نرم افزار عطر بهشت (سبک زندگی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها)

از آنجايى كه روح از عالم مجردات بوده و از موطن اصلى خود، به نظام مادى و دنياى خاكى هبوط كرده است؛ با مرگ، به سوى عالمى كه از سنخ عالم روح و موطن اصلیاش است، قدم برمی دارد.

قرآن كريم از مرگ با عنوان «توفّى» ياد كرده است.[1] اين واژه در لغت، به معناى «گرفتن چيزى به طور تمام و كمال» است؛ به عبارت ديگر در زبان عربى، هر گاه كسى چيزى را به كمال و تمام و بدون هيچ كم و كاستى دريافت كند، از اين كلمه استفاده می شود. [2]
قرآن می فرماید:
«اللّه  يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِى لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِى قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمّىً »؛ [3]
«خدا روح مردم را هنگام مرگشان به تمامى باز میستاند، و [ نيز] روحى را كه در [ موقع ]خوابش نمرده است، می گیرد . پس آن [ نفسى] كه مرگ را بر او واجب كرده، نگه می دارد و آن ديگر [ نفس ها] را تا هنگامى معيّن [ به سوى زندگى دنيا ]باز پس میفرستد» .
در اين آيه، هم از مرگ و هم از خواب ـ كه شباهتى به مرگ دارد ـ به «توفّى» و سپس به «امساك» تعبير شده است؛ نه به «قبض». علاوه بر آنكه موت را وصفى براى روح شمرده است؛ يعنى، روح به وسيله موت، بدن مادى را ترك كرده و وفات می کند.
به بيان ديگر، آنچه از اين آيه و مشابه آن استفاده می شود، آن است كه مرگ، تحويل گرفتن است؛ يعنى، آدمى هنگام مرگ با تمام شخصيتش ـ كه همان روح او است ـ در اختيار مأموران الهى قرار می گیرد و آنان انسان را دريافت می کنند. بنابراين، مرگ از ديدگاه اسلام، نيستى و نابودى نيست؛ بلكه انتقال از عالمى به عالم ديگر بوده و در حقيقت روز مرگ، هنگام بازگشت به خدا و سوق به سوى او است. [4]
همچنين از آنجايى كه روح از عالم مجردات بوده و از موطن اصلى خود، به نظام مادى و دنياى خاكى هبوط كرده است؛ با مرگ، به سوى عالمى كه از سنخ عالم روح و موطن اصلیاش است، قدم برمی دارد.

ادامه »

حتما شما هم با این جملات آشنا هستید؛ اینکه بعضی ها وقتی می خواهند دیگران را نصیحت کنند، می گویند:

«نمی خواهم نصیحتت کنم! اما فلان کارت درست نیست!» عده ای هم تا در برابر نصیحت دیگران قرار می گیرند، می گویند:

«مرا نصیحت نکن!»

به واقع این عبارات چه جایگاهی در لسان دین و تربیت انسانی دارند؟ آیا نصیحت کردن و نصیحت شنیدن لازم هستند یا خیر؟ در این فرصت مروری بر این موضوع خواهیم داشت.

موعظه و نصیحت برخوردی است مناسب و سنجیده در برابر کژی ها؛ چنین برخوردی گاه نرم و مهرورزانه و گاه با شدّت و قاطعیت و به صورت امر و نهی و هشدار و تهدید است.

برای نمونه، در قرآن کریم از برخورد نرم و مهرخویانه لقمان علیه السلام با فرزندش، با واژه «وعظ» یاد شده است:

(وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یَا بُنَیَّ لاَ تُشْرِکْ بِاللَّهِ … ) (1)

همچنان که در برخورد با زن نافرمان (ناشزه)، می فرماید: (فَعِظُوهُنَّ) (2) که اشاره ای است به برخوردی نرم و عطوفانه.

و نیز در جایی دیگر موعظه و نصیحت را راهی برای دعوت به خوبی ها و حقایق معرفی می کند:

«ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ … » (3)

اي پيامبر ! با حکمت و موعظه ي حسنه و بحث و جدل نيکو، مردم را به راه خدا دعوت کن. بنابر این یکی از راه های دعوت به سوی حق و حقیقت موعظه کردن است.

