عیسی (علیه السلام) در انجیل با زبان تشبیه با شاگردان خود صحبت می کرد و می گفت:

برزگر وقتی «بذر» را در زمین پاشید و پس از مدتی در کنار بذر علفهای هرزه نیز روییدند، او می بیند اگر بخواهد علف های هرزه را ریشه کن کند، گندمها نیز ریشه کن خواهند شد، صبر می کند تا مزرعه به بار بنشیند و علفهای هرزه نیز مجال رشد پیدا می کنند. آن وقت در فصل پاییز همه را درو کرده آنها را با هم می کوبد، آن گاه از هم جدا می سازد.»

شاگردان عیسی علیه السلام از او خواستند تا مثال را تاویل کند. در مقام توضیح، گفت:

اگر خداوند #فسادی را که مفسدین در عالم مرتکب می شوند ریشه کن کند، به مؤمنین نیز صدمه می رسد. از این رو مهلت میدهد، دوره تمام شود و هر کدام به فعلیت برسند، تا در #قیامت حساب هر کس را در اختیار او قرار دهند.»

عیسی (علیه السلام ) در مقام تشبیه نمی خواهد با استناد به عمل برزگر، صحت و حتمی بودن عمل خدا را اثبات کند، بلکه می خواهد شاهد این مساله برهانی مبتنی به اقتضای #عدل و #حکمت_الهی را در اعمال مردم بیان کند.

? کتاب تمثیلات اعتقادی آیت الله حائری شیرازی صفحه ی 49