شهادت :  سحرگاه 95/2/19 خان طومان،

به سفارش پدر، مادرش خیلی  مراعات میکرد که حتماً با وضو به او شیر دهد،همیشه دست پدر و مادرش را می بوسید،طوری که ناگفته بچه هایش هم این را وظیفه خودشان می دانستند، در خانواده و محل شخصی شاد،فروتن و مردم دار بود همیشه خود را مدیون دیگران میدانست حتی وقتی که برایشان کاری انجام میداد.هیچ وقت در خانواده و در جمع دوستانش از فعالیتها و مسئولیتش در سوریه نمیگفت،به همکارانش میگفت باید خیلی مراعات بیت المال را بکنیم از کسانی هم که دلسوزی و مراعات نمیکردند خیلی ناراحت میشد،میگفت مهم نیست چه مسئولیتی داریم و کجا هستیم،باید درست انجام وظیفه کنیم،در میدان نبرد شجاع و دلیر بود به عنوان فرمانده بعد از جلسه عملیات و تشریح منطقه و دشمن اول خودش حرکت میکرد و اصلاًبه پشت سرش نگاه نمیکرد.3 بار در سوریه مجروح شد و به فیض جانبازی نائل آمد ولی دوباره برای رفتن اقدام میکرد.

دو فرزند: علی اکبر 6 ساله(در مراسم یادبود پدرش شعر مدافعان حرم را  مداحی کرد)  و  زهرا 1/5 ساله

پدر شهید: پسرم را خدا داد و خدا گرفت، من چکاره ام،همه قدر امنیت را بدانید و شاکر این نعمت باشید.

همرزم شهید: کمتر حرف از شهادت میزد ، همه دور هم نشسته بودیم و شوخی میکردیم با اینکه همیشه آدم خنده رو و شادی بود گفت :بچه ها امشب کمتر شوخی کنید، تعجب کردم گفتم نکنه داری شهید میشی ،گفت آره نزدیکه،همه لحظاتی  ساکت شدند و هاج و واج به هم نگاه میکردند ،سحر فردایش جواد شهید شد.