب قبر امام حسین(علیه السلام) توجّه نماید و بگوید:

«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ»

که در مقابل آن براى او ثواب بسیار نوشته مى شود».(3)

در مقدمه زیارت اوّل از زیارات مطلقه امام حسین(علیه السلام) گذشت که وقتى راوى از امام صادق(علیه السلام)مى پرسد:

فدایت شوم بسیار مى شود که یادى از امام حسین(علیه السلام) مى کنم در آن هنگام چه بگویم؟

فرمود: سه مرتبه بگو «صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ» که سلام به آن حضرت از دور و نزدیک به او مى رسد.(4)

...

>

 

آداب زیارت امام حسین(علیه السلام) از راه دور:

از روایات فوق و نیز از آنچه در فصل زیارت امام حسین(علیه السلام) در روز عاشورا گذشت به دست مى آید، که براى زیارت آن حضرت و عرض ادب به آستان مقدّسش از راه دور، آدابى وارد شده که در ذیل به آن اشاره مى شود:

 

آداب روز عاشورا:

1ـ در روایتى که از علقمه گذشت آمده است: عرض کردم: فدایت شوم کسى که در شهرى دور از کربلا زندگى مى کند و امکان حضور در نزد قبر آن حضرت در چنین روزى (روز عاشورا) برایش وجود ندارد، چه ثوابى خواهد بود؟ فرمود: اگر چنین است به فضاى باز برود و به سوى آن حضرت اشاره کند و بر قاتلین

حضرتش نفرین فرستد و سپس دو رکعت نماز بجا آورد و زمانى را که براى این عمل انتخاب مى کند اوایل روز، پیش از ظهر باشد، آنگاه براى امام حسین(علیه السلام) سوگوارى کند و بر او بگرید و اهل خانه را نیز به عزادارى دعوت کند، و مجلس مصیبت و عزا برپا کند و وقتى (شیعیان آن حضرت) به هم مى رسند تسلیت بگویند، اگر چنین کنند من ضمانت الهى مى کنم که تمام آن ثواب ها (ثواب هایى که در صدر این روایت براى زیارت امام حسین(علیه السلام) در روز عاشورا از نزدیک بیان شده) براى او نوشته شود.

علقمه مى گوید: عرض کردم چگونه وقتى به هم مى رسند به یکدیگر تسلیت گویند؟ فرمود: مى گویند:

«عَظَّمَ اللهُ اُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلام، وَجَعَلَنا وَاِیّاکُمْ مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ، مَعَ وَلِیِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ آلِ مُحَمَّد عَلَیْهِمُ السَّلامُ»

یعنى خداوند اجر ما را در مصیبت امام حسین(علیه السلام)فراوان دهد و ما وشما را توفیق جبران خون حضرتش به همراه ولیّش امام مهدى(علیه السلام) که از آل محمّد(علیهم السلام)است،عطا فرماید.

2ـ در ادامه این حدیث آمده است: اگر بتوانى در این روز کسب و کار را تعطیل کنى بهتر است; زیرا که روز نحسى است که کسب مؤمن در آن روز به نتیجه نمى رسد و اگر به نتیجه برسد، خیر و برکت در آن نخواهد بود، و نیز در چنین روزى، کسى از شما چیزى را براى خانه اش ذخیره نکند که اگر چنین کند براى اهلش مبارک نخواهد بود.(5)

و در بعضى از روایات استحباب غسل کردن براى زیارت روز عاشورا نیز آمده است(6)، و در سایر ایّام نیز همین اعمال را به قصد رجا به هنگام زیارت مى توان بجا آورد.

 

 کیفیّت زیارت امام حسین(علیه السلام) از راه دور:

از مجموع روایات، زیارت آن حضرت از راه دور به یکى از عبارات زیر استفاده مى شود:

1ـ سه بار بگوید: «صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ».

2ـ بگوید: «السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ».(7)

3ـ در روایت حنّان بن سُدیر چنین آمده است:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ وَ ابْنَ مَوْلاىَ، وَ سَیِّدى وَابْنَ سَیِّدى، اَلسَّلامُ

سلام بر تو اى مولاى من و اى فرزند مولاى من و اى آقاى من و اى فرزند آقاى من، سلام

عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ اَلشَّهیدُ بْنُ الشَّهیدِ، والقَتیلُ بْنُ الْقَتیلِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ

بر تو اى مولاى من شهید فرزند شهید و اى کشته فرزند کشته، سلام بر تو

وَرَحْمَةُ الله وَبَرَکاتُهُ، أَنَا زائِرُکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ بِقَلْبى وَ لِسانى

و رحمت خدا و برکاتش بر تو باد، من زائر تو هستم اى فرزند رسول خدا با قلب و زبان

وَجَوارِحى، وَ إِنْ لَمْ اَزُرْکَ بِنَفْسى مُشاهَدَةً لِقُبَّتِکَ، فَعَلَیْکَ السَّلامُ یا

وتمام اعضا، هر چند تو را از نزدیک زیارت نکردم و بارگاه تو را ندیدم اما سلام بر تو اى

وارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ، وَ وارِثَ نُوح نَبِیِّ اللهِ، وَ وارِثَ إِبْراهیمَ خَلیلِ اللهِ،

وارث آدم برگزیده خدا و وارث نوح پیامبر خدا و وارث ابراهیم خلیل الله

وَ وارِثَ موسى کَلیمِ اللهِ، وَوارِثَ عیسى رُوحِ اللهِ، وَ وارِثَ مُحَمَّد

و وارث موسى کلیم الله و وارث عیسى روح الله و وارث محمد

حَبیبِ اللهِ وَنَبِیِّهِ وَرَسُولِهِ، وَ وارِثَ عَلِیٍّ أَمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَصِىِّ رَسُولِ اللهِ

حبیب خدا و نبى او و رسول او و وارث على امیرمؤمنان وصىّ رسول خدا

وَ خَلیفَتِهِ، وَ وارِثَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَصِىِّ أَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، لَعَنَ اللهُ

و جانشین او و وارث حسن بن على وصىّ امیرمؤمنان خدا لعنت کند

قاتِلیکَ، وَجَدَّدَ عَلَیْهِمُ الْعَذابُ فی هذِهِ السّاعَةِ وَفی کُلِّ ساعَة، أَنَا یا

کسانى که تو را شهید کردند و در این ساعت و در هر ساعت عذاب تازه اى بر آنها بفرست اى

سَیِّدى مُتَقَرِّبٌ إلَى اللهِ جَلَّ وَ عَزَّ، وَ إِلى جَدِّکِ رَسُولِ اللهِ، وَ إلى أَبیکَ

آقاى من! به سوى خداوند متعال و جدّت رسول خدا وپدرت

 أَمیرِالْمُؤْمِنینَ، وَإلى أَخیکَ الْحَسَنِ، وَإلَیْکَ یا مَوْلاىَ، فَعَلَیْکَ السَّلامُ

امیرمؤمنان و برادرت حسن و به سوى تو اى آقاى من تقرّب مى جویم پس سلام

وَرَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ بِزِیارَتى لَکَ بِقَلْبى وَ لِسانی وَ جَمیعِ جَوارِحی،

و رحمت خدا و برکاتش بر تو باد با زیارتى که تو را با قلبم و زبانم و جمیع اعضایم نمودم

فَکُنْ یا سَیِّدی شَفیعى لِقَبُولِ ذلِکَ مِنِّی، وَ أَنَا بِالْبَراءَةِ مِنْ أَعْدائِکَ

پس اى آقاى من! شفیع من براى قبول این زیارتم باش. من با بیزارى جستن از دشمنان تو

وَاللَّعْنَةِ لَهُمْ وَعَلَیْهِمْ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللهِ وَإِلَیْکُمْ أَجْمَعینَ، فَعَلَیْکَ صَلَواتُ اللهِ

ولعنت بر آنها به خدا و به همه شما تقرّب مى جویم پس درود و

وَ رِضْوانُهُ وَ رَحْمَتُهُ.

رضوان و رحمت خدا بر تو باد.

سپس به قبر على بن الحسین(علیهما السلام) (على اکبر) توجّه مى کنى و بر او سلام مى گویى، و در پایان آنچه دوست دارى از امور دنیا و آخرتت را، از خدا طلب مى کنى، آنگاه چهار رکعت نماز مى خوانى. سپس رو به قبله، به سوى قبر امام حسین(علیه السلام) و سایر شهدا متوجّه مى شوى و به قصد وداع مى گویى:

أَنَا مُوَدِّعُکَ یا مَوْلاىَ وَابْنَ مَوْلاىَ، وَ یا سَیِّدى وَابْنَ سَیِّدى، و مُوَدِّعُکَ

من با تو وداع مى گویم اى مولاى من و اى فرزند مولاى من و اى آقاى من و اى فرزند آقاى من و نیز با تو وداع مى کنم

یا سَیِّدى وَابْنَ سَیِّدى یا عَلِىَّ بْنَ الْحُسَیْنِ، وَ مُوَدِّعُکُمْ یا ساداتی یا

اى آقاى من و اى فرزند آقاى من اى على بن حسین و با شما اى آقایان من و اى شهیدان کربلا

مَعاشِرَ الشُّهَداءِ، فَعَلَیْکُمْ سَلامُ اللهِ وَ رَحْمَتُهُ وَ رِضْوانُهُ وَ بَرَکاتُهُ.(8)

نیز وداع مى کنم پس بر شما باد سلام و رحمت خدا و رضوان و برکاتش.

 پی نوشت:
1 کامل الزیارات، باب 71، صفحه 175، حدیث 8.
2. همان مدرک، باب 96، صفحه 286، حدیث 1.
3. همان مدرک، صفحه 287، حدیث 2.
4. کافى، جلد 4، صفحه 575، حدیث 2.
5. کامل الزیارات، باب 71، صفحه 175، حدیث 8 و بحارالانوار، جلد 98، صفحه 290، حدیث 1.
6. بحارالانوار، جلد 78، صفحه 17، حدیث 24 .
7. کامل الزیارات، باب 96، صفحه 287، حدیث 2.
8. کامل الزیارات، باب 96، صفحه 288، حدیث 7.

منبع: http://makarem.ir

اعمال شب جمعه؛ شيخ طوسى و سيد و كفعمى و سيد بن باقى گفته ‏اند كه مستحب است در شب جمعه و روز آن و شب عرفه و روز آن اين دعا بخوانند و ما دعا را از مصباح شيخ نقل مى ‏كنيم و دعا اين است‏.

 

اللَّهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ وَ تَهَيَّأَ وَ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ طَلَبَ نَائِلِهِ وَ جَائِزَتِهِ‏

خدايا هر كس براى ورود بر مخلوقى به اميد لطف و احسانى خود را مهيا ساخته و براى جايزه و عطا مى ‏رود و خود را براى عرض حاجت آماده و مستعد مى ‏گرداند

فَإِلَيْكَ يَا رَبِّ تَعْبِيَتِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ عَفْوِكَ وَ طَلَبَ نَائِلِكَ وَ جَائِزَتِكَ‏

من هم اى خدا اينگونه به درگاه تو آمده به اميد عفو تو و درخواست عطاى تو و جايزه و احسان تو

فَلاَ تُخَيِّبْ دُعَائِي يَا مَنْ لاَ يَخِيبُ عَلَيْهِ سَائِلٌ (السَّائِلُ) وَ لاَ يَنْقُصُهُ نَائِلٌ‏

پس مرا در دعا محروم مكن اى كسى كه هيچ سائلى را از درت محروم نخواهى كرد و عطايت كم نخواهد گشت

...

فَإِنِّي لَمْ آتِكَ ثِقَةً بِعَمَلٍ صَالِحٍ عَمِلْتُهُ وَ لاَ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ‏

اى خدا من نه به اعتماد بر عمل نيك خود به درگاه تو آمده ‏ام و نه به هيچ مخلوقى وارد شده و اميدى دارم

أَتَيْتُكَ مُقِرّاً عَلَى نَفْسِي بِالْإِسَاءَةِ وَ الظُّلْمِ مُعْتَرِفاً بِأَنْ لاَ حُجَّةَ لِي وَ لاَ عُذْرَ

بلكه به درگاه تو به اقرار بدكارى و ستم بر نفس خود آمده ‏ام و اعتراف مى ‏كنم كه هيچ حجت و عذرى بر گناه خود ندارم

أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عَفَوْتَ (عَلَوْتَ) بِهِ (عَلَى) عَنِ الْخَاطِئِينَ (الْخَطَّائِينَ)

پس به درگاهت به اميد عفو عظيمت آمده‏ ام آن عفو و احسانى كه به آن از همه خطاكاران درگذشتى

فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى عَظِيمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالرَّحْمَةِ

و طول مدت اصرار آنها بر گناه بزرگ مانع از عفو نگرديد و بر آنها به رحمت بازگشتى

فَيَا مَنْ رَحْمَتُهُ وَاسِعَةٌ وَ عَفْوُهُ عَظِيمٌ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ‏

پس اى خدايى كه رحمتت واسع است و عفوت بسيار عظيم اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ

لاَ يَرُدُّ غَضَبَكَ إِلاَّ حِلْمُكَ وَ لاَ يُنْجِي مِنْ سَخَطِكَ إِلاَّ التَّضَرُّعُ إِلَيْكَ‏

آتش غضبت راجز آب حلمت خاموش نتواند كرد و از غضبت نجاتى جز تضرع بدرگاهت نيست

فَهَبْ لِي يَا إِلَهِي فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتِي تُحْيِي بِهَا مَيْتَ الْبِلاَدِ

خدايا باز بر من ببخش و گشايشى در كارم عطا كن بقدرت كامله‏اى كه هر شهر و ديار مرده را به آن زنده ساختى

وَ لاَ تُهْلِكْنِي غَمّاً حَتَّى تَسْتَجِيبَ لِي وَ تُعَرِّفَنِي الْإِجَابَةَ فِي دُعَائِي‏

و مرا به غم و حسرت هلاك مكن تا دعايم مستجاب گردانى و به من بنما مستجاب شدن دعايم را

وَ أَذِقْنِي طَعْمَ الْعَافِيَةِ إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِي وَ لاَ تُشْمِتْ بِي عَدُوِّي وَ لاَ تُسَلِّطْهُ عَلَيَّ وَ لاَ تُمَكِّنْهُ مِنْ عُنُقِي‏

و به من طعم آسايش و سلامتى (از عذابت را) تا آخر عمر بچشان و مرا به شماتت دشمن گرفتار مكن و دشمن را بر من مسلط مگردان و چيره مساز

اللَّهُمَّ (إِلَهِي) إِنْ وَضَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْفَعُنِي وَ إِنْ رَفَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَضَعُنِي‏

خدايا اگر تو مرا پست كنى آن كيست كه مرا رفعت و بلندى بخشد و اگر تو مرا بلند مرتبه كنى آن كيست كه مرا پست تواند كرد

وَ إِنْ أَهْلَكْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَعْرِضُ لَكَ فِي عَبْدِكَ أَوْ يَسْأَلُكَ عَنْ أَمْرِهِ‏

و اگر تو مرا به غضب هلاك كنى آن كيست كه در كار بنده‏ات با تو معارضه يا درخواستى تواند كرد

وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ لَيْسَ فِي حُكْمِكَ ظُلْمٌ وَ لاَ فِي نَقِمَتِكَ عَجَلَةٌ

و البته مى‏ دانم كه در حكم تو هيچ ظلم و جورى نيست و در انتقام تو عجله و شتابى نخواهد بود

وَ إِنَّمَا يَعْجَلُ مَنْ يَخَافُ الْفَوْتَ وَ إِنَّمَا يَحْتَاجُ إِلَى الظُّلْمِ الضَّعِيفُ‏

آنكس در انتقام تعجيل كند كه از فوت وقت بترسد و آنكس به ظلم نيازمند است كه ضعيف و ناتوان باشد

وَ قَدْ تَعَالَيْتَ يَا إِلَهِي عَنْ ذَلِكَ عُلُوّاً كَبِيراً

و تو اى خدا از اين نواقص امكانى بى ‏اندازه منزهى و از اين عيوب مخلوق بسيار بزرگتر و برترى

اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ فَأَعِذْنِي وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ فَأَجِرْنِي‏

خدايا من به درگاه تو پناه آورده‏ ام مرا پناه ده و از تو امان مى ‏طلبم مرا امان ده

وَ أَسْتَرْزِقُكَ فَارْزُقْنِي وَ أَتَوَكَّلُ عَلَيْكَ فَاكْفِنِي‏

و از تو روزى مى‏ خواهم مرا روزى ده و بر تو توكل مى ‏كنم پس مرا كفايت فرما

وَ أَسْتَنْصِرُكَ عَلَى عَدُوِّي (عَدُوِّكَ) فَانْصُرْنِي وَ أَسْتَعِينُ بِكَ فَأَعِنِّي‏

و از تو بر دشمنانم يارى مى‏ طلبم مرا يارى فرما و از تو مدد مى‏ خواهم مرا مدد فرما

وَ أَسْتَغْفِرُكَ يَا إِلَهِي فَاغْفِرْ لِي آمِينَ آمِينَ آمِينَ‏

و از تو پوزش مى‏ خواهم پس مرا ببخش اى پروردگار من آمين آمين آمين.

