به نقل از “ندای یک بسیجی”: در گذشته های دور کمتر پیش می آمد که خانم خانه شاغل باشد و با وجود داشتن فرزند کوچک دست از کار نکشد اما وضع موجود جامعه شرایطی را رقم زده که دیگر زنی حاضر نیست کارش را با نگه داشتن فرزندش عوض کند و تحصیل و کار مادر از جمله عواملی است که پای هر کودکی را به مهد کودک باز میکند،نکته حائز اهمیت این است که شکل گیری کودک دقیقا در همین سنین است اما آیا دقت دارید که در مهد کودک ها چه می گذرد؟آیا مهد کودک ها محل مناسبی برای تربیت است؟

تصمیم دارید کودکتان را ثبت نام کنید. وارد مهد کودک که میشوید استقبال گرمی از شما میشود .از شما دعوت میشود تا گشتی در مهد بزنید و مدیر هم از امکانات و غذا و جشن و کلاس های فوق العاده و … میگوید تا خیالتان را راحت کند اما با این همه تعریف و توصیف مدیر نمی توانید ازمهارت و تخصص مربی که قرار است از فرزند شما نگه داری کند مطلع شوید .

در بسیاری از این مهد  کودک  ها علاوه برآموزش رقص به آموزش شنا هم می پردازند که با  دریافت  ماهانه متوسط 20 تا 50 هزار تومان  به  طور عملی «آب بازی» و  گذران  وقت کودک در محیط استخر به صورت مختلط انجام می شود.

اگر کسی گمان کند که با این همه زرق و برق و گزینش والدین و کودکان و شهریه های سر سام آور فرزندشان فردی با کمال و باهوش و هنرمند از آب در می آید خیال باطلی نموده و رویای باطلی را در سر می پروراند چرا که عمده آموزش های ویژه این مهد کودک ها عبارتند از آموزش موسیقی،  سرود، همخوانی، نواختن آلات موسیقی، زبان انگلیسی، سرود انگلیسی، شعر انگلیسی و … انگلیسی!و این یعنی چوب حراج زدن به هویت اسلامی _ایرانی جامعه.

آموزش رقص در مهد کودک ها

در سالهای دور در مهد کودک ها در کنار شعر و بازی و سرگرمی های مختلف ،قرآن کریم را تدریس می دادند اما متاسفانه امروزه عده‌ای عوام، آشنایی روزافزون فرزند خردسالشان با موسیقی، رقص، آواز ‌خوانی و نواختن آلات موسیقی را نوعی رشد، پیشرفت، شکوفایی استعدادها و القای سرور، شادی و نشاط قلمداد می کنند. البته منظور از عوام فقط برخی از والدین نیستند بلکه مسئولان،مدیران،مربیان و مسئولین نظارتی وسیاست گذاران،برنامه نویسان و … هستند که جز موسیقی و آواز برنامه ای برای کودکانی که قرار است فردای جامعه را بسازند، ندارند!

جالب اینکه برخی از این مهد کودک ها هم متعلق به برخی از مجریان سابق یا حال برنامه‌ی کودک در سیما می‌باشد. به طوری که اگر به آن مهد ها سر بزنید گمان میکنید که وارد دیسکو شده اید.صدا به صدا نمی رسد .

مهدکودک‌های واقع در  غرب و شمال  تهران بیشتر  توجه  خود را به  برقراری  ارتباط، موسیقی و  حرکات موزون، سرگرمی و  آموزش زبان های خارجی متمرکز  نموده است.

همچنین در بسیاری از این مهد  کودک  ها علاوه برآموزش رقص به آموزش شنا هم می پردازند که با  دریافت  ماهانه متوسط 20 تا 50 هزار تومان  به  طور عملی «آب بازی» و  گذران  وقت کودک در محیط استخر به صورت مختلط انجام می شود و این ها از نمونه هایی است که موجب میشود در آینده ای نزدیک به معضل حل نشدنی جامعه تبدیل شود.

