یک وجب خاک، میانِ کفنم بُگذارید
مرهمی بر بدنِ سینه زنم بُگذارید

   یک وجب خاک، فقط از حرمِ کرب و ‌بلا
   بگذارید، به روی بدنم بُگذارید

      حتما اینگونه کمی بوی حرم می گیرم
      ذره ای کاش، محل بر سخنم بُگذارید

         تا که در قبر، فقط ناله زنم “وای حسین”
         ذره ای تربتِ اعلی … دهنم بُگذارید

            همه جا جار زدم که، وطنم کرب و بلاست
            پس به روی لحدم، از وطنم بُگذارید

               یک وجب پارچه هم هست، که اشک آلود است
               این کمی پارچه را هم به تنم بُگذارید

                  کاش می شد که کمی، تربتِ اعلای بقیع
                  در مزارم، ز غبارِ حسنم بُگذارید

رضا قاسمی