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت

 

اعمال ماه ذی الحجه؛ روز نهم، فرموده است بخوان اين تسبيحات را كه مروى از حضرت رسول صلى الله عليه و آله است و سيد بن طاوس در اقبال ذكر فرموده‏:

...

سُبْحَانَ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاءَ سُبْحَانَ الَّذِي بَسَطَ الْأَرْضَ سُبْحَانَ الَّذِي لاَ مَلْجَأَ وَ لاَ مَنْجَى مِنْهُ إِلاَّ إِلَيْهِ‏

 منزه است خدايى كه آسمان را برافراشت منزه است خدايى كه زمين را بگسترد منزه است خدايى كه جز به درگاه او پناه و راه نجاتى نيست

پس بگو

سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ

 منزه است خداى و ستايش مخصوص اوست و معبود بحقى جز خداى نيست و خدا بزرگتر از هر چيز است

صد مرتبه‏

و بخوان توحيد صد مرتبه و آية الكرسي صد مرتبه و صلوات بر محمد و آل محمد صد مرتبه

و بگو

 لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي‏

نيست معبود بحقى جز خداى‏ يگانه كه انبازى ندارد و پادشاهى و ستايش او را سزد زنده كند و بميراند و بميراند و زنده كند

وَ هُوَ حَيٌّ لاَ يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

  و او زنده است كه هرگز نميرد به دست اوست هر خير و نيكى و او بر هر چيزى تواناست

ده مرتبه‏

 أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ‏

 آمرزش مى ‏طلبم از خداى كه نيست معبودى بحق جز او كه زنده و پاينده است و بسوى او باز مى‏ گردم

ده مرتبه‏

يَا اللَّهُ‏

اى خدا

ده مرتبه‏

يَا رَحْمَانُ‏

اى بخشاينده

ده مرتبه‏

يَا رَحِيمُ‏

اى مهربان

ده مرتبه‏

يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ‏

اى آفريننده آسمانها و زمين اى صاحب جلالت و بزرگوارى

ده مرتبه‏

يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ‏

اى زنده و پاينده

ده مرتبه‏

يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ‏

اى بخشنده اى نعمت دهنده

ده مرتبه‏

يَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ‏

اى كه نيست معبود به حقى جز ذات مقدست

ده مرتبه‏

آمِينَ‏

آمين

ده مرتبه‏

پس بگو

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا مَنْ هُوَ أَقْرَبُ إِلَيَّ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ

بار خدايا من از تو درخواست مى ‏كنم اى خدايى كه او از رگ گردن به من نزديكتر است

يَا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ يَا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ‏

اى خدايى كه ميان مرد و دلش حايل شوى اى خدايى كه در منظر اعلى و افق مبينى

يَا مَنْ هُوَ الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى يَا مَنْ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ

 اى خدايى كه بخشاينده و بر عرش با عظمتت استوارى اى كه به مانندش چيزى نيست و او شنوا و بيناست

أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

 از تو درخواست مى ‏كنم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت

...

و نه آسمان با برج و بنيان و نه ظلمتهاى پوشاننده امرى را بر تو مخفى گرداند اى آنكه تاريكى نزد تو روشنى است

أَسْأَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّاً وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاً

درخواست مى ‏كنم از اشراق نور ذات بزرگوارت كه به كوه طور تجلى كردى و طور را مندك و موسى را مدهوش ساختى

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي رَفَعْتَ بِهِ السَّمَاوَاتِ بِلاَ عَمَدٍ وَ سَطَحْتَ بِهِ الْأَرْضَ عَلَى وَجْهِ مَاءٍ جَمَدٍ

و به آن نام مباركت كه بدان نام لطف آسمانها را بى ‏ستون برافراشتى و زمين را به روى آب منجمد بگستردى

وَ بِاسْمِكَ الْمَخْزُونِ الْمَكْنُونِ الْمَكْتُوبِ الطَّاهِرِ الَّذِي إِذَا دُعِيتَ بِهِ أَجَبْتَ وَ إِذَا سُئِلْتَ بِهِ أَعْطَيْتَ‏

و به آن نام كه گوهر مخزون و در مكنون و سر مكتوب پاك توست كه بدان نام هر كه تو را خواند اجابت كردى و هر چه به آن نام از تو درخواست كردند عطا فرمودى

وَ بِاسْمِكَ السُّبُّوحِ الْقُدُّوسِ الْبُرْهَانِ الَّذِي هُوَ نُورٌ عَلَى كُلِّ نُورٍ وَ نُورٌ مِنْ نُورٍ

و به نام سبوح و قدوس و برهانت كه آن نور فوق هر نور است و نور صادر از نورى است

يُضِي‏ءُ مِنْهُ كُلُّ نُورٍ إِذَا بَلَغَ الْأَرْضَ انْشَقَّتْ وَ إِذَا بَلَغَ السَّمَاوَاتِ فُتِحَتْ وَ إِذَا بَلَغَ الْعَرْشَ اهْتَزَّ

كه روشنى بخش تمام انوار است كه هر گاه بر زمين رسد زمين را بشكافد و چون به آسمان رسد درهاى سماوات را بگشايد و چون به عرش رسد از هيبتش عرش بلرزد

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي تَرْتَعِدُ مِنْهُ فَرَائِصُ مَلاَئِكَتِكَ وَ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ جَبْرَئِيلَ وَ مِيكَائِيلَ وَ إِسْرَافِيلَ‏

و به آن نامى كه از شنيدنش اندام ملايك مرتعش گردد و از تو درخواست مى ‏كنم به حق جبرائيل و ميكائيل‏ و اسرافيل

وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَى جَمِيعِ الْأَنْبِيَاءِ وَ جَمِيعِ الْمَلاَئِكَةِ

و به حق حضرت محمد مصطفى كه درود و رحمتت بر وى و آلش و بر تمام پيمبران و فرشتگان باد

وَ بِالاِسْمِ الَّذِي مَشَى بِهِ الْخِضْرُ عَلَى قُلَلِ (طَلَلِ) الْمَاءِ كَمَا مَشَى بِهِ عَلَى جَدَدِ الْأَرْضِ‏

و به آن نامى كه خضر پيغمبر (ع) به ذكر آن نام بر امواج دريا مى‏رفت آن گونه كه بر زمين هموار مى ‏رفت

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي فَلَقْتَ بِهِ الْبَحْرَ لِمُوسَى وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ قَوْمَهُ‏

و به آن نامى كه دريا را بدان نام بر موسى شكافتى و فرعون و قومش را غرق

وَ أَنْجَيْتَ بِهِ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ وَ مَنْ مَعَهُ‏

و موسى بن عمران و همراهانش را نجات دادى

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعَاكَ بِهِ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَ أَلْقَيْتَ عَلَيْهِ مَحَبَّةً مِنْكَ‏

و به نامى كه موسى بن عمران تو را بدان نام به جانب طور ايمن خواند و تو او را اجابت كردى و محبتت را بر او القا كردى

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي بِهِ أَحْيَا عِيسَى بْنُ مَرْيَمَ الْمَوْتَى وَ تَكَلَّمَ فِي الْمَهْدِ صَبِيّاً وَ أَبْرَأَ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنِكَ‏

و به نامى كه عيسى بن مريم بدان نام مردگان را زنده گردانيد و به كودكى در گهواره سخن گفت و كورى و برص را به فرمان تو شفا بخشيد

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعَاكَ بِهِ حَمَلَةُ عَرْشِكَ وَ جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ وَ إِسْرَافِيلُ وَ حَبِيبُكَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ‏

و به نامى كه جميع ملائكه حاملان عرش تو و جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و حبيب تو حضرت محمد صلى الله عليه و آله

وَ مَلاَئِكَتُكَ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِيَاؤُكَ الْمُرْسَلُونَ وَ عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ مِنْ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ‏

و فرشتگان مقرب و انبياء و بندگان صالح از اهل آسمانها و زمينها همه تو را بدان نام خواندند

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعَاكَ بِهِ ذُو النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ (تَقْدِرَ) عَلَيْهِ‏

و به نامى كه چون ذو النون تو را بدان نام خواند هنگامى كه از انكار قومش غضبناك روى گردانيد به اطمينان آنكه تو بر او سخت نخواهى گرفت

فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ‏

در حالى كه در ظلمات تو را ندا كرد و تو را خواند كه اى خدايى كه جز تو هيچ خدايى نيست

سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَ نَجَّيْتَهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ تُنْجِي (نُنْجِي) الْمُؤْمِنِينَ‏

تو از شرك و شريك منزهى و من در حق خود از ستمكارانم و تو دعاى او را اجابت كردى و از غم نجاتش دادى و همچنين مؤمنان را نجات خواهى داد

وَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الَّذِي دَعَاكَ بِهِ دَاوُدُ وَ خَرَّ لَكَ سَاجِداً فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ‏

و به نام بزرگى كه داود پيغمبر بدان نامت خواند و از عظمتت به خاك افتاد و سر به سجده نهاد و تو از گناهش درگذشتى

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعَتْكَ بِهِ آسِيَةُ امْرَأَةُ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ

و به آن نام تو كه آسيه زن فرعون تو را بدان نام خواند و در دعا گفت پروردگارا تو بر من خانه‏اى در بهشت بنا كن

وَ نَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْتَ لَهَا دُعَاءَهَا

و از فرعون و عمل (زشت) وى مرا نجات بخش و از اين قوم ستمكاران برهان و تو دعايش را اجابت فرمودى (و حاجتش را روا كردى)

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعَاكَ بِهِ أَيُّوبُ إِذْ حَلَّ بِهِ الْبَلاَءُ فَعَافَيْتَهُ‏

و به آن نامى كه ايوب پيغمبر (ع) آنگاه كه درد و رنج و بلا بدو روى آورد تو را به آن نام خواند و تواش عافيت بخشيدى

وَ آتَيْتَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِكَ وَ ذِكْرَى لِلْعَابِدِينَ‏

و به رحمت خاص خود اهل و مالش را باز دو چندانش عطا كردى و اهل عبادت را متذكر ساختى

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعَاكَ بِهِ يَعْقُوبُ فَرَدَدْتَ عَلَيْهِ بَصَرَهُ وَ قُرَّةَ عَيْنِهِ يُوسُفَ وَ جَمَعْتَ شَمْلَهُ‏

و به آن نامت كه يعقوب نبى تو را بدان نام خواند و تو ديدگان و نور ديدگانش يوسف را به او باز گردانيدى و خاطرش جمع و غم پريشانيش دور كردى

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعَاكَ بِهِ سُلَيْمَانُ فَوَهَبْتَ لَهُ مُلْكاً لاَ يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ‏

و به آن نامت كه سليمان (ع) تو را به آن نام خواند و تواش ملك و سلطنتى كه بعد از او هيچكس شايسته آن نبود به او عطا كردى كه بس بخشنده بى ‏عوض تو خواهى بود

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي سَخَّرْتَ بِهِ الْبُرَاقَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ‏

و به آن نامت كه بدان نام براق به رسولت محمد مصطفى صلى الله عليه و آله و سلم عطا فرمودى

إِذْ قَالَ تَعَالَى (سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى‏)^[1]

كه خود در قرآن مبارك ياد كردى كه منزه خدايى كه بنده ‏اش (محمد «ص» ) را شبانگاه از مسجد الحرام بسوى مسجد اقصى سير داد

وَ قَوْلُهُ (سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَ مَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ وَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ‏)^[2]

و باز فرمودى منزه خدايى كه اين را مطيع ما گردانيد و گرنه هرگز ما بر آنها تسلط نمى ‏يافتيم و ما همه بسوى خدا باز خواهيم گشت

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي تَنَزَّلَ بِهِ جَبْرَئِيلُ عَلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ‏

و به آن نامت كه جبرئيل امين بدان نام بر محمد مصطفى صلى الله عليه و آله فرود آمد

وَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعَاكَ بِهِ آدَمُ فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ وَ أَسْكَنْتَهُ جَنَّتَكَ‏

و به آن نامت كه آدم تو را بدان نام خواند گناهش را بخشيدى و در بهشت رضوانش مسكن دادى

وَ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظِيمِ وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ بِحَقِّ إِبْرَاهِيمَ‏

و از تو درخواست مى ‏كنم به حق قرآن بزرگ و به حق محمد مصطفى (ص) خاتم پيغمبران و به حق ابراهيم خليل (ع)

وَ بِحَقِّ فَصْلِكَ يَوْمَ الْقَضَاءِ وَ بِحَقِّ الْمَوَازِينِ إِذَا نُصِبَتْ وَ الصُّحُفِ إِذَا نُشِرَتْ‏

و به حق روز قيامت كه فصل‏ قضاى توست و به حق ميزانهايى كه نصب گردد و آن نامه‏ هاى اعمال كه گشوده شود

وَ بِحَقِّ الْقَلَمِ وَ مَا جَرَى وَ اللَّوْحِ وَ مَا أَحْصَى‏

و به حق قلم قدرت و آنچه بر آن بگردد و به حق لوح (امكان) و آنچه در آن لوح به شمار آمده است

وَ بِحَقِّ الاِسْمِ الَّذِي كَتَبْتَهُ عَلَى سُرَادِقِ الْعَرْشِ قَبْلَ خَلْقِكَ الْخَلْقَ وَ الدُّنْيَا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ بِأَلْفَيْ عَامٍ‏

