موضوعات: "مناسبت ها" یا "رمضان" یا "محرم" یا "ذی الحجه" یا "ذیقعده" یا "صفر" یا "پیاده روی اربعین" یا "رجب" یا "شعبان" یا "نوروز"

گلچین مداحی قدیمی ذاکران اهل‌بیت علیه السلام در حضور رهبر انقلاب | فیلم

نوشته شده توسطرحیمی 20ام شهریور, 1397

 

همزمان با فرا رسیدن ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام)، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آيت‌الله خامنه‌ای گلچینی از فیلم‌های مداحی‌های قدیمی ذاکران اهل‌بیت (علیهم‌السلام) در مجالس عزاداری حسینی را که در سال‌های ۱۳۷۶ و ۱۳۷۸ و ۱۳۸۶ با حضور رهبر انقلاب در حسینیه امام خمینی (رحمه‌الله) برگزار شده بود، منتشر کرده است.

گلچین مداحی قدیمی ذاکران اهل‌بیت علیه السلام  در حضور رهبر انقلاب | فیلم

مداحی «برادر اونا نخله یا که سپاهِ سواره» با نوای محمدرضا طاهری

نوشته شده توسطرحیمی 20ام شهریور, 1397

 

فایل صوتی و متن مداحی «برادر اونا نخله یا که سپاهِ سواره» با نوای محمدرضا طاهری در اینجا قابل دریافت است.

 

مداحی «برادر اونا نخله یا که سپاهِ سواره» با نوای محمدرضا طاهری

مداحی «برادر اونا نخله یا که سپاهِ سواره»

 

00:00 12:56

 


برادر درست میبینه چشم من یا که تاره

برادر اونا نخله یا که سپاهِ سواره

برادر چرا ساربون چشم به دست تو داره

 

میترسم برای تو و حنجر تو

میترسم برای فردای دختر تو

میادش صدای گریه مادر تو

حسین جان

 

برادر بلند شو از اینجا بریم تا نشه دیر

برادر بلند شود بریم تا علی میخوره شیر

برادر بلند شو بریم تا سه ساله نشه پیر

 

بریم که توی قلب من درد و آهه

بریم که هنوز حال تو روبراهه

بریم که علی اصغرت بی پناه

 

بمونیم می‌مونم من و خنده‌های حرامی

بمونیم به ناموس تو میشه بی احترامی

بمونیم سرم زخمی میشه با سنگای شامی

 

بمونیم دل خواهرت میشه آشوب

بمونیم سرت روی نی میشه مصلوب

بمونیم به لب‌های تو میخوره چوب

حسین جان

اشعار برگزیده ویژه شهادت حضرت مسلم‌بن‌عقیل علیه السلام (ویژه محرم ۹۷)

نوشته شده توسطرحیمی 19ام شهریور, 1397

 

شاعران آیینی کشورمان هر کدام به یاد عزای سالار شهیدان علیه السلام و یاران وفادارشان ابیاتی را سروده‌اند که در آستانه روز اول ماه محرم الحرام، شما می توانید اشعار ویژه حضرت مسلم‌بن‌عقیل علیه السلام را در اینجا مشاهده کنید.

شعر برگزیده «قاسم نعمتی» ویژه شهادت حضرت مسلم‌بن‌عقیلعلیه السلام

تن بى سر شده، چون بیکس و بى یار شود
بازى دست اراذل سر بازار شود
ترسم این است بلایى که سر من امد
بین گودال سر جسم تو تکرار شود

پوشیه چادر خلخال النگو معجر
همه را کوفه نامرد خریدار شود
من ندیدم سر خونى نشده در این شهر
کودک و پیر کسى وارد دربار شود
 
سنگ از بام کند کار عمود اهن
همه سر‌ها به خدا مثل علمدار شود
سر هر کوچه کمى از بدنم ریخت است
خاک راه پسر حیدر کرار شود
 
سر بر نیزه و سنگ و چقدر چشم چران
دختران فاطمه بد جور گرفتار شود
سر دروازه حسین منتظرات میمانم
تا که اى نیزه نشین لحظه دیدار شود
 
حنجر پاره شده ارثیه پهلو شد
نوک نیزه اثرش، چون نوک مسمار شود
 

شعر برگزیده «رسول عسگری» ویژه شهادت حضرت مسلم‌بن‌عقیل علیه السلام

ادامه »

دهه اول محرم چه اعمالی دارد؟

نوشته شده توسطرحیمی 19ام شهریور, 1397

از امام رضا (ع) روایت است‌که چون ماه محرّم داخل می شد، پدرم را کسی خندان نمی دید و اندوه و حُزن پیوسته بر او غالب می شد تا روز دهم. چون روز عاشورا می شد آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه او بود و می‌فرموند امروز روزی است که حسین (ع) شهید شده است.

