بالاتر از هر کار خیری، خیر و نیکی دیگری است، مگر آنکه فردی در راه خدا کشته شود. و بالاتر از کشته شدن در راه خدا، خیر و نیکی نیست. رسول خدا(صلی الله علیه و آله) با این عبارات، انواع نیکی ها را به انواع جان فشانی ها و کشته شدن در راه خدا خلاصه کرد و نشان داد که افراد در مراتب احسان و جان فشانی با یکدیگر متفاوت هستند.

این افرادی که جامعه مقاومت را بنا می کنند، بهترین آنان از شهدا و رزمندگانی هستند که سازندگان تاریخ این امت هستند. «شهید قلب تاریخ است» او سازنده زندگی است؛ چنان که قلب نیز حیات بخش اعضاست و خون را به شریان های خشک جاری می سازد و بدین سان شهادت، خونی است که در شریان های جامعة در حال موت جاری می گردد. شهادت برای چنین جامعه ای بسان تولد و حرکتی تازه است. بالاترین امتیاز شهادت را می توان به رساندن زندگی و خون تازه به اجزای مرده یک جامعه دانست. شهادت اولین و آخرین حضور در نبرد مستمر و تاریخی برگرفته از حق و باطل است.

برادرانم در مقاومت اسلامی!

اصلی ترین وصیتم حفظ و نگه داری مقاومت است؛ یعنی همان پیامی که توسط سیدشهیدان مقاومت، سید عباس موسوی و تمام شهیدان ایراد شده است و ما می دانیم که خداوند این مقاومت را عزت داده و منصور و مؤید ساخته است. چرا که پرچمش «لااله الاالله» و شعارش «الا ان حزب الله هم الغالبون» است.

مادرم!

قلمم از نوشتن درباره مادری که شهیدی را تقدیم داشته و دیگر فرزند خود را ترغیب می کند تا در راه برادراش قدم بگذارد، عاجز و ناتوان است. چرا که در ابتدا سخنش دفاع از مقاومت و یاری رساندن به آن است. من اکنون شرمسار و خجول از نوشتن این جملات هستم. شما ما را تربیت نمودید و به ما حفظ مقاومت و راه شهدا را آموختید. مادر! شما برای اعتلای «کلمه الله» و دفاع از این سرزمین و مقدسات، قدم در این راه گذاردید. چرا که این راه نزدیک ترین راه برای رسیدن به خداوند «عزوجل» است و همان راه جهادی است که امیرمؤمنان علی (علیه السلام) فرموده است: «الجهاد باب من ابواب الجنه، فتحه الله لخاصه اولیائه». (جهاد دری از درهای بهشت است که خداوند آن را برای خاصه اولیای خویش می گشاید).

مادر! وقتی خبر شهادتم به شما رسید، از شما می خواهم که صبور باشید و به حضرت زهرا(سلام الله علیها) تأسی کنید و موقعیت خانم زینب(علیها السلام) در هنگام شهادت برادرش را به یاد آورید که گفت: «اللهم تقبل منا هذا القربان». از شما هم می خواهم چیزی را که این بانوی عظیم گفت، بگویید.

بنده فقیر درگاه الهی و به اذن خدا، شهید «محمد یوسف دمشق»(جواد عیتا)