و به حق آن اسمى كه دو هزار سال پيش از آفرينش خلق و عالم دنيا و خورشيد و ماه و آسمان بر سرادق عرش نگاشتى

وَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ‏

و شهادت مى ‏دهم كه هيچ خدايى جز خداى يكتاى عالم نيست و او يگانه است و شريك ندارد و محمد (مصطفى «ص» ) بنده (خاص) و رسول اوست

وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَخْزُونِ فِي خَزَائِنِكَ الَّذِي اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ‏

و از تو اى خدا درخواست مى‏ كنم به آن نامى كه گوهر مخزون در گنجهاى توست آن نامى كه در علم غيب نزد خود بر خويش انتخاب و اختصاص دادى

لَمْ يَظْهَرْ عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِكَ لاَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لاَ نَبِيٌّ مُرْسَلٌ وَ لاَ عَبْدٌ مُصْطَفًى‏

كه احدى از خلق بر آن آگاه نيست نه ملك مقربى و نه پيغمبر مرسلى و نه هيچ بنده برگزيده ‏اى

وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي شَقَقْتَ بِهِ الْبِحَارَ وَ قَامَتْ بِهِ الْجِبَالُ وَ اخْتَلَفَ بِهِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ

از آن نام آگاه است و باز از تو درخواست مى ‏كنم به آن نامى كه درياها را بدان نام شكافتى و كوهها را به آن بپا داشتى و رفت و آمد شب و روز را بدان نام برقرار داشتى

وَ بِحَقِّ السَّبْعِ الْمَثَانِي وَ الْقُرْآنِ الْعَظِيمِ وَ بِحَقِّ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ‏

و به حق سبع المثانى و قرآن بزرگ و به حق آن فرشتگان مكرم كه نويسنده اعمال نيك بندگانند

وَ بِحَقِّ طه^[3] وَ يس^[4] وَ كهيعص^[5] وَ حمعسق^[6] وَ بِحَقِّ تَوْرَاةِ مُوسَى‏

و به حق طه و يس و كهيعص و حمعسق و به حق تورات موسى (ع)

وَ إِنْجِيلِ عِيسَى وَ زَبُورِ دَاوُدَ وَ فُرْقَانِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ‏

و انجيل عيسى (ع) و زبور داود (ع) و فرقان محمد (ص) كه درود و رحمتت بر او و بر آل او

وَ عَلَى جَمِيعِ الرُّسُلِ وَ بِآهِيّاً شَرَاهِيّاً

و بر جميع پيغمبران باد و به حق آهيأ شراهيا

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ تِلْكَ الْمُنَاجَاةِ الَّتِي كَانَتْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ فَوْقَ جَبَلِ طُورِ سَيْنَاءَ

اى خدا از تو درخواست مى‏ كنم به حق آن راز و نيازى كه ميان تو و موسى بن عمران بالاى كوه طور سينا بود

وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي عَلَّمْتَهُ مَلَكَ الْمَوْتِ لِقَبْضِ الْأَرْوَاحِ‏

و از تو درخواست مى ‏كنم به اسمى كه به فرشته قابض ارواح تعليم دادى

وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي كُتِبَ عَلَى وَرَقِ الزَّيْتُونِ فَخَضَعَتِ النِّيرَانُ لِتِلْكَ الْوَرَقَةِ فَقُلْتَ يَا نَارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاَماً

و از تو درخواست مى ‏كنم به آن اسمى كه به قلم قدرت بر ورق‏زيتون نوشتى و آتش را بر او خاضع ساختى و فرمودى اى آتش سرد و سالم باش

وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي كَتَبْتَهُ عَلَى سُرَادِقِ الْمَجْدِ وَ الْكَرَامَةِ

و از تو درخواست مى ‏كنم به آن اسمى كه بر سراپرده مجد و كرامت نگاشتى

يَا مَنْ لاَ يُحْفِيهِ سَائِلٌ وَ لاَ يَنْقُصُهُ نَائِلٌ يَا مَنْ بِهِ يُسْتَغَاثُ وَ إِلَيْهِ يُلْجَأُ

اى خدايى كه از اصرار گدايان سائل هرگز ملول نشود و عطايش از بخشش كم نگردد اى خدايى كه فريادرس خلقى و ملجأ و پناه بندگان

أَسْأَلُكَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتَابِكَ‏

از تو درخواست مى‏ كنم به مقامات با مجد و عزت عرش خود و منتهاى لطف و رحمتت از آيات كتاب مرقوم تو كه قرآن عزيز است

وَ بِاسْمِكَ الْأَعْظَمِ وَ جَدِّكَ الْأَعْلَى وَ كَلِمَاتِكَ التَّامَّاتِ الْعُلَى‏

و به حرمت اسم اعظم تو و مقام عزت بلند مرتبه تو و كلمات كامل عالي رتبه‏ ات

اللَّهُمَّ رَبَّ الرِّيَاحِ وَ مَا ذَرَتْ وَ السَّمَاءِ وَ مَا أَظَلَّتْ وَ الْأَرْضِ وَ مَا أَقَلَّتْ‏

اى خدا اى آفريننده بادها و هر چه به وزش بادها در جهان پراكنده شود و اى آفريننده آسمان و هر چه بر او سايه افكند و زمين و هر چه بر دورش گيرد

وَ الشَّيَاطِينِ وَ مَا أَضَلَّتْ وَ الْبِحَارِ وَ مَا جَرَتْ وَ بِحَقِّ كُلِّ حَقٍّ هُوَ عَلَيْكَ حَقٌ‏

و ديوان و آنچه گمراه كنند و درياها و آنچه (در آن) روان باشد و به حق هر حق و حقيقتى

وَ بِحَقِّ الْمَلاَئِكَةِ الْمُقَرَّبِينَ وَ الرَّوْحَانِيِّينَ وَ الْكَرُوبِيِّينَ وَ الْمُسَبِّحِينَ لَكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ لاَ يَفْتُرُونَ‏

و به حق ملائكه مقرب و روحانيين و فرشتگان كروبى بلند مقام كه بدون خستگى شب و روز به ذكر و تسبيح حضرتت مشغولند

وَ بِحَقِّ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِكَ وَ بِحَقِّ كُلِّ وَلِيٍّ يُنَادِيكَ بَيْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةِ وَ تَسْتَجِيبُ لَهُ دُعَاءَهُ يَا مُجِيبُ‏

و به حق ابراهيم خليل تو و به حق هر ولى و بنده خاص كه بين صفا و مروه تو را ندا كرده و دعايش اجابت فرمودى اى اجابت كننده دعاى خلق

أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ وَ بِهَذِهِ الدَّعَوَاتِ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا مَا قَدَّمْنَا وَ مَا أَخَّرْنَا

به حق اين دعا و اسماء مذكوره از تو درخواست مى‏ كنم كه از گناه گذشته و آينده

وَ مَا أَسْرَرْنَا وَ مَا أَعْلَنَّا وَ مَا أَبْدَيْنَا وَ مَا أَخْفَيْنَا وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنَّا

كه پنهان يا آشكار ظاهر و باطن بجاى آورديم و آنچه كرديم كه تو بدان داناتر از مايى از همه به لطف و كرمت درگذر

إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

كه تو قادر بر هر چيزى به حق رحمتت اى مهربانترين مهربانان عالم

يَا حَافِظَ كُلِّ غَرِيبٍ يَا مُونِسَ كُلِّ وَحِيدٍ يَا قُوَّةَ كُلِّ ضَعِيفٍ‏

اى نگهدار هر غريب دور از وطن اى مونس هر بى ‏كس و تنها اى توانايى هر ناتوان

يَا نَاصِرَ كُلِّ مَظْلُومٍ يَا رَازِقَ كُلِّ مَحْرُومٍ يَا مُونِسَ كُلِّ مُسْتَوْحِشٍ‏

اى يارى ده هر مظلوم اى روزى بخش هرمرحوم اى انيس دلهاى هراسان

يَا صَاحِبَ كُلِّ مُسَافِرٍ يَا عِمَادَ كُلِّ حَاضِرٍ يَا غَافِرَ كُلِّ ذَنْبٍ وَ خَطِيئَةٍ

اى رفيق هر مسافر اى نگهبان هر حاضر اى بخشنده هر خطا و گناهان

يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ يَا صَرِيخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ يَا كَاشِفَ كَرْبِ الْمَكْرُوبِينَ يَا فَارِجَ هَمِّ الْمَهْمُومِينَ‏

اى فريادرس فريادخواهان اى دادرس آه و ناله كنندگان اى برطرف كننده اندوه غمديدگان اى نشاط بخش دلهاى غمناكان

يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ يَا مُنْتَهَى غَايَةِ الطَّالِبِينَ يَا مُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ‏

اى آفريننده زمينها و آسمانهاى گردان اى آخرين مقصد مشتاقان اى اجابت كننده دعاى پريشان حالان

يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ يَا دَيَّانَ يَوْمِ الدِّينِ‏

اى مهربانترين مهربانان عالم اى پروردگار عالميان اى حاكم روز جزا

يَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِينَ يَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِينَ يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ يَا أَقْدَرَ الْقَادِرِينَ‏

اى بخشنده‏ ترين بخشندگان اى باكرمترين كريمان اى شنواترين شنوايان اى بيناترين بينايان اى تواناترين توانايان

اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُورِثُ النَّدَمَ‏

(تو به لطف و كرم) از من ببخش آن گناهانم را كه نعمت را دگرگون مى ‏سازد از من ببخش آن گناهانى كه موجب پشيمانى و حسرت شود

وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُورِثُ السَّقَمَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَهْتِكُ الْعِصَمَ‏

از من ببخش آن گناهانى كه موجب درد و امراض شود از من ببخش آن گناهانى كه پرده عصمت را مى‏ درد

وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ قَطْرَ السَّمَاءِ

از من ببخش آن گناهانى از من ببخش كه دعا را مردود مى‏ گرداند از من ببخش آن گناهانى كه باران آسمان را منع مى ‏كند

وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَجْلِبُ الشَّقَاءَ

از من ببخش آن گناهانى كه مرگ و فناء را تعجيل و عمر را كوتاه مى ‏سازد از من ببخش آن گناهانى كه جلب شقاوت و محرومى مى ‏كند

وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُظْلِمُ الْهَوَاءَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَكْشِفُ الْغِطَاءَ

 از من ببخش آن گناهانى كه هوا را تيره و تار مى‏كند از من ببخش آن گناهانى كه پرده از كارم برمى ‏دارد

وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي لاَ يَغْفِرُهَا غَيْرُكَ يَا اللَّهُ‏

از من ببخش گناهان را كه جز تو كسى نبخشد آنها را اى خدا

وَ احْمِلْ عَنِّي كُلَّ تَبِعَةٍ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ اجْعَلْ لِي مِنْ أَمْرِي فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ يُسْراً

و بار هر حقوقى از خلق به دوش من است از دوشم بردار و آسانى و فرج و گشايشى در كارم عطا فرما

وَ أَنْزِلْ يَقِينَكَ فِي صَدْرِي وَ رَجَاءَكَ فِي قَلْبِي حَتَّى لاَ أَرْجُوَ غَيْرَكَ‏

و مقام يقينت را به قلبم نازل و رجاء و اميدوارى بر دلم فرود آور تا بجز تو به هيچكس اميدوار نباشم

اللَّهُمَّ احْفَظْنِي وَ عَافِنِي فِي مَقَامِي وَ اصْحَبْنِي فِي لَيْلِي وَ نَهَارِي‏

اى خدا در اين منزلگاهم از شرور عالم مرا محافظت فرما و عافيت بخش و شب و روز با من يار و همراه باش

وَ مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ وَ مِنْ خَلْفِي وَ عَنْ يَمِينِي وَ عَنْ شِمَالِي وَ مِنْ فَوْقِي وَ مِنْ تَحْتِي‏

كه از پيش روى و پشت سر و از راست و چپ بالاى سر و پايين پايم شرى به من نرسد

وَ يَسِّرْ لِيَ السَّبِيلَ وَ أَحْسِنْ لِيَ التَّيْسِيرَ وَ لاَ تَخْذُلْنِي فِي الْعَسِيرِ

و راه آخرت و طريق سعادت را بر من آسان گردان و آسان گرفتن (امور اين عالم را) بر من سهل ساز و در مشكلات عالم مرا به ذلت و خوارى مگذار

وَ اهْدِنِي يَا خَيْرَ دَلِيلٍ وَ لاَ تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي فِي الْأُمُورِ وَ لَقِّنِي كُلَّ سُرُورٍ

و مرا رهبرى فرما اى بهترين دليل و رهبر خلق و مرا در كارها به خود وامگذار و هر چه مايه نشاط و سرور است به قلبم الهام فرما

وَ اقْلِبْنِي إِلَى أَهْلِي بِالْفَلاَحِ وَ النَّجَاحِ مَحْبُوراً فِي الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

و مرا به اهلم در دنيا و عقبى با فيروزى و رستگارى و حال و جد و نشاط بازگردان زيرا تو بر هر چيز توانائى

وَ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ وَ أَوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ‏

و از فضلت مرا روزى بخش و از پاكيزه‏ ترين روزيهايت به من وسعت ده

وَ اسْتَعْمِلْنِي فِي طَاعَتِكَ وَ أَجِرْنِي مِنْ عَذَابِكَ وَ نَارِكَ وَ اقْلِبْنِي إِذَا تَوَفَّيْتَنِي إِلَى جَنَّتِكَ بِرَحْمَتِكَ‏

و مرا به كار طاعتت برگمار و از آتش قهر و عذابت پناه ده و هنگام رحلت به باغ بهشت از لطف و رحمتت منزل ده

اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ وَ مِنْ تَحْوِيلِ عَافِيَتِكَ وَ مِنْ حُلُولِ نَقِمَتِكَ‏

اى خدا من به تو پناه مى ‏برم از زوال نعمت و عافيت و نزول قهر و عذابت

وَ مِنْ نُزُولِ عَذَابِكَ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ جَهْدِ الْبَلاَءِ وَ دَرَكِ الشَّقَاءِ وَ مِنْ سُوءِ الْقَضَاءِ وَ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ

و باز به تو پناه مى‏ برم از سختى بلاء و خذلان و درك شقاوت و حرمان و از قضاى بد و شماتت دشمن

وَ مِنْ شَرِّ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مِنْ شَرِّ مَا فِي الْكِتَابِ الْمُنْزَلِ‏

و شرورى كه از آسمان فرود آيد و شرى كه به وعيد و تهديد فاسقان در كتاب آسمانى منزل فرمودى

اللَّهُمَّ لاَ تَجْعَلْنِي مِنَ الْأَشْرَارِ وَ لاَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ وَ لاَ تَحْرِمْنِي صُحْبَةَ الْأَخْيَارِ

اى خدا مرا از فرقه اشرار قرار مده و از اهل آتش دوزخ مگردان و از صحبت و همنشينى اخيار محرومم مساز

وَ أَحْيِنِي حَيَاةً طَيِّبَةً وَ تَوَفَّنِي وَفَاةً طَيِّبَةً تُلْحِقُنِي بِالْأَبْرَارِ

