این صفت ناپسند، از زشت‏ ترین رذایل است، بلکه هیچ صفت ناپسندی حتّی کفر و الحاد به پستی آن نیست، زیرا کفر، ستم ملحد بر نفس خویش است، اما «ظلم عظیم» ظلم به خدای متعال و قائل شدن مقام خدایی برای چیزهایی نظیر سنگ، درخت، انسان ناتوان و حتّی حیوان است. مقام خداوند والاست و از آنچه شرک ‏پیشگان می‏گویند، مبرّاست. از این‏رو، خدا، شرک را «ظلم عظیم» خوانده است. خدای متعال می‏فرماید:

     «وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يعِظُهُ يا بُنَي لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ»(لقمان/13)

    و آن هنگام، لقمان در مقام اندرز به پسرش گفت: پسرم به خدا شرک مورز که ستمی بزرگ است.

     این صفت ناپسند، زمینه آمرزش را از بین می‏برد و هر کس مشرک بمیرد، خدا، او را نمی‏آمرزد و دلیلش، چنان که از قرآن فهمیده می‏شود، عدم قابلیت اوست. خدای متعال می‏فرماید:

     «إِنَّ اللَّهَ لَا يغْفِرُ أَنْ يشْرَكَ بِهِ وَيغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يشَاءُ وَمَنْ يشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا»(النساء/48)

     همانا خدا از شرک ورزیدن به او در نمی‏گذرد و بجز شرک، هر گناه دیگری را برای هر کس که بخواهد می‏بخشد.

     به طور خلاصه، فرد مشرک از همه چیز ساقط است. خدای متعال می‏فرماید:

     «…  وَمَنْ يشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ»(الحج/31)

     … و هر کس به خدا شرک ورزد، مانند آن است که از آسمان درافتد و مرغان، بدنش را با منقار بربایند یا بادی تند او را به مکانی دور در افکند.

صفحات: 1· 2