لطفاً خودتان را معرفی کنید؟

 اینجانب شیدا تجلی هستم که حدود 2 سال است نام شناسنامه ای خود را به فاطمه تغییر داده ام به امید اینکه بتوانم رهرو فاطمه زهرا سلام الله علیها باشم و صاحب دو فرزند به نام های زهرا و طاهره هستم.

لطفاً سابقه تحصیل و تدریس خود را بیان کنید؟

اینجانب بعد از گرفتن دیپلم تجربی وارد دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی رشت شدم و به مدت 4 سال رشته کارشناسی مامایی را به اتمام رساندم و پس از آن وارد حوزه علمیه جامعه الزهراء قم شدم و لیسانس یا همان سطح دو را به اتمام رساندم و پس از آن کارشناسی  ارشد یا سطح سه حوزه را با معدل الف به پایان رساندم و حدود 8 سال است در دانشگاه آزاد اسلامی و حدود 3 سال است در حوزه علمیه محدثه شهرستان بروجرد مشغول به تدریس هستم و ان طور که یادم می آید اولین کلاس هایم را با توجه به مدرک قرآنی که داشتم برای بچه های مسجد محل زندگی ام برگزار میکردم و کم کم وارد  تدریس برای بزرگسالان شدم ولی همیشه از خدمت به محضر قرآن کریم لذت بردم و آن را افتخاری میدانستم که توفیق آن نصیب من شده است.

با توجه به اینکه شما قبلا در رشته دیگری (مامایی) تحصیل کرده اید چگون شد که وارد حوزه علمیه شدید؟

 یادگیری و تحصیل در همه علوم و اقسام آن برای انسان رشد ایجاد میکند و در اسلام به آن توصیه شده ولی یادگیری اشرف علوم که علوم الهی است مخصوصاً سفارش شده و تاکید خاصی روی آن شده و چون یادگیری این علوم مقدمه سعادت دنیوی و اخروی و ابدی انسان را فراهم می کند.

به گفته شاعر:

خواهی گر به کوی سعادت سفر کنی

باید که کسب دانش و فضل وهنر کنی

وچه دانشی از فهم علوم الهی و تفسیر قرآن و اخلاق قرآنی و الهیات و آشنایی با سیره و زندگی 14 معصوم که سعادتمندان واقعی دنیا و آخرت و الگویی ما شیعیان هستند وآشنایی با احکام و اعمال و عبادات روزمره که گاهی در شبانه روز بارها به هر کدام از آن اعمال نیاز مکرر پیدا میکنیم؛ بهتر است که انسان خود آن را از این سفره خانهءبزرگ الهی محروم نکند و به “قول امام خمینی(قدس سره الشریف) قرآن “مأدبةالله” است. از این رو احساس نیاز کردم که حتما از این علوم بهره مند گردم.شاید از رهگذر یادگیری این علوم بتوان یک شیعه واقعی برای اهل بیت عصمت و طهارت ، ان شاالله قرار بگیرم،شاید اگر هزار بار دیگر از خدایم عمر بگیرم حوزه علمیه را انتخاب میکنم چون عنایات ذوات مقدسه معصومین مخصوصا آقا صاحب الزمان (عج) به سربازانش و شاگردان مکتب اهل البیت را در حوزه علمیه تاج افتخاری بر سر تک تک طلبه ها میدانم و این را بزرگترین نعمتی میدانم که به تک تک طلبه ها داده شده که نمایندگان احیای مکتب اهل البیت(علیهم السلام) و قرآن کریم هستند.ذکر شیرینی های درس خواندن در حوزه اصلا در این مجال نمی گنجد؛ نمیدانم شاید اگر قبل از حوزه دروس دانشگاهی را نمی خواندم آنقدرطعم شیرین دروس حوزه کامم را شیرین و جانم راحلاوت نمی بخشید، خاطره ای یادم میآید :وقتی که کتاب تفسیر قرآن استاد شهید مطهری که جزء دروس تحصیلی حوزه مان بود به پایان رسید در حالیکه چشمانم از اشک خیس شده بود و قطرات اشک در صفحات پایانی کتاب،کاغذ کتاب را خیس کرده بود و با امضایی در صفحه آخر کتاب نوشتم استاد عزیز خداوند شما را در اعلی علیین جای دهد که کویر تشنه وجودم را از معارف قرآن و اهل البیت سیراب کردید و جان تازه به کالبد مرده وجودم بخشیدید، ای کاش همه ما طلبه ها بتوانیم آن قدر خودمان رشد کنیم که سالهای سال پس از رحلتمان هم جانهای تشنه علوم الهی با قلم زدن هایمان سیراب شود ان شاالله.

