روزگار عجیبی ست ، دنیای پرفریبی ست.

      در روزگار ما غدیر چه رنگ غریبی دارد ، در این وادی پرهیاهوی زندگی.

      غدیر عیدی قریب اما غریب است که مظلومانه از پی زمانه های متمادی می گذرد و همچنان جز یک لفظ لسانی چیزی از آن باقی نمانده .

      بیاییم در این دنیای پر ادعا نام قریب خم را احیاء کنیم. بیاییم که در این روزگار ، غدیر را مخلصانه معنا کنیم.

      بیاییم که دل پر بغض غدیر خم را که در پس جملات غریب است مرهم بخشیم و آن را  تمنّا کنیم.

      بیایید غریبی علی علیه السلام را در غدیر هویدا کنیم.

     دل پر از غم علی علیه السلام را بعد از غدیر افشاء کنیم.

      ولایت با غدیر معنا شود و غدیر بی ولایت تنها شود.

     ما به ظاهر دل به غدیر داده ایم . عید آن را از سر ذوق و سلیقه خوانده ایم ؛ ورنه هرکس بخواهد بفهمد غدیر چیست باید با خود اندیشد که راز بغض چاه از پس سکوت پر از معنای علی علیه السلام چیست؟

     غدیر امروز ما درک صدای سکوت علی زمانه است، از پس سکوت پر از معنای علی علیه السلام در غدیر خم؛ که بفهمیم صدای سنگین سکوتش از برای چیست؟

     بیاییم سکوت ها  را بشکنیم؛ علی زمانه را پیش دشمن نشکنیم.

     قصد این است درد علی زمانه را بی تکلّف از برای خود و دیگران افشاء کنیم تا صدای سکوتش رنگ گیرد؛ تا که شاید گوشه ای از اشک چشم علی زمانه را در پی گفته هایش معنا کنیم.

     ولایت را در قالب الفاظ دیدن خود فریبی است آشکار،عمق را باید بفهمیم از پس این روزگار.

      غدیر تجلّی بخش نور ولایت محمّد صلی الله علیه و آله و سلم است.

     بعد از غدیر بود که ولایت رنگ باخت و سود جویان را همه پررنگ ساخت…   

فاطمه شاهوردی« طلبه پایه اول»