شهید زقاقی در بخشی از وصیت نامه خون چنین تکان دهنده می نویسد:

“مادرم : زماني که خبر شهادتم را شنيدي گريه نکن ، زمان تشيع و تدفينم گريه نکن ، زمان خواندن وصيت نامه ام گريه نکن ،فقط زماني گريه کن که مردان ما غيرت را فراموش مي کنند و زنان ما عفت را… !! وقتي جامعه ما را بي غيرتي و بي حجابي گرفت مادرم گريه کن که اسلام در خطر است …”

باید بگویم شهید عزیز:آن روز که چنین نوشتی گویا می دانستی دیر زمانی نخواهد پایید که آسمان میهنمان که آن روز ها ،عطر خدا در آن جاری بود ،به جولانگاه شیاطین نامرئی ماهواره های مسمومی آلوده خواهد شد که هر کدام از گوشه ای از دنیا ،حیای زنان ما و غیرت مردانمان را به نشانه خواهند رفت و ما خوش دل و خوش خیال تر از همیشه …

مردانی که دیروز جوشش خون آنها تمام دنیا را از دست یازیدن به خاک ایران و ناموس ایرانیان نا امید می کرد چه ساده می انگارند که زنان و خواهران و دخترانشان حیا را به حراج گذارند و در عوض آن نگاههای هرزه را گدایی کنند…

نمی دانم چه بر سر مردان و زنان مرز و بومم آمده است…گویی ماهواره ها بسی موفق عمل کرده اند و ما همچنان در خواب غفلتیم…

چرا که غفلت بیش از این نیست که زن ایرانی-که باید سیاهی چادرش و وقار رفتارش پوزه دشمن را به خاک بمالد-در جشنواره ای حضور میابد و با تمام مردان نامحرم و دشمنان قسم خورده ما دیده بوسی می کند…

اندوه این واقعیات بر قلبم سنگینی می کند،گویا نزدیک است از تپش بایستد.

این سوال ،خلوتگاه ذهنم را مرتب مرور می کند :"چرا اینقدر از ارزشهایمان دور شده ایم”

غم نوشت:

1-     با تاسف باید گفت که در جشنواره کن امسال یکی از بازیگران زن ایرانی به عنوان داور حضور یافت و علاوه بر داشتن پوشش بسیار ناشایست با سایر داوران مرد به دست دادن و دیده بوسی پرداخت…

2-     سایت   yahoo این خبر را با آب و تاب تمام و تصاویری که نشان می داد این خانم شروع کننده این اقدام ناروا بوده است،نقل کرد.

3-     بازهم باید بگویم:”بسیار متاسفم“

نوشته:رقیه رحیمی