چگونه بین زندگی مشترک و تحصیل و پژوهش و تدریس (در زندگی شغلی و زندگی شخصی) خود توازن ایجاد کرده اید؟

 بسیار مشکل است؛ حقوق همسر،فرزندان،خانواده همسر و خانواده خودت بر دوشت سنگینی می کند و باید تلاش کنی که این حقوق ادا شود در عین حال درس خواندن، تدریس،پژوهش،تبلیغ هم بایستی انجام شود. نمیدانم ولی گاهی احساس می کنم خداوند به هر کس که دینش را یاری کند ، یاری میکند«…إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ينْصُرْكُمْ وَيثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ» _(محمد/7)

تبلیغ را از چه زمانی شروع کرده اید؟

من از همان سالهای اول طلبگی ام کار تبلیغ را شروع کرده ام و شاید اولین بار از مراسمی که در منزل یکی از دوستانم بود شروع کردم ولی اوائل برایم بسیار سخت بود؛ گاهی طرز نگاه مخاطبان از ناشیانه سخنرانی کردنم مرا آزار می داد و مرا برای همیشه از سخنرانی و تبلیغ پشیمان می کرد ولی وظیفه ای بر دوشم احساس می کردم که باید پیام قرآن و دین را به گوش انسانها برسانم تا بتوانم رضایت خدارا جلب کنم و امام زمانم را یاری کنم؛ آن وقت می توانم طلبه ای باشم که نام طلبه یعنی طالب رضای دوست را با خود حمل کنم و این نام پر مسئولیت را بر خود بگذارم؛ گاه می شد که چون در شهر محل زندگی مان کسی مرا به عنوان مبلغ نمی شناخت اگر همسایه هایمان چند روز روضه داشتند اعلام آمادگی می کردم برای مجلسشان سخنرانی میکردم و با هر زحمتی بود با وجود فزرند و شوهر خود را آماده می کردم و وقتی در برخی روضه ها شرکت می کردم و می دیدم یک مداح پیر سخنان نامفهومی بر زبان میآورد و زنان و دختران زیادی شاید یک ساعت در آن جلسه می نشستند و آن خانم یا آقا گاهآ کم سواد چند خط شعربعنوان روضه میخواند و میرفت این احساس مسئولیت برای سخنرانی و نشر معارف دین بیشتر روی شانه هایم سنگینی می کرد که چرا برخی روضه هایمان شور حسینی دارد ولی شعور حسینی اش کم است.چرا که بزرگان فرموده اند: شور و شعور حسینی باید در مجالس روضه همراه هم باشد تا دین در قالب این روضه ها از نسلی به نسل بعد منتقل شود. امام خمینی (قدس سره شریف)فرموده اند این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است . گاهی برخی مجالس روضه آنقدر برای من مذهبی کسل کننده و خسته کننده بود که خود را وقتی جای یک جوان بی تفاوت از نظر مذهبی می گذاشتم می دیدم شاید دیگر تا آخر عمر در هیچ مجلس روضه ای تمایل به شرکت نداشته باشم.

برای شروع کار تبلیغی یک طلبه چه پیشنهادی دارید؟

به نظرم باید قبل از شروع کار تبلیغی یک طلبه ابتدا تقوایش را تقویت کند و در انجام واجبات و ترک محرمات مصرّ باشد تا مصداق این آیه نباشد که “لم تقولون مالا تفعلون” یا به فرموده بزرگی که منتظر مصلح خود باید صالح باشد. من که موفق به این تقوا نشده ام ولی از طلبه ها میخواهم برای موفقیت در کار تبلیغ اول رابطه خود را با خدا اصلاح کند تا طبق آن حدیث معصوم( علیه السلام) خداوند هم رابطه آنان را با مردم اصلاح کند و سخنانشان را بر زوایای جانشان بشناساند و کار دوم یک طلبه مطالعات تفسیری وروایی، و کتب شهید مطهری و نهج البلاغه است. هرچه بیشتر مطالعه باشد راحتی کار تبلیغ برای یک مبلغ بیشتر است. خلاصه در کنار دروس عادی طلبگی برای تبلیغ باید وقت گذاشت تا ذخیره اطلاعاتی ذهن را بالا رود ،بزرگی فرمود از همان آغاز مطالعات چند دفتر بنام های مختلف مثلا دفتر نکات اخلاقی، دفتر نکات تفسیری، دفتر نکات روایی جالب، یا دفتر اندرزهای خاص هر معصوم قرار داده شود تا در طی مطالعات به هر نکته جالب توجهی که رسیدیم آن را در آن یاداشت کنیم و بعدا این دفاتر سرمایه عظیمی برای تبلیغ خواهد بود.

یک طلبه موفق باید چه ویژگی داشته باشد؟

 اول اخلاص؛ دوم تقوا؛ سوم صبر در برابر مشکلات تبلیغ و تحصیل؛ چهارم در نظر گرفتن حقوق اطرافیان چه هم کلاسی چه فامیل و چه خانواده؛ پنجم تبلیغ مکرر وبی وقفه؛ ششم آشنایی با فنون سخنوری و تبلیغ؛ هفتم مطالعات دینی و مذهبی؛ هشتم توسل به چهارده معصوم؛ نهم نترسیدن از سرزنش اطرافیان در این مسیر؛ دهم توکل.

 از خدامیخواهم  این ده ویژگی را اول از همه به خود من عطا کند،ان شا الله .

با توجه به جو جامعه و مشکلات خاص بانوان شما چه راهکاری برای ارتباط مبلغان با بانوان دارید؟

 به نظر من اگر مبلغی روی تقوا و اخلاق قرآنی کار نکرده باشد نمی تواند با هیچ کس ارتباط مناسبی داشته باشد چه برسد به آنکه روی او تاثیر بگذارد. یک مبلغ متقی ، با اخلاق خوب خود در دل هر جمعی از بانوان که قرار می گیرد جا باز می کند و روی آنها اثر می گذارد. ونکته دیگر اینکه در هر جمعی از بانوان که قرار گرفتیم متناسب با مشکلات آن قشر سخن بگوییم تا نیازهای اطلاعاتی شان را در آن برهه از زمان رفع کرده باشیم، بالاترین تقوا ،تقوای زبان است که از خدا می خواهم این تقوا را نصیب همه شیعان و مسلمین و بنده بنماید.

برای پر رنگ شدن نقش طلبه ها در جامعه شما چه راهکارهایی را پیشنهاد می کنید؟بازهم تکرار می کنم، تقوا و اخلاق خوب می تواند بالاترین تبلیغ برای طلبگی باشد. چرا که همه افراد خوب بودن و زیبا زندگی کردن را دوست دارند و اگر صاحب این خوبی و زندگی زیبا و آرامش یک طلبه باشد دوست دارند مثل او طلبه شوند.طلبگی مثل مدرک دانشگاهی نیست و این مسئله حدود 10 سال بیشتر است که کاملا از بین رفته و مدرک ها با هم فرقی ندارند این را بایستی با امکان ادامه تحصیل در مقاطع بالای تحصیلی برای دختران جوان ذکر کرد.

به نظر شما یک طلبه چگونه می تواند هم در زندگی شخصی وهم در تحصیل و تبلیغ موفق باشد؟

 با قوی کردن ارتباط با اهل ابیت و مداحی برای آنها و مجلس گرفتن به نام آنان و خواستن از آنها که بین ما و خدای واسطه شوند تا بتوانیم این وظیفه ها رابه نحو احسن انجام دهیم؛ شاید به نظر حقیر اگر اهل البیت نبودند ما بیچاره دو عالم بودیم و این لطف خدا بر ماست همانطور که در زیارت جامعه کبیره میخوانیم “ومن علینا بکم” یعنی به خاطر شما خداوند بر ما منت گذاشت. اگر قرآن را بخوانید در آنجا خداوند بخاطر بعثت پیامبر بر سر ما منت می گذارد که میفرماید خداوند منت دارد بر مومنان که رسولی میان آنان برانگیخت و بعد از پیامبر وجود مقدس معصومین علیهم السلام بر ما منت می نهند. معلوم است نعمتی بلاتر از این بر ما نیست، که ای کاش قدرشان را در لحظه لحظه زندگی بدانیم و از آنها مدد بخواهیم که هر لحظه به ما عنایت داشته باشند و در سختی ها به ما مدد برسانند و در میان آنان امام زنده و حاضرمان که جان عالمی به فدایش ، اگر مدال نوکری اش را بر دوشمان نهد یک کرشمه مهدوی اش را به دو عالم ندهیم ان اشاالله.

در آخر چه توصیه ای به طلبه ها دارید؟

” ان اکرمکم عندالله اتقیکم” قبل از طلبه شدن خداوند از ما با تقوا شدن را خواسته یک طلبه بی تقوا به درد امام زمانش نمی خورد چون این چیزی است که به طلبه ارزش می بخشد و او را مفید و موثر می کند. از طرفی در جامعه امروز که برخی این قشر را به هر نحوی مورد آزار قرار می دهند یک طلبه باید مجهز به سلاح حلم و بردباری باشد همانطور که امامان معصوم علیهم السلام در برخورد با افراد تند و جاهل از خودشان صبر نشان می دادند و به این شکل انان را جذب خود می کردند.

 نکته بعد داشتن مناجاتهای روزانه و شبانه با خداوند و ائمه معصومین تا با این صلاح، روح و جان خود را مصفا کند تا بتواند صفایی به جانهای خسته و آزرده بچشاند. نکته بعد داشتن دغدغه تبلیغ و یادگیری فنون سخنوری و مداحی و شرکت در کلاسهای مربوطه است. برای یک طلبه بعد از سخنرانی کاری مهمتر از مداحی نیست، به نظر من اگر یک طلبه تقوا و اخلاص داشته باشد خداوند خودش موقعیت های خوبی برایش ایجاد می کند چراکه میفرماید:

« وَمَنْ يتَّقِ اللَّهَ يجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا * وَيرْزُقْهُ مِنْ حَيثُ لَا يحْتَسِبُ »(الطلاق2/3)

یعنی از جایی که گمان نمی برد به او روزی می رساند و اگر کسی بر خدا توکل کند برایش کافی است .

در پایان از خدا میخواهم همه ما را به سلاح تقوا و اخلاص و علم و ایمان مسلح بفرماید و توفیقات مادی و معنوی برهمه مسلمین و شیعیان بیفزاید. و مدال سبز نوکری و سربازی آقا صاحب الزمان روحی فداه را بر دوش تک تک طلبه ها قرار دهد. ان شاءالله