در طول روز؛

چند بار آرامشت رو از دست میدی؟

چند بار نگران میشی؟

چند بار عصبانی میشی؟

خدا

يه چتر برای قلبت باز کرده،

تا روزی پنج بار،زیرش پناه بگیری،

و آروم بشی

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:

لاَ یَنَالُ شَفَاعَتِی غَداً مَنْ أَخَّرَ اَلصَّلاَةَ اَلْمَفْرُوضَةَ بَعْدَ وَقْتِهَا.

کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد،

(فردای قیامت) به شفاعت من نخواهد رسید.

بحارالانوار، ج، ۸۳ ص. ۲۰

حضرت عیسی علیه السلام:

طُوبی لِلَّذینَ یتهَجَّدونَ مِن اللَّیلِ، اُولئک الّذینَ یرِثونَ النُّورَ الدّائِمَ.

خوشا آنان که پاسی از شب را به عبادت می گذرانند؛

آنان کسانی اند که نوری ماندگار به ارث می برند.

_{منبع : تحف العقول، ص ۵۱۰}

مرحوم میرزا جواد ملکی تبریزی هر شب که برای شب زنده داری از خواب بیدار می شد، ضمن اجرای آداب و دستورات برخاستن از خواب از قبیل سجده و دعا، مدتی در بسترش گریه می کرد، سپس بیرون می آمد به اطراف آسمان نگاه می کرد و آیات «إن فی خلق السموات و الأرض …» را می خواند و سر به دیوار می گذاشت و مدتی گریه می کرد؛ سپس برای وضو گرفتن آماده می شد و در کنار حوض می نشست و گریه می کرد.

از هنگام بیدار شدن تا برگشتن به محل نماز چند جا می نشست و بلند می شد و گریه می کرد؛ وقتی که وضو می گرفت و به مصلایش می رسید و سرگرم شب زنده داری می شد، حالش خیلی منقلب می شد.

او در نمازها مخصوصا در دعای قنوت گریه های طولانی داشت تا آنجا که بعضی ایشان را جزء بکائین و گریه کنندگان عصر به شمار آورده اند.

​منبع: حوزه نیوز

قالَ اَبوعَبْدِاللّهِ عليه السلام:

اِنَّ اللّهَ فَرَضَ عَلَيْكُمُ الصَّلَواتِ الْخَمْسِ فِى اَفْضَلِ السّاعاتِ، فَعَلَيْكُمْ بِالدُّعاءِ فى اَدْبارِ الصَّلَواتِ.  

خداوند نمازهاى پنجگانه را در بهترين ساعتها بر شما واجب كرد. بنابراين پس از نمازها (كه در بهترين وقتها انجام مى گيرد) دعا كنيد.

خصال ج1 ص278

قالَ الصّادِقُ عليه السلام:

اِنَّ مَلَكَ الْمَوْتِ يَدْفَعُ الشَّيْطانَ عَنِ الْمُحافِظِ عَلَى الصَّلاةِ وَيُلَقِّنُهُ شَهادَةَ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، وَاَنَّ مُحَمَّدا رَسُولُ اللّهِ فى تِلْكَ الْحالَةِ الْعَظيمَةِ.

امام صادق عليه السلام فرمودند:

فرشته مرگ، شيطان را از كسى كه مراقب نماز است دور مى كند، و شهادت بر وحدانيّت خدا، و رسالت پيامبر را در وقت هولناك مرگ به او تلقين مى كند.

وسائل شیعه ج3 ص19