یکی از مسائل مهم در باب نماز جمعه ، جذب جامعه‌ی جوان کشور است. ما با اینکه نسبتِ جوانهایمان الان از قبل - سالهای دهه‌ی ۶۰ و اوایل دهه‌ی ۷۰- اندکی کمتر است امّا درعین‌حال جامعه‌ی ما بحمدالله جامعه‌ی جوانی است؛ ما جوان زیاد داریم. جوانها را جذب کنید به نماز جمعه ؛ جذب جوانها به نماز جمعه با گفتن اینکه « جوانها بیایید، جوانها تشویق بشوید » به این‌جور چیزها درست نمیشود؛ باید جوان کشانده بشود از طریق دل، از طریق فهم .

یکی از چیزهایی که جوان را جذب میکند به نماز جمعه ، سخن متقن و متین است .

حرف سست ، چه در زمینه‌ی سیاسی، چه در زمینه‌ی فرهنگی ، افرادی را که در آنجا هستند - حالا یک عدّه‌ای عادت کرده‌اند، به‌عنوان عادت می‌آیند نماز- آن جوانی را که دنبال حرف است که از این منبر بشنود، او را جذب نمیکند؛ حرف نو [بزنید]:

«سخن نو آر که نو را حلاوتیست دگر»[i].

معنای حرف نو حرف بدعت‌آمیز نیست که بگوییم آقا بدعت! نه، سخن نو؛ شما فکر بکنید، تأمّل کنید ، اندیشه کنید ، کاوش کنید ، سخنان نوِ جذّاب پیدا میکنید برای جوانها؛ آن‌وقت جوانها می‌آیند. می‌آیند در این جلسات شرکت میکنند؛ خودشان شرکت میکنند بدون اینکه شما به آنها بگویید.

[i] . فرّخی سیستانی، دیوان، قصاید؛ «فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر/ سخن نو آر که نو را حلاوتیست دگر»

نماز