نصیحت پیر میکده

وقتی سالک، پیر خود را می‌یابد، از او برای رسیدن به مقصود راهنمایی و دستگیری می‌خواهد. مراد او می‌گوید: راه رسیدن به محبوب در طریق عشق است.

اساس عبوديت و بندگى حُب است.

خداوند مى‌فرمايد: «يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ؛ خداوند آنان را دوست دارد و آنان خدا را دوست دارند»

و نيز مى‌فرمايد: «وَ الَّذِينَ ءَامَنُوآ أَشَدُّ حُبًّا لِلّه؛ و كسانى كه ايمان آورده‌اند بيشترين محبت را به خدا دارند».[1]

سرسلسله عشاق سیدی است از تبار طاووس. او به الهام الهی مطالبی می‌گوید که تا آن زمان کسی از آنها اطلاعی نداشت. او دقایقی از بندگی را بیان می‌دارد که سرآغاز طریق عشق است. شیوه‌اش عشق، مرامش بندگی است.

مرحوم سيدبن‌طاووس رحمه‌اللّه در تعبديات و ادعيه از ذخاير بوده است. او مدعی است که خداوند مقام الهام را به او عطا کرده است.

در كتاب اقبال‌الاعمال ضمن اعمال ربيع‌الاول يا ربيع‌الثانى صريحاً مى‌گويد كه برخى از دعاها را خود انشا نموده است، و دعاهاى زيادى نيز با عدم تصريح به انشاى خود ذكر نموده كه واقعاً با دعاهاى مأثوره از حضرات معصومين عليهم‌السلام سنخيت دارد و از لحاظ علو مضامين از كلام غيرمعصومين برتر است.[2]

کتاب «اقبال‌الاعمال» کتاب مراقبه سال است که توسط سید نگاشته شد. این کتاب مورد اقبال علمای عامل و عاشقان طریق محبوب قرار گرفت و سالکان تشنه را جرعه وصال نوشانید.

هر کس اقبال سیدبن‌طاووس را نداشت اساتید ما او را رفیق خود نمی‌شمردند. هرمقدار از اقبال را که مطالعه کردنی است مطالعه و هر مقدار را مه عمل کردنی است به هراندازه حال دارید عمل کنید.[3]

در دوران ما نیز وقتی خدمت عارف واصل و عاشق آستان الهی و ائمه اطهار، شیخ محمدتقی بهجت قدس‌سره، می‌رسیدند و برای عمل در ماه مبارک رمضان و نیز رجب و شعبان درخواست دستورالعمل می‌کردند، این‌طور جواب می‌شنیدند:

«اقبال، اقبال، اقبال»؛ «مطالعه و عمل به اقبال سید کافی است»؛ و یا «انسب از کتاب اقبال سراغ ندارم».[4]

 [1]. در محضر آیت‌الله بهجت، ج۲، ص۳۶۰.

[2]. همان، ج۱، ص۵۶.

[3]. اقبال‌الاعمال، مقدمه استاد روحی، ص۱۲.

[4]. همان.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله بهجت (قدس سره)