جشن کریسمس در مهد کودک ها

ماجرا به آموزش رقص و موسیقی و استخرهای مختلط در مهد کودک ها ختم نمی شود بلکه انگار دست هایی در کارند که می خواهند نسلها را فاسد کنند.

در برخی از مهد کودک های خصوصی شهر تهران، همزمان با ایام کریسمس و سال نوی میلادی که یک روز مذهبی مسیحی بودە و سالروز میلاد مسیح می باشد را با شیوه خاص اقلیت های مذهبی و با مشارکت کودکان جشن گرفتند.

برگزاری این جشن همراه با رقص است و لباس این  روزها با روزهای عادی متفاوت است. پوشش  دختران  شبیه  لباس‌های شب زنان است و در بسیاری  از مراسم  آرایش مو  و صورت عادی تلقی می شود؛ برگزاری این جشن ها به  مرور  باعث  ترغیب کودک در سال‌های بعد به  برگزاری مراسم این چنینی و انزجار از مراسم ملی و مذهبی ایران است. جالب اینکه این مشکل امروز جامعه نیست بلکه چند سالی است که این مراسم ها در مهد کودک ها در حال اجرا است و مسئولین ما مانند همیشه سکوت اختیار کرده اند! به راستی مشکل کجاست که اخبار این چنینی پیرامون مهدهای کودک ایرانی پایان نمی یابد؟ چه کسانی به وظایف خود در این حوزه عمل نکرده اند؟

در حال حاضر مدیریت و نظارت بر مهد کودک ها بر عهده سامان بهزیستی است . سازمانی که برخلاف بزرگی وظایف محوله، از ساز و کار و ابزارهای مکفی برای اداره چنین سیستمی برخوردار نیست. بزرگ ترین قصور بهزیستی، عدم صدور اخطار در موضوع حیاتی و رها شده تبیین سیستم آموزشی بومی در زیست بوم خارج از خانه کودکان ایرانی است.

در برخی از مهد کودک های خصوصی شهر تهران، همزمان با ایام کریسمس و سال نوی میلادی که یک روز مذهبی مسیحی بودە و سالروز میلاد مسیح می باشد را با شیوه خاص اقلیت های مذهبی و با مشارکت کودکان جشن گرفتند

در نظام نامه قانونی فعلی، به طور کلی چیزی به جز لیستی از کارهای خوب و بد یافت نمی شود و واضح است که با این وضعیت مدیر هر مهدکودکی می تواند بر اساس سلیقه و اصول شخصی خود، مبادرت به راه اندازی سیستم آموزشی نماید. این گونه میشود که در مهد کودک ها شاهد چنین رفتارهای تربیتی هستیم بنابراین این اشکال وارد است که در امر مهم تربیت کودکان تاکنون «هیچ» برنامه مدونی ارائه داده نشده و اتفاقا به واسطه این سهل انگاری عظیم راه را برای نفوذ دشمن هموار نیز ساخته ایم.

چه باید کرد؟

آنچه در حال حاضر واضح است کوچک بودن اندازه «سازمان بهزیستی کشور» برای مدیریت پروژه کلان سرپرستی محتوای آموزشی مهدهای کودک کشور است. لذا راه حل اول ادامه طرح بازگشت مدیریت مهدهای کودک کشور به زیرمجموعه وزارت آموزش و پرورش است.    اقدام ضروری بعدی تهیه نظامنامه قانونی مهدهای کودک است. علاوه بر تصحیح قوانین تاسیس مهد کودک، لازم است سیستمی نیز برای نظارت بر این مراکز با حساسیت کافی ابداع شود. چرا که به طور معمول امکان پایش حداقلی برنامه های اجرا شده در مهدهای کودک برخلاف مدارس، برای والدین کودکان وجود ندارد. در صورت محقق شدن این چشم انداز امیدواریم که وضعیت مهدکودک های ایران به گونه ای شود که تنها والدینی که مجبور به سپردن کودکان شان به مهد هستند فرزندانشان را به مهد نسپارند و آن محیط آموزشی که انتظارش می رود فراهم شود در غیر این صورت باید منتظر نسل آینده سازی باشیم که جامعه را به تباهی خواهند کشید.