ماه محرم ماه شهادت سرور و سالار شهیدان امام حسین (ع) است که برای شیعیان از اهمیت زیادی برخوردار است. دهه اول این ماه نماز، دعا و اعمالی دارد که در اینجا می توانید آنها را بخوانید؛

اعمال شب و روز اول محرم

  اوّل : صد رکعت نماز در هر رکعت حمد و توحید بخواند.

 دوّم : دو رکعت نماز در رکعت اوّل حمد و انعام و در رکعت دوّم حمد و یَّس.

 سوّم : دو رکعت نماز و در هر رکعت حمد و یازده قُل هُوَاللّهُ اَحَدٌ. در روایت است از حضرت رسول صَلَّی اللَّهِ عَلِیهِ وَاله که هر که در این شب این دو رکعت نماز را بجا آورد و صبحش را که اوّل سال است؛ روزه بدارد؛ مثل کسی است که تمام سال را مُداومت به خیر کرده و در آن سال محفوظ باشد و اگر بمیرد به بهشت برود.

ادامه »

بزن بر دامنش دست توسل ... که در جود و سخا آقاست، عباس

نوشته شده توسطرحیمی 18ام شهریور, 1397

 

السلام علیک یا قمر العشیرة

 

بزن بر دامنش دست توسل …

که در جود و سخا آقاست، عباس

حرم حضرت عباس علیه السلام

 


امام صادق علیه السلام:

عموی ما عباس بن علی، بصیرتی نافذ و ایمانی استوار داشت

اوج مصیبت در کربلا

نوشته شده توسطرحیمی 18ام شهریور, 1397

 

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای:
«به نظر من اوج مصیبت در کربلا، شهادت علی اصغر و این طفل شش ماهه در آغوش پدر است…

من وقتی ترسیم می‌کنم

آن حالتی را که در خیمه‌های حسین بن علی علیه‌‌السلام آن هیجان و ناراحتی را که به خاطر عطش

این بچّه پیش‌آمده‌بود، واقعا برایم قابل تحمّل نیست و طاقت نمی‌آورم.

۶۵/۰۶/۲۱

روضه حضرت علی اصغر علیه السلام از زبان امام خامنه ای

دانلود روضه شهادت حضرت علی اصغر//امام خامنه ای

دانلود پوستر “اوج مصیبت در کربلا” (11.94 MB)

 

در آستانه فرارسیدن تاسوعا و عاشورای حسینی، پایگاه اطلاع‌رسانی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای KHAMENEI.IR بخشی از فیلم بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در نماز جمعه ۱۳۶۵/۶/۲۱ را منتشر کرد.
ایشان در این خطبه، به ذکر مصائب حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام در شهادت حضرت علی اصغر علیه‌السلام می‌پردازند.
این فیلم را از اینجا دریافت کنید. 
 
گزیده دیدار: روضه حضرت علی اصغر علیه السلام از زبان رهبر انقلاببا توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید:
 
 

چرا امام حسین ( علیه السلام ) تنها ماند ؟

نوشته شده توسطرحیمی 18ام شهریور, 1397

 

احتیاط دادن شیخ عباس قمی به اهل منبر و مداحان از افتادن به وادی دروغ

نوشته شده توسطرحیمی 18ام شهریور, 1397

 

بدان جمله ای از فحول فقهاء مطلق کذب را از گناهان کبیره شمرده اند چه مفسده بر او مترتب بشود و چه نشود این است حال کذب بی مفسده، و اگر مفسده بر او مترتب شود خصوصاً اگر دینی باشد و سبب ضعف عقیده مسلمانی یا افترایی به امامی یا توهین قدر اهل بیت علیهم السلام شود، البته صد مرتبه بدتر و گناهش بیشتر است و اگر کذب بر خدا و رسول صلی الله علیه وآله و ائمّه علیهم السلام باشد که حالش معلوم است،
مبطل روزه و موجب کفاره است.
و در عقاب الاعمال از رسول خداصلی الله علیه وآله روایت کرده که فرموده:
«مَنْ قالَ عَلی ما لَمْ اَقُلْ فَلْیَتَبَوَّءَ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ». [1] و اطلاق این خبر مقتضی آن است که اگر یک کلمه هم باشد و مفید فائده نشود و مفسده بر او مترتب نگردد هم موجب دخول در آتش است. و از این جهت از مرحوم فقید زاهد ورع جناب حاج ملا محمّد ابراهیم کلباسی - طاب ثراه - نقل شده چنانچه در شفاء الصدور [2] است که وقتی یکی از فضلای با دیانت اهل منبر در محضر آن جناب گفت در ذیل قصه ای از سیدالشهداءعلیه السلام فرمود:
یا زینب یا زینب،
آن ففیه ورع پی محابا در ملأ عام به آواز بلند فرمود: خدا دهنت را بشکند امام دو دفعه یا زینب نفرمود، بلکه یک دفعه فرمود!
 

ادامه »

آیا این سرزمین کربلاست؟

نوشته شده توسطرحیمی 18ام شهریور, 1397

مقتل و روضه :

آیا این سرزمین کربلاست؟

دانلود روضه : آیا این سرزمین کربلاست؟ با نوای میثم مطیعی (7.33 MB)

متن:

بَعدَ ذِكرِ وُصولِ أمرِ عُبَيدِ اللّه ِ بِالتَّضييقِ في وَراءِ عُذَيبِ الهِجاناتِ: خَرَجَ الحُسَينُ عليه السلام ووُلدُهُ وإخوَتُهُ وأهلُ بَيتِهِ ـ رَحمَةُ اللّه ِ عَلَيهِم ـ بَينَ يَدَيهِ، فَنَظَرَ إلَيهِم ساعَةً وبَكى، وقالَ: اللّهُمَّ إنّا عِترَةُ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله، وقَد اُخرِجنا وطُرِدنا عَن حَرَمِ جَدِّنا، وتَعَدَّت بَنو اُمَيَّةَ عَلَينا، فَخُذ بِحَقِّنا ، وَانصُرنا عَلَى القَومِ الكافِرين. قالَ: ثُمَّ صاحَ الحُسَينُ عليه السلام في عَشيرَتِهِ، ورَحَلَ مِن مَوضِعِهِ ذلِكَ، حَتّى نَزَلَ كَربَلاءَ في يَومِ الأَربِعاءِ، أو يَومِ الخَميسِ، وذلِكَ فِي الثّاني مِنَ المُحَرَّمِ، سَنَةَ إحدى وسِتّينَ، ثُمَّ أقبَلَ إلى أصحابِهِ فَقالَ لَهُم: أهذِهِ كَربَلاءُ؟
فَقالوا: نَعَم. فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام لِأَصحابِهِ: اِنزِلوا هذا مَوضِعُ كَربٍ وبَلاءٍ هاهُنا مُناخُ رِكابِنا، ومَحَطُّ رِحالِنا، وسَفكُ دِمائِنا. قال: فَنَزَلَ القَومُ، وحَطُّوا الأَثقالَ ناحِيَةً مِنَ الفُراتِ، وضُرِبَت خَيمَةُ الحُسَينِ عليه السلام لِأَهلِهِ وبَنيهِ، وضَرَبَ عَشيرَتُهُ خِيامَهُم مِن حَولِ خَيمَتِهِ

ترجمه:

پس از آن كه در «عُذَيب الهِجانات» ، فرمان عبيد اللّه بن زياد ، براى در تنگنا قرار دادن حسين عليه السلام رسيد ـ : حسين عليه السلام ، بيرون آمد و فرزندان و برادران و خانواده اش ـ كه رحمت خدا بر ايشان باد ـ ، پيشِ رويش بودند . حسين عليه السلام ، لَختى به ايشان نگريست و گريست و فرمود:
 
«خدايا ! ما خاندان پيامبرت محمّد صلى الله عليه و آله هستيم و از حرم جدّمان ، بيرون رانده شده ايم و بنى اميّه ، بر ما ستم كرده اند. حقّ ما را [ از ايشان ]بگير و بر اين قوم كافر ، يارى مان ده» .
سپس حسين عليه السلام در ميان خانواده اش بانگ زد و از آن جا حركت كرد تا روز چهارشنبه يا پنج شنبه ، دوم محرّم سال ٦١ [ هجرى ] در كربلا فرود آمد . به يارانش رو كرد و فرمود : «آيا اين جا كربلاست ؟» .
گفتند: آرى .
حسين عليه السلام به يارانش فرمود :
«فرود آييد كه اين جا ، جايگاه اندوه و بلاست ! اين جا ، محلّ فرود آمدن مَركب هايمان ، و اين جا محلّ بار و بُنه ما و ريخته شدن خونمان است».
آنها پياده شدند و بارهايشان را در جايى كناره فرات ، فرود آوردند و خيمه اى را براى حسين عليه السلام و همسران و فرزندانش ، بر پا كردند و خويشان حسين عليه السلام ، گِرداگِرد خيمه او ، خيمه زدند.
منبع مقتل : الفتوح، ابن اعثم کوفی: ج ٥ ص ٨٣
 

در آغوش گرفتن سر امام حسین (علیه السلام) توسط دو دلداده: راهب نصرانی و حضرت رقیه (سلام الله علیها)

نوشته شده توسطرحیمی 18ام شهریور, 1397

 

 

 

متن:

لَمّا جاؤوا بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام ونَزَلوا مَنزِلاً يُقالُ لَهُ قِنَّسرينَ، اطَّلَعَ راهِبٌ مِن صَومَعَتِهِ إلَى الرَّأسِ، فَرَأى نورا ساطِعا يَخرُجُ مِن فيهِ، ويَصعَدُ إلَى السَّماءِ، فَأَتاهُم بِعَشَرَةِ آلافِ دِرهَمٍ، وأخَذَ الرَّأسَ، وأدخَلَهُ صَومَعَتَهُ، فَسَمِعَ صَوتا ولَم يَرَ شَخصا، قال: طوبى لَكَ، وطوبى لِمَن عَرَفَ حُرمَتَهُ، فَرَفَعَ الرّاهِبُ رَأسَهُ، وقالَ: يا رَبِّ، بِحَقِّ عيسى تَأمُرُ هذَا الرَّأسَ بِالتَّكَلُّمِ مَعي. فَتَكَلَّمَ الرَّأسُ، وقالَ: يا راهِبُ، أيَّ شَيءٍ تُريدُ؟ قالَ: مَن أنتَ؟ قالَ: أنَا ابنُ مُحَمَّدٍ المُصطَفى، وأنَا ابنُ عَلِيٍّ المُرتَضى، وأنَا ابنُ فاطِمَةَ الزَّهراءِ، وأنَا المَقتولُ بِكَربَلاءَ، أنَا المَظلومُ، أنَا العَطشانُ، فَسَكَتَ. فَوَضَعَ الرّاهِبُ وَجهَهُ عَلى وَجهِهِ، فَقالَ: لا أرفَعُ وَجهي عَن وَجهِكَ حَتّى تَقولَ: أنَا شَفيعُكَ يَومَ القِيامَةِ. فَتَكَلَّمَ الرَّأسُ، فَقالَ: اِرجِع إلى دينِ جَدّي مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله. فَقالَ الرّاهِبُ: أشهَدُ أن لا إلهَ إلَا اللّه ُ، وأشهَدُ أنَّ مُحَمَّدا رَسولُ اللّه، فَقَبِلَ لَهُ الشَّفاعَةَ. فَلَمّا أصبَحوا أخَذوا مِنهُ الرَّأسَ وَالدَّراهِمَ، فَلَمّا بَلَغُوا الوادِيَ نَظَرُوا الدَّراهِمَ قَد صارَت حِجارَةً (1)

ترجمه:

مناقب آل ابي طالب، ابن شهرآشوب: هنگامى كه سر حسين عليه السلام را آوردند و در منزلى به نام قِنَّسرين (شهرى در شام، به فاصله يك روز راه از حَلَب در مسير حِمْص) فرود آمدند، راهبى مسيحي از دِيْرش به سوى سر، حركت كرد و نورى را ديد كه از دهان آن، ساطع بود و به آسمان مى رفت. راهب مسيحي، ده هزار درهم به آنان (نگهبانان) داد و سر را گرفت و به درون دِيرش برد و بدون آن كه شخصى را ببيند، صدايى شنيد كه مى‌گفت: «خوشا به حالت ! خوشا به حال آن كه قَدر اين سر را شناخت!» راهب، سرش را بلند كرد و گفت پروردگارا! به حقّ عيسى، به اين سر بگو كه با من سخن بگويد. سر به سخن آمد و گفت: «اى راهب ! چه مى خواهى؟». گفت: تو كيستى؟ گفت: «من فرزند محمّدِ مصطفى و پسر علىِ مرتضى هستم. پسر فاطمه زهرا و مقتول كربلايم. من مظلوم و تشنه كامم» و ساكت شد. راهب صورت به صورتش نهاد و گفت: صورتم را از صورت تو بر نمى دارم تا بگويى: «من ، شفيع تو در روز قيامت هستم» سر به سخن درآمد و گفت: «به دين جدّم محمّد درآى» راهب گفت: گواهى مى دهم كه خدايى جز خداوند نيست و گواهى مى دهم كه محمّد پيامبر خداست. آن گاه حسين عليه السلام پذيرفت كه شفاعتش كند. صبحدم آن قوم سر و دِرهم ها را گرفتند و چون به وادى رسيدند ديدند كه درهم ها سنگ شده است.
 
روضه حضرت رقيه:

متن:

… فقالت: ما هذا الرّأس ؟ قالوا لها: رأسُ أبيك. فرفعته من الطّشت حاضنة له وهي تقول: يا أباه ! مَن ذا الذي خضّبك بدمائك؟ يا أبتاه! مَن ذا الذي قطع وريدك؟ يا أبتاه ! مَن ذا الذي أيتمني على صغر سنّي ؟ يا أبتاه ! مَن بقي بعدك نرجوه ؟ يا أبتاه ! مَن لليتيمة حتّى تكبر ؟ يا أبتاه ! مَن للنساء الحاسرات ؟ يا أبتاه ! مَن للأرامل المسبيّات ؟ يا أبتاه ! مَن للعيون الباكيات ؟ يا أبتاه ! مَن للضائعات الغريبات ؟ يا أبتاه ! مَن للشعور المنشرات ؟ يا أبتاه ! مَن بعدك ؟ واخيبتنا ! يا أبتاه ! مَن بعدك ؟ واغربتنا ! يا أبتاه ! ليتني كنت الفدى ، يا أبتاه ! ليتني كنت قبل هذا اليوم عميا . يا أبتاه ! ليتني وسدت الثّرى ولا أرى شيبك مخضّباً بالدّماء .
ثمّ إنّها وضعت فمها على فمه الشّريف , وبكت بُكاءاً شديداً حتّى غشي عليها ، فلمّا حرّكوها , فإذا بها قد فارقت روحها الدُنيا(2)

ترجمه:

… وقتي سر بريده امام حسين را براي رقيه سلام الله عليها آوردند گفت اين سر كيست؟
به او گفتند: سر پدرت حسين است.
سر را با احتياط از داخل طشت برداشت و به سينه چسبانيد و با گريه هاي سوزناك خود خطاب به سر چنين گفت: پدر چه كسي تو را به خون آغشته كرد؟
چه كسي رگ هاي گردنت را بريد؟
پدر چه كسي در خردسالي يتيمم كرد؟
پدر دختر يتيم تو به چه كسي پناه ببرد تا بزرگ شود؟
پدر جان زنان بي پوشش چه كنند؟
پدرجان زنان اسير و سرگردان كجا بروند؟
پدر جان چه كسي چشمان گريان را چاره ساز است؟
پدر جان چه كسي يار و ياور غريبان بي پناه است؟ پدر جان چه كسي پريشان مويي ما را سامان مي بخشد؟ پدر جان بعد از تو چه كسي با ماست؟ واي بر ما بعد از تو واي از غريبي! پدر جان كاش فدايت مي شدم. پدر جان اي كاش بيش از اين نابينا مي شدم و تو را اينگونه نمي ديدم. پدر جان كاش پيش از اين در خاك خفته بودم و محاسنت را آغشته به خون نمي ديدم. سپس لب ها را بر لب هاي پدرش امام حسين نهاد و چنان گريست كه همان لحظه بيهوش شد و وقتي او را حركت دادند دريافتند كه از دنيا رفته است.
منبع مقتل :
  1.  مناقب آل ابي طالب، ابن شهر آشوب مازندراني ج ٤ ص ٦٠ ، بحار الأنوار علامه مجلسي : ج ٤٥ ص ٣٠٣ .
  2.  المنتخب في جمع المراثي و الخطب طريحي، ص 136-137