و به زندگانى خوش زنده ابد گردان‏و هنگام وفاتم را روز خوش ساز و به زمره نيكان و بندگان نكوكارت ملحق فرما

وَ ارْزُقْنِي مُرَافَقَةَ الْأَنْبِيَاءِ فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ

در آن منزلگاه صدق و حقيقت نزد خداوند عزت و سلطنت روزى گردان

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ بَلاَئِكَ وَ صُنْعِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى الْإِسْلاَمِ وَ اتِّبَاعِ السُّنَّةِ

اى خدا تو را حمد مى‏ كنم بر حسن امتحان و مراتب احسانت و تو را حمد مى ‏كنم بر نعمت اسلام و ايمان و پيروى طريق پيغمبرت

يَا رَبِّ كَمَا هَدَيْتَهُمْ لِدِينِكَ وَ عَلَّمْتَهُمْ كِتَابَكَ فَاهْدِنَا وَ عَلِّمْنَا

اى خدا چنانكه پيمبران خود را به دين خود هدايت فرمودى و كتاب آسمانى خود را به آنان بياموختى ما را هم هدايت كن و تعليم فرما

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ بَلاَئِكَ وَ صُنْعِكَ عِنْدِي خَاصَّةً كَمَا خَلَقْتَنِي فَأَحْسَنْتَ خَلْقِي‏

و تو را حمد مى‏ كنم بر حسن امتحان و خصوص لطف و احسانت بر من تو مرا به خلقت نيكو آفريدى

وَ عَلَّمْتَنِي فَأَحْسَنْتَ تَعْلِيمِي وَ هَدَيْتَنِي فَأَحْسَنْتَ هِدَايَتِي‏

و به من نيكو تعليم دادى و نيكو هدايتم فرمودى

فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى إِنْعَامِكَ عَلَيَّ قَدِيماً وَ حَدِيثاً فَكَمْ مِنْ كَرْبٍ يَا سَيِّدِي قَدْ فَرَّجْتَهُ‏

پس تو را حمد و ستايش مى ‏كنم بر انعام هميشگى قديم و جديدت بر من چه بسيار حزن و اندوه ‏ها اى سيد من از من برطرف ساختى

وَ كَمْ مِنْ غَمٍّ يَا سَيِّدِي قَدْ نَفَّسْتَهُ وَ كَمْ مِنْ هَمٍّ يَا سَيِّدِي قَدْ كَشَفْتَهُ‏

و چه بسيار غصه‏ ها كه بدل به نشاط فرمودى چه بسيار هم و غمها كه زايل ساختى

وَ كَمْ مِنْ بَلاَءٍ يَا سَيِّدِي قَدْ صَرَفْتَهُ وَ كَمْ مِنْ عَيْبٍ يَا سَيِّدِي قَدْ سَتَرْتَهُ‏

و بلا و مصيبتها كه اى سيد من به لطفت از من بگردانيدى و چه بسيار عيب و زشتي هايم را كه از كرم بپوشانيدى

فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى كُلِّ حَالٍ فِي كُلِّ مَثْوًى وَ زَمَانٍ وَ مُنْقَلَبٍ وَ مُقَامٍ (مَقَامٍ) وَ عَلَى هَذِهِ الْحَالِ وَ كُلِّ حَالٍ‏

پس حمد و سپاس در هر حال تو را سزد در هر مكان و هر زمان و هر سفر و حضر و بر اين حال كه هستم و تمام احوال ديگر

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أَفْضَلِ عِبَادِكَ نَصِيباً فِي هَذَا الْيَوْمِ مِنْ خَيْرٍ تَقْسِمُهُ أَوْ ضُرٍّ تَكْشِفُهُ‏

اى خدا امروز از هر خير و نعمت كه قسمت مى ‏فرمايى و هر رنج و المى كه برطرف مى‏ سازى

أَوْ سُوءٍ تَصْرِفُهُ أَوْ بَلاَءٍ تَدْفَعُهُ أَوْ خَيْرٍ تَسُوقُهُ أَوْ رَحْمَةٍ تَنْشُرُهَا أَوْ عَافِيَةٍ تُلْبِسُهَا

و هر زشتى و بدى كه از خلق دور مى‏ گردانى و هر بلا كه دفع مى ‏كنى و هر خير و رحمت كه مى ‏فرستى و منبسط مى ‏فرمايى هر لباس عافيت كه بر اندام بندگان مى ‏پوشانى از تمام اين نعمتها نصيب مرا نصيب بهترين بندگانت عطا فرما

فَإِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ وَ بِيَدِكَ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ‏

كه تو بر هر چيز توانايى و گنجهاى آسمان و زمين همه بدست توست

وَ أَنْتَ الْوَاحِدُ الْكَرِيمُ الْمُعْطِي الَّذِي لاَ يُرَدُّ سَائِلُهُ وَ لاَ يُخَيَّبُ آمِلُهُ‏

و تو خداى يگانه با كرم ‏و بخششى كه هيچ سائلى از درگاهت محروم باز نخواهد گشت و هيچ اميدوارى نااميد نخواهد شد

وَ لاَ يَنْقُصُ نَائِلُهُ وَ لاَ يَنْفَدُ مَا عِنْدَهُ بَلْ يَزْدَادُ كَثْرَةً وَ طِيباً وَ عَطَاءً وَ جُوداً

و هر كه هر چه بخواهد بدون نقصان خواهد يافت و ملك بى ‏پايان تو ببخشش تمام نگردد بلكه چون ملك تو نامنتهاى و فوق نامنتهاى است از بخشش هاى عطا وجود و كرمت بيشتر و افزونتر شود

وَ ارْزُقْنِي مِنْ خَزَائِنِكَ الَّتِي لاَ تَفْنَى وَ مِنْ رَحْمَتِكَ الْوَاسِعَةِ إِنَّ عَطَاءَكَ لَمْ يَكُنْ مَحْظُوراً

و مرا از گنجهاى بی ‏انتهايت و از رحمت واسعه بى پايانت روزى بخش كه عطاى تو از هيچكس ممنوع نيست

وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

و تو بر هر چيز قادر و توانايى به حق رحمت وسيعت اى مهربانترين مهربانان عالم.

---

[1] ) سوره الاسراء، آیه 1. 

[2] ) سوره زخرف، آیه 13 و 14.

[3] ) سوره طه، آیه 1.   

[4] ) سوره یس، آیه 1.

[5] ) سوره مریم، آیه 1.

[6] ) سوره شوری، آیه 1. و 2.

منبع:موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت

روايت شده: هر صاحب اندوهى اين دعا را بخواند حق تعالى او را از اندوه و غم رهايى بخشد.

عمل امّ داود كه مهم ترين اعمال سیزده ماه رجب است، و براى برآمدن حاجات و برطرف شدن سختيها، و دفع ستم ستمكاران بسيار مؤثّر است.

دنلود دعای ام داود با صدای استاد فرهمند

و كيفيت آن بنابر آنچه در كتاب «مصباح» شيخ آمده چنين است: چون بخواهد اين عمل را بجا آورد، روزهاى سيزدهم، چهاردهم و پانزدهم را روزه بدارد، سپس در روز پانزدهم هنگام ظهر غسل كند و چون وقت ظهر داخل گردد، نماز ظهر و عصر را با ركوع، و سجود نيكو بجا آورد، در جايى خلوت كه چيزى او را مشغول نكند، و كسى با او سخن نگويد.

چون از نماز فراغت يابد، رو به جانب قبله كند، و سوره «حمد» را صد مرتبه و سوره «توحيد» را نيز صد مرتبه و «آية الكرسى» را ده مرتبه بخواند، و بعد از اينها قرائت كند سوره هاى «انعام، بنى اسرائيل (اسراء) ، كهف، لقمان، يسى، صافات، حم سجده، حمعسق، حم دخان، فتح، واقعه، ملك، ن، اذا السّماء انشقّت» و پس از آن را تا آخر قرآن، و چون از اينها فارغ شود، درحالیكه رو به قبله میباشد بگويد:

صَدَقَ اللَّهُ الْعَظِيمُ الَّذِي لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ الَّذِي لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ الْبَصِيرُ الْخَبِيرُ شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قَائِما بِالْقِسْطِ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ وَ بَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْكِرَامُ وَ أَنَا عَلَى ذَلِكَ مِنَ الشَّاهِدِينَ اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ وَ لَكَ الْمَجْدُ وَ لَكَ الْعِزُّ وَ لَكَ الْفَخْرُ وَ لَكَ الْقَهْرُ وَ لَكَ النِّعْمَةُ وَ لَكَ الْعَظَمَةُ وَ لَكَ الرَّحْمَةُ وَ لَكَ الْمَهَابَةُ وَ لَكَ السُّلْطَانُ وَ لَكَ الْبَهَاءُ وَ لَكَ الامْتِنَانُ وَ لَكَ التَّسْبِيحُ وَ لَكَ التَّقْدِيسُ وَ لَكَ التَّهْلِيلُ وَ لَكَ التَّكْبِيرُ وَ لَكَ مَا يُرَى وَ لَكَ مَا لا يُرَى وَ لَكَ مَا فَوْقَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى ،

راست فرمود خداى بزرگ كه معبودى جز او نيست، خداى زنده و به خود پاينده، داراى بزرگى و بزرگوارى، مهربان و بخشنده، بردبار و كريم، كه چيزى همانند او نيست، و او شنواى داناى بيناى آگاه است، گواهى داد خدا خدايى كه معبودى جز او نيست و فرشتگان و صاحبان دانش هم گواهان وحدانيّت اويند و اينكه بر پا دارنده عدالت است، معبودى جز او كه عزيز حكيم است، نيست، و پيامبران بزرگوارش اين حقيقت را به مردم رساندند، و من بر اين واقعيت از گواهانم، خدايا! تنها برای توست، سپاس و بزرگوارى و عزّت و افتخار، و چيرگى، و نعمت، و عظمت، و رحمت، و هيبت، و سلطنت، و زيبايى، و نعمت بخشى، و تنزيه، و تقديس، و يكتايى، و بزرگى، و ديدنيها و ناديدني ها، و آنچه بر فرازآسمان هاى بلند است،

...

وَ لَكَ مَا تَحْتَ الثَّرَى وَ لَكَ الْأَرَضُونَ السُّفْلَى وَ لَكَ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى وَ لَكَ مَا تَرْضَى بِهِ مِنَ الثَّنَاءِ وَ الْحَمْدِ وَ الشُّكْرِ وَ النَّعْمَاءِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَبْرَئِيلَ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ وَ الْقَوِيِّ عَلَى أَمْرِكَ وَ الْمُطَاعِ فِي سَمَاوَاتِكَ وَ مَحَالِّ كَرَامَاتِكَ الْمُتَحَمِّلِ لِكَلِمَاتِكَ النَّاصِرِ لِأَنْبِيَائِكَ الْمُدَمِّرِ لِأَعْدَائِكَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مِيكَائِيلَ مَلَكِ رَحْمَتِكَ وَ الْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِكَ وَ الْمُسْتَغْفِرِ الْمُعِينِ لِأَهْلِ طَاعَتِكَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى إِسْرَافِيلَ حَامِلِ عَرْشِكَ وَ صَاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِ لِأَمْرِكَ الْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خِيفَتِكَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى حَمَلَةِ الْعَرْشِ الطَّاهِرِينَ ،

و آنچه در اعماق زمين است و زمينهای فروتر، و آخرت و دنيا، و آنچه به آن خشنود شوى از ثنا و ستايش و سپاس و نعمتها، خدايا! بر جبرئيل درود فرست آن فرشته امين بر وحيت، و نيرومند بر انجام فرمانت و فرمانبردار در آسمان ها و جايگاه هاى كرامتت، حمل كننده كلماتت، ياور پيامبرانت، نابود كننده دشمنانت، خدايا بر ميكائيل درود فرست آن فرشته رحمتت، آفريده براى نمايش رأفتت، و آمرزش خواه و ياور اهل طاعتت، خدايا! بر اسرافيل درود فرست آن فرشته حمل كننده عرشت، و صاحب صور (شيپور) قيامت، آن چشم به راه فرمانت، انديش ناك و بيمناك از هراست، خدايا درود فرست بر حاملان عرش، آن حاملان پاك نهاد،

وَ عَلَى السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ الطَّيِّبِينَ وَ عَلَى مَلائِكَتِكَ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ وَ عَلَى مَلائِكَةِ الْجِنَانِ وَ خَزَنَةِ النِّيرَانِ وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ الْأَعْوَانِ يَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَبِينَا آدَمَ بَدِيعِ فِطْرَتِكَ الَّذِي كَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلائِكَتِكَ وَ أَبَحْتَهُ جَنَّتَكَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أُمِّنَا حَوَّاءَ الْمُطَهَّرَةِ مِنَ الرِّجْسِ الْمُصَفَّاةِ مِنَ الدَّنَسِ الْمُفَضَّلَةِ مِنَ الْإِنْسِ الْمُتَرَدِّدَةِ بَيْنَ مَحَالِّ الْقُدْسِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى هَابِيلَ وَ شَيْثٍ وَ إِدْرِيسَ وَ نُوحٍ وَ هُودٍ وَ صَالِحٍ وَ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ يُوسُفَ وَ الْأَسْبَاطِ وَ لُوطٍ

و بر سفيران بزرگوار، آن نيكان پاكيزه، و بر فرشتگانت آن بزرگواران نويسنده اعمال بندگان، و بر فرشتگان بهشت، و گماشتگان بر دوزخ، و فرشته مرگ و يارانش، اى صاحب عظمت و بزرگوارى، خدايا! درود فرست بر پدرمان آدم، پديده آفرينشت، كه او را گرامى داشتى با سجده فرشتگانت، و بهشت را به او بخشيد، خدايا! بر مادرمان حوّا درود فرست، آن پاكيزه از پليدى، و صفا يافته از چركى، و برتر از آدميان، و گردش كننده در جايگاه هاى مقدّس، خداى درود فرست بر هابيل و شيث و ادريس و نوح و هود، و صالح و ابراهيم و اسماعيل و اسحق و يعقوب و يوسف اسباط و لوط

وَ شُعَيْبٍ وَ أَيُّوبَ وَ مُوسَى وَ هَارُونَ وَ يُوشَعَ وَ مِيشَا وَ الْخِضْرِ وَ ذِي الْقَرْنَيْنِ وَ يُونُسَ وَ إِلْيَاسَ وَ الْيَسَعِ وَ ذِي الْكِفْلِ وَ طَالُوتَ وَ دَاوُدَ وَ سُلَيْمَانَ وَ زَكَرِيَّا وَ شَعْيَا وَ يَحْيَى وَ تُورَخَ وَ مَتَّى وَ إِرْمِيَا وَ حَيْقُوقَ وَ دَانِيَالَ وَ عُزَيْرٍ وَ عِيسَى وَ شَمْعُونَ وَ جِرْجِيسَ وَ الْحَوَارِيِّينَ وَ الْأَتْبَاعِ وَ خَالِدٍ وَ حَنْظَلَةَ وَ لُقْمَانَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ وَ رَحِمْتَ [وَ تَرَحَّمْتَ ] وَ بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَوْصِيَاءِ وَ السُّعَدَاءِ وَ الشُّهَدَاءِ وَ أَئِمَّةِ الْهُدَى،

