از نشانه های بزرگ مردان این است هر گاه اشتباهی مرتکب شوند، یا اگر احیانا حق کسی را ضایع کنند آن را انکار نمی‌کنند؛ بلکه به آن اعتراف می‌کنند و با کمال فروتنی، عذرخواهی و طلب حلالیت می طلبند.

خداوند متعال در قرآن می‌فرماید:

وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا ^{فرقان/63}

و بندگان خداى رحمان، كسانى‏اند كه روى زمين با تواضع و فروتنى راه مى‏روند

 حضرت آیت الله بروجردی در مسجد عشقعلی اصول تدریس می کردند، روزی یکی از فضلاء اشکال کردند و آیت الله بروجردی جواب دادند؛ اما شیخ جواب آقا را رد کردند، آیت الله بروجردی عصبانی شدند به نحوی که شیخ متأثر شد.

 مشهدی رضا خادم آقا نقل می کند؛ آقا از مباحثه که برگشتند مابین در کتابخانه و اندرون ایستاده و متأثرند و فرمودند: بروید به آقای خوانساری بگویید بیاید، آقای خوانساری با عجله نماز عشا را خوانده و پیش آقا آمد، دید با حالت ناراحتی و تأثر شدید ایستاده اند،

فرمودند: این چه حالتی بود که از من سر زد، یک نفر عالم ربانی را رنجاندم، الان باید بروم و دست ایشان را ببوسم و حلالیت بطلبم که از من بگذرد و بعد بیایم نماز مغرب و عشا را بخوانم.

عرض کردم: ایشان در مسجد (شاه زید) امام جماعت است و بعد از نماز مسأله می گوید و برای مردم موعظه می کند، لذا تا دو سه ساعت بعد منزل نمی آید، من به ایشان اطلاع می دهم که آقا فردا صبح منزل شما خواهند آمد. آقا قبول کردند.

صبح شد من رفتم حرم، از حرم که برگشتم دیدم آقا سوار بر درشکه منتظر من هستند، در خدمتشان رفتیم منزل آقای شیخ علی، وقتی شیخ را دیدند می خواستند دست او را ببوسند که نگذاشت، این مرد بزرگ با کمال تواضع می فرمودند: از من بگذرید، از حالت طبیعی خارج شدم و به شما پرخاش کردم و…

آقا شیخ علی گفت: شما سرور مسلمین هستید برخورد شما باعث افتخار من است و… بالاخره این برخورد موجب شد که آقا شیخ علی تا آخر عمر مورد عطوفت آقا قرار گرفت.^{(با اقتباس و ویراست از کتاب هزار و یک داستان)}

زخاک آفریدت خداوند پـــاک

پس ای بنده افتادگی کن چو خاک^(سعدی)