اي مناداي ما اين همه نون تأكيد به ما دادي

     و ما خورديم ولي باز از باب تنازع بر سر ماديات قرار گرفتيم.

     مجرد از الف خواب نشديم و معمول عوامل دنيايي گشتيم

     خدايا ما را به خود مشغول و از ديگران منصرف گردان و ما را

از كوفيان قرار مده.

     خدايا هر چند ضمير شأن ما نيست كه با اين صداي نكره با تو

سخن بگوييم

خدايا ما را با اين حال به بالاترين مقام اولياي خود منسوب بگردان.

     خدايا ما اهل حرفيم! ما را اهل فعل قرار بده و از زاويه‌‌ي انيت

معزل بگردان.

     ما را از صفات مشبهه‌ي شيطان حفظ كن و صيغه‌ي مبالغه‌ي آشتي

را بين ما وخودت جاري فرما و ظروف ما را از عوامل معنوي پر بفرما.

     خدايا عزم ما را جزم كن تا اعمال ما مشتق از افعالي باشند

كه رضايت تو را در تقدير دارند.

     خدايا بين جمله شرط و جزاي تو گنه كار افتادیم

و از اعراب نظرت افتاديم به حق موصولات؛ بين ما و خودت

لفظاً و محلاً تاثير فرما و اعمال ما را عطف به مغفرت بگردان.