بازی «بیباک و افسانه کهن» ساخته تیم مونومنت استودیو یکی از اتفاق‌های خوب گیم ایران در زمینه بازی‌های موبایل است. یک تیم دو نفره خوش ذوق دست به ساخت عنوانی سرگرم کننده و تشکیل شده از چند سبک زده‌اند که از روایت خوبی هم بهره می‌برد. داستان از جایی شروع می‌شود که “عقاب” که در واقع ضد قهرمان بازی است، همسر شخصیت اصلی بازی یعنی “بیباک” را می‌دزدد. پس از آن شما باید با شخصیت اصلی همراه شوید تا با حل پازل‌ها و انجام مراحل مختلف، آن هم در سبک‌های متفاوت، یک به یک گره‌های داستان را باز کنید. در فاز اولیه روایت، بازی فلاش بکی به گذشته می‌زند تا ما را با اتفاقات گذشته و شخصیت‌های داستان آشنا کند.

من پیش از این نیز دمویی از این بازی را انجام داده بودم که شامل یکی از مراحل نسخه کامل بازی بود. با انتشار نسخه کامل تصورم این بود که با یک بازی سرگرم کننده و آرکید و بدون توجه آنچنانی به داستان روبرو باشم، اما در نسخه کامل متوجه شدم که اعضای مونومنت از آن زمان تا کنون (که تقریبا یک و نیم سالی می‌گذرد) جهش قابل توجهی داشته‌اند. اگر نخواهم اغراق کنم، می‌توانم بگویم که تیم سازنده در روایت داستان کاملا حساب شده و بدون نقص عمل کرده است.

داستان بازی همگام با روند بازی است و این یعنی داستان را تنها در میان پرده‌ها حس نمی‌کنید. بلکه در تک تک لحظات روند بازی آن را احساس می‌کنید و می‌دانید که هدف شما به سرانجام رساندن داستان است. داستان اصلا پیچیده نیست، اما زمانیکه تیم سازنده در روایت آن موفق عمل کند، مطمئنا لذت بخش نیز خواهد بود. البته این نکته را نیز باید یاد آور شد که اگرچه بطور کلی تیم سازنده در روایت داستان موفق عمل کرده اما در پایان بندی آن چندان حوصله به خرج نداده و شاهد یک پایان نه چندان دلچسب هستیم.

تشخیص سبک بازی چندان آسان نیست. پیش‌تر هم گفته شد که بازی از چند سبک ساخته شده است. اما حل پازل‌ها و گشت و گذار در محیط، درصد زیادی از گیم پلی را تشکیل می‌دهد. با وجود اینکه مراحل گشت و گذار در محیط ممکن است تکراری به نظر برسند، تیم سازنده در ارائه یک گیم پلی مورد قبول و سرگرم کننده نیز موفق عمل کرده است. در همان مراحل گشت و گذار نیز تیم سازنده تلاش داشته تا گیمر را به چالش بکشاند و معمولا یک یا دو آیتم پیدا می‌شود که برای پیدا کردن آنها وقت زیادی را صرف کنید. بخش دیگر گیم پلی را تعقیب و گریز تشکیل می‌دهد که بطور کلی خوب کار شده است.

بازی از نظر هنری ما را فریب می‌دهد. چرا که یک داستان نه چندان شاد را با یک گرافیک شاد برای ما روایت می‌کند. از نظر فنی و هنری ایراد چندانی نمی‌توان به گرافیک بازی گرفت و باید گفت تیم سازنده در بخش هنری و گرافیک نیز بی نقص عمل کرده است. مؤید این حرف نیز دریافت جایزه “طراحی بازی برتر” توسط این بازی از اولین جشنواره بازی‌های مستقل ایران است. در انتخاب موسیقی نیز تیم سازنده می‌توانست هوشمندانه‌تر عمل کند و موسیقی را هماهنگ‌تر با جریان بازی (به خصوص در مراحلی که شامل تعقیب و گریز هستند) انتخاب کند. البته به جای آن در صداگذاری تیم سازنده خوب عمل کرده و از المان‌های صوتی مختلف بهره برده است که لذت بیشتر از صداگذاری، استفاده از هندزفری را می‌طلبد.