و شعيب و ايّوب و موسى و هارون و يوشع و ميشا و خضر و ذى القرنين و يونس و الياس و يسع و ذى الكفل و طالوت و داود و سليمان و زكرّيا و شعيا و يحيی و تورخ و متى و ارميا و حيقوق و دانيال و عزير و عيسى و شمعون و جرجيس و حواريّون و پيروان و خالد و حنظله و لقمان.
خدايا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و بر محمّد و خاندان محمّد رحمت فرست و بر محمّد و خاندان محمّد بركت فرست، آنچنان كه درود و رحمت و بركت بر ابراهيم و خاندان ابراهيم فرستادى، به حقيقت تويى ستوده و بزرگوار، خدايا! درود فرست بر اوصياء، و سعادتمندان و شهيدان و امامان هدايتگر،
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَبْدَالِ وَ الْأَوْتَادِ وَ السُّيَّاحِ وَ الْعُبَّادِ وَ الْمُخْلِصِينَ وَ الزُّهَّادِ وَ أَهْلِ الْجِدِّ وَ الاجْتِهَادِ وَ اخْصُصْ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَيْتِهِ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِكَ وَ أَجْزَلِ كَرَامَاتِكَ وَ بَلِّغْ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ مِنِّي تَحِيَّةً وَ سَلاماً وَ زِدْهُ فَضْلاً وَ شَرَفاً وَ كَرَماً حَتَّى تُبَلِّغَهُ أَعْلَى دَرَجَاتِ أَهْلِ الشَّرَفِ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ الْأَفَاضِلِ الْمُقَرَّبِينَ اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مَنْ سَمَّيْتُ وَ مَنْ لَمْ أُسَمِّ مِنْ مَلائِكَتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ وَ أَوْصِلْ صَلَوَاتِي إِلَيْهِمْ وَ إِلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ اجْعَلْهُمْ إِخْوَانِي فِيكَ وَ أَعْوَانِي عَلَى دُعَائِكَ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَشْفِعُ بِكَ إِلَيْكَ وَ بِكَرَمِكَ إِلَى كَرَمِكَ وَ بِجُودِكَ إِلَى جُودِكَ وَ بِرَحْمَتِكَ إِلَى رَحْمَتِكَ ،

خدايا! درود فرست بر ابدال و اوتاد و جهانگردان و عبادت كنندگان و مخلصان و پارسايان، و اهل كوشش و تلاش و محمّد و اهل بيتش را خاص گردان، به برترين دردهايت، و بزرگترين كراماتت و بر روح و جسمش از سوى من تحيّت و سلام رسان، و او را آنچنان فضل و شرف و كرامت بيفزاى كه او را به بالاترين درجات اهل شرف از پيامبران و فرستادگان و برترين بندگان مقربّت برسانى، خدايا! درود فرست بر آن كه نام بردم و بر آن كه نام نبردم از فرشتگانت و و پيامبرانت و رسولانت و اهل طاعتت، و درودهايم را بر ايشان و بر ارواحشان برسان، و آنان را برادرانم در آستانت، و يارانم بر دعايت قرار بده، خدايا! شفاعت میجويم از تو، و از كرمت به سوى كرمت و از جودت به سوى جودت، و از رحمتت به سوى رحمتت،

وَ بِأَهْلِ طَاعَتِكَ إِلَيْكَ وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِكُلِّ مَا سَأَلَكَ بِهِ أَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْ مَسْأَلَةٍ شَرِيفَةٍ غَيْرِ مَرْدُودَةٍ وَ بِمَا دَعَوْكَ بِهِ مِنْ دَعْوَةٍ مُجَابَةٍ غَيْرِ مُخَيَّبَةٍ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا حَلِيمُ يَا كَرِيمُ يَا عَظِيمُ يَا جَلِيلُ يَا مُنِيلُ يَا جَمِيلُ يَا كَفِيلُ يَا وَكِيلُ يَا مُقِيلُ يَا مُجِيرُ يَا خَبِيرُ يَا مُنِيرُ يَا مُبِيرُ يَا مَنِيعُ يَا مُدِيلُ يَا مُحِيلُ يَا كَبِيرُ يَا قَدِيرُ يَا بَصِيرُ يَا شَكُورُ يَا بَرُّ يَا طُهْرُ يَا طَاهِرُ يَا قَاهِرُ يَا ظَاهِرُ يَا بَاطِنُ يَا سَاتِرُ يَا مُحِيطُ يَا مُقْتَدِرُ يَا حَفِيظُ يَا مُتَجَبِّرُ يَا قَرِيبُ يَا وَدُودُ يَا حَمِيدُ يَا مَجِيدُ يَا مُبْدِئُ يَا مُعِيدُ يَا شَهِيدُ يَا مُحْسِنُ يَا مُجْمِلُ يَا مُنْعِمُ يَا مُفْضِلُ يَا قَابِضُ يَا بَاسِطُ يَا هَادِي،

و از اهل طاعتت به سويت، و از تو مى خواهم تمام آنچه را كه يكى از بندگان شايسته ات از تو درخواست كرده درخواست شرافت افزايى كه مردود نشده و مى خوانمت به آنچه تو را بدان خوانده اند، خواندنى كه اجابت شده و به نوميدى نرسيده، اى خدا اى بخشنده، اى مهربان، اى بردبار، اى كريم، اى بزرگ اى باشكوه، اى بخشنده، اى زيبا، اى سرپرست، اى كارگشا، اى برگيرنده لغزش ها، اى پناه ده، اى آگاه، اى روشنى بخش، اى نابود كننده، اى والا مقام، اى چرخاننده، اى دگرگون ساز، اى بزرگ، اى توانا، اى بينا، اى ستايش پذير، اى نيكوكردار، اى پاكى، اى پاك، اى چيره اى پيدا، اى پنهان، اى پرده پوش، اى فراگير، اى توانمند، اى نگهبان، اى بزرگمنش، اى نزديك، اى مهرورز، اى ستوده اى بزرگوار، اى آغازگر، اى بازگرداننده، اى گواه، اى احسان كننده، اى زيبايى بخش، اى عطا بخش، اى فزونى بخش، اى گيرنده، ای دهنده، اى هدايت گر،

يَا مُرْسِلُ يَا مُرْشِدُ يَا مُسَدِّدُ يَا مُعْطِي يَا مَانِعُ يَا دَافِعُ يَا رَافِعُ يَا بَاقِي يَا وَاقِي يَا خَلاقُ يَا وَهَّابُ يَا تَوَّابُ يَا فَتَّاحُ يَا نَفَّاحُ يَا مُرْتَاحُ يَا مَنْ بِيَدِهِ كُلُّ مِفْتَاحٍ يَا نَفَّاعُ يَا رَءُوفُ يَا عَطُوفُ يَا كَافِي يَا شَافِي يَا مُعَافِي يَا مُكَافِي يَا وَفِيُّ يَا مُهَيْمِنُ يَا عَزِيزُ يَا جَبَّارُ يَا مُتَكَبِّرُ يَا سَلامُ يَا مُؤْمِنُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا نُورُ يَا مُدَبِّرُ يَا فَرْدُ يَا وِتْرُ يَا قُدُّوسُ يَا نَاصِرُ يَا مُونِسُ يَا بَاعِثُ يَا وَارِثُ يَا عَالِمُ يَا حَاكِمُ يَا بَادِي يَا مُتَعَالِي يَا مُصَوِّرُ يَا مُسَلِّمُ يَا مُتَحَبِّبُ يَا قَائِمُ يَا دَائِمُ يَا عَلِيمُ يَا حَكِيمُ يَا جَوَادُ يَا بَارِئُ يَا بَارُّ يَا سَارُّ يَا عَدْلُ يَا فَاصِلُ يَا دَيَّانُ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ ،

اى فرستنده، اى ارشاد كننده، اى استوارساز، اى عطا كننده، اى منع كننده، اى دفع كننده، اى بلندى بخش، ای هميشگى، اى نگهدار، اى آفريننده اى بسيار بخشنده، اى توبه پذير، اى كارگشا، اى فراوان دهنده، اى نشاط آفرين، اى آن كه هر كليدى به دست اوست اى بسيار سود رسان، اى مهرورز، اى عطوف، اى بسنده، اى شفابخش، اى عافيت بخش، اى پاداش دهنده، اى وفاكننده، اى سلطه گر اى با عزّت، اى جبران كننده، اى بزرگمنش، اى سلام، اى ايمنى بخش، اى يكتا، اى بى نياز، اى نور، اى تدبيرگو، اى فرو، اى تك، اى قدوس، اى ياور، اى همدم، اى برانگيزنده، اى وارث، اى دانا، اى فرمان ده، اى آغازگر، اى برتر، ای صورتگر، اى سلامتى بخش، اى دوستی ورز، اى پايدار، اى هميشه، اى دانا، اى فرزانه، اى بخشنده، اى آفريننده، اى نيكوكار، اى شادى افزا اى دادگر، اى داور، اى جزادهنده، اى پرمهر، اى منّت گذار،

يَا سَمِيعُ يَا بَدِيعُ يَا خَفِيرُ يَا مُعِينُ [مُغَيِّرُ] يَا نَاشِرُ يَا غَافِرُ يَا قَدِيمُ يَا مُسَهِّلُ يَا مُيَسِّرُ يَا مُمِيتُ يَا مُحْيِي يَا نَافِعُ يَا رَازِقُس يَا مُقْتَدِرُ [مُقَدِّرُ] يَا مُسَبِّبُ يَا مُغِيثُ يَا مُغْنِي يَا مُقْنِي يَا خَالِقُ يَا رَاصِدُ يَا وَاحِدُ يَا حَاضِرُ يَا جَابِرُ يَا حَافِظُ يَا شَدِيدُ يَا غِيَاثُ يَا عَائِدُ يَا قَابِضُ يَا مَنْ عَلا فَاسْتَعْلَى فَكَانَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى يَا مَنْ قَرُبَ فَدَنَا وَ بَعُدَ فَنَأَى وَ عَلِمَ السِّرَّ وَ أَخْفَى يَا مَنْ إِلَيْهِ التَّدْبِيرُ وَ لَهُ الْمَقَادِيرُ وَ يَا مَنِ الْعَسِيرُ عَلَيْهِ سَهْلٌ يَسِيرٌ يَا مَنْ هُوَ عَلَى مَا يَشَاءُ قَدِيرٌ يَا مُرْسِلَ الرِّيَاحِ يَا فَالِقَ الْإِصْبَاحِ يَا بَاعِثَ الْأَرْوَاحِ يَا ذَا الْجُودِ وَ السَّمَاحِ يَا رَادَّ مَا قَدْ فَاتَ يَا نَاشِرَ الْأَمْوَاتِ يَا جَامِعَ الشَّتَاتِ،

اى شنوا، اى پديدآور، اى پشتيبان، اى ياور، اى زندگى بخش مردگان، اى آمرزنده، اى ديرينه، اى آسانى بخش، اى هموار كننده، اى ميراننده، اى زنده كننده، اى سودبخش، اى روزى بخش، اى قدرتمند، اى سبب ساز اى فريادرس، اى بی نيازكننده، اى داراى بخش، اى آفريننده، اى در كمين، اى يگانه، اى حاضر، اى جبران كننده، اى نگهدار، اى استوار، اى فريادرس، اى بازگرداننده، اى گيرنده، اى كه بلندى جست و بر فراز آمد، آمد، پس در چشم انداز برتر جاى گرفت، اى آن كه نزديك شد پس در كنار آمد، و دور شد پس نايافتنى شد، و نهان و ناپيداتر را دانست، اى آن كه تدبير امور با اوست و اندازه ها به دست او، اى آن كه هر هر دشوارى بر اوس حل و آسان است، اى آن كه بر هرچه بخواهد تواناست، اى فرستنده بادها، اى پديدآوردنده روشنى بامداد، اى برانگيزنده ارواح، اى صاحب جود و بخشش، اى بازگرداننده آنچه از دست رفته، اى زنده كننده مردگان، اى گردآوردنده پراكنده ها،

يَا رَازِقَ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ وَ يَا فَاعِلَ مَا يَشَاءُ كَيْفَ يَشَاءُ وَ يَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ يَا حَيّا حِينَ لا حَيَّ يَا حَيُّ يَا مُحْيِيَ الْمَوْتَى يَا حَيُّ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَا إِلَهِي وَ سَيِّدِي صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ وَ بَارَكْتَ وَ رَحِمْتَ [تَرَحَّمْتَ ] عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ وَ ارْحَمْ ذُلِّي وَ فَاقَتِي وَ فَقْرِي وَ انْفِرَادِي وَ وَحْدَتِي وَ خُضُوعِي بَيْنَ يَدَيْكَ وَ اعْتِمَادِي عَلَيْكَ وَ تَضَرُّعِي إِلَيْكَ،

اى روزی بخش بى حساب به هركه خواهى، اى انجام دهنده آنچه خواهى هرگونه كه خواهى، اى صاحب بزرگى و بزرگوارى، اى زنده به خو پاينده، اى زنده آنگاه كه نباشد زنده، ای زنده كننده مردگان، اى زنده اى كه معبودى جز تو نيست، پديد آورنده آسمان ها و زمين، اى خداى من وآقاى من، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و بر محمّد و خاندان محمّد رحمت فرست، و بر محمّد و خاندان محمّد بركت فرست، آنچنان كه درود و بركت و رحمت خويش را بر ابراهيم و خاندان ابراهيم فرستادى، به يقين كه ستوده و بزرگوارى و رحمت آر بر خوارى و ندارى، و تهيدستى من، و بر تك بودن و تنهايى و فروتنى من در برابرت، و بر اعتمادم بر تو، و زارى ام به درگاهت،

أَدْعُوكَ دُعَاءَ الْخَاضِعِ الذَّلِيلِ الْخَاشِعِ الْخَائِفِ الْمُشْفِقِ الْبَائِسِ الْمَهِينِ الْحَقِيرِ الْجَائِعِ الْفَقِيرِ الْعَائِذِ الْمُسْتَجِيرِ الْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ الْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ الْمُسْتَكِينِ لِرَبِّهِ دُعَاءَ مَنْ أَسْلَمَتْهُ ثِقَتُهُ [نَفْسُهُ ] وَ رَفَضَتْهُ أَحِبَّتُهُ وَ عَظُمَتْ فَجِيعَتُهُ دُعَاءَ حَرِقٍ حَزِينٍ ضَعِيفٍ مَهِينٍ بَائِسٍ مُسْتَكِينٍ بِكَ مُسْتَجِيرٍ اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ مَلِيكٌ وَ أَنَّكَ مَا تَشَاءُ مِنْ أَمْرٍ يَكُونُ وَ أَنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ وَ أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ هَذَا الشَّهْرِ الْحَرَامِ وَ الْبَيْتِ الْحَرَامِ وَ الْبَلَدِ الْحَرَامِ وَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ وَ الْمَشَاعِرِ الْعِظَامِ وَ بِحَقِّ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ يَا مَنْ وَهَبَ لِآدَمَ شَيْثا،

