مى گويند: آيه « إِنَّمَا يرِيدُ اللَّهُ لِيذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيتِ وَيطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا» ^{(الأحزاب/33)} در حق همسران پيامبر است، زيرا در قسمت اول آيه آمده است:

 پاسخ

 بحث درباره اين آيه، گسترده تر از آن است كه در يك پاسخ به سؤالى بيايد ولى ما نكاتى را يادآور مى شويم:

 قرآن، آنجا كه درباره خانه هاى زنان پيامبر سخن مى گويد، از واژه جمع بهره مى گيرد، اينك موارد آن:

 1. وَقَرْنَ فِي بُيوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيةِ الْأُولَى ^{(الأحزاب/33)}

 2. اين كه مى گويد: «در قسمت اول آيه درباره زنان پيامبر سخن مى گويد»، اتفاقاً اين بهترين شاهد، بر بطلان گفتار اوست، زيرا قرآن در ماقبل آيه تطهير و ما بعد آن درباره زنان پيامبر سخن مى گويد و ضمائر را مؤنث مى آورد:

 1. ( إن اتقيتن ) ، 2. ( لا تخضعن ) ، 3.( وقلن ) ، 4. ( وقرن ) ، 5. ( فى بيوتكن ) ، 6.( ولا تبرّجن ) ، 7. ( وأقمن الصلاة ) ، 8. ( وآتين الزكاة ) .

 ولى آن گاه آيه تطهير را يادآور مى شود كه همه ضمائر مذكر است:

 1. عنكم.

 2. يطهرّكم.

 سپس آيه ديگر را يادآور مى شود كه مربوط به زنان پيامبر است. ضمائر نيز در آن مؤنث است. مى فرمايد: ( فى بيوتكن ) .

 اگر واقعاً آيه تطهير مربوط به زنان پيامبر باشد، چه شد كه خطاب در ماقبل و مابعد آن نيز مؤنث است ولى در وسط يعنى فقط در اين آيه ضمائر مذكر هستند؟

 آيا اين دليل بر دو گانگى نيست؟

 اين كه مى گويد گفتن اين كه زنان پيامبر از اهل بيت پيامبر نيستند، اهانت به آنها است  نوعى مغالطه است زنان پيامبر مسلماً از اهل بيت پيامبر مى باشند ولى سخن در آيه تطهير است و اين كه خصوص اين آيه مخصوص گروه پنج نفره است و بس، و به ديگر سخن:

 آنجا سخن درباره عصمت و طهارت نفسانى اهل بيت باشد مقصود گروه خاصى است كه پيامبر با انداختن عبا بر سر آنها، آنان را معين كرده، آنجا كه درباره اهل بيت پيامبر به معنى وسيع سخن مى گويد همه زنان پيامبر را نيز دربرمى گيرد.