ادامه »

نخواه گناه کنی ، نمیکنی … ؟ !
یه جوون زیبایی بود به نام ابن سیرین …
شغل این جوون بزازی بود ، مغازه هم نداشت …
فقط یه سبد داشت که رو سرش میذ اشت و تو این کوچه ها را میافتاد و كاسبي مي كرد و
گاهي هم براي رفع خستگي گوشه اي مي نشست و بساطش را كناري پهن مي كرد.
از قضا زن جوانی عاشقش شده بود و تصمیم گرفته بود او را به دام بندازه .
این بود که رفت پیش ابن سیرین و گفت :
” من شوهرم مریضه ، لباس میخوام براش بخرم اما میخوام به سلیقه خودش باشه .
بساطتو جمع کن پاشو بریم پیش شوهرم … “
ابن سیرینم قبول کرد و با آن زن راهي خانه ا شان شد .
زن وارد شد و ابن سیرین هم یا ا.. گويان پشت سرش وارد خونه شد
اتاق اول را گذراند ، دومی را هم همین طور ، رسید به اتاق سوم …
دید نه بابا مثلی که اینجا هیچ خبری نیست .
رو کرد به به اون زن و گفت : ” پس شوهرت کجاست .؟ !
اون زن هم خيلي راحت گفت : ” من که شوهر ندارم .
بعد به ابن سيرين گفت : ببین اینجا خونه ی منه ، تو هم الان تو خونه ی منی ، اگه آماده برای گناه نشی داد میزنم که مزاحمم شدی .
ابن سیرین يكباره متوجه شد در باتلاقی افتاده که هر چی بیشتر دست و پا بزند بیشتر فرو خواهد رفت .
این بود که رويش را کرد به سمت آسمان و گفت :

ادامه »

سلمان رشدی با توهینات مکرری که به پیامبر و آموزه های دینی می کند، دیگر نمی شود او را معتقد به اسلام دانست، بلکه خود او هم ادعای مسلمان بودن ندارد. اما چرا ما رشدی را مرتد می دانیم و اساسا شاخصه ارتداد چیست؟

وقتی رمانی با موضوع تمسخر مقدسات دینی و اعتقادات متدینین می نوشت، شاید فکرش را هم نمی کرد تا این حد منفور شود و یا امنیت جانش به خطر بیفتد.
آری سلمان رشدی کاری کرد که همه پل های پشت سرش خراب شد، او پرچم دشمنی با دین و آرمان ها و مقدسات دینی را برداشت و قلب میلیون ها مسلمان را خدشه دار کرد. در سالروز صدور فتوای تاریخی حضرت امام نگاهی به مسئله ارتداد به خصوص در مورد سلمان رشدی به جهت تالیف کتاب آیات شیطانی خواهیم داشت.

کتاب آیات شیطانی

کتاب آیات شیطانی یک رمان است، رمانی در 547 صفحه که در سال 1988 نگارش پیدا کرد. موسسه پنگوئن نیم میلیون پوند برای انتشار این کتاب صرف کرد.
رشدی در این رمان به طور مستقیم یا گاهی غیر مستقیم، به توهین و استهزاء و بی حرمتی به مقدسات دینی می پردازد. جبرئیل را هنرپیشه می داند و سلمان را بیابان گردی معرفی می کند که با تاجر مدعی نبوت آشنا می شود و یا از اسامی زنان پیامبر برای کاراکترهای روسپی داستانش استفاده می کند.

ارتداد سلمان رشدی

سلمان رشدی با توهینات مکرری که به پیامبر و آموزه های دینی می کند، دیگر نمی شود او را معتقد به اسلام دانست، بلکه خود او هم ادعای مسلمان بودن ندارد. اما چرا ما رشدی را مرتد می دانیم و اساسا شاخصه ارتداد چیست؟
ارتداد به صرف دست برداشتن از یک دین حاصل نمی شود، بلکه باید با علم و شناخت نسبت به دین حق و انکار دین حق و با لجاجت و عناد همراه باشد.

ادامه »

رژیم غذایی نقش مهمی در حفظ سلامت پوست دارد اما در حفظ زیبایی ظاهری پوست نیز نقش بسیار پُررنگی دارد. رژیم غذایی می‌تواند پوست و مو و ناخن را سالم و شاداب نگه دارد یا اینکه آن‌ها را خیلی زود پیر و فرسوده کند. اینکه می‌گویند شما همان چیزی هستید که می‌خورید، عین واقعیت است!

بنیات

البته لبنیات فواید خودش را دارد. تخم مرغ سرشار از پروتئین است، در حالی که شیر منبع خوبی از کلسیم است. اما نباید در مصرف آن‌ها زیاده روی کنید. مصرف زیاد لبنیات می‌تواند موجب بروز کیست‌های کوچک سفتی در زیر پوست شوند که دردناک بوده و مدت زیاد نیز باقی می‌مانند. این کیست‌ها معمولاً در گردن یا خط آرواره یا روی چانه پیدا می‌شوند. اگر زیاد لبنیات مصرف کنید، بدن شما مجبور می‌شود به سختی کار کند تا سموم را دفع کند و متأسفانه این کیست‌های ریز همین زمان بیرون زده و تا مدت‌ها روی پوست باقی می‌مانند.

کافئین

کافئین یکی از مواد غذایی است که هم فایده دارد و هم ضرر. به ازای هر مقاله‌ای که به شما توصیه می‌کند قهوه بنوشید، مقاله‌ی دیگری هم وجود دارد که می‌گوید از نوشیدن قهوه اجتناب کنید. اگر عادت به نوشیدن قهوه دارید پس باید بدانید اگر به پوستتان اهمیت می‌دهید باید مصرف آن را کمتر کنید. مشکل اینجاست که کافئین ما را هشیارتر و متمرکزتر می‌کند و ضمناً دهیدراته هم می‌کند. وقتی این اتفاق می‌افتد، ذخیره‌ی کلاژن بدن افت می‌کند و پوست ما قابلیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهد. اتفاق بعدی که می‌افتد این است که چین و چروک‌ها شروع به شکل گرفتن کرده و پوست دچار افتادگی می‌شود. بهتر است فنجان‌های قهوه‌تان را با لیوان‌های آب جایگزین کنید یا اینکه مصرف قهوه را به حداقل برسانید، مثلاً یک فنجان در روز!

ادامه »

یکی از مناقشات و سؤالاتی که برخی افراد در برخی محافل مطرح می کنند، این است که اگر حجاب در جامعه اجباری است، چرا در دیگر کشورهای اسلامی این گونه نیست، همانند لبنان، عراق، مالزی، عربستان و فقط در شهرهای مذهبی آن کشورها بی حجابی دیده نمی شود؟

ملاک و معیار احکام اسلامی

نکته بسیار مهمی که در خصوص این پرسش باید به آن توجه داشت این است که ماهیت و حقیقت اجرای احکام اسلامی دایر مدار نوع عملکرد و مدیریت کشورهای به ظاهر اسلامی نیست؛ چرا که اگر قرار باشد ملاک و معیار استخراج احکام اسلامی، بسته به نوع عملکرد و مدیریت کشورها باشد، در این صورت همین پرسش می تواند در سایر موضوعات نیز مطرح شود، برای نمونه چرا در برخی کشورهای اسلامی شراب سرو می شود، و یا اینکه معاملات ربوی آزاد است، و یا روابط نامشروع و دیسکوها در هتل های چند ستاره عربی قانونی شده است. آیا وجود این منکرات اجتماعی در این کشورها مجوزی برای گسترش و آزادی آنها در سایر بلاد اسلامی می شود؟
 

برخی از آزادی ها در تضاد جدی با آیات الهی

آیا آزاد کردن بی حجابی در برخی کشورهای عربی مصداق روشن اشاعه فحشا و منکر نیست؟![1] و اینکه آیا این آزادی در جامعه در ضدیت آشکار با آیات امر به معروف و نهی از منکر نیست که خدای متعال آن را در جامعه بر همگان واجب کرده است؟[2]، آیا شعائری همچون حجاب اسلامی جزئی از حدود الهی نیست که آمران به معروف و ناهیان از منکر باید، نسبت به آن رفتار و کنش صحیح و اخلاقی داشته باشند.[3] وقتی بی حجابی در جامعه آزاد و قانونی شود، یعنی این قانون در نقطه مقابل آیات حجاب و عفاف قرار گرفته است، در این چنین فضایی آیا آیات وحی مقدم است یا قوانین سکولار کشورهای اسلامی که در پی اهداف خاص سیاسی و اجتماعی هستند؟

حکم حجاب توریست های غیر مسلمان

اصل وجوب و رعایت پوشش و حفظ حجاب در جامعه اسلامی بنا بر ادله کامل قرآنی و روایی بر تمام مسلمانان واجب است. و در این مسأله اختلافی بین فقها و محققان علوم اسلامی وجود ندارد؛ چرا که رعایت حجاب یکی از ضروریات دین مبین اسلامی است، و حاکم اسلامی نیز موظف است حافظ حریم و حرمت آن دستورات در جامعه اسلامی باشد، ولی سؤالی که در خصوص رعایت این حکم الهی در خصوص اهل کتاب و غیر مسلمانان مطرح است این است که، هر چند اصل رعایت حجاب در ادیان توحیدی همچون یهودیت، مسیحیت و … مورد اشاره قرار گرفته است، حال وظیفه این دسته افراد در جامعه اسلامی چیست؟ آیا آنان نیز باید به آداب اسلامی مقید باشند یا خیر و دیگران در خصوص آنها چه مسئولیتی برعهده دارند؟ در جواب این پرسش به چند نکته اشاره می کنیم:

1- برخی از محققان بر این باورند که بر اساس مبنایی که در بین عالمان شیعی وجود دارد تردیدی در وجوب پوشش بر زنان غیر مسلمان نیست. دست کم در ممالک اسلامی، رعایت عرف و قوانین اسلامی بر این افراد لازم است. برای نمونه صاحب حدائق در قسمتی از کتاب طهارت این چنین بیان می دارد: الا الکفار مکلفون بالفروع و لمینقلوا فی المسأله خلافا عن احد من الخاصه و بلمن عامه الا عن ابی حنیفه: کافران بر فروع مکلفند بلکه نزدیک است این سخن میان ایشان به اجماع باشد و در این مسئله از هیچ عالم شیعی بلکه سنی جز ابو حنیفه نقل خلاف نشده است.[4]

- قول دیگر نیز وجود دارد، به این معنا، با توجه به اینکه آیات حجاب از جمله آیه 31 سوره مبارکه نور و همچنین آیه59 سوره مبارکه احزاب دستور حجاب خطاب به مؤمنین است«وَ نِساءِ الْمُؤْمِنين».[5]، از این رو کنیزان و به تبع اهل کتاب از آن استثناء شده اند.[6]، از این رو برخی محققان و اندیشمندان اسلامی بر این باورند هر چند به حکم اولی حجاب برای اهل کتاب در جامعه اسلامی الزامی نیست، ولی به حکم ثانی حاکم اسلامی برای حفظ نظام اجتماعی می تواند قانونی وضع کند.

ادامه »

علامه جعفری، فیلسوف نقاد غرب، علامه تصریح می کند که قدرت های غربی، قابلیت و توان خود را در راستای خدمت به بشریت به کار نگرفته اند، بلکه با افروختن شعله های جنگ و نظامی گری، بر ضد نوع انسان «قیام» کرده اند، اما در مقام گفتار و نظر، فریب کارانه از انسانیت و ارزش های عالی انسانی دفاع می کنند تا به این واسطه، مسیر وصول به خودکامگی هر چه بیشتر خویش را هموارتر سازند.

علامه جعفری، موضوعات متنوع علوم انسانی

مرحوم آیت الله علامه محمدتقی جعفری، از جمله برجسته ترین و متعمق ترین متفکران اسلامی در دوره ی اخیر بوده که در باب موضوعات متنوع علوم انسانی، با حوصله و دقت فراوان، اندیشیده و در چارچوب معارف و حقایق اسلامی، لطایف و نکات ژرف نگرانه ای را از خود به جا نهاده است. مطالعه ی مجموعه ی گسترده و فاخر آثار ایشان، به خوبی نمایانگر باریک اندیشی و قابلیت نظریه پردازی در وی است. جعفری دارای خصوصیاتی است که وی را از دیگران کاملاً متمایز می سازد. او در درجه ی نخست، از مشغله ها و دغدغه های سنتی حوزه، پا فراتر نهاده و موجودیت معرفتی خود را در تماس مستقیم با مسئله های نوپدید علوم انسانی قرار داده است.

در واقع جعفری با شهامت و توانایی علمی بالا، ذهن خود را درگیر گشودن گره های فروبسته و اندیشیدن در زمینه ی چالش های نظری نفس گیر کرد و بدون شک، از عهده ی این کار برآمد. علاوه بر این، جعفری دارای منطق ادبیاتی و واژگانی اختصاصی است؛ به صورتی که گفته ها و نوشته هایش، هویت و شخصیت کاملاً مستقل و متفاوتی دارد. به این فهرست باید سلسله ای دیگر از خصوصیات را نیز افزود، اما آنچه اهمیت دارد این است که متأسفانه با وجود قدیم و غنی بودن میراث معرفتی جعفری، او اکنون در محافل علمی و بازار معرفت، حاشیه نشین است و اندیشه هایش محمل بحث و گفت وگو قرار نگرفته است.

روشن است که این وضعیت، ناپختگی و قدرناشناسی مراکز و محافل علمی (چه حوزوی و چه دانشگاهی) را نشان می دهد که به نوابغ و متفکران عالی رتبه و کم نظیری چون علامه جعفری بی اعتنایند و خود را از نظریات و تفکرات آن ها محروم ساخته اند. نگارنده ی این سطور، به سبب توفیق الهی، لایه ها و وجوهی از این چهره ی علمی را شناخته و پس از این شناخت، آن چنان شیفته و مرید اندیشه های فاخر و بنیادی وی گشته که بخشی از برنامه ی معرفتی خود را در این دهه، به مطالعه و شرح و ساختاربندی اضلاعی از نظریاتش اختصاص داده است. در این یادداشت، از اندیشه های علامه جعفری در زمینه ی ناکامی تجربه ی تاریخی غرب در جامعه پردازی فرهنگی سخن می گوییم و مخاطب را با نگاه وی درباره ی فرهنگ و تمدن مغرب زمین آشنا می سازیم.

غرب کنونی، در دوره ای از تاریخ طولانی تحولات و تطورات خویش به سر می برد که «مدرنیته»[1] خواندهمی شود. معنای دقیق مدرنیته، به شدت وابسته به بافتی است که این مفهوم ازآن نشئت گرفته و در آن به کار رفته است. اما به صورت کلی، مفهوم مدرنیته دربردارنده ی مقابله و معارضه با دوره ای تاریخی است که زمانه ی آن گذشته ودوران دیگری جایگزین آن شده است. بر این اساس دوره های تاریخی «رنسانس»[2] و «روشنگری»[3] نیز در آغاز نوعی «مدرنیته» انگاشته می شدند؛ زیرا هر یک با دوره ی قبلی گسست و شکاف داشتند. اگرچه دو دوره ی یاد شده رامی باید لایه های لایه های رقیق اما تعیین کننده ای از مدرنیته قلمداد کرد اما مدرنیته به معنای مصطلح امروزی آن را می توان از ظهور انقلاب های سیاسی 1848 به بعد فرض کرد. در تعابیر فلسفی از مفهوم مدرنیته، بیشتر «انسان گرایی»[4] برجسته می شود که دلالت بر آن دارد که در جهان سنتی، خداوند بر انسان غالب بود و انسان مجبور بود از امیال و خواسته های خود به نفع احکام شریعت الهی، چشم بپوشد. حال آنکه در جهان مدرن، انسان فراتر از همه چیز اصالت دارد و مجاز است به گرایش ها و مطالبات خود جامه ی عمل بپوشاند.

ادامه »

متأسفانه در جامعه ما خیلی چیزها شده است مایه تزویر و سوء استفاده، عده ای در ظاهر خود را اهل قرآن و عامل به قرآن می دانند و در کنار آن حق الناس را رعایت نمی کنند یا برای پست و مقام به هر وسیله ای دست می آویزند و با این دو رویی باعث بدبینی جامعه به تلاوت کنندگان قرآن می شوند.

وقتی گوشی دستم می گیرم نگاه می کنم برنامه های زیادی نصب کرده ام یکی از برنامه قرآنی هم نصب کرده ام اما نمی دانم چرا هیچ وقت بازش نمی کنم می دانم کلی امکانات دارد ولی همیشه منتظر یک فرصت مناسب هستم که بنشینم و یک دل سیر قرآن بخوانم و قرآن گوش بدهم. و سال هاست نیت کرده ام که یک دوره روخوانی قرآن شرکت کنم و دوره ای تفسیر اما توجیهات زیادی دارم مثل نداشتن وقت و …

نمی دانم چرا اینطور است مسلمانم قرآن را دوست دارم هر ماه رمضان جزء خوانی روزانه را دارم اما همین. بقیه ایام حتی پیام بازرگانی های شبکه های تلویزیونی را می بینم و برای دقیقه ای شنیدن یا خواندن قرآن دنبال آداب می گردم .

هزار بار از بیکاری برنامه های گوشی ام را بالا و پایین می کنم و بارها و بارها تلگرام را چک می کنم اما آن برنامه های قرآنی گویا هرگز قرار نیست باز شود.

شما را نمی دانم اما من با همه علاقه ای که فکر می کنم به قرآن دارم خیلی آرام و بی صدا از کنارش رد می شوم اگر هم قرآن بخوانم خیلی کم است. می گویند اگر می خواهی خداوند با تو صحبت کند قرآن بخوان اما انگار ما نمی خواهیم خداوند با ما صحبت کند، از صبح تا شب بارها و بارها ما با خدا حرف می زنیم سفارشات ریز و درشتی داریم؛ خدا کند ها، خدایا بکن، خدایا نکن ها ؛ همیشه مشغولیم اما چرا دقیقه ای نمی خواهیم خداوند با ما صحبت کند؟

چرا از قرآن دوریم؟

- ما از قرآن فاصله می گیرم چون به درستی قرآن را نشناخته ایم
 به دلیل اینکه در یک مملکت اسلامی زندگی می کنیم کم و بیش با قرآن آشنایی مختصری داریم و گمان می کنیم قرآن چیز تازه ای برای عرضه به ما ندارد ، امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: «همانا قرآن دارای ظاهری زیبا و باطنی ژرف و ناپیداست. مطالب شگفت آورش تمام نشدنی و اسرار نهفته اش پایان ناپذیر است.» (1)

- ما از قرآن دوریم چون جایگاه و کاربردش در زندگیمان را نمی دانیم
ما نمی دانیم که چاره بسیاری از دردهای ما در قرآن است رسول خدا(صلی الله علیه وآله) می فرماید: هر گاه کارها چون شب ظلمانی برایتان مشتبه و تاریک گردید به قرآن پناه ببرید؛ چون او شفیعی است که شفاعتش پذیرفته و شاهدی است که تصدیق شده است. هر کس او را رهبر خویش گرداند، وی را به بهشت رهنمون می سازد و هر کس بدان پشت پا زند، به جهنّم سوقش می دهد. قرآن روشن ترین راهنما به سوی بهترین راه‎هاست.(2)

- ما از قرآن دوریم چون عملکرد برخی از اهل قرآن را نمی پسندیم
متأسفانه در جامعه ما خیلی چیزها شده است مایه تزویر و سوء استفاده، عده ای در ظاهر خود را اهل قرآن و عامل به قرآن می دانند و در کنار آن حق الناس را رعایت نمی کنند یا برای پست و مقام به هر وسیله ای دست می آویزند و با این دو رویی باعث بدبینی جامعه به تلاوت کنندگان قرآن می شوند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) چنین تلاوت کنندگانی را به شدّت نکوهش می کند و می فرماید: «رُبَّ تَالِ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ یلْعَنُهُ»(3)؛ بسا قاریان قرآن که قرآن آنان را لعن می کند.

                     حافظا می خور و رندی کن و خوش باش   

                     ولی دام تزویر مکن چون دگران «قرآن» را

ادامه »

مسئله معیشت و اقتصاد همیشه در اعصار مختلف جزء مسائل مهم و بحث برانگیز بوده است. همیشه عده ای مستغنی از اموال و ثروت و نعمت های دنیا هستند، و عده ای هم همیشه نیازمند و محتاج گذران حداقل های زندگی خود هستند.
بسیاری از مکاتب فکری سیاسی مانند مارکسیسم نیز برای پایان دادن به این دوگانه سرمایه دار و فقیر تشکیل شدند. اما تا به امروز هیچ یک از این مکاتب نتوانستند به عدالت اقتصادی و معیشتی روح تازه ای بدمند و پیکر بی جان قشر آسیب دیده و نیازمند را احیا کنند.

با همه این اوصاف آیا می شود امید و انتظار بر پایی حکومتی مبتنی بر اعتدال معیشتی و توسعه اقتصادی باشیم ؟
در گفتمان دینی انتظار چنین شرائطی نه تنها محال نیست بلکه قطعا و یقینا حکومتی خواهد آمد که به همه تبعیض ها پایان دهد و آن حکومت مهدوی است.

رعایت تقوا عامل نزول برکات

در عصر ظهور، برکات آسمانی نازل می گردد و آسمان سخاوت خویش را به همه جهانیان نشان خواهد داد. محصولات زراعتی عمده ترین عنصر در رونق اقتصاد جوامع بشری محسوب می شود که خود وابسته و متوقف بر نزولات آسمانی و بارانهای مناسب فصلی است. طبق تصریح آیات و احادیث شریفه، رعایت تقوا، احکام الهی و اجرای عدالت و برابری و رفع ستم، تبعیض و بیدادگری، نزولات آسمانی را در پی خواهد داشت.
در آیه شریفه 96 از سوره اعراف می خوانیم:
«اگر مردم آبادیها، ایمان آورده و تقوا پیشه ساخته بودند، برکات آسمان و زمین را به روی ایشان می گشودیم.»

ادامه »