تو را میخوانم، خواندن آن فروتن خوار خاشع ترسان بيمناك بينواى پست ناچيز گرسنه نادار پناهنده پناه جوى، معترف به گناه، آمرزش خواه از گناه، درمانده به درگاه پروردگارش، مى خوانمت خواندن آن كه معتمدانش او را واگذاشته اند و دوستانش او را ترگ گفته اند، و درد جانگاهش بزرگ شده، می خوانمت خواندن آن دلسوخته غمگين ناتوان بى مقدار بینواى درمانده پناه جو، خدايا! از تو درخواست میكنم به حق اينكه فرمانروايى، و آنچه بخواهى مى شود، و بر آنچه بخواهى توانايى، و از تو درخواست مى كنم به احترام اين ماه محترم و خانه محترم، و شهر محترم و ركن و مقام و مشاعر بزرگ، و به حق پيامبرت محمّد كه بر او و خاندانش سلام، اى آن كه به آدم شيث را بخشيد،

وَ لِإِبْرَاهِيمَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَا مَنْ رَدَّ يُوسُفَ عَلَى يَعْقُوبَ وَ يَا مَنْ كَشَفَ بَعْدَ الْبَلاءِ ضُرَّ أَيُّوبَ يَا رَادَّ مُوسَى عَلَى أُمِّهِ وَ زَائِدَ الْخِضْرِ فِي عِلْمِهِ وَ يَا مَنْ وَهَبَ لِدَاوُدَ سُلَيْمَانَ وَ لِزَكَرِيَّا يَحْيَى وَ لِمَرْيَمَ عِيسَى يَا حَافِظَ بِنْتِ شُعَيْبٍ وَ يَا كَافِلَ وَلَدِ أُمِّ مُوسَى [عَنْ وَالِدَتِهِ ] أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا وَ تُجِيرَنِي مِنْ عَذَابِكَ وَ تُوجِبَ لِي رِضْوَانَكَ وَ أَمَانَكَ وَ إِحْسَانَكَ وَ غُفْرَانَكَ وَ جِنَانَكَ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَفُكَّ عَنِّي كُلَّ حَلْقَةٍ بَيْنِي وَ بَيْنَ مَنْ يُؤْذِينِي،

و به ابراهيم اسماعيل و اسحق را، و اى آن كه يوسف را به يعقوب بازگرداند، و ای آن كه بدحالى ايّوب را پس از آزمون برطرف ساخت، اى بازگرداننده موسى به مادرش و فزونى بخش دانش خضر، اى آن كه سليمان را به داود بخشيد، و يحيى را به زكريا، و عيسى را به مريم، اى نگهدار دختر شعيب، اى سرپرست فرزند مادر موسى، از تو مى خواهم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و همه گناهان مرا بيامرزى، و از عذابت پناهم دهى، و مرا مستوجب خشنودى و ايمنى و احسان و آمرزش و بهشت خويش قرار دهى، و از تو درخواست میكنم هر حلقه اى كه ميان من و آزاردهنده من است

وَ تَفْتَحَ لِي كُلَّ بَابٍ وَ تُلَيِّنَ لِي كُلَّ صَعْبٍ وَ تُسَهِّلَ لِي كُلَّ عَسِيرٍ وَ تُخْرِسَ عَنِّي كُلَّ نَاطِقٍ بِشَرٍّ وَ تَكُفَّ عَنِّي كُلَّ بَاغٍ وَ تَكْبِتَ [عَنِّي ] كُلَّ عَدُوٍّ لِي وَ حَاسِدٍ وَ تَمْنَعَ مِنِّي كُلَّ ظَالِمٍ وَ تَكْفِيَنِي كُلَّ عَائِقٍ يَحُولُ بَيْنِي وَ بَيْنَ حَاجَتِي وَ يُحَاوِلُ أَنْ يُفَرِّقَ بَيْنِي وَ بَيْنَ طَاعَتِكَ وَ يُثَبِّطَنِي عَنْ عِبَادَتِكَ يَا مَنْ أَلْجَمَ الْجِنَّ الْمُتَمَرِّدِينَ وَ قَهَرَ عُتَاةَ الشَّيَاطِينِ وَ أَذَلَّ رِقَابَ الْمُتَجَبِّرِينَ وَ رَدَّ كَيْدَ الْمُتَسَلِّطِينَ عَنِ الْمُسْتَضْعَفِينَ أَسْأَلُكَ بِقُدْرَتِكَ عَلَى مَا تَشَاءُ وَ تَسْهِيلِكَ لِمَا تَشَاءُ كَيْفَ تَشَاءُ أَنْ تَجْعَلَ قَضَاءَ حَاجَتِي فِيمَا تَشَاءُ.

باز كنى، و هر سختى را برايم آسان نمايى، و هر مشكلى را برايم هموار كنى، و زبان هر بدگوى از من را ناگويا سازى، و هر متجاوزى را از من بازدارى، و هر دشمن و حسود بر من را نابود نمايى، و هر ستمگرى را از من بازدارى، و مرا از هر مانعى كه بين من و حاجتم حايل مى شود، و مى خواهد بين من و طاعتت جدايى اندازد، و از عبادتت بازدارد كفايت فرمايى، ای آن كه پريان سركش را مهار نمودى و شياطين متكبّر را مقهور ساختى، و گردن گردنكشان را به خاك ذلّت افكندى، و بدانديشی چيره جويان را از مستضعفان بازگرداندى، از تو می خواهم با قدرتت بر هرچه مى خواهى، و آسان نمودنت هرچه را بخواهى به هرگونه كه بخواهى اينكه برآوردن حاجتم را در زمره آنچه می خواهى قرار دهى.
سپس بر زمين سجده كن و دو طرف رخسار خود را بر خاك بگذار و بگو:

اللَّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّي وَ فَاقَتِي وَ اجْتِهَادِي وَ تَضَرُّعِي وَ مَسْكَنَتِي وَ فَقْرِي إِلَيْكَ يَا رَبِّ.

خدايا! براى تو سجده كردم، و به تو ايمان آوردم، پس رحمت آور بر خوارى ام، و تنگدستى ام، و كوششم، و رازى ام، و درماندگى ام، و نيازم به سويت اى پروردگار من.
و بكوش كه ديده هايت اشك ريزان باشد، هرچند به اندازه سر سوزن، كه اين خود نشانه برآورده شدن دعاست.

منبع:موسسه فرهنگی دارالعرفان

روز عرفه نهمین روز از ماه ذی الحجه است که اعمال مخصوص خودش را دارد. حاجیان در این روز در بیابانی نزدیک شهر مکّه به نام «عرفات» دور هم جمع می‏شوند و از ظهر تا بعد از غروب آفتاب، باید در آنجا بمانند. روز عرفه، روز دعا و نماز و راز و نیاز با خداست، روز بخشیده شدن گناهان است. بسیاری از گناهان در روز عرفه بخشیده می‏شود.

اعمال شب و روز عرفه به شرح ذیل می باشد:

اعمال شب عرفه

شب نهم از شب های متبرک و شب مناجات با قاضی الحاجات است و توبه در آن شب مقبول و دعا در آن مستجاب است. و کسی که آن شب را به عبادت بسر آورد اجر صد و هفتاد سال عبادت را دارد. برای شب عرفه چند عمل وارد شده است:

1- دعایی که که روایت شده هر کس آن را در شب عرفه یا در شب های جمعه بخواند خداوند او را بیامرزد:

«اَللّهُمَّ یا شاهِدَ کُلِّ نَجْوی وَ مَوْضِعَ کُلِّ شَکْوی وَ عالِمَ کُلِّ خَفِیَّةٍ وَ مُنْتَهی کُلِّ حاجَةٍ یا مُبْتَدِئاً بالنعمِ علی العِباد..»

(برای مشاهده متن ،ترجمه و صوت دعا کلیک نمایید.)

 

2- تسبیحات عشر را که در اعمال “روز عرفه” آمده است را هزار مرتبه خوانده شود.

«سُبحانَ اللهِ قبلَ کل احد و سبحان الله بعد کل احد…»

(برای مشاهده متن ،ترجمه و صوت دعا کلیک نمایید.)

 

3- دعاء اللّهُمَّ مَنْ تَعَبَّاَ وَ تَهَیَّاَ را که در روز عرفه و شب و روز جمعه نیز وارد است، خوانده شود.

(برای مشاهده متن ،ترجمه و صوت دعا کلیک نمایید.)

4- زیارت امام حسین علیه السلام و زمین کربلا و ماندن در آنجا تا روز عید تا آنکه از شر آن سال نگاه داشته شود.

(برای مشاهده متن ،ترجمه زیارت امام حسین از راه دور کلیک نمایید.)

(برای مشاهده متن ،ترجمه و صوت زیارت امام حسین در شب عید قربان کلیک نمایید.)

(برای مشاهده پاورپوینت آداب زیارت امام حسین علیه السلام کلیک نمایید.)

(برای مشاهده زیارتنامه امام حسین علیه السلام همراه صوت کلیک نمایید.)

 

اعمال روز عرفه

روایت شده از امام زین العابدین علیه السلام که در روز عرفه شنید صدای سائلی را که از مردم درخواست کمک می نمود، امام به او فرمود: وای بر تو آیا از غیر خدا درخواست می کنی در این روز و حال آنکه امید می رود در این روز برای بچه های در شکم آنکه فضل خدا شامل حا ل آنها شود و سعید شوند.

برای این روز اعمالی ذکر شده است:

1- غسل که مستحب است قبل از زوال انجام شود.

2- زیارت امام حسین علیه السلام، که از هزار حج و هزار عمره و هزار جهاد بالاتر است و احادیث، در کثرت فضیلت زیارت آن حضرت در این روز متواتر است و اگر کسی توفیق یابد که در این روز در تحت قُبّه مقدّسه آن حضرت باشد ثوابش کمتر از کسی که در عرفات است نیست بلکه زیاده و مقدم است.

3- بعد از نماز عصر پیش از آن که مشغول به خواندن دعاهای عرفه شود در زیر آسمان دو رکعت نماز بجا آورد و نزد حق تعالی به گناهان خود اعتراف و اقرار کند تا به ثواب عرفات رستگار شود و گناهانش آمرزیده گردد. پس چون وقت زوال شد زیر آسمان رَوَد و نماز ظهر و عصر را با رکوع و سجود نیکو به عمل آورد و چون فارغ شود دو رکعت نماز اقامه کند. در رکعت اوّل بعد از حمد، توحید و در دوم بعد از حمد، قُل یا اَیُّهَا الْکافِروُنَ خوانده شود. و بعد از آن چهار رکعت نماز گزارد که در هر رکعت بعد از حمد، توحید پنجاه مرتبه بخواند. که این نماز، همان نماز حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام است.

4- شیخ کفعمی در مصباح فرموده مستحب است روزه روز عرفه برای کسی که ضعف پیدا نکند و مانع دعا خواندن او نشود.

5- تسبیحات حضرت رسول صَلَّی اللهِ عَلِیهِ وَ آله در روز عرفه که در ذیل می آید:

(برای مشاهده متن ،ترجمه و صوت دعا کلیک نمایید.)

سُبْحانَ الَّذی فِی السَّمآءِ عَرْشُهُ سُبْحانَ الَّذی فِی الْاَرْضِ حُکْمُهُ

منزه است خدایی که در آسمان است عرش او منزه است خدایی که در زمین است فرمان و حکمش

سُبْحانَ الَّذی فِی الْقُبوُرِ قَضآؤُهُ سُبْحانَ الَّذی فِی الْبَحْرِ سَبیلُهُ

منزه است خدایی که در گورها قضا و فرمانش جاری است منزه است خدایی که در دریا راه دارد

سُبْحانَ الَّذی فِی النّارِ سُلْطانُهُ سُبْحانَ الَّذی فِی الْجَنَّةِ رَحْمَتُهُ

منزه است خدایی که در آتش دوزخ سلطنتش موجود است منزه است خدایی که در بهشت رحمت او است

سُبْحانَ الَّذی فِی الْقِیمَةِ عَدْلُهُ سُبْحانَ الَّذی رَفَعَ السَّمآءَ سُبْحانَ

منزه است خدایی که در قیامت عدل و دادش برپا است منزه است خدایی که آسمان را بالا برد منزه است خدایی

الَّذی بَسَطَ الاْرْضَ سُبْحانَ الَّذی لا مَلْجَاَ وَلا مَنْجا مِنْهُ اِلاّ اِلَیْهِ

که زمین را گسترد منزه است خدایی که ملجا و پناهی از او نیست جز بسوی خودش

پس بگو سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَکْبَرُ صد مرتبه

6- سوره توحید صد مرتبه و آیة الکرسی صد مرتبه و صلوات بر محمّد و آل محمّد صد مرتبه خوانده شود و دعای ذیل ده مرتبه خوانده شود:

لااِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیی وَ یُمیتُ

معبودی جز خدا نیست یگانه ای که شریک ندارد پادشاهی خاص او است و از آن او است حمد زنده کند و بمیراند

وَیُمیتُ وَیُحْیی وَهُوَ حَیُّ لا یَموُتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلی کُلِّشَیْءٍ قدیرٌ

و بمیراند و زنده کند و او است زنده ای که نمیرد هرچه خیر است بدست او است و او بر هر چیز توانا است.

ده مرتبه: اَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذی لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ اَتوُبُ اِلَیْهِ

آمرزش خواهم از خدایی که معبود بحقی جز او نیست که زنده و پاینده است و بسویش توبه کنم

ده مرتبه: یا اَللّهُ

اى خدا

ده مرتبه: یا رَحْمنُ

اى بخشاينده

ده مرتبه: یا رَحیمُ

اى مهربان

ده مرتبه: یا بَدیعَ السَّمواتِ وَالاْرْضِ یا ذَاالْجَلالِ وَالْاِکْرامِ

اى آفريننده آسمانها و زمين اى صاحب جلالت و بزرگوارى

ده مرتبه یا حَیُّ یا قَیُّومُ

اى زنده و پاينده

ده مرتبه: یا حَنّانُ یا مَنّانُ

اى بخشنده اى نعمت دهنده

ده مرتبه: یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ

اى كه نيست معبود به حقى جز ذات مقدست

ده مرتبه: امینَ

آمين

سپس بگو:

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ یا مَنْ هُوَ اَقْرَبُ اِلَیَّ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ یا

خدایا از تو خواهم ای کسی که او نزدیکتر است به من از رگ گردن ای

مَنْ یَحوُلُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ یا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْاَعْلی وَبِالْاُفُقِ

که حائل شود میان انسان و دلش ای که او در دیدگاه اعلی است و در افق

الْمُبینِ یا مَنْ هُوَ الرَّحْمنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوی یا مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ

آشکاری است ای که او بخشاینده است و بر عرش استیلا دارد ای که نیست مانندش

شَیْءٌ وَ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ محمد

چیزی و او شنوا و بینا است از تو خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد.

و بخواه حاجت خود را که برآورده خواهد شد انشاءالله تعالی.

7- ذکر صلوات از حضرت صادق علیه السلام

پس بخوان این صَلَوات را که از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر که بخواهد مسرور کند محمّد و آل محمّد را در صَلَوات بر ایشان بگوید:

اَللّهُمَّ یا اَجْوَدَ مَنْ اَعْطی وَ یا خَیْرَ

خدایا ای بخشنده ترین عطابخشان و ای بهترین

مَنْ سُئِلَ وَیا اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ فِی

درخواست شدگان و ای مهربانترین کسی که از او مهربانی جویند خدایا درود فرست بر محمد و آلش در

الْاَوَّلینَ وَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ فِی الّْاَخِرینَ وَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ

زمره پیشینیان و درود فرست بر محمد و آلش در زمره پسینیان و درود فرست بر محمد

و آلِهِ فِی الْمَلاَءِ الْاَعْلی وَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ فِی الْمُرْسَلینَ

و آلش در ساکنین عالم بالا و درود فرست بر محمد و آلش در زمره مرسلین

اَللّهُمَّ اَعْطِ مُحَمَّداً وَآلَهُ الْوَسیلَةَ وَالْفَضیلَةَ وَالشَّرَفَ وَالرِّفْعَةَ

خدایا عطا کن به محمد و آلش مقام وسیله و فضیلت و شرف و رفعت

وَالدَّرَجَةَ الْکَبیرَةَ اَللّهُمَّ اِنّی آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ

و درجه بلند خدایا من ایمان آوردم به محمد صلی الله علیه و آله

وَلَمْ اَرَهُ فَلا تَحْرِمْنی فِی الْقِیمَةِ رُؤْیَتَهُ وَارْزُقْنی صُحْبَتَهُ وَ تَوَفَّنی

با اینکه او را ندیده ام پس در روز قیامت از دیدارش محرومم مفرما و مصاحبت و همنشینی او را روزیم فرما

عَلی مِلَّتِهِ وَاسْقِنی مِنْ حَوْضِهِ مَشْرَباً رَوِیّاً سآئِغاً هَنَّیئاً لا اَظْمَاءُ

و بر کیش او بمیرانم و بنوشانم از حوض او (حوض کوثر) نوشاندنی سیراب و جانبخش و گوارا که

بَعْدَهُ اَبَداً اِنَّکَ عَلی کُلِّشَیْءٍ قَدیرٌ اَللّهُمَّ اِنّی آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ صَلَّی

پس از آن هرگز تشنه نشوم که براستی تو بر هرچیز توانایی خدایا من ایمان آورده ام به محمد صلی

اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَلَمْ اَرَهُ فَعَرَّفْنی فِی الْجِنانِ وَجْهَهُ اَللّهُمَّ بَلِّغْ مُحَمَّداً

الله علیه وآله و او را ندیدِه ام پس در بهشت رویش را به من نشان ده خدایا برسان به محمد

صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ مِنّی تَحِیَّةً کَثیرَةً وَ سَلاماً.

صلی الله علیه و آله از جانب من تحیتی بسیار و سلامی.

8- دعای ام داود خوانده شود.

(برای مشاهده دعای ام داود همراه صوت کلیک نمایید.)

 

9- این تسبیح را که ثواب آن بسیار است گفته شود:

سُبْحانَ اللّهِ قَبْلَ کُلِّ اَحَدٍ وَسُبْحانَ اللّهِ بَعْدَ کُلِّ اَحَدٍ وَسُبْحانَ اللّهِ مَعَ کُلِّ اَحَدٍ وَسُبْحانَ

منزه باد خدا پیش از هر کس و منزه باد خدا پس از هرکس و منزه باد خدا با هرکس و منزه باد

اللّهِ یَبْقی رَبُّنا ویَفْنی کُلُّ اَحَدٍ وَسُبْحانَ اللّهِ تَسْبیحاً یَفْضُلُ تَسْبیحَ

خدا که باقی ماند پروردگار ما و فانی شود هرکس و منزه باد خدا تنزیهی که فزونی گیرد بر تسبیح

الْمُسَبِّحینَ فَضْلاً کَثیراً قَبْلَ کُلِّ اَحَدٍ وَسُبْحانَ اللّهِ تَسْبیحاً یَفْضُلُ

تسبیح گویان فزونی بسیاری پیش از هرکس و منزه باد خدا تنزیهی که فزونی گیرد بر

تَسْبیحَ الْمُسَبِّحینَ فَضْلاً کَثیراً بَعْدَ کُلِّ اَحَدٍ وَسُبْحانَ اللّهِ تَسْبیحاً

تسبیح تسبیح گویان فزونی بسیاری پس از هرکس و منزه باد خدا تنزیهی که

یَفْضُلُ تَسْبیحَ الْمُسَبِّحینَ فَضْلاً کَثیراً مَعَ کُلِّ اَحَدٍ وَ سُبْحانَ اللّهِ تَسْبیحاً یَفْضُلُ تَسْبیحَ الْمُسَبِّحِینَ

فزونی گیرد بر تسبیح تسبیح گویان فزونی بسیار با هر کس، و منزه باد خدا تنزیهی که فزونی گیرد بر تسبیح تسبیح گویان

فَضْلاً کَثیراً لِرَبِّنَا الْباقی وَیَفْنی کُلُّ اَحَدٍ وَسُبْحانَ اللّهِ تَسْبیحاً لا یُحْصی وَلا یُدْری وَلا یُنْسی وَلا

برتری بسیاری برای پروردگار ما که باقی ماند و جز او فانی شودهر کس و منزه باد خدا تنزیهی که به شماره در نیاید و دانسته نشود و فراموش نگردد و

یَبْلی وَلا یَفْنی وَلَیْسَ لَهُ مُنْتَهی وَسُبْحانَ اللّهِ تَسْبیحاً یَدوُمُ

کهنه نشود و فنا نپذیرد و انتهایی برایش نباشد و منزه باد خدا تنزیهی که دوام داشته باشد

بِدَوامِهِ وَیَبْقی بِبَقآئِهِ فی سِنِی الْعالَمینَ وَشُهوُرِ الدُّهوُرِ وَاَیّامِ

به دوام او و باقی ماند به بقای او در طول سالهای این جهان و سایر جهانیان و ماههای این روزگار و هر روزگار و روزهای

الدُّنْیا وَساعاتِ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ وَسُبْحانَ اللّهِ اَبَدَ الْاَبَدِ وَمَعَ الْاَبَدِ مِمّا

دنیا و ساعات شب و روز و منزه باد خدا تا جاویدان است جاوید و همراه با جاوید بدانسان که

لا یُحْصیهِ الْعَدَدُ وَلا یُفْنیهِ الْاَمَدُ وَلا یَقْطَعُهُ الْاَبَدُ و تَبارَکَ اللّهُ

شماره اش نتوان کرد و زمان و مدت آنرا به فنا نکشاند و قطعش نکند ((هرگز)) و بزرگ است خدا

اَحْسَنُ الْخالِقینَ پس بگو: وَالْحَمْدُ لِلّهِ قَبْلَ کُلِّ اَحَدٍ وَالْحَمْدُ لِلّهِ بَعْدَ کُلِّ

بهترین آفریدگان * و ستایش خاص خدا است پیش از هرکس و ستایش از آن او است پس از هر

اَحَدٍ تا آخر دعا لکن بجای هر سُبْحانَ اللّهِ الْحَمْدُلِلّهِ بگو و چون به اَحْسَنُ الْخالِقینَ

بهترین کس * منزه است خدا و ستایش خاص خداست *

 رسیدی بگو: لا اِلهَ اِلا اللّهُ قَبْلَ کُلِّ اَحَدٍ تا به آخر بجای سُبْحانَ اللّهِ

آفریدگان * معبودی نیست جز خدا پیش از هرکس * منزه است خدا

لا اِلهَ اِلا اللّهُ می گوئی

و بعد از آن بگو: وَاللّهُ اَکْبَرُ قَبْلَ کُلِّ اَحَدٍ تا به آخر که بجای

جز او خدایی نیست * و خدا بزرگتر است از توصیف پیش از هر کس *

سُبْحانَ اللّهِ، اَللّهُ اَکْبَرُ می گوئی

منزه است خدا و خدا بزرگتر است از توصیف

10- پس می خوانی دعای:

اَللّهُمَّ مَنْ تَعَبَّاءَ وَتَهَیَّاءَ را که که در اعمال شب جمعه است.

(برای مشاهده متن ،ترجمه و صوت دعا کلیک نمایید.)

 

11- پس بخوان در این روز با خشوع و رقت دعای حضرت علی بن الحسین صلوات الله و سلامه علیه که در صحیفه کامله است و آن دعای چهل و هفتم است و مشتمل است بر جمیع مطالب دنیا و آخرت.

(برای مشاهده متن ،ترجمه دعا کلیک نمایید.)

 

و از جمله دعاهای مشهور این روز دعای حضرت سید الشهداء علیه السلام است بشر و بشیر پسران غالب اسدی روایت کرده اند که پسین روز عرفه در عرفات در خدمت آن حضرت بودیم پس از خیمه خود بیرون آمدند با گروهی از اهل بیت و فرزندان و شیعیان با نهایت تذلل و خشوع پس در جانب چپ کوه ایستادند و روی مبارک را بسوی کعبه گردانیدند و دستها را برابر رو برداشتند مانند مسکینی که طعام طلبد و این دعا را خواندند الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَیسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ وَ لا لِعَطَائِهِ مَانِعٌ وَ لا کصُنْعِهِ صُنْعُ صَانِعٍ وَ هُوَ الْجَوَادُ الْوَاسِعُ فَطَرَ أَجْنَاسَ الْبَدَائِعِ وَ أَتْقَنَ بِحِکمَتِهِ الصَّنَائِعَ لا تَخْفَی عَلَیهِ الطَّلائِعُ وَ لا تَضِیعُ عِنْدَهُ الْوَدَائِع. . .

(برای مشاهده متن ،ترجمه و صوت دعای عرفه امام حسین علیه السلام کلیک نمایید.)

 

12- در آخر روز عرفه این دعا خوانده شود:

یا رَبِّ اِنَّ ذُنُوبی لا تَضُرُّکَ وَاِنَّ مَغْفِرَتَکَ لی لا تَنْقُصُکَ فَاَعْطِنی ما لا

پروردگارا همانا گناهان من زیانی به تو نزند و محققاً آمرزش تو از من نقصانی به تو نرساند پس عطا کن به من

یَنْقُصُکَ وَاغْفِرْ لی ما لایَضُرُّکَ و ایضا بخوان: اَللّهُمَّ لا تَحْرِمْنی خَیْرَ ما

آنچه را نقصانت نرساند و بیامرز برایم آنچه را زیانت نزند * خدایا محرومم مکن از آن خیری که

عِنْدَکَ لِشَرِّ ما عِنْدی فَاِنْ اَنْتَ لَمْ تَرْحَمْنی بِتَعَبی وَ نَصَبی فَلا

نزد تو است بخاطر آن شری که در پیش من است پس اگر تو به رنج و خستگیم رحم نمی کنی پس

تَحْرِمْنی اَجْرَ الْمُصابِ عَلی مُصیبَتِهِ

محرومم مدار از پاداش مصیبت دیده ای بر مصیبتش.

منبع : برگرفته از مفاتیح الجنان، ص 253 , حاج شیخ عباس قمی(ره)

شناسنامه امام محمد باقر علیه السلام

امام محمد باقر علیه السلام در روز جمعه یا دوشنبه یا سه شنبه غره ماه رجب یا سوم ماه صفر سال 57 هجری یا به روایتی دیگر سال 56 هجری، در مدینه به دنیا آمد و در روز دوشنبه هفتم ذی حجه یا ربیع الاول و یا ربیع الاخر سال 114 هجری، در همان شهر بدرود حیات گفت. بنابراین، آن حضرت 57 سال در این جهان زیست. از این مدت چهار سال با جدش امام حسین علیه السلام و پس از وی 35 سال با پدرش زندگی کرد و هیجده سال بقیه عمرش را به تنهایی به سر برد. بنابر روایتی که در کافی از قول امام صادق علیه السلام نقل شده است، وی 19 سال و دو ماه بیش از پدرش زیسته است و در همین دوران، مامت شیعیان را عهده دار بوده است. امام باقر علیه السلام در مدت امامت خود چند صباحی از خلافت ولید بن عبد الملک و نیز خلافت سلیمان بن عبد الملک و عمر بن عبد العزیز و یزید بن عبد الملک را درک کرد و سرانجام در روزگار خلافت هشام بن عبد الملک وفات یافت.

نمایی از زندگانی حضرت امام محمد باقر علیه السلام

فاطمه بنت الحسن علیه السلام مادر باقرالعلوم علیه السلام

کنیه ها و القاب امام محمدباقر علیه السلام

لقب باقر برای امام پنجم علیه السلام

...

فرزندان امام باقر علیه السلام

شیخ مفید در ارشاد می نویسد: امام باقر علیه السلام هفت فرزند داشت. ابو عبد الله جعفر بن محمد، [فرزند بزرگ ایشان]، کنیه امام باقر علیه السلام را به همین علت ابو جعفر می گفتند. فرزند دیگرش عبد الله نام داشت که مادر این دو ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابو بکر بود. دو فرزند دیگر آن حضرت ابراهیم و عبید الله نام داشتند که از مادری به نام ام حکیم، دختر اسد بن مغیره ثقفی زاده شدند. از این دو پسر نسلی به وجود نیامده. علی و زینب دو فرزند دیگر آن حضرت بودند که از مادری کنیز به دنیا آمده اند. ام سلمه هم فرزند دیگر امام بود که او هم از مادری کنیز متولد شده بود. برخی گفته اند: زینب همان ام سلمه بوده است. در کتاب اعلام الوری نیز همین قول آمده است. ابن شهر آشوب در کتاب مناقب، اولاد امام باقر علیه السلام ، را هفت تن دانسته و آنها را مانند شیخ مفید برشمرده است مگر با این تفاوت که عبد الله افطح را نیز جزو فرزندان امام باقر علیه السلام محسوب کرده و گفته است: به جز فرزندان امام صادق علیه السلام ، اولاد امام باقر علیه السلام همگی از دنیا رفتند و نسلی از پس خود به یادگار نگذاشتند.

امام جعفر صادق علیه السلام

سفیر شهید، حضرت علی بن محمد الباقر علیه السلام

دوران امامت امام محمد باقر علیه السلام

در دوران امام باقر علیه السلام، حاکمان اموی به دلیل تعارضات داخلی از نهضت عظیم علمی آن حضرت غافل بودند، ولی این به معنای در امان بودن آن امام نیست; بلکه حجم وسیعی از روایات گویای اوضاع خشونت آمیز آن دوره، و ظلم و تجاوز حاکمان وقت نسبت به دین، مسلمانان و امام آنان است، به گونه ای که امام علیه السلام بارها تقیه می کرد و سرانجام نیز بر سر تعارضات مبنایی با نظام خلافت ظالمانه، توسط هشام به شهادت رسید.

مبارزات سیاسی امام باقر علیه السلام

تحلیل ویژگی های خاصّ زمانه امام باقر علیه السلام

امام و امویان

ضرب سکه ی اسلامی به دستور امام باقر علیه السلام

امام باقر در مبارزه با کج روی های سیاسی

امام باقر علیه السلام و قیام زید بن علی علیه السلام

شکافنده دانش ها

دانش امام باقر علیه السلام نیز همانند دیگر امامان از سر چشمه ی وحی بود، آنان آموزگاری نداشتند و در مکتب بشری درس نخوانده بودند،«جابر بن عبد الله »نزد امام باقر علیه السلام می آمد و از آنحضرت دانش فرا می گرفت و به آن گرامی مکرر عرض می کرد:ای شکافنده ی علوم! گواهی می دهم تو در کودکی از دانشی خدا داد برخورداری. «عبد الله بن عطاء مکی »می گفت:هرگز دانشمندان را نزد کسی چنان حقیر و کوچک نیافتم که نزد امام باقر علیه السلام،«حکم بن عتیبه »که در چشم مردمان جایگاه علمی والایی داشت در پیشگاه امام باقر چونان کودکی در برابر آموزگار بود.

فضایل امام باقر علیه السلام

موضوع پژوهش (1) جای گاه و فعالیت های علمی امام باقر علیه السلام در یک نگاه

نهضت بزرگ علمی امام باقر علیه السلام

امام باقر (علیه السلام) و نشر فرهنگ شیعی

نقش امام باقر(علیه السلام) در بنیان گذاری اجتهاد

سریر آفتاب نگاهی به شیوه علمی و جایگاه شاگردان امام باقر (علیه السلام)

پاسبان فرهنگ اسلام

امام باقر علیه السلام در زمانی زندگی می کرد که از یک­سو، نقل و کتابت احادیث پیامبر ممنوع شده بود و از سوی دیگر، احادیث ساختگی، دهان به دهان می گشت.

فرقه های گوناگون سر برآورده و دین را با سلیقه خود تعریف می کردند. یهودیان و مسلمانانی که یهودی بوده و ناگزیر، اسلام را پذیرفته بودند، دین را به سمت آموزه های تحریف شده یهودی بردند. تجمل و خوشی خواهی در میان مسلمانان رایج شده بود؛ در حالی که بحران اقتصادی گریبان گیر جامعه بود و فضاهای تنگ سیاسی، مزید بر علت. در این میان، امام باقر علیه السلام می کوشید فهم درستی از دین ارائه دهد. احادیث پیامبر و امامان پیشین را احیا کند، از انحرافات جلوگیری نماید و این اهداف، پایه گذاری نهضتی بزرگ را می طلبید که امام باقر علیه السلام با تربیت شاگردانی فراوان از اقصا نقاط جامعه اسلامی به آن همت گماشت و فرزند بزرگوارش، آن را به بار نشاند.

امام باقر علیه السلام مرزبان علوم نبوی

شیوه امام باقر در مبارزه با انحراف

امام باقر علیه السلام و فرق و مذاهب

مبارزات فرهنگی امام باقر علیه السلام

در گزند باد

مناظرات امام محمد باقر علیه السلام

در دوران امامت حضرت باقرعلیه السلام فرقه های مذهبی و گروههای سیاسی و مذهبی متعددی مانند: معتزله، خوارج و مرجئه فعالیت داشتند و امام باقر علیه السلام همچون سدی استوار در برابر نفوذ عقائد باطل آنان ایستادگی می نمود و طی مناظراتی که با سران این گروهها داشت، پایگاههای فکری و عقیدتی آنان را درهم می کوبید و بی پایگی عقائدشان را با دلائل روشن ثابت می کرد.

احتجاجات آن حضرت

احتجاجات امام باقر علیه السلام

مناظرات امام باقر علیه السلام

امام با مخالفان احتجاج می کند

اخلاق و فضایل امام محمد باقر علیه السلام

امام باقر علیه السلام دارای خصال ستوده و مؤدب به آداب اسلامی بود. سیرت و صورتش ستوده بود. پیوسته لباس تمیز و نو می پوشید. در کمال وقار و شکوه حرکت می کرد. متولی صدقات حضرت رسول(ص) و امیرالمؤمنین علی علیه السلام و پدر و جد خود بود و این صدقات را میان بنی هاشم و مساکین و نیازمندان تقسیم می کرد و اداره آنها را از جهت مالی به عهده داشت. امام باقر علیه السلام بسیار گشاده رو و با مؤمنان و دوستان خوش برخورد بود. با همه اصحاب مصافحه می کرد و دیگران را نیز بدین کار تشویق می فرمود. می خواست سنت جدش رسول الله(ص) را در عمل، بین مردم زنده کند و مکارم اخلاقی را به مردم تعلیم نماید.

سیره عملی امام باقر علیه السلام

زندگی اجتماعی امام باقر علیه السلام

سیرة امام باقر علیه السلام راوی سوگ در روایت شکوه

بی کرانه های نیک سیرتی(نگاهی به سیره اخلاقی امام باقر علیه السلام )

سیره اقتصادی امام باقر علیه السلام (تولید، مصرف، امداد)

کراماتی از امام باقر علیه السلام

جوانی از اهل شام در جلسات علمی امام باقر علیه السلام ، زیاد حاضر می شد. روزی پس از پایان جلسه از میان جمع برخاست و گفت: سوگند به خدا من به جهت محبت شما در جلسه حاضر نمی شوم بلکه فقط به خاطر فصاحت و دانش شماست که در این محفل حاضر می شوم. امام لبخند زد و سکوت کرد. چند روز گذشت و خبری از جوان نشد. حضرت جویای حال او شد. یکی از یاران گفت: جوان شامی به شدت بیمار است.

در این هنگام مردی وارد شد، فریاد زد: ای فرزند رسول خدا، جوان شامی دار فانی را وداع گفته و وصیت کرده شما بر جنازه اش نماز بخوانید. امام به سرعت برخاست و فرمود: «وقتی او را غسل دادید بگذارید روی سریر بماند، کفنش نکنید تا من بیایم.»

امام علیه السلام وضو گرفت، دو رکعت نماز خواند و دعا کرد. سپس سر به سجده گذاشت و سجده را طولانی کرد. سپس برخاست و ردای رسول خدا را بر تن کرد و به سمت خانة جوان رفت. زمانی که امام وارد خانه شد، غسل پایان یافته بود، جوان آرام روی سریر خفته بود. امام بالای سر او زانو زد و او را به نام خواند: ناگهان جوان سر بلند کرد و نشست.

کرامات امام باقر علیه السلام

جرعه ای از زلال دریایی!

داستانهایی از امام باقر علیه السلام

تهی دست شده ام و امیدی به دوستانم ندارم. به ناچار نزد امام می روم و او را از حال خود آگاه می کنم. ایشان می فرمایند: بد برادری است، آن برادری که به هنگام ثروت و توانمندی حالت را بپرسد و تو را در نظر داشته باشد ولی زمانی که تهی دست و نیازمند شدی از تو ببرد و سراغت نیاید.

سپس ایشان به خدمتکارشان دستور می دهند تا هفتصد درهم برای من بیاورد. می فرمایند: این مقدار را خرج کن و هرگاه تمام شد و نیاز داشتی، باز مرا از حال خود با خبر ساز.

مسیح پنجم

امام باقر و مرد مسیحی

داستان مسابقه تیراندازی

جدال میان عقل و دل / به بهانه­ ی شهادت امام باقر علیه السلام ؛ هفتم ذی­ الحجة

جرعه هایی از کلام نورانی امام باقر علیه السلام

امام باقر علیه السلام: «ان المؤمنین اذا التقیا فتصافحا، اقبل الله عز و جل علیهما بوجهه و تساقطت عنهما الذنوب کمایتساقط الورق من الشجر» دو مؤمن هرگاه با یکدیگر دیدار کنند و با هم دست دهند،بی تردید خداوند عز و جل به آن دو توجه کند و گناهان آن دو بریزدبسان ریزش برگ از درخت.

امام باقر علیه السلام: «المؤمنون فی تبارهم و تراحمهم وتعاطفهم کمثل الجسد اذا اشتکی تداعی له سائره بالسهر والحمی» مؤمنان در نیکی کردن و مهربانی و دلسوزی نسبت به یکدیگر هم چون یک پیکرند که اگر عضوی از آن دردمند شود دیگر اعضا دربیداری و تب و سوز آن درد همدردی می کنند.

با امام باقر علیه السلام در سایه قرآن

نیایش هایی از امام باقر علیه السلام

مسجد در کلام باقرالعلوم

امام باقر علیه السلام و مسأله مهم نماز جمعه

نویدهای امام محمد باقر علیه السلام در مورد ظهور حضرت مهدی (عج)

برخی از اوصاف شیعیان در کلام باقر العلوم علیه السلام

تأملی روان شناختی در سخنان امام باقر علیه السلام

امام باقر علیه السلام و تربیت فرزند

نگرشهای اقتصادی امام باقر علیه السلام

طبّ گیاهی و خواصّ میوه ها در کلام امام باقر علیه السلام

شهادت حضرت امام محمدباقر علیه السلام

اصحاب و شاگردان امام باقر علیه السلام

شیخ الطائفة، ابو جعفر محمد بن حسن طوسی در کتاب رجال خویش، اصحاب و شاگردان امام باقر علیه السلام را که از آن حضرت نقل حدیث کرده اند 462 مرد و دو زن دانسته است. در میان اصحاب و شاگردان امام باقر علیه السلام برخی از نظر اعتبار و وثاقت مورد اتفاق اهل سنت و امامیه اند، و دسته ای به دلیل گرایشهای عمیق شیعی، در دایره رجال اهل سنت قرار نگرفته، بلکه تنها مورد اعتماد امامیه می باشند.

اصحاب امام باقر علیه السلام

شاگردان امام محمد باقر علیه السلام

یاران مکّی امام محمدباقر علیه السلام

سه تن از اصحاب ایرانی امام محمد باقر علیه السلام

جابر از نزدیک ترین یاران امام باقر علیه السلام

محمد بن مسلم، احیاگر مکتب امام باقر علیه السلام

سلیمان بن خالد

فُضَیل بن یَسار

امام محمد باقر علیه السلام از نگاه دیگران

امام صادق (علیه السلام) در توصیف مقام شامخ عبادی پدر بزرگوار خویش می فرماید: «پدرم، امام محمد باقر علیه السلام، همواره مشغول ذکر خدا بود. هنگام خوردن غذا ذکر خدا می گفت. وقتی با مردم صحبت می کرد از یاد خدا باز نمی ماند و کلمه «لا اله الاّ اللّه» همواره بر زبانش جاری بود. سحرگاهان ما را به عبادت و شب زنده داری تا برآمدن آفتاب فرا می خواند. به آن دسته از اعضای خانواده که قرائت قرآن می دانستند خواندن قرآن را دستور می داد و بقیه را به گفتن ذکر خدا سفارش می نمود.»

«افلح» خدمتکار امام می گوید: «با محمد بن علی (علیه السلام) برای انجام مناسک حج بار سفر بستم. وقتی رسیدیم و امام داخل مسجدالحرام شد و نگاهش به کعبه افتاد، شروع به اشک ریختن کرد. او با صدای بلند می گریست. تا جایی که شگفتی من برانگیخته شد که چرا امام معصوم این گونه می گرید. گفتم: پدر و مادرم فدایت باد! مردم دارند شما را نگاه می کنند. اگر ممکن است کمی آهسته تر گریه کنید. امام فرمود: وای بر تو! چرا صدایم را به گریه بلند نکنم تا شاید مورد بخشایش و مهرورزی پروردگار قرار گیرم و در من نظر لطف کند و فردای رستاخیز به مهربانی و لطفش درآویزم.

سپس مشغول طواف خانه خدا شد و نزد مقام به نماز ایستاد. هنگامی که نمازش پایان یافت، به سجده رفت و آن هنگام که سر از خاکساری درگاه خدا برداشت سجده گاهش از اشک تر شده بود. او در هر شبانه روز یکصد و پنجاه رکعت نماز می گذارد.»

امام علیه السلام در آفاق نگاهها

امام باقر علیه السلام از نگاه دانشمندان اهل سنّت

شهادت امام محمد باقر علیه السلام

کلینی روایت کرده است که امام محمد باقر علیه السلام هشتصد درهم برای تعزیه و ماتم خود وصیت فرمود. از امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده است که پدرم گفت: ای جعفر! از مال من وقفی بکن برای ندبه کنندگان که ده سال در منی در موسم حج بر من گریه کنند، و رسم ماتم را تجدید نمایند و بر مظلومیت من زاری کنند.

و مشهور است که وفات آن حضرت در سال صد و چهاردهم هجرت، و بعضی صد و هفدهم، و بعضی صد و شانزدهم نیز گفته اند، و ماه وفات آن جناب را بعضی ما ذی حجه گفته اند، و بعضی ماه ربیع الاول، و بعضی ما ربیع الآخر. شیخ شهید و دیگران گفته اند که وفات آن حضرت روز دوشنبه هفتم ذی حجه بود.

وصیت امام علیه السلام

شهادت امام باقر علیه السلام

شهادت امام باقر علیه السلام 7 ذی الحجه

امام محمد باقرعلیه السلام در آینه شعر و ادب

این روزها، آسمان مدینه دیگر بار، در پس غروب غم، کز کرده است. بقیع، دوباره سیاه پوشیده است. و باز زخمی عمیق بر جگر شیعه.

این بار، پنجمین ناخدای کشتی ایمان، او که دریا دریا علم، از سینه اش جاری بود و واژه واژه عشق، از نگاهش سرازیر، او که از کلامش وحی می جوشید و از زبانش باران حدیث می بارید، چهره در خاک کشیده است؛ مظلوم و غریب.

نمی دانم چرا سرنوشت اهل بیت رسول صلی الله علیه و آله وسلم را با اشک و خون گره زده اند؟

کوچک بودی که عطش و آتش کربلای بزرگ جدت را دیدی و با آن نگاه کودکانه گریستی؛ آن هنگام که پدرانت را تشنه کام به خاک و خون کشیدند.

سر حسین علیه السلام را بر فراز نیزه ها به تماشا نشستی، تا به وقتش مراسم مرثیه خوانی صحرای عرفات را برای افشاگری بنی امیه وصیت کنی. ماندی تا دردها را روایت کنی و حدیث زخم بگویی.

فقه، تا همیشه وام دار روایت توست. دین، تا هماره مدیون مجاهدت توست.

و حالا، این تویی که در آغوش پدر سجاده نشینت در گوشه ی بقیع، آرام گرفته ای.

دیگر مدینه صدای نافذ تو را نخواهد شنید.

شهادت امام محمد باقر علیه السلام

ساکن خانه وحی

فرصت طلایی گنبد

مغز دانش

بقیــع

کتاب شناسی امام محمد باقر علیه السلام

کتابشناسی امام باقرعلیه السلام

کتاب شناسی باقرالعلوم علیه السلام

لینک های مرتبط

دانشنامه: امام باقر علیه السلام

مجلات: فرهنگ کوثر - تابستان 1384، شماره 62

ویژه نامه: سالروز تخریب قبور ائمه اطهار علیهم السلام در بقیع

منبع:حوزه

 

کتاب ویژگی های زنان شایسته در قرآن مجید نوشته عباسعلی کامرانیان در سال ۱۳۸۸ توسط انتشارات نور قرآن و اهل بیت (علیهم السلام) به چاپ رسیده است. 

کتاب ویژگی های زنان شایسته در قرآن مجید, پی دی اف	۶۷۲.۹۲ کیلوبایت
کتاب ویژگی های زنان شایسته در قرآن مجید, اندروید	۴.۴ مگابایت

منبع:معاونت فرهنگی وتبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم