ذکر روایتی در مورد روزه‌داری

 

همچنین در روایت است که:

لِلصّائِمِ فَرْحَتانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطارِهِ، وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقاءِ رَبِّهِ؛

روزه‌دار دو خوشحالی دارد: یکی هنگام افطار، و دیگری هنگام دیدار پروردگار».۱

البته این در صورتی است که در فطور و سحری، نخوردنِ در روز را تدارک نکند.

دوازده روز از رمضان گذشته بود، روزه‌داری در مسجد کوفه می‌گفت: تا به حال گرسنه نشده‌ام، صوم هم برای او جوع‌آور نیست! با اینکه بعضی طالب چلومرغ و غذاهای لذیذند.

درباره مقدار خوردن در روایات آمده است: «وقتی که گرسنه شدی، بخور»۲

اگر انسان گرسنه باشد، نان خالی هم برای او لذیذ است، لذت طعام را صائمین می‌دانند.

در محضر بهجت، ج۱، ص ۲۲۶

۱.کافی، ج‌۴، ص‌۶۵؛ من‌لایحضره‌الفقیه، ج‌۲، ص‌۷۶؛ وسائل‌الشیعة، ج‌۱۰، ص‌۳۹۷؛ بحارالانوار، ج‌۹۳، ص‌۳۸۰.
۲.«إِذا جُعْتَ فَکلْ»؛ مستدرک‌الوسائل، ج‌۱، ص‌۲۸۴؛ ج‌۱۶، ص‌۴۶۶؛ بحارالانوار، ج‌۵۶، ص‌۲۶۰؛ فقه‌الرضا، ص